These objects are defined in three

These objects are defined in three dimensions (3D), but will be rendered onto a two-dimensional (2D) computer screen. The technique for rendering a 3D object onto a 2D display involves firstly breaking down the 3D object
into polygons defined by primitives. A popular primitive used is a triangle having three vertices. Thus, a 3D image can
be transformed into a plurality of triangles each being defined by a unique set of vertices where each vertex would
typically contain information relating to co-ordinates (x, y, z), colour, texture and lighting. It should be understood that
a fairly large storage area is needed to accommodate the vertex information.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัตถุเหล่านี้ถูกกำหนดในสามมิติ (3D) แต่จะไม่สามารถแสดงผลบนสองมิติ (2D) หน้าจอคอมพิวเตอร์ เทคนิคสำหรับการแสดงผล 3 มิติบนจอแสดงผลแบบ 2D แรกเกี่ยวข้องกับการทำลายลงวัตถุ 3 มิติ
เป็นรูปหลายเหลี่ยมที่กำหนดโดยพื้นฐาน ใช้แบบดั้งเดิมที่เป็นที่นิยมเป็นรูปสามเหลี่ยมมีสามจุด ดังนั้นภาพ 3 มิติสามารถ
จะกลายเป็นส่วนใหญ่ของสามเหลี่ยมแต่ละถูกกำหนดโดยชุดที่เป็นเอกลักษณ์ของจุดซึ่งแต่ละจุดสุดยอดจะ
มักจะมีข้อมูลเกี่ยวกับการประสานงาน (x, y, z), สีพื้นผิวและแสง มันควรจะเข้าใจว่า
พื้นที่จัดเก็บข้อมูลขนาดใหญ่อย่างเป็นธรรมเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อรองรับข้อมูลจุดสุดยอด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัตถุเหล่านี้ถูกกำหนดในรูปแบบ 3 มิติ ( 3D ) แต่จะแสดงบนสองมิติ ( 2D ) หน้าจอคอมพิวเตอร์ เทคนิคสำหรับการแสดงผลวัตถุ 3 มิติบน 2D แสดงที่เกี่ยวข้องกับประการแรกหมดสภาพวัตถุ 3D
เป็นรูปหลายเหลี่ยมกำหนดโดย primitives . ได้รับความนิยมดั้งเดิมที่ใช้เป็นรูปสามเหลี่ยมมี 3 จุด . ดังนั้น ภาพ 3 มิติได้
ถูกแปลงเป็นเสียงข้างมากของสามเหลี่ยมแต่ละถูกกำหนดโดยการตั้งค่าเฉพาะของจุดซึ่งแต่ละจุดยอดจะ
โดยปกติจะประกอบด้วยข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับพิกัด ( x , y , z ) , สี , พื้นผิว และ แสงสว่าง มันควรจะเข้าใจว่า
พื้นที่กระเป๋าค่อนข้างใหญ่ จะต้องรองรับข้อมูลยอด .