The tensile test also showed signif

The tensile test also showed significant (Pb0.05) differences in
strength between the films, with the 1% unheated whey protein film
having the numerically highest tensile strength (Table 1). Unlike the
puncture results, the tensile strength of the 1% unheated whey protein,
2% soy protein, 2% unheated whey protein and 1% heated whey
protein films were not significantly different from the control film.
In the dry alginate–gelatin–WPI composite films, Wang et al. (2010)
stated that heated whey protein had a larger effect on the tensile
strength of the films than gelatin or alginate. In fact, the film with
the highest proportion of heated WPI had the highest tensile strength
in their study. However, their results also suggested that dry films
with a high tensile strength could be obtained by mixing gelatin
and sodium alginate in the absence of heated WPI. They attributed
this to the random coil formation of gelatin which enabled it to
form a maximum number of interactions with the oppositely charged
groups on sodium alginate. Contrarily, Villagόmez-Zavala et al.
(2008) showed that sodium alginate had a greater reinforcing effect
on tensile strength than the heated whey protein concentrate
(WPC) in their composite dry films with their pure sodium alginate
film having the highest tensile strength. In both cases, the amount
of whey protein and alginate present in the films would be much
higher than the amounts present in the films produced in this study
(1–2%). This is due to the concentration of the hydrocolloids that
occurred with the removal of water during the drying of the films.
Additionally, neither of these studies used calcium to cross-link the
alginate and both used glycerol as a plasticizer in the films. All of
these factors may contribute to the differences observed between
the previous studies exploring ‘dry’ films and the current work
exploring ‘wet’ films.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การทดสอบแรงดึงยังแสดงให้เห็นความแตกต่าง (Pb0.05) อย่างมีนัยสำคัญในความแรงระหว่างฟิล์ม ฟิล์มว่าย 1% เวย์โปรตีนมีความต้านแรงดึงสูงสุดเรียงตามตัวเลข (ตาราง 1) ซึ่งแตกต่างจากการเจาะผล ต้านทานแรงดึงของการว่าย 1% เวย์โปรตีนโปรตีนถั่วเหลือง 2%, 2% ว่ายเวย์โปรตีนและเวย์ 1% ความร้อนฟิล์มโปรตีนแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญจากภาพยนตร์ควบคุมไม่ได้ในแห้งแอลจิเนตตุ๋น-WPI ประกอบภาพยนตร์ วัง et al. (2010)ระบุว่า โปรตีนเวย์อุ่นมีผลขนาดใหญ่บนแรงดึงความแข็งแรงของฟิล์มมากกว่าตุ๋นหรือแอลจิเนต ในความเป็นจริง ฟิล์มด้วยสัดส่วนสูงสุดของ WPI อุ่นได้แรงสูงสุดในการศึกษา อย่างไรก็ตาม ผลของพวกเขายังแนะนำที่แห้งฟิล์มมีความแข็งแรงสูงสามารถได้รับ โดยผสมตุ๋นและโซเดียมแอลจิเนตของ WPI อุ่น พวกเขาบันทึกนี้จะก่อม้วนสุ่มตุ๋นที่เปิดให้แบบฟอร์มจำนวนสูงสุดของการโต้ตอบด้วยการคิดค่าธรรมเนียม oppositelyกลุ่มโซเดียมแอลจิเนต หรือ Villagόmez-Zavala et al(2008) พบว่าโซเดียมแอลจิเนตมีผลเสริมมากขึ้นบนแรงกว่าข้นโปรตีนเวย์อุ่น(WPC) ในการคอมโพสิตแห้งมีความบริสุทธิ์โซเดียมแอลจิเนตฟิล์มที่มีความต้านแรงดึงสูงสุด ในทั้งสองกรณี ยอดเงินเวย์โปรตีนและแอลจิเนตในภาพยนตร์จะได้มากผลิตสูงกว่ายอดเงินที่แสดงในภาพยนตร์ในการศึกษานี้(1-2%) นี่คือเนื่องจากความเข้มข้นของ hydrocolloids ที่เกิดขึ้นกับการเอาน้ำในระหว่างการอบแห้งของภาพยนตร์นอกจากนี้ ไม่ศึกษาเหล่านี้ใช้แคลเซียม cross-linkแอลจิเนตและทั้งใช้กลีเซอรเป็นกระด้างไนลในภาพยนตร์ ทั้งหมดปัจจัยเหล่านี้อาจนำไปสู่ความแตกต่างที่พบระหว่างการศึกษาก่อนหน้านี้ที่สำรวจ 'แห้ง' ภาพยนตร์และงานปัจจุบันสำรวจ 'เปียก' ฟิล์ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การทดสอบแรงดึงยังแสดงให้เห็นอย่างมีนัยสำคัญ (Pb0.05)
ความแตกต่างในความแข็งแรงระหว่างฟิล์มกับภาพยนตร์เวย์โปรตีนวัก1%
ที่มีความต้านทานแรงดึงสูงสุดตัวเลข (ตารางที่ 1) ซึ่งแตกต่างจากผลการเจาะความต้านทานแรงดึงของ 1% เวย์โปรตีนวัก, 2% โปรตีนจากถั่วเหลือง, 2% เวย์โปรตีนวักและ 1% นมอุ่นภาพยนตร์โปรตีนไม่แตกต่างจากภาพยนตร์ควบคุม. ในการแห้งอัลจิเนต-เจลาติน WPI ภาพยนตร์คอมโพสิตวัง et al, (2010) ระบุว่าเวย์โปรตีนอุ่นมีผลขนาดใหญ่ในแรงดึงความแข็งแรงของฟิล์มเจลาตินหรือกว่าอัลจิเนต ในความเป็นจริงภาพยนตร์เรื่องนี้ที่มีสัดส่วนสูงสุดของอุ่น WPI มีความต้านทานแรงดึงที่สูงที่สุดในการศึกษาของพวกเขา อย่างไรก็ตามผลของพวกเขาก็บอกว่าฟิล์มแห้งที่มีความต้านทานแรงดึงสูงอาจจะได้รับโดยการผสมเจลาตินและอัลจิเนตโซเดียมในกรณีที่ไม่มีน้ำอุ่นWPI พวกเขามาประกอบนี้เพื่อขดลวดแบบสุ่มการก่อตัวของเจลาตินที่ใช้มันในรูปแบบจำนวนสูงสุดของการมีปฏิสัมพันธ์กับค่าใช้จ่ายตรงข้ามกลุ่มบนอัลจิเนตโซเดียม ตรงกันข้ามVillagόmez-เวโรนิกา et al. (2008) แสดงให้เห็นว่าอัลจิเนตโซเดียมมีผลกระทบมากขึ้นเสริมความแข็งแรงแรงดึงกว่าเวย์โปรตีนเข้มข้นอุ่น(WPC) ในภาพยนตร์ของพวกเขาแห้งคอมโพสิตที่มีโซเดียมอัลจิเนตของพวกเขาบริสุทธิ์ฟิล์มมีความต้านทานแรงดึงสูงสุด ในทั้งสองกรณีจำนวนเงินของเวย์โปรตีนและปัจจุบันอัลจิเนตในภาพยนตร์จะมากสูงกว่าจำนวนเงินที่มีอยู่ในภาพยนตร์ที่ผลิตในการศึกษาครั้งนี้(1-2%) เพราะนี่คือความเข้มข้นของไฮโดรคอลลอยด์ที่เกิดขึ้นกับการกำจัดของน้ำระหว่างการอบแห้งของภาพยนตร์. นอกจากนี้ทั้งการศึกษาเหล่านี้ใช้แคลเซียมที่จะเชื่อมโยงข้ามอัลจิเนตและกลีเซอรอลทั้งใช้เป็นพลาสติในภาพยนตร์ที่ ทั้งหมดของปัจจัยเหล่านี้อาจนำไปสู่ความแตกต่างที่สังเกตระหว่างการศึกษาก่อนหน้านี้การสำรวจของแห้งภาพยนตร์และการทำงานในปัจจุบันการสำรวจ'เปียก' ภาพยนตร์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การทดสอบแรงดึง ยัง อย่างมีนัยสำคัญ ( pb0.05 ) ความแตกต่างระหว่างหนัง
แรงด้วย 1% unheated เวย์โปรตีนภาพยนตร์
มีแรงดึงตัวเลขสูงสุด ( ตารางที่ 1 ) ซึ่งแตกต่างจาก
เจาะผล แรงดึงของ 1% unheated เวย์โปรตีน ,
2 % โปรตีนถั่วเหลือง 2 % สด เวย์โปรตีน whey
1 % และอุ่นฟิล์มโปรตีนไม่แตกต่างจากฟิล์มควบคุม .
ในบริการแอล–เจลาติน– WPI ประกอบภาพยนตร์ , Wang et al . ( 2010 )
กล่าวว่าเวย์โปรตีนอุ่น ที่มีผลกระทบต่อความแข็งแรงของฟิล์มเจลาติน
กว่าหรืออัล . ในความเป็นจริง , ฟิล์มกับ
สัดส่วนสูงสุดของ WPI อุ่นมี
แรงสูงสุดในการเรียน อย่างไรก็ตามผลของพวกเขายังพบว่า บริการภาพยนตร์
ด้วยแรงดึงสูงอาจจะได้รับโดยการผสมเจลาติน
และ โซเดียมอัลจิเนตในการขาดงานของ WPI อุ่น พวกเขาประกอบ
นี้ขดสุ่มเกิดเจลาตินซึ่งทำให้มัน

แบบฟอร์มเป็นจำนวนสูงสุดของการปฏิสัมพันธ์กับประจุ
ในทางตรงข้ามกันกลุ่มโซเดียมอัลจิเนต . อุปสงค์όเมสซาวาลาวิลเล็จ , et al .
( 2551 ) พบว่า โซเดียมอัลจิเนตมีมากขึ้นเสริมแรงดึงมากกว่าในผล

อุ่น เวย์โปรตีนเข้มข้น ( WPC ) ในการประกอบบริการภาพยนตร์ กับเพียว โซเดียมอัลจิเนต
ฟิล์มมีความเค้นแรงดึงสูงสุด ในทั้งสองกรณี ปริมาณของโปรตีนเวย์เข้มข้น
อยู่ในฟิล์มจะมาก
สูงกว่ายอดเงินปัจจุบันในการผลิตภาพยนตร์ในการศึกษา
( 1 ) 2% ) นี้ คือ เนื่องจากความเข้มข้นของไฮโดรคอลลอยด์ที่
เกิดขึ้นกับการกำจัดน้ำระหว่างการอบแห้ง ฟิล์ม .
นอกจากนี้ ทั้งจากการศึกษาเหล่านี้ใช้แคลเซียมเพื่อข้ามเชื่อมโยง
แอลและทั้งสองใช้กลีเซอรอลเป็นพลาสติไซเซอร์ในหนัง ทั้งหมดของปัจจัยเหล่านี้อาจส่งผลให้

สังเกตความแตกต่างระหว่างการศึกษาสำรวจ ' ฟิล์มแห้งและเปียก
งานสำรวจ ' ฟิล์ม '