After dinner, Meirin and Zhao were

After dinner, Meirin and Zhao were left alone in the room. While she was making some tea, Zhao asked, "Grandma Meirin, what do you think we should do about the slaves?

Meirin thought about it, then looked at Zhao in the eye. "Do you really want to listen to my advice, Master?"

"Of course, Grandma Meirin. You're the one that's been managing the slaves. I have never been in control of the Buda clan before we were exiled. So in that respect, you have a lot more experience than me."

"Thank you for the compliment, Master." Meirin smiled. "Here's my advice. I think that you have been too good to the slaves. You should crack down on them a little."

These words confused Zhao. "You're saying that I should be a little more harsh to the slaves? Why?"

"Master, you know, it's not bad to have a tough side. If you're too gentle, people would think that you could be bullied. Of course, the slaves would never do that to you, but if they think that you're too good to them, then they will feel sorry for you. This time it's because of you letting them learn literacy skills. In their view, learning to read is a reward. But they haven't been working, so giving them this reward makes them feel uneasy."

Zhao was surprised. He had been thinking that the slaves were the same as the students from his past life. To be honest, no student considers learning as a reward. They would only be happy when classes ended.

But it was different in this world. Almost all technology and knowledge has been closed off from the slaves. The slaves were just there to work. In the eyes of the nobility, slaves weren't even considered people.

"I understand," Zhao said. "Thank you, Grandma Meirin. Let me think about it."

Meirin nodded, pleased. It was undeniable that he had become a good person, but she recognized that he still had so much to learn.

Zhao sat there for a moment. He had been thinking about how to deal with this problem. To be honest, since this was the first time he had encountered something like this, he wasn't sure if he could handle it.

After he thought about it, Zhao stood up and took a deep breath. "Grandma Meirin, I want to meet the slaves."

Meirin nodded. The two left the hut and went to the slaves, who were now practicing their words on the ground, using the corn stalks to write in the dirt.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลังอาหารค่ำ Meirin และเจียวถูกทิ้งเพียงลำพังในห้อง ในขณะที่เธอทำชาบาง Zhao ถาม "ยาย Meirin คุณคิดอย่างไรเราควรทำอย่างไรเกี่ยวกับทาสMeirin คิดเกี่ยวกับมัน แล้วดูเจียวในดวงตา "คุณจริง ๆ ต้องการฟังคำแนะนำ หลัก""แน่นอน ยาย Meirin คุณเป็นคนที่มีการจัดการทาส เคยไปในการควบคุมของกองทัพบูดาก่อนเราถูกเนรเทศ ดังนั้น ในที่ คุณมีประสบการณ์มากขึ้นกว่าฉัน""ขอบคุณสำหรับคำชมเชย หลัก" Meirin ยิ้ม "นี่คือคำแนะนำของฉัน ผมคิดว่า คุณได้รับดีเกินไปทาส คุณควรแตกลงบนพวกเขาน้อย"คำเหล่านี้สับสน Zhao "คุณพูดว่า ฉันควรจะรุนแรงน้อยไปทาส ทำไม""หลัก คุณรู้ว่า ไม่เลวจะมีข้างยาก หากคุณอ่อนโยนเกินไป คนจะคิดว่า คุณอาจจะรังแก แน่นอน ทาสจะไม่ทำอย่างที่คุณ แต่ถ้าพวกเขาคิดว่า คุณดีเกินไป แล้วพวกเขาจะรู้สึกเสียใจสำหรับคุณ เวลานี้มันเป็น เพราะคุณให้เรียนรู้ทักษะ ในมุมมองของพวกเขา การเรียนรู้การอ่านเป็นรางวัล แต่พวกเขายังไม่ทำ งาน เพื่อให้ได้รางวัลนี้ทำให้พวกเขารู้สึกไม่สบายใจ"Zhao รู้สึกประหลาดใจ เขาได้รับคิดว่า ทาสได้เหมือนกับนักเรียนของเขาชีวิตที่ผ่านมา จะซื่อสัตย์ นักศึกษาไม่ถือว่าการเรียนรู้เป็นรางวัล พวกเขาเพียงยินดีเมื่อเรียนสิ้นสุดแต่มันก็แตกต่างกันในโลกนี้ เทคโนโลยีและความรู้เกือบทั้งหมดได้ถูกปิดออกจากทาส ทาสเขาเพียงแค่มีการ ทำงาน ในสายตาของขุนนาง ทาสแม้ไม่ถือว่าเป็นคน"ฉันเข้าใจ Zhao กล่าว "การขอบคุณ ยาย Meirin ให้ฉันคิดเกี่ยวกับมัน"Meirin เลยต้อง ยินดี ปฏิเสธไม่ได้ว่า เขาได้กลายเป็นคนดี แต่เธอยอมรับว่า เขายังคงมีมากที่จะเรียนรู้ได้Zhao นั่งครู่หนึ่ง เขาได้รับความคิดเกี่ยวกับวิธีการจัดการกับปัญหานี้ ที่จะซื่อสัตย์ ตั้งแต่นี้เป็นครั้งแรกที่เขาได้พบสิ่งนี้ เขาไม่แน่ใจว่าเขาสามารถจัดการกับมันหลังจากที่เขาคิดเกี่ยวกับมัน Zhao ยืนขึ้น และเอาลมหายใจลึก "ยาย Meirin ฉันต้องการพบกับทาส"Meirin เลยต้อง สองซ้ายฮัท และไปทาส ที่ได้ตอนนี้ฝึกคำบนพื้นดิน ใช้ก้านข้าวโพดเขียนในสิ่งสกปรก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลังจากรับประทานอาหารเย็นเมริน Zhao และถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวในห้อง ขณะที่เธอกำลังทำชาบาง Zhao ถามว่า "คุณยายเมรินทำในสิ่งที่คุณคิดว่าเราควรจะทำอย่างไรเกี่ยวกับทาส? เมรินคิดเกี่ยวกับมันแล้วมองไปที่ Zhao ในตา." คุณอยากจะฟังคำแนะนำของฉันโท ? " " แน่นอนคุณยายเมริน คุณเป็นคนที่ได้รับการจัดการทาส ฉันไม่เคยอยู่ในการควบคุมของตระกูลบูดาก่อนที่เราจะถูกเนรเทศ ดังนั้นในส่วนที่คุณมีประสบการณ์มากขึ้นกว่าที่ฉัน. " " ขอบคุณสำหรับคำชมเชยโท. "เมรินยิ้ม." นี่คือคำแนะนำของฉัน ผมคิดว่าคุณได้รับสิ่งที่ดีเกินไปที่จะเป็นทาส คุณควรจะปราบปรามพวกเขาเพียงเล็กน้อย. " คำพูดเหล่านี้สับสน Zhao." คุณกำลังจะบอกว่าฉันควรจะเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่รุนแรงทาสหรือไม่? ทำไม? " " Master, คุณรู้ว่ามันไม่ได้เลวร้ายที่จะมีด้านที่ยากลำบาก หากคุณอ่อนโยนเกินไปคนจะคิดว่าคุณอาจจะรังแก แน่นอนทาสจะไม่ทำแบบนั้นกับคุณ แต่ถ้าพวกเขาคิดว่าคุณดีเกินไปที่จะให้พวกเขาแล้วพวกเขาจะรู้สึกเสียใจสำหรับคุณ เวลานี้มันเป็นเพราะคุณปล่อยให้พวกเขาได้เรียนรู้ทักษะการรู้หนังสือ ในมุมมองของพวกเขาเรียนรู้ที่จะอ่านเป็นรางวัล แต่พวกเขายังไม่ได้รับการทำงานเพื่อให้พวกเขาได้รับรางวัลนี้ทำให้พวกเขารู้สึกไม่สบายใจ. " Zhao รู้สึกประหลาดใจ. เขาได้รับการคิดว่าทาสเช่นเดียวกับนักเรียนจากชีวิตที่ผ่านมาของเขา. จะซื่อสัตย์นักเรียนไม่พิจารณาการเรียนรู้ รางวัล. พวกเขาเท่านั้นที่จะมีความสุขเมื่อเรียนจบ. แต่มันก็แตกต่างกันในโลกนี้. เกือบทุกเทคโนโลยีและความรู้ที่ได้รับการปิดจากทาส. ทาสเป็นเพียงแค่มีการทำงาน. ในสายตาของขุนนางทาส weren 'T ถือว่าแม้กระทั่งคน. "ฉันเข้าใจ" Zhao กล่าว. "ขอขอบคุณคุณยายเมริน ให้ฉันคิดเกี่ยวกับมัน. " เมรินพยักหน้ายินดี. มันเป็นปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาได้กลายเป็นคนดี แต่เธอก็ยอมรับว่าเขายังคงมีมากที่จะเรียนรู้. Zhao นั่งอยู่ที่นั่นสักครู่. เขาได้รับการคิดเกี่ยวกับวิธีการจัดการ กับปัญหานี้. จะซื่อสัตย์ตั้งแต่นี้เป็นครั้งแรกที่เขาได้พบบางสิ่งบางอย่างเช่นนี้เขาก็ไม่แน่ใจว่าเขาจะจัดการกับมัน. หลังจากที่เขาคิดเกี่ยวกับมัน, Zhao ยืนขึ้นและเอาลมหายใจลึก. "ยายเมริน ผมต้องการที่จะตอบสนองความทาส. " เมรินพยักหน้า. ทั้งสองด้านซ้ายกระท่อมและไปเป็นทาสที่ถูกตอนนี้ฝึกคำของพวกเขาอยู่บนพื้นดินโดยใช้ก้านข้าวโพดที่จะเขียนในสิ่งสกปรก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลังมื้อค่ำ meirin และเจ้าถูกทิ้งให้อยู่ในห้อง ขณะที่เธอกำลังจะไปชงชา จ้าวถาม " ยาย meirin อะไรที่คุณคิดว่าเราควรจะทำอะไรกับทาสmeirin คิดแล้วมองจ้าวในดวงตา " คุณต้องการจะรับฟังคำแนะนำของ ท่านอาจารย์ ? "" แน่นอน ยาย meirin . คุณเป็นคนหนึ่งที่ได้รับการจัดการ ทาส ผมเคยอยู่ในการควบคุมของ Buda ตระกูลก่อนที่พวกเราถูกเนรเทศ ดังนั้น ในส่วนที่ คุณมีประสบการณ์มากกว่าฉัน" ขอบคุณสำหรับคำชมค่ะ เจ้านาย " meirin ยิ้ม” นี่คือคำแนะนำของฉัน ฉันคิดว่า คุณมี เกินไป ดี ทาส คุณควรถอดลงบนพวกเขาเล็ก ๆน้อย ๆ "คำเหล่านี้สับสนจ้าว " คุณกำลังจะบอกว่าฉันควรจะน้อยมากที่แข็งกร้าวกับทาส ทำไม ? "" นายท่าน คุณรู้มั้ย มันไม่เลวที่จะมีด้านเหนียว ถ้าเธออ่อนโยนเกินไป คนก็จะคิดว่า คุณอาจจะแกล้ง แน่นอน พวกทาสจะไม่ทำอย่างนั้นกับคุณ แต่ถ้าพวกเขาคิดว่าคุณเก่งเกินไปสำหรับพวกเขา แล้วพวกเขาจะรู้สึกเสียใจกับเธอ ตอนนี้ มันเป็นเพราะคุณให้พวกเขาเรียนรู้ทักษะการอ่านเขียน ในมุมมองของพวกเขาเรียนรู้ที่จะอ่านเป็นรางวัล แต่พวกเขายังไม่ได้ทำงาน ดังนั้น การให้รางวัลนี้ทำให้พวกเขารู้สึกไม่สบายใจ "เซาประหลาดใจ เขาเคยคิด ว่า ทาส เป็นเหมือนนักเรียนจากชีวิตในอดีตของเขา บอกตามตรง ไม่มีนักเรียนพิจารณาการเรียนรู้เป็นรางวัล พวกเขาคงจะมีความสุขเมื่อเรียนจบแต่มันต่างกัน ในโลกนี้ เกือบทั้งหมด และความรู้ด้านเทคโนโลยีที่ได้รับการปิดออกจากทาส ทาสก็มีงาน ในสายตาของขุนนาง , ทาสไม่ได้ ถือว่าเป็นคน" ผมเข้าใจ " จ้าวกล่าว ขอบคุณ คุณย่า meirin . ให้ฉันคิดเกี่ยวกับมัน . "meirin พยักหน้าพอใจ มันเป็นเรื่องจริงที่เขาเป็นคนดี แต่เขายอมรับว่าเขายังคงมีมากที่จะเรียนรู้จ้าวนั่งอยู่ตรงนั้นสักพัก ท่านเคยคิดเกี่ยวกับวิธีการจัดการกับปัญหานี้ บอกตามตรง เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เจออะไรแบบนี้ เขาไม่มั่นใจว่าเขาจะรับมือกับมันได้หลังจากที่เขาคิดเกี่ยวกับมัน จ้าว ลุกขึ้นยืนแล้วสูดหายใจเข้าลึกๆ " คุณยาย meirin ฉันอยากเจอทาส " .meirin พยักหน้า สองออกจากกระท่อมไปเป็นทาส ที่ตอนนี้ หัดพูดพวกเขาในดิน การใช้ต้นข้าวโพดเพื่อเขียนลงในดิน