The assumption made in this paper i

The assumption made in this paper is that the development of self-identity is not
restricted to making distinctions between oneself and significant others, but extends
with no less importance to objects and things, and the very spaces and places in which
they are tigund. If the child learns 'who he is' by virtue of his relationship with those
who satisfy his needs by taking care of him, then it follows that contributing to that
same self-knowledge are the toys, clothes, rooms, and whole array of physical things
and settings that also satisfyand support his existence. There is not only the distinction
between himself and 'my mommy', but also the difference between himself and
'my room'. The room is different and distinct from what he is, but by belonging
to him and satisfying him it serves to continually define his own bodily experiences
and consciousness as a separate and distinct individual. In effect, the subjective sense
of self is defined and expressed not simply by one's relationship to other people, but
also by one's relationships to the various physical settings that define and structure
day-to-day life.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อัสสัมชัญที่ทำในเอกสารนี้คือการพัฒนาของ self-identity ไม่จำกัดจะทำให้ความแตกต่างระหว่างตัวเอง และที่สำคัญคนอื่น ๆ แต่ขยายมีความสำคัญไม่น้อยกับวัตถุ และ สิ่ง และช่องว่างมาก และสถานที่ที่จะ tigund ถ้าลูกเรียนรู้ 'ที่เป็น' อาศัยความสัมพันธ์ของเขากับที่ตอบสนองความต้องการของเขา โดยการดูแลของเขา แล้วก็ตามที่เอื้อต่อการที่ตระหนักเหมือนกันเป็นของเล่น เสื้อผ้า ห้อง และมากมายทั้งสิ่งที่มีอยู่จริงและการตั้งค่าที่ยัง satisfyand สนับสนุนการดำรงอยู่ของเขา ไม่แตกเท่านั้นระหว่างตัวเอง และ 'ฉัน mommy" แต่ความแตกต่างระหว่างตนเอง และ'ห้อง' แตกต่างกัน และแตกต่างจากเขาคืออะไร แต่โดยเป็นและความพึงพอใจเขา ก็ทำหน้าที่กำหนดประสบการณ์ร่างกายตนเองอย่างต่อเนื่องและสติเป็นบุคคลที่แยกต่างหาก และแตกต่างกัน ในลักษณะ ความรู้สึกตามอัตวิสัยของตนเองกำหนด และแสดง โดยของความสัมพันธ์กับคนอื่น ไม่เพียง แต่นอกจากนี้ โดยมีความสัมพันธ์กับการตั้งค่าทางกายภาพที่กำหนดและโครงสร้างต่าง ๆชีวิตประจำวัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สมมติฐานที่เกิดขึ้นในงานวิจัยนี้คือการพัฒนาของตัวตนของตัวเองไม่ได้
จำกัด ที่จะทำให้ความแตกต่างระหว่างตัวเองและคนอื่น ๆ อย่างมีนัยสำคัญ แต่ขยาย
ที่ไม่มีความสำคัญน้อยกว่าในการวัตถุและสิ่งที่และช่องว่างมากและสถานที่ที่
พวกเขาจะ tigund ถ้าเด็กเรียนรู้ 'ว่าเขาเป็นใคร' โดยอาศัยอำนาจตามความสัมพันธ์ของเขากับคน
ที่ตอบสนองความต้องการของเขาโดยการดูแลของเขาแล้วมันตามที่เอื้อต่อการที่
ความรู้ด้วยตนเองเดียวกันเป็นของเล่น, เสื้อผ้า, ห้อง, และอาเรย์ทั้งทางกายภาพ สิ่งที่
และการตั้งค่าที่ยัง satisfyand สนับสนุนการดำรงอยู่ของเขา นอกจากนี้ไม่เพียง แต่ความแตกต่าง
ระหว่างตัวเขาและแม่ของฉัน 'แต่ยังแตกต่างระหว่างตัวเองและ
'ห้องของฉัน' ห้องพักที่แตกต่างกันและแตกต่างไปจากสิ่งที่เขาเป็น แต่เป็นของ
เขาและความพึงพอใจของเขาจะทำหน้าที่อย่างต่อเนื่องกำหนดประสบการณ์ของร่างกายของตัวเอง
และมีจิตสำนึกเป็นบุคคลที่แยกและแตกต่าง ผลความรู้สึกส่วนตัว
ของตัวเองที่ถูกกำหนดและแสดงความไม่เพียง แต่ความสัมพันธ์ของคนกับคนอื่น ๆ แต่
โดยความสัมพันธ์ของคนที่จะตั้งค่าทางกายภาพต่างๆที่กำหนดและโครงสร้าง
ชีวิตวันต่อวัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สมมติฐานที่ทำในบทความนี้คือ การพัฒนาตัวเอง ไม่ จำกัด การทำให้ความแตกต่างระหว่างตัวเอง

และขยายอย่างคนอื่น แต่กับไม่น้อยให้ความสำคัญกับวัตถุและสิ่งต่าง ๆ และมากเป็นและสถานที่ที่พวกเขาจะ tigund
. ถ้าเด็กเรียนรู้ ' ใคร ' โดยอาศัยความสัมพันธ์ของเขากับบรรดา
ที่ตอบสนองความต้องการของเขา โดยดูแลเขาจากนั้นไปตามสาเหตุที่
เดียวกันความรู้เป็น ของเล่น เสื้อผ้า บุหรี่ และอาร์เรย์ทั้งหมดของร่างกายสิ่ง
และการตั้งค่าที่ยัง satisfyand สนับสนุนการดำรงอยู่ของเขา มีไม่ได้เป็นเพียงความแตกต่าง
ระหว่างตัวเองและ ' คุณแม่ ' แต่ยังมีความแตกต่างระหว่างตัวเองและ
ห้อง " . ห้องที่แตกต่างกันและแตกต่างจากสิ่งที่เขาเป็น แต่เป็นของ
โดยเขาพอใจเขาเสิร์ฟอย่างต่อเนื่องกำหนดของเขาเองประสบการณ์ร่างกาย
และสติเป็นแยก และ บุคคล ที่แตกต่างกัน ผลอัตนัยความรู้สึก
ของตนเองถูกกำหนดและแสดงไม่เพียง แต่โดยความสัมพันธ์แบบหนึ่งของ คน อื่น แต่
ยัง 1 ความสัมพันธ์กับทางกายภาพการตั้งค่าที่กำหนดและโครงสร้าง
ชีวิตประจําวัน