Growing competition demands industr

Growing competition demands industry to widen the concentration on core competencies and the reduction of the vertical range of manufacture, leading to a new dimension of cooperation of numerous companies in form of value‐added chains (supply chains). Today's supply chains are very complex inter‐dependable structures, due to the multitude of (partly globally) participating suppliers, service providers and customers. Understanding and managing risk shifting around supply chains is an important issue in business and a complex problem. Identification of supply chain risks is the first step in the risk management process. But transparency across the risk potential along the supply chain is not the only prerequisite for a successful (in the sense of effective) risk management. The selection of appropriate (mitigation or prevention) measures builds on the structural assessment and the “impact area” of the various types of risks (Chopra and Shodhi, 2004). Even though there is a rich stream of (empirical) literature that deals with supply chain risks and their management (Svensson, 2000; Jüttner et al., 2003; Zsidisin et al., 2004; Pfohl et al., 2008b), and conceptual literature dealing with the new concept of supply chain risk management (SCRM) (Hauser, 2003; Norrman and Lindroth, 2004; Jüttner, 2005; Faisal et al., 2007; Franck, 2007; Pfohl et al., 2008a), there has been little research about the interconnectedness of supply chain risks

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การแข่งขันเติบโตต้องการอุตสาหกรรมให้ความเข้มข้นในความสามารถหลักและการลดลงของช่วงแนวตั้งของการผลิต การนำไปสู่มิติใหม่ของความร่วมมือของบริษัทมากมายในรูปแบบของโซ่ value‐added (ห่วงโซ่อุปทาน) ห่วงโซ่อุปทานของวันนี้มีโครงสร้างซับซ้อนมาก inter‐dependable เนื่องจากความหลากหลายของซัพพลายเออร์ที่ร่วมรายการ (บางส่วนทั่วโลก) ผู้ให้บริการ และลูกค้า ทำความเข้าใจ และการจัดการความเสี่ยงที่ขยับรอบห่วงโซ่อุปทานถือเป็นประเด็นสำคัญในธุรกิจและปัญหาซับซ้อน ขั้นตอนแรกในกระบวนการบริหารความเสี่ยงการระบุความเสี่ยงด้านห่วงโซ่อุปทานได้ แต่ความโปร่งใสในความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นตามห่วงโซ่อุปทานไม่ข้อกำหนดเบื้องต้นเท่านั้นประสบความสำเร็จ (ในแง่ของประสิทธิภาพ) สำหรับการบริหารความเสี่ยง เลือกวัดที่เหมาะสม (ลดปัญหาหรือป้องกัน) สร้าง "ผลกระทบพื้นที่" ชนิดต่าง ๆ ของความเสี่ยง (โชปราและ Shodhi, 2004) และการประเมินโครงสร้าง แม้ว่ามีกระแสรวย (ประจักษ์) วรรณกรรมที่เกี่ยวข้องกับความเสี่ยงของห่วงโซ่อุปทานและการบริหารจัดการ (Svensson, 2000 Jüttner และ al., 2003 Zsidisin et al., 2004 Pfohl et al., 2008b), และวรรณกรรมแนวคิดจัดการกับแนวคิดใหม่ของการบริหารความเสี่ยงของห่วงโซ่อุปทาน (SCRM) (ซังท์ 2003 Norrman และ Lindroth, 2004 Jüttner, 2005 ฟัย et al., 2007 Franck, 2007 Pfohl et al., 2008a), มีงานวิจัยเล็ก ๆ เกี่ยวกับ interconnectedness ความเสี่ยงห่วงโซ่อุปทาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การแข่งขันเพิ่มขึ้นความต้องการของอุตสาหกรรมที่จะขยายความเข้มข้นของความสามารถหลักและการลดลงของช่วงแนวตั้งของการผลิตที่นำไปสู่​​มิติใหม่ของความร่วมมือของ บริษัท จำนวนมากในรูปแบบของเครือข่ายที่มีมูลค่าเพิ่ม (โซ่อุปทาน) วันนี้ห่วงโซ่อุปทานมีความซับซ้อนมากโครงสร้างระหว่างที่เชื่อถือได้เนื่องจากความหลากหลายของ (ส่วนหนึ่งทั่วโลก) ซัพพลายเออร์ที่เข้าร่วมโครงการผู้ให้บริการและลูกค้า ความเข้าใจและการจัดการความเสี่ยงขยับรอบโซ่อุปทานเป็นเรื่องที่สำคัญในธุรกิจและปัญหาที่ซับซ้อน บัตรประจำตัวของความเสี่ยงในห่วงโซ่อุปทานเป็นขั้นตอนแรกในกระบวนการบริหารความเสี่ยง แต่ความโปร่งใสข้ามความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นตามห่วงโซ่อุปทานไม่ได้เป็นสิ่งที่จำเป็นเฉพาะสำหรับการที่ประสบความสำเร็จ (ในแง่ของการที่มีประสิทธิภาพ) การบริหารความเสี่ยง การเลือกที่เหมาะสม (การลดหรือการป้องกัน) มาตรการสร้างในการประเมินโครงสร้างและ "พื้นที่ผลกระทบ" ของประเภทต่างๆของความเสี่ยง (Chopra และ Shodhi, 2004) แม้ว่าจะมีกระแสที่อุดมไปด้วย (เชิงประจักษ์) วรรณกรรมที่เกี่ยวข้องกับความเสี่ยงในห่วงโซ่อุปทานและการจัดการของพวกเขา (Svensson 2000; Jüttner et al, 2003;. Zsidisin et al, 2004;.. Pfohl, et al, 2008b) และแนวความคิด วรรณกรรมที่เกี่ยวข้องกับแนวคิดใหม่ของการบริหารความเสี่ยงของห่วงโซ่อุปทาน (SCRM) (Hauser 2003; Norrman และ Lindroth 2004; Jüttner 2005; Faisal et al, 2007;. ฟ 2007. Pfohl, et al, 2008a) มีมี การวิจัยเพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับสาขาของความเสี่ยงห่วงโซ่อุปทาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การแข่งขันเพิ่มขึ้นความต้องการของอุตสาหกรรมการ เบิกเน้นความสามารถหลักและการลดลงของช่วงแนวตั้งผลิต สู่มิติใหม่ของความร่วมมือของหลาย บริษัท ในรูปแบบของ‐ห่วงโซ่คุณค่าเพิ่ม ( ห่วงโซ่อุปทาน ) ห่วงโซ่อุปทานของวันนี้มีความซับซ้อนมาก อินเตอร์ ‐โครงสร้างที่เชื่อถือได้ เนื่องจากมวล ( บางส่วน ) ) โดยซัพพลายเออร์ผู้ให้บริการและลูกค้า ความเข้าใจและจัดการความเสี่ยงการประมาณห่วงโซ่อุปทานเป็นปัญหาสำคัญในธุรกิจ และปัญหาที่ซับซ้อน การจำแนกความเสี่ยงห่วงโซ่อุปทาน เป็นขั้นตอนแรกในกระบวนการบริหารจัดการความเสี่ยง แต่ความโปร่งใสในความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นตามห่วงโซ่อุปทานไม่ใช่มีแค่ที่ประสบความสำเร็จ ( ในแง่ของประสิทธิภาพ ) การบริหารความเสี่ยงการเลือกที่เหมาะสม ( การบรรเทาหรือป้องกัน ) มาตรการสร้างในการประเมินโครงสร้างและ " ผลกระทบพื้นที่ " ของประเภทต่างๆของความเสี่ยง ( Chopra และ shodhi , 2004 ) แม้ว่าจะมีมากมายกระแส ( เชิงประจักษ์ ) วรรณกรรมที่เกี่ยวข้องกับความเสี่ยงและการจัดการห่วงโซ่อุปทาน ( สร้าง 2000 J ü ttner et al . , 2003 ; zsidisin et al . , 2004 ; pfohl et al . , 2008b )แนวคิดและวรรณกรรมที่เกี่ยวข้องกับแนวคิดใหม่ของการบริหารความเสี่ยงโซ่อุปทาน ( scrm ) ( เฮาเซอร์ , 2003 ; นอร์แมน และ lindroth , 2004 ; J ü ttner , 2005 ; Faisal et al . , 2007 ; ฟรังก์ , 2007 ; pfohl et al . , 2008a ) มีการวิจัยน้อยเกี่ยวกับ interconnectedness ของห่วงโซ่อุปทาน ความเสี่ยง