“Unfortunately.”Leyla casually chuc

“Unfortunately.”Leyla casually chuckled as Bill expressed his dissatisfaction, then she put the half-filled beer glass in front of him.“What’s this? Why don’t you fill it to the brim?”“For your health’s sake, you should drink less.”“Did Etmon, the glutton, tell you that?”“Uncle!”“He’s a jackass.” Bill grumbled under his breath. But he didn’t go against Leyla’s words.***At the end of a lovely meal, the night grew deeper. After cleaning dishes, Leyla returned to her room and took a warm shower. She was sleepy, but she chose to sit at her desk and switch on the lamp. An exam loomed in the coming days and her summer vacation joy hinged on the result of that exam.The sound of her pencil making marks on the paper was mixed in along with the sound of nighttime birds chirping, which was carried down from the night breeze.Leyla, who had been focusing on her studies for quite some time, finally let go of her pencil, unable to handle the eye pressure and faint headache that came over. She had to squint her eyes to see clearly ever since she was a kid. And now, her eyesight, which had never been very good, to begin with, seemed to have worsened.Leyla switched off the light and lay down on her bed.Twenty bottles of raspberry jam. No, should it be thirty bottles?Anyways, a bit more, she was almost on her goal of buying a pair of glasses.And though her problem should have gotten settled by telling Uncle Bill, she was afraid of burdening him. He was already giving her too many things, and she wasn’t willing to repay him back with just money.The majority of people laughed at Bill when he said he’d send Leyla to school. They told him there was no point in schooling an orphan child and sneered that when she got older, a kid like her would wind up being the maid of the Herhardt family.Bill, on the other hand, was adamant in his decision. Every day, he spoke with Leyla, telling her that she would be a pretty smart woman.After Leyla closed her eyes, her headache subsided a little. She desperately needed to sleep, but the more she attempted, the busier her mind became. Strange thoughts began to fill her hollow head on a night like this, as she often had.The return of the birds in the woods.Her summer’s plans.The mastermind behind the series of a famous mystery novel published in the daily newspaper.And Duke Herhardt.Leyla slowly opened her eyes as soon as the name came to mind. Beyond the familiar darkness, she could see the scenery out of the window.Fluttering branches, the moon and stars, and the night sky sparkling above those trees.Leyla caught her breath silently as she blinked at the dim white light from afar.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"น่าเสียดาย." เลย์ล่าหัวเราะเบา ๆ ในขณะที่บิลแสดงความไม่พอใจ จากนั้นเธอก็วางแก้วเบียร์ที่บรรจุไว้ครึ่งหนึ่งไว้ตรงหน้าเขา “นี่คืออะไร? ทำไมไม่เติมให้เต็มปากล่ะ” “เพื่อสุขภาพของคุณ คุณควรดื่มให้น้อยลง” “เอตมอน คนตะกละบอกคุณอย่างนั้นหรือเปล่า” "ลุง!" “เขาเป็นคนโง่” บิลบ่นพึมพำอยู่ในลมหายใจ แต่เขาไม่ได้ขัดกับคำพูดของเลย์ล่า *** เมื่อสิ้นสุดมื้ออาหารอันแสนหวาน ค่ำคืนนี้ก็ยิ่งลึกซึ้งยิ่งขึ้น หลังจากล้างจานแล้ว Leyla ก็กลับไปที่ห้องของเธอและอาบน้ำอุ่น เธอง่วงนอน แต่เธอเลือกที่จะนั่งที่โต๊ะแล้วเปิดโคมไฟ การสอบใกล้เข้ามาในอีกไม่กี่วันข้างหน้า และความสุขในช่วงวันหยุดฤดูร้อนของเธอก็ขึ้นอยู่กับผลการสอบครั้งนั้น เสียงเขียนดินสอของเธอบนกระดาษผสมกับเสียงนกร้องยามค่ำคืนซึ่งพัดมาจากสายลมยามค่ำคืน เลย์ล่าซึ่งจดจ่อกับการเรียนมาระยะหนึ่งแล้ว ในที่สุดก็ปล่อยดินสอของเธอไป ไม่สามารถรับมือกับความดันตาและอาการปวดหัวเล็กน้อยที่เกิดขึ้นได้ เธอต้องเหล่ตาเพื่อให้มองเห็นได้ชัดเจนตั้งแต่ยังเป็นเด็ก และตอนนี้ สายตาของเธอซึ่งไม่เคยดีนักมาก่อน ดูเหมือนจะแย่ลง Leyla ปิดไฟและนอนลงบนเตียงของเธอ แยมราสเบอร์รี่ยี่สิบขวด ไม่ ควรจะสามสิบขวดเหรอ? อย่างไรก็ตาม อีกเล็กน้อย เธอเกือบจะบรรลุเป้าหมายในการซื้อแว่นตาแล้ว แม้ว่าปัญหาของเธอควรจะคลี่คลายด้วยการบอกลุงบิล แต่เธอก็กลัวที่จะสร้างภาระให้เขา เขาให้ของกับเธอมากเกินไปแล้ว และเธอก็ไม่เต็มใจที่จะตอบแทนเขาด้วยเงินเพียงอย่างเดียว คนส่วนใหญ่หัวเราะเยาะบิลเมื่อเขาบอกว่าจะส่งเลย์ลาไปโรงเรียน พวกเขาบอกเขาว่าไม่มีประโยชน์ที่จะสอนเด็กกำพร้าและเยาะเย้ยว่าเมื่อเธอโตขึ้น เด็กเช่นเธอจะกลายเป็นสาวใช้ของครอบครัวเฮอร์ฮาร์ด ในทางกลับกัน บิลกลับยืนกรานในการตัดสินใจของเขา ทุกวันเขาจะพูดคุยกับ Leyla โดยบอกเธอว่าเธอจะเป็นผู้หญิงที่ฉลาดมาก หลังจากที่เลย์ล่าหลับตา อาการปวดหัวของเธอก็บรรเทาลงเล็กน้อย เธอจำเป็นต้องนอนอย่างยิ่ง แต่ยิ่งเธอพยายามมากเท่าไร จิตใจของเธอก็ยิ่งยุ่งมากขึ้นเท่านั้น ความคิดแปลก ๆ เริ่มเข้ามาในหัวอันว่างเปล่าของเธอในคืนเช่นนี้เหมือนที่เธอมักจะทำ การกลับมาของนกในป่า แผนการช่วงฤดูร้อนของเธอ ผู้บงการเบื้องหลังซีรีส์นวนิยายลึกลับชื่อดังที่ตีพิมพ์ในหนังสือพิมพ์รายวัน และดยุคเฮอร์ฮาร์ด เลย์ล่าค่อยๆลืมตาขึ้นทันทีที่ชื่อนี้เข้ามาในใจ นอกเหนือจากความมืดมิดที่คุ้นเคย เธอยังสามารถมองเห็นทิวทัศน์นอกหน้าต่างได้ กิ่งก้านที่พลิ้วไหว พระจันทร์และดวงดาว และท้องฟ้ายามค่ำคืนที่ส่องประกายเหนือต้นไม้เหล่านั้น Leyla หายใจเข้าเงียบๆ ขณะที่เธอกระพริบตามองแสงสีขาวสลัวจากระยะไกล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"น่าเสียดายมาก"
เมื่อบิลแสดงความไม่พอใจ ไลล่าก็ยิ้มอย่างไม่ใส่ใจ ก่อนวางแก้วเบียร์ที่เติมเต็มครึ่งหนึ่งไว้ตรงหน้า
"นี่คืออะไร ทำไมคุณไม่เติมมันลงไปล่ะ"
"คุณควรดื่มให้น้อยลงเพื่อสุขภาพของคุณ"
"เอมอนตะกลามได้บอกคุณหรือยัง"
"ลุง!"
"เขาเป็นคนโง่" บิลบ่นเสียงต่ำ แต่เขาไม่ได้ขัดคำพูดของไลล่า
***
หลังจากมื้ออาหารดีๆ จบลง กลางคืนก็เข้มขึ้นเรื่อย ๆ หลังจากล้างจาน Leyla กลับไปที่ห้องของเธอและอาบน้ำร้อน เธอง่วงนอน แต่เธอเลือกที่จะนั่งที่โต๊ะทำงานเพื่อเปิดไฟ อีกไม่กี่วันข้างหน้าก็จะสอบแล้ว ความสุขในวันหยุดฤดูร้อนของเธอขึ้นอยู่กับผลการสอบ
เสียงของเธอใช้ดินสอทําเครื่องหมายบนกระดาษผสมกับเสียงนกร้องจากลมตอนกลางคืน
Leyla มีสมาธิในการเรียนมาระยะหนึ่งแล้วและในที่สุดเธอก็วางดินสอลงและไม่สามารถทนต่อความเครียดที่ตาและอาการปวดหัวเล็กน้อย S

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

"น่าเสียดาย"
เมื่อบิลแสดงความไม่พอใจของเขาลีลาหัวเราะอย่างระมัดระวังแล้วเธอก็วางแก้วเบียร์ครึ่งเต็มไว้ข้างหน้าเขา
"นี่มันอะไรกัน? ทําไมคุณไม่เติมมัน?"
"เพื่อสุขภาพของคุณคุณควรดื่มน้อยลง"
"อีเทมอนผู้กินอาหารบ้าบอกคุณ?"
"คุณลุง!"
"เขาเป็นลาโง่" บิลบ่นกระซิบ แต่เขาไม่ได้ฝ่าฝืนคําพูดของลีล่า
***
หลังจากรับประทานอาหารค่ําอย่างมีความสุขคืนก็ค่อยๆลึกลงไป หลังจากล้างจานแล้วลีล่าก็กลับไปที่ห้องของเธอและอาบน้ําอุ่น เธอง่วงแต่เธอเลือกที่จะนั่งที่โต๊ะทํางานและเปิดไฟ การสอบใกล้เข้ามา ความสุขในวันหยุดฤดูร้อนของเธอ ขึ้นอยู่กับผลการสอบ.
เธอใช้ ดินสอ ทําเครื่องหมาย บนกระดาษ เสียงและ นก บี๊บ ผสมกับ สายลม ในเวลากลางคืน.
ลีล่าได้ทุ่มเทให้กับการวิจัยของเธอเป็นเวลานานในที่สุดก็วางดินสอของเธอไม่สามารถควบคุมความดันของดวงตาและอาการปวดหัวที่ซ่อนอยู่ ตั้งแต่เด็กเธอต้องกระพริบตาเพื่อดูสิ่งต่างๆ ตอนนี้สายตาของเธอจะไม่ได้เป็นอย่างดีและดูเหมือนว่าจะแย่ลง
leyla ปิดไฟและนอนอยู่บนเตียง.
แยมราสเบอร์รี่20ขวด ไม่ใช่น่าจะเป็น30ขวด
ยังไงก็ตาม อีกนิดเดียว เธอเกือบจะอยู่ในเป้าหมายของเธอ ซื้อแว่นตา.
ถึงแม้ว่า ปัญหาของเธอควรจะถูกแก้ไข โดยการบอกลุงบิล เธอกลัวที่จะเพิ่มภาระให้เขา. เขาให้เธอมากเกินไปแล้วและเธอไม่เต็มใจที่จะตอบแทนเขาด้วยเงินเท่านั้น
เมื่อบิลบอกว่าเขาจะส่งleilaไปโรงเรียนคนส่วนใหญ่หัวเราะเยาะเขา พวกเขาบอกเขาว่าไม่จําเป็นต้องให้ความรู้แก่เด็กกําพร้าและหัวเราะเยาะว่าเมื่อเธอโตขึ้นเด็กๆเช่นเธอจะกลายเป็นแม่บ้านของเฮิร์ท
ในทางกลับกันบิลยืนยันการตัดสินใจของเขา ทุกๆวัน เขาคุยกับลีล่า และบอกเธอว่า เธอจะเป็นผู้หญิงที่ฉลาดมาก.
หลังจากที่ leyla หลับตาลง อาการปวดหัวของเธอลดลงบ้าง. เธอต้องการนอนอย่างเร่งด่วน แต่ยิ่งเธออยากนอนมากเท่าไหร่ สมองเธอก็ยิ่งยุ่งมากเท่านั้น. ตามปกติในค่ําคืนเช่นนี้ความคิดแปลกๆเริ่มเติมเต็มหัวที่ว่างเปล่าของเธอ
การกลับมาของนกในป่า
แผนฤดูร้อนของเธอ
ผู้วางแผนที่อยู่เบื้องหลังชุดของนวนิยายเหตุผลที่มีชื่อเสียงที่ตีพิมพ์ในหนังสือพิมพ์รายวัน
และ ดุ๊ก เฮิร์ท.
เมื่อคิดถึงชื่อนี้ลีลาค่อยๆลืมตา นอกความมืดที่คุ้นเคยเธอสามารถมองเห็นทิวทัศน์นอกหน้าต่างได้
กิ่งไม้ลอย ดวงจันทร์และดวงดาว และท้องฟ้ายามราตรีที่ส่องแสง เหนือต้นไม้เหล่านั้น.
ลีล่ากลั้นหายใจอย่างเงียบๆและกระพริบตาต่อแสงสีขาวจางๆในระยะไกล