“I’m sorry.” Lin Feng said while lo

“I’m sorry.” Lin Feng said while looking apologetic. Lan Jiao was surprised, that bastard was using this moment to apologize.



“You will not be able to escape unless you hurry up and leave, bastard!” Cursed Lan Jiao.



Lin Feng wasn’t moving at all.



Lin Feng slowly shook his head and then heard a voice coming from outside: “No need to try and leave, that won’t be possible.”



When Lan Jiao heard that ice-cold voice, her facial expression became rigid. It was over for Lin Feng. That bastard had not listened to her and chose not to escape while he had the chance.



“Lin Feng. Get your ass over here.” A loud voice shouted, filling the atmosphere and sharply pierced peoples eardrums. The people in the restaurant were shocked, surprisingly, someone dared talk that way to Lin Feng, after everything that he was known for.



Lin Feng was surprised as well. Who was Tu Jiu? Why was he that arrogant?



Lin Feng stood up and started walking. He was slowly walking down the stairs and then, he left the restaurant.



At that moment, outside of the restaurant, there were many people, but most of them were watching from afar. There was a single bald man who looked aggressive and imposing. He was staring at Lin Feng and the expression in his eyes was sharp.



“Are you Lin Feng?” Said Tu Jiu coldly as he looked at Lin Feng.



“Indeed. It seems that you and me are not enemies, right?” Said Lin Feng indifferently.



“Indeed, we are not enemies. Hand over the fox fire. Then, screw off and I will pretend as if nothing happened.” Threatened Tu Jiu.



Lin Feng narrowed his eyes. Tu Jiu had come to find Lin Feng, his behaviour made him look majestic and imposing. Nobody within the Ling Qi layer could fight against him and he was not scared of a cultivator in the Xuan Qi layer, he also had a powerful background which is why he was acting so rudely.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ขอโทษ" หลินเฟิงกล่าวว่า ในขณะที่กำลังมองหาขออภัย Lan เจียวประหลาด ลูกครึ่งที่ใช้ช่วงเวลานี้เพื่อขอโทษ "คุณจะไม่สามารถหนียกเว้นว่าคุณรีบขึ้น และ ปล่อย bastard" สาปแช่ง Lan เจียว หลินเฟิงไม่ย้ายที่ทั้งหมด หลินเฟิงส่ายศีรษะช้า ๆ แล้ว ได้ยินเสียงมาจากภายนอก: "ไม่จำเป็น ออก และพยายามที่จะไม่ไปอีก" เมื่อเจียว Lan ได้ยินเสียงที่ฉ่ำ สีหน้าของเธอกลายเป็นแข็ง มันก็ผ่านสำหรับหลินเฟิง ลูกครึ่งที่มีไม่ได้ฟังเธอ และเลือกที่จะไม่หลบหนีในขณะที่เขามีโอกาส "หลินฮ ได้รับตูดของคุณมากกว่าที่นี่" เสียงดังตะโกน ไส้บรรยากาศและ eardrums คนถูกแทงอย่างรวดเร็ว คนในร้านตกใจ แปลกใจ คนกล้าพูดหลินเฟิง ทางที่หลังจากทุกอย่างที่เขาเป็นที่รู้จักสำหรับ หลินเฟิงประหลาดเช่นกัน จิวตูคือใคร ทำไมท่านจึงว่าหยิ่ง หลินเฟิงลุกขึ้นยืน และเริ่มเดิน เขาค่อย ๆ เดินลงบันไดแล้ว เขาออกจากร้าน ในช่วงเวลานั้น นอกร้านอาหาร มาก แต่ส่วนใหญ่ได้รับชมจากระยะไกล มีคนหัวล้านเดียวที่ดูก้าวร้าว และเกรงขาม เขาถูกจ้องหลินเฟิง และนิพจน์ในตาคม "ท่านหลินเฟิง" กล่าว Tu Jiu จ้างงานว่าเขามองหลินเฟิง "แน่นอน ดูเหมือนว่า คุณและผมไม่ศัตรู ขวา" หลินเฟิง indifferently กล่าว "แน่นอน เราไม่ได้ศัตรู มือเหนือไฟฟ็อกซ์ แล้ว สกรูปิด และฉันจะแกล้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น" คอมเมอเชี่ยน Tu ถูกคุกคาม หลินเฟิง narrowed ตาของเขา จิว Tu มาหาหลินเฟิง พฤติกรรมของเขาทำให้เขาดูสติและความพร้อม ไม่มีใครภายในชั้นหลิงฉีสามารถต่อสู้กับเขา และเขาก็ไม่ได้กลัวของเกษตรกรในชั้นซวนฉี เขายังมีพื้นหลังมีประสิทธิภาพซึ่งเป็นเหตุผลที่เขาทำหน้าที่ดังนั้นหยาบคาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ฉันขอโทษ." หลินฮกล่าวว่าในขณะที่มองขอโทษ ลานเจียวรู้สึกประหลาดใจไอ้ที่ใช้ในขณะนี้ที่จะขอโทษ. "คุณจะไม่สามารถที่จะหลบหนีจนกว่าคุณจะรีบขึ้นและปล่อยให้ไอ้!" สาปลานเจียว. หลินฮไม่ได้ย้ายที่ทั้งหมด. หลินฮช้าส่ายของเขา หัวและจากนั้นได้ยินเสียงที่มาจากภายนอก: ". ไม่จำเป็นต้องพยายามและออกจากที่จะเป็นไปไม่ได้" เมื่อ Lan เจียวได้ยินว่าเสียงเย็น, การแสดงออกทางสีหน้าของเธอกลายเป็นที่เข้มงวด มันเป็นมากกว่าสำหรับหลินฮ ไอ้ที่ไม่ได้ฟังเธอและเลือกที่จะไม่หลบหนีในขณะที่เขาได้มีโอกาส. "หลินฮ ได้รับตูดของคุณมากกว่าที่นี่. "เสียงดังตะโกนเติมบรรยากาศและเจาะแก้วหูอย่างรวดเร็วประชาชน คนที่อยู่ในร้านอาหารต่างตกใจแปลกใจคนที่กล้าพูดคุยวิธีการหลินฮว่าหลังจากที่ทุกอย่างที่เขาเป็นที่รู้จัก. หลินฮรู้สึกประหลาดใจเช่นกัน ใครคือ Tu Jiu? ทำไมคนที่หยิ่ง? หลินฮยืนขึ้นและเริ่มเดิน เขาค่อย ๆ เดินลงบันไดแล้วเขาออกจากร้านอาหาร. ในขณะที่ด้านนอกของร้านอาหารที่มีหลาย ๆ คน แต่ส่วนใหญ่ของพวกเขากำลังเฝ้าดูจากระยะไกล มีคนหัวล้านเดียวที่มองในเชิงรุกและการจัดเก็บภาษีเป็น เขาได้รับการจ้องมองที่หลินฮและการแสดงออกในสายตาของเขาก็คม. "คุณหลินฮ?" กล่าวว่า Tu Jiu อย่างเย็นชาในขณะที่เขามองไปที่หลินฮ. "แท้จริง ดูเหมือนว่าคุณและฉันไม่ได้เป็นศัตรูใช่มั้ย? "กล่าวว่าหลินฮเอาใจใส่. " อันที่จริงเราไม่ได้เป็นศัตรู มือกว่าไฟสุนัขจิ้งจอก จากนั้นเกลียวนอกและฉันจะแกล้งทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น. "ขู่ Tu Jiu. หลินฮหรี่ตาของเขา Tu Jiu ได้มาหาหลินฮพฤติกรรมของเขาทำให้เขาดูงดงามและมีการจัดเก็บภาษี ไม่มีใครอยู่ภายในชั้นหลิงฉีสามารถต่อสู้กับเขาและเขาก็ไม่กลัวของเกษตรกรในชั้น Xuan ฉีเขายังมีพื้นหลังที่มีประสิทธิภาพซึ่งเป็นเหตุผลที่เขากำลังทำหน้าที่เพื่อหยาบคาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ฉันขอโทษ . . . " หลินฟงพูดในขณะที่มองเชิงขอโทษ ลานเจี่ยวแปลกใจ นั่นคือการใช้ช่วงเวลานี้เพื่อขอโทษ" แกไม่มีทางหนี นอกจากคุณไปซะ , ไอ้ลูกไม่มีพ่อ ! " สาปแช่ง LAN เจียว .หลินฟงไม่ขยับเลยหลินฟงค่อยๆส่ายหัวแล้วได้ยินเสียงที่มาจากภายนอก : " ไม่ต้องพยายามไป คงเป็นไปไม่ได้ "เมื่อลานเจียวได้ยินว่าเย็นเสียง สีหน้าของเธอกลายเป็นแข็ง มันจบแล้วสำหรับ หลินฟง หมอนั่นไม่ฟังเธอ และเลือกที่จะไม่หนี ในขณะที่เขามีโอกาส" หลินฟง มานี่ . . . " เสียงที่ดังตะโกน เติมเต็มบรรยากาศและผู้คนอย่างรวดเร็วแทงแก้วหูได้ คนในร้านตกใจ จู่ ๆ คนที่กล้าพูดอย่างนั้นกับหลินฟง หลังจากทุกสิ่งที่เขาเป็นที่รู้จักกันสำหรับหลินฟงก็ประหลาดใจเช่นกัน ที่ตูจิว ? ทำไมเค้าว่าหยิ่ง ?หลินฟงลุกขึ้นยืนและเริ่มเดิน เขาก็ค่อยๆเดินลงบันไดแล้วก็ออกจากร้านตอนนั้น ด้านนอกของร้านอาหาร มีหลายคน แต่ส่วนใหญ่ของพวกเขาถูกเฝ้าดูจากระยะไกล มีผู้ชายที่ดูก้าวร้าวเดียวหัวล้านและสง่างาม . เขาจ้องหลินฟง และแววตาที่คม" คุณหลินฟง ? " บอกว่าตูเป็นเขาดูเย็นชา จิ่วหลินฟง" จริง ๆ ดูเหมือนว่าคุณกับผมไม่ใช่ศัตรูใช่มั้ย ? " บอกว่า หลินฟงไม่แตกต่างกัน" แน่นอน เราไม่ใช่ศัตรูกัน มือจิ้งจอกไฟ แล้วสกรูออกและผมจะแกล้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น " ขู่ตู จิวหลินฟงคอดตาของเขา ตูจิ่วได้มาหาหลินฟง พฤติกรรมของเขาทำให้เขาดูน่าเกรงขามและสง่างาม . ไม่มีใครในหลิงฉี ชั้นจะสู้กับเขา และเขาก็ไม่กลัวของกสิกรในซวนฉีชั้น เขามีพื้นหลังที่มีประสิทธิภาพซึ่งเป็นเหตุผลที่เขาทำตัวหยาบคาย