The story of Kisa Gotami, and women

The story of Kisa Gotami, and women in early Buddhism

Leave a replyGenerations of Unitarian Universalist children have learned the story of Kisa Gotami since it was first included in Sophia Fahs’s classic Sunday school text, From Long Ago and Many Lands. That book was published in 1948, and I included the story in an updated version ofFrom Long Ago that we still use in Sunday school today.But I’ve become increasingly uncomfortable with this story for its depiction of the state and status of women. Kisa Gotami’s story shows that the Buddha accepted that women were able to follow his path to liberation. At the end of the story, the Buddha ordained Kisa Gotami as a nun, and she “quickly attained arhantship,” and Buddha praised her accomplishments. (1)But this does not mean that Buddha and the early Buddhists considered women to be the equals of men. Early Buddhism was part of a patriarchal society. Buddha did acknolwedge that women were able to follow the path to liberation (as Kisa Gotami does), but early Buddhist women also were required “to submit to the standards of male control.” (2)And early Buddhist writings tend promote the following negative stereotypes of women:“1. A woman is stupid; a beautiful woman has no brains.2. A girl should be a devoted daughter, and agree to the arrangements made for her by her parents and inlaws.3. A woman in only concerned with her body, her clothes, and her jewelry.4. A woman is sensual and seductive, and should therefore be under male control.5. Children and relatives are a central concern in a woman’s life. Female reproduction i painful and having children binds womend to the world of matter.6. Women who are old are ugly and useless. A woman’s body is an example of impernance and decay.” (3)The story of Kisa Gotami plays into these stereotypes, as does the poem attributed to her that is found in the Therigatha, a collection of early Buddhist poems supposedly written by women. Kisa Gotami’s poem in the Therigatha includes the following:“Being a woman is suffering,that has been shown by the Buddha,the tamer of those to be tamed.“Sharing a husband with another wife is suffering for some,while for others, having a baby just once is more than enough suffering.“Some women cut their throats,others take poison,some die in pregnancy,and then both mother and child experience miseries.” (4)This poem stereotypes women by saying that the suffering a woman feels is due to her reproductive biology and her social status — whereas, for example, her suffering is not due to her intellect. So we can admire the Buddha for going beyond some of the stereotypes about women that held sway in his time and in his land, when he acknowledged that women could follow his path of liberation. Yet we must also recognize that early Buddhism was run by men, and that the early buddhists (including the Buddha himself) were not able to let go of their negative stereotypes of women.So I think I’m going to have to rewrite that lesson plan on Kisa Gotami to include some more pointed feminist critique of the story….

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรื่องราวของ Kisa Gotami และผู้หญิงในพุทธศาสนาก่อนLeave a replyGenerations of Unitarian Universalist children have learned the story of Kisa Gotami since it was first included in Sophia Fahs’s classic Sunday school text, From Long Ago and Many Lands. That book was published in 1948, and I included the story in an updated version ofFrom Long Ago that we still use in Sunday school today.But I’ve become increasingly uncomfortable with this story for its depiction of the state and status of women. Kisa Gotami’s story shows that the Buddha accepted that women were able to follow his path to liberation. At the end of the story, the Buddha ordained Kisa Gotami as a nun, and she “quickly attained arhantship,” and Buddha praised her accomplishments. (1)But this does not mean that Buddha and the early Buddhists considered women to be the equals of men. Early Buddhism was part of a patriarchal society. Buddha did acknolwedge that women were able to follow the path to liberation (as Kisa Gotami does), but early Buddhist women also were required “to submit to the standards of male control.” (2)And early Buddhist writings tend promote the following negative stereotypes of women:“1. A woman is stupid; a beautiful woman has no brains.2. A girl should be a devoted daughter, and agree to the arrangements made for her by her parents and inlaws.3. A woman in only concerned with her body, her clothes, and her jewelry.4. A woman is sensual and seductive, and should therefore be under male control.5. Children and relatives are a central concern in a woman’s life. Female reproduction i painful and having children binds womend to the world of matter.6. Women who are old are ugly and useless. A woman’s body is an example of impernance and decay.” (3)The story of Kisa Gotami plays into these stereotypes, as does the poem attributed to her that is found in the Therigatha, a collection of early Buddhist poems supposedly written by women. Kisa Gotami’s poem in the Therigatha includes the following:“Being a woman is suffering,that has been shown by the Buddha,the tamer of those to be tamed.“Sharing a husband with another wife is suffering for some,while for others, having a baby just once is more than enough suffering.“Some women cut their throats,others take poison,some die in pregnancy,and then both mother and child experience miseries.” (4)This poem stereotypes women by saying that the suffering a woman feels is due to her reproductive biology and her social status — whereas, for example, her suffering is not due to her intellect. So we can admire the Buddha for going beyond some of the stereotypes about women that held sway in his time and in his land, when he acknowledged that women could follow his path of liberation. Yet we must also recognize that early Buddhism was run by men, and that the early buddhists (including the Buddha himself) were not able to let go of their negative stereotypes of women.So I think I’m going to have to rewrite that lesson plan on Kisa Gotami to include some more pointed feminist critique of the story….

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรื่องราวของพระกีสาโคตมีเถรีและผู้หญิงในพุทธศาสนาในช่วงต้นออกจาก replyGenerations เด็กหัวแข็ง Universalist ได้เรียนรู้เรื่องราวของพระกีสาโคตมีเถรีตั้งแต่มันถูกรวมในโซเฟียคลาสสิก Fahs ข้อความของโรงเรียนวันอาทิตย์จากนานมาแล้วและที่ดินจำนวนมาก หนังสือที่ได้รับการตีพิมพ์ในปี 1948 และผมรวมเรื่องราวในรุ่นที่ปรับปรุง ofFrom นานมาแล้วที่เรายังคงใช้อยู่ในโรงเรียนอาทิตย์ today.But ฉันได้กลายเป็นอึดอัดมากขึ้นกับเรื่องนี้สำหรับภาพของรัฐและสถานะของผู้หญิง เรื่องราวพระกีสาโคตมีเถรีแสดงให้เห็นว่าพระพุทธรูปที่ได้รับการยอมรับว่าผู้หญิงก็สามารถที่จะเดินไปตามทางของเขาที่จะปลดปล่อย ในตอนท้ายของเรื่องที่พระพุทธเจ้าบวชพระกีสาโคตมีเถรีเป็นแม่ชีและเธอ "บรรลุได้อย่างรวดเร็ว arhantship" และพระพุทธรูปยกย่องความสำเร็จของเธอ (1) แต่นี่ไม่ได้หมายความว่าพระพุทธเจ้าและพุทธศาสนาในช่วงต้นถือว่าเป็นผู้หญิงที่จะเท่าเทียมกันของมนุษย์ ในช่วงต้นพุทธศาสนาเป็นส่วนหนึ่งของสังคมปิตาธิปไต พระพุทธเจ้าได้ acknolwedge ว่าผู้หญิงที่มีความสามารถที่จะปฏิบัติตามเส้นทางไปยังการปลดปล่อย (ตามที่พระกีสาโคตมีเถรีไม่) แต่ผู้หญิงที่นับถือศาสนาพุทธในช่วงต้นยังถูกต้อง "เพื่อส่งไปยังมาตรฐานของการควบคุมชาย." (2) และงานเขียนของพุทธศาสนาในช่วงต้นมีแนวโน้มเชิงลบส่งเสริมต่อไปนี้ แบบแผนของผู้หญิง: "1 ผู้หญิงโง่; ผู้หญิงที่สวยมี brains.2 ไม่มี หญิงสาวที่ควรจะเป็นลูกสาวอุทิศและตกลงที่จะจัดทำเพื่อเธอโดยพ่อแม่ของเธอและ inlaws.3 ผู้หญิงคนหนึ่งในความกังวลเฉพาะกับร่างกายของเธอเสื้อผ้าของเธอและเธอ jewelry.4 ผู้หญิงที่เป็นราคะและมีเสน่ห์และดังนั้นจึงควรจะอยู่ภายใต้การ control.5 ชาย เด็กและญาติเป็นกังวลกลางในชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่ง การสืบพันธุ์หญิงผมเด็กเจ็บปวดและมีความผูก womend สู่โลกของ matter.6 ผู้หญิงที่มีความเก่าแก่น่าเกลียดและไร้ประโยชน์ ร่างกายของผู้หญิงเป็นตัวอย่างของ impernance และการสลายตัว. "(3) เรื่องราวของพระกีสาโคตมีเถรีเล่นในแบบแผนเหล่านี้เช่นเดียวกับบทกวีประกอบกับเธอที่พบใน Therigatha, คอลเลกชันของบทกวีที่นับถือศาสนาพุทธต้นเขียนโดยคาดว่าผู้หญิง บทกวีพระกีสาโคตมีเถรีใน Therigatha รวมถึงต่อไปนี้: "เป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่มีความทุกข์ทรมานที่ได้รับการแสดงโดยพระพุทธรูปครูบาของผู้ที่จะได้รับการฝึกให้เชื่อง." ร่วมกันสามีที่มีภรรยาอีกคนหนึ่งเป็นทุกข์สำหรับบางขณะที่คนอื่นมี ทารกเพียงครั้งเดียวเป็นมากกว่าเพียงพอทุกข์. "ผู้หญิงบางคนตัดคอของพวกเขาคนอื่น ๆ ใช้ยาพิษบางตายในการตั้งครรภ์และจากนั้นทั้งแม่และประสบการณ์ความทุกข์ของเด็ก." (4) บทกวีนี้ stereotypes ผู้หญิงโดยบอกว่าทุกข์ของผู้หญิง รู้สึกเป็นเพราะชีววิทยาการสืบพันธุ์และสถานะทางสังคมของเธอ - ในขณะที่ตัวอย่างเช่นความทุกข์ทรมานของเธอไม่ได้เกิดจากความคิดของเธอ ดังนั้นเราจึงสามารถชมพระพุทธรูปสำหรับการไปเกินกว่าบางส่วนของแบบแผนเกี่ยวกับผู้หญิงที่มีอำนาจในเวลาที่เขาและในแผ่นดินของเขาเมื่อเขาได้รับการยอมรับว่าผู้หญิงสามารถปฏิบัติตามเส้นทางของเขาในการปลดปล่อย แต่เรายังต้องยอมรับว่าในช่วงต้นพุทธศาสนาดำเนินการโดยคนและที่พุทธต้น (รวมทั้งพระพุทธรูปตัวเอง) ไม่สามารถที่จะปล่อยให้ไปของแบบแผนเชิงลบของพวกเขา women.So ฉันคิดว่าฉันจะต้องเขียนบทเรียนว่า แผนในพระกีสาโคตมีเถรีจะรวมถึงบางส่วนวิจารณ์เรียกร้องสิทธิสตรีมากขึ้นชี้ของเรื่อง ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรื่องราวของ Kisa gotami และสตรีในศาสนาพุทธ แต่เช้า

ฝาก replygenerations ของหัวแข็ง Universalist เด็กได้เรียนรู้เรื่องราวของ Kisa gotami ตั้งแต่แรก รวม อยู่ ใน โซเฟีย แฟส คลาสสิค โรงเรียนวันอาทิตย์ข้อความอะไรมานานแล้ว และที่ดินมากมาย หนังสือที่ถูกตีพิมพ์ในปี 1948 และทำไมฉันรวมเรื่องราวในรุ่นปรับปรุง offrom นานไหมที่เรายังคงใช้ในโรงเรียน วันนี้วันอาทิตย์แต่ฉันกลายเป็นมากขึ้นอึดอัดกับเรื่องนี้ สำหรับการของรัฐ และสถานภาพของผู้หญิง เรื่องราวของ Kisa gotami แสดงว่า พระพุทธเจ้ายอมรับว่า ผู้หญิงก็สามารถที่จะติดตามเส้นทางของเขาเพื่อการปลดปล่อยให้เป็นอิสระ ในตอนท้ายของเรื่อง วช Kisa gotami เป็นแม่ชี และนาง " บรรลุได้อย่างรวดเร็ว arhantship " และพระพุทธเจ้ายกย่องความสำเร็จของเธอ( 1 ) แต่นี้ไม่ได้หมายความ ว่า พระพุทธเจ้าและพุทธก่อนถือว่าผู้หญิงเป็น เท่าเทียมกันของมนุษย์ พระพุทธศาสนาเป็นส่วนหนึ่งของสังคมที่ชายเป็นใหญ่ . พระพุทธเจ้าได้ acknolwedge ที่ผู้หญิงสามารถไปตามเส้นทางที่จะปลดปล่อย ( Kisa gotami บ้าง ) แต่หญิงพุทธก่อนยังเป็น " ยอมรับมาตรฐานควบคุมตัวผู้