A screw will almost always have a h

A screw will almost always have a head, (a set screw is an example of a screw without a head) which is a specially formed section on one end of the screw that allows it to be turned, or driven. Common tools for driving screws include screwdrivers and wrenches. The head is usually larger than the body of the screw, which keeps the screw from being driven deeper than the length of the screw and to provide a bearing surface. There are exceptions; for instance, carriage bolts have a domed head that is not designed to be driven; set screws often have a head smaller than the outer diameter of the screw; J-bolts have a J-shaped head which is not designed to be driven, but rather is usually sunk into concrete allowing it to be used as an anchor bolt. The cylindrical portion of the screw from the underside of the head to the tip is known as the shank; it may be fully threaded or partially threaded.[1] The distance between each thread is called the "pitch".

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ควงเกือบตลอดเวลาจะมีหัวหน้า (สกรูที่ตั้งเป็นตัวอย่างของสกรูไม่มีหัว) ซึ่งเป็นส่วนที่มีรูปแบบพิเศษบนปลายด้านหนึ่งของสกรูที่อนุญาตให้เปิด หรือขับเคลื่อน เครื่องมือทั่วไปสำหรับขับสกรูรวมไขควงและ wrenches อยู่มักจะมีขนาดใหญ่กว่าตัวของสกรู ซึ่งเก็บสกรูจากกำลังขับเคลื่อนลึกกว่าความยาว ของสกรู และให้พื้นผิวเรือง มีข้อยกเว้น เช่น นอตรถมีหัว domed ที่ถูกออกแบบมาให้สามารถขับเคลื่อน สกรูตั้งมักจะมีหัวขนาดเล็กกว่าเส้นผ่าศูนย์กลางภายนอกของสกรู J-นอตมีหัวเป็นรูป J ซึ่งถูกออกแบบมาให้สามารถขับเคลื่อน แต่ค่อนข้าง จะมักจะจมลงในคอนกรีตที่อนุญาตให้ใช้เป็นน๊อตยึด ส่วนทรงกระบอกของสกรูจาก underside ของหัวหน้าให้คำแนะนำเป็นที่รู้จักกันเป็นจำพวก มันอาจเป็นเธรดทั้งหมด หรือบางส่วนเธรดนั้น[1] ระยะห่างระหว่างแต่ละหัวข้อเรียกว่า "ระยะห่าง"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สกรูเกือบตลอดเวลาจะมีหัว (สกรูชุดเป็นตัวอย่างของสกรูไม่มีหัว) ซึ่งเป็นส่วนที่เกิดขึ้นเป็นพิเศษที่ปลายด้านหนึ่งของสกรูที่ช่วยให้สามารถเปิดหรือขับเคลื่อน เครื่องมือทั่วไปสำหรับการขับรถสกรูมีไขควงและ wrenches หัวมักจะมีขนาดใหญ่กว่าร่างกายของสกรูซึ่งช่วยให้สกรูจากการถูกผลักดันลึกกว่าความยาวของสกรูและเพื่อให้พื้นผิวของแบริ่ง มีข้อยกเว้น; เช่นกลอนประตูรถมีหัวโดมที่ไม่ได้ออกแบบมาเพื่อได้รับการขับเคลื่อน; สกรูชุดมักจะมีหัวขนาดเล็กกว่าเส้นผ่านศูนย์กลางภายนอกของสกรู; J-กลอนมีหัว J-รูปที่ไม่ได้ออกแบบมาเพื่อได้รับการขับเคลื่อน แต่มักจะจมลงไปในคอนกรีตปล่อยให้มันถูกนำมาใช้เป็นจุดยึดสายฟ้า ส่วนรูปทรงกระบอกของสกรูจากด้านล่างของหัวถึงปลายเป็นที่รู้จักกันเป็นก้าน; มันอาจจะเป็นเกลียวทั้งหมดหรือบางส่วน threaded. [1] ระยะห่างระหว่างแต่ละหัวข้อเรียกว่า "สนาม"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สกรูมักจะมีหัว ( สกรูเป็นตัวอย่างของกรูไม่มีหัว ) ซึ่งเป็นรูปแบบพิเศษ ส่วนที่ปลายด้านหนึ่งของกรูที่ช่วยให้สามารถเปิดหรือขับเคลื่อน เครื่องมือทั่วไปสำหรับการขับรถและรวมถึงสกรูไขควงประแจ หัวมักมีขนาดใหญ่กว่าร่างกายของกรูซึ่งเก็บสกรูจากเป็นแรงผลักดันลึกกว่าความยาวของเกลียว และจัดให้มีพื้นผิว มีข้อยกเว้น เช่น รถม้า มีน็อตหัวโดม ที่ถูกออกแบบมาเพื่อให้ขับเคลื่อน ชุดสกรูมักจะมีหัวเล็กกว่าเส้นผ่านศูนย์กลางของสกรู ; j-bolts มี j-shaped ศีรษะซึ่งถูกออกแบบมาเพื่อให้ขับแต่มักจะจมเข้าไปในคอนกรีตที่ช่วยให้มันเพื่อใช้เป็นจุดยึดสลัก ส่วนกระบอกสกรูจากด้านล่างของหัวถึงปลายเรียกว่าก้าน ; มันอาจจะเต็มหรือบางส่วนเกลียวเกลียว [ 1 ] ระยะห่างระหว่างแต่ละหัวข้อเรียกว่า " ระยะห่าง "