AbstractWe reply to the Ioannidis’s

Abstract
We reply to the Ioannidis’s paper “Effectiveness of antidepressants; an evidence based myth constructed from a
thousand controlled trials.” We disagree that antidepressants have no greater efficacy than placebo. We present the
efficacy from hundreds of trials in terms of the percentage of patients with a substantial clinical response (a 50%
improvement or more symptomatic reduction). This meta-analysis finds that 42-70% of depressed patients improve
with drug and 21%-39% improve with placebo. The response benefit of antidepressant treatment is 33%-11%
greater than placebo. Ioannidis argues that it would be vanishingly smaller because systematic biasing in these
clinical trials would reduce the drug-placebo difference to zero. Ioannidis’ argument that antidepressants have no
benefit is eroded by his failures of logic because he does not present any evidence that there are a large number
of studies where placebo is substantially more effective than drug. (To reduce to zero, one would also have to
show that some of the unpublished studies find placebo better than drug and have substantial systematic or
methodological bias). We also present the empirical evidence showing that these methodological concerns
generally have the opposite effect of what Ioannidis argues, supporting our contention that the measured efficacy
of antidepressants likely underestimates true efficacy.
Our most important criticism is Ioannidis’ basic underlying argument about antidepressants that if the existing
evidence is imperfect and methods can be criticized, then this proves that antidepressant are not efficacious. He
presents no credible evidence that antidepressants have zero effect size. Valid arguments can point out difficulties
with the data but do not prove that a given drug had no efficacy. Indeed better evidence might prove it was
more efficacious that originally found.
We find no empirical or ethical reason why psychiatrists should not try to help depressed patients with drugs and/
or with psychotherapeutic/behavioral treatments given evidence of efficacy even though our treatment knowledge
has limitations. The immense suffering of patients with major depression leads to ethical, moral, professional and
legal obligations to treat patients with the best available tools at our disposal, while diligently and actively
monitoring for adverse effects and actively revising treatment components as necessary.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อเราตอบกลับไปยังกระดาษ Ioannidis ของ "ประสิทธิผลของยาแก้ซึมเศร้า;
ตำนานหลักฐานตามที่สร้างจากพันทดลองการควบคุม. "เราไม่เห็นด้วยที่ซึมเศร้าไม่มีประสิทธิภาพมากกว่ายาหลอก
เรานำเสนอการรับรู้ความสามารถจากหลายร้อยของการทดลองในแง่ของอัตราร้อยละของผู้ป่วยที่มีการตอบสนองทางคลินิกที่สำคัญ (50% ปรับตัวดีขึ้นหรือลดอาการเพิ่มเติม) นี้การวิเคราะห์อภิมาพบว่า 42-70% ของผู้ป่วยซึมเศร้าปรับปรุงกับยาเสพติดและ21% -39% ปรับปรุงกับยาหลอก ประโยชน์ที่ตอบสนองต่อการรักษาเป็นยากล่อมประสาท 33% -11% สูงกว่ายาหลอก Ioannidis ระบุว่ามันจะมีขนาดเล็ก vanishingly เพราะการให้น้ำหนักในระบบเหล่านี้การทดลองทางคลินิกจะลดความแตกต่างของยาเสพติดที่ได้รับยาหลอกให้เป็นศูนย์ อาร์กิวเมนต์ Ioannidis 'ซึมเศร้าที่ไม่มีผลประโยชน์นี้ได้กัดเซาะจากความล้มเหลวของเขาตรรกะเพราะเขาไม่ได้แสดงหลักฐานใดๆ ที่มีเป็นจำนวนมากของการศึกษาที่ได้รับยาหลอกเป็นอย่างมากที่มีประสิทธิภาพมากกว่ายาเสพติด (เพื่อลดการที่จะเป็นศูนย์หนึ่งยังจะต้องแสดงให้เห็นว่าบางส่วนของการศึกษาที่ไม่ได้เผยแพร่พบยาหลอกดีกว่ายาเสพติดและมีระบบที่สำคัญหรือมีอคติกับระเบียบวิธี) นอกจากนี้เรายังนำเสนอหลักฐานเชิงประจักษ์ที่แสดงว่าความกังวลวิธีการเหล่านี้มักจะมีผลตรงข้ามของสิ่งที่ Ioannidis ระบุการสนับสนุนการต่อสู้ของเราที่ประสิทธิภาพการวัดของซึมเศร้ามีแนวโน้มดูถูกประสิทธิภาพที่แท้จริง. วิจารณ์ที่สำคัญที่สุดของเราคือการโต้แย้งพื้นฐาน Ioannidis 'พื้นฐานเกี่ยวกับซึมเศร้าว่าหาก ที่มีอยู่เป็นหลักฐานที่ไม่สมบูรณ์และวิธีการที่สามารถวิพากษ์วิจารณ์แล้วนี้พิสูจน์ให้เห็นว่ายากล่อมประสาทที่ไม่ได้มีประสิทธิภาพ เขานำเสนอไม่มีหลักฐานที่น่าเชื่อถือว่าซึมเศร้ามีขนาดผลเป็นศูนย์ ข้อโต้แย้งที่ถูกต้องสามารถชี้ให้เห็นความยากลำบากที่มีข้อมูล แต่ไม่ได้พิสูจน์ให้เห็นว่ายาเสพติดที่ได้รับมีประสิทธิภาพไม่มี หลักฐานที่แท้จริงดีกว่าอาจพิสูจน์ว่ามันเป็นมากขึ้นมีประสิทธิภาพพบว่าเดิม. เราพบไม่มีเหตุผลเชิงประจักษ์หรือจริยธรรมทำไมจิตแพทย์ไม่ควรพยายามที่จะช่วยให้ผู้ป่วยมีความสุขกับยาเสพติดและ / หรือจิตอายุรเวท / การรักษาพฤติกรรมที่ได้รับหลักฐานการรับรู้ความสามารถแม้ว่าความรู้การรักษาของเรามีข้อจำกัด . ความทุกข์ทรมานอันยิ่งใหญ่ของผู้ป่วยที่มีภาวะซึมเศร้าที่สำคัญนำไปสู่การมีจริยธรรมคุณธรรมมืออาชีพและภาระผูกพันทางกฎหมายในการรักษาผู้ป่วยที่มีเครื่องมือที่ดีที่สุดในการกำจัดของเราในขณะที่ขยันขันแข็งและกระตือรือร้นตรวจสอบผลกระทบที่ไม่พึงประสงค์และกระตือรือร้นแก้ไขส่วนประกอบการรักษาตามความจำเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นามธรรม
เราตอบกระดาษ " ประสิทธิผลของ antidepressants ของ ioannidis ; หลักฐานจากตำนานสร้างจาก
พันควบคุมการทดลอง . " เราไม่เห็นด้วยที่ antidepressants ไม่มีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่ายาหลอก เราเสนอ
ประสิทธิภาพจากหลายร้อยของการทดลองในแง่ของเปอร์เซ็นต์ของผู้ป่วยที่มีการตอบสนองทางคลินิกจำนวนมาก ( 50 %
ปรับปรุง หรืออาการมากขึ้นลด )ในการวิเคราะห์ครั้งนี้พบว่า 42-70 % ของผู้ป่วยดีขึ้น
กับยาเสพติดและ 21 - 39 % ปรับปรุงกับยาหลอกคับ การตอบสนองการรักษาประโยชน์ของ antidepressant 33 % - 11 %
มากกว่ายาหลอก ioannidis แย้งว่ามันจะ vanishingly ขนาดเล็กเพราะความลำเอียงอย่างเป็นระบบในเหล่านี้
คลินิกจะลดยา ซึ่งแตกต่างจากศูนย์ioannidis ' อาร์กิวเมนต์ที่ antidepressants ไม่มี
เป็นประโยชน์ โดยความล้มเหลวของตรรกะของเขาเพราะเขาไม่ได้แสดงหลักฐานว่ามีจำนวนมากของการศึกษาที่
placebo มีประสิทธิภาพอย่างมากกว่ายา ( เพื่อลดการศูนย์ , หนึ่งจะต้องแสดงให้เห็นว่าบางส่วนของการศึกษา
ประกาศหายาหลอกได้ดีกว่ายา และมี
อย่างเป็นระบบมากหรือวิธีการตั้งค่า ) นอกจากนี้เรายังนำเสนอหลักฐานเชิงประจักษ์แสดงให้เห็นว่าความกังวลเหล่านี้โดยทั่วไปมีความสมบูรณ์
ผลตรงข้ามของสิ่งที่ ioannidis แย้ง สนับสนุนการแข่งขันของเราที่จะวัดประสิทธิภาพของ antidepressants อาจ underestimates ความสามารถที่แท้จริง
.
วิจารณ์ที่สำคัญที่สุดของเราคือ ioannidis พื้นฐานต้นแบบการโต้เถียงเกี่ยวกับ antidepressants หากที่มีอยู่
หลักฐานไม่สมบูรณ์และวิธีการที่สามารถวิพากษ์วิจารณ์แล้ว ก็แสดงว่า ยังไม่มีประสิทธิภาพ เขาไม่มีหลักฐานที่น่าเชื่อถือ
ของขวัญ antidepressants มีขนาดเป็นศูนย์ผล อาร์กิวเมนต์ที่ถูกต้องสามารถชี้ให้เห็นปัญหา
กับข้อมูลแต่ไม่ได้พิสูจน์ได้ว่า ยาไม่มีประสิทธิภาพ . แน่นอนหลักฐานดีกว่าอาจพิสูจน์ได้

เพิ่มเติมด้านเดิม พบว่าเราไม่พบหรือจริยธรรมเชิงเหตุผลที่จิตแพทย์ไม่ควรพยายามที่จะช่วยให้ผู้ป่วยซึมเศร้ากับยาเสพติดและ / หรือการรักษาด้วยจิตบำบัดพฤติกรรม
/ ได้รับหลักฐานของความสามารถแม้จะรักษาความรู้
มีข้อจำกัด อันความทุกข์ของผู้ป่วยโรคซึมเศร้า ไปสู่ ศีลธรรม จริยธรรม วิชาชีพและ
ภาระผูกพันทางกฎหมายเพื่อรักษาผู้ป่วยด้วยเครื่องมือที่ดีที่สุดในการกำจัดของเรา ในขณะที่ ขยันและกระตือรือร้น
สำหรับการตรวจสอบผลกระทบและงานทบทวนองค์ประกอบการรักษาเป็นสิ่งจำเป็น