Since the 1930s there has been worl

Since the 1930s there has been worldwide concern about the effects and impacts of land degradation. After the problems experienced in the Dust Bowl in the USA, much attention was paid to soil and water conservation in both developed and developing countries. Initially Governments stimulated the establishment of physical control measures, such as terraces, check dams and reforestation. This was achieved through top-down regulations, and Forestry Departments were often in charge of the implementation. Subsequently the measures were implemented through more specialized agencies, and later with incentives, such as food aid in developing countries and subsidies in developed countries. In some cases farmers were mobilized to work together on the establishment of the conservation measures. Because of the low success rate of this top-down approach with line interventions, it was realized that a more participatory approach had to be followed. The emphasis then shifted to area interventions such as cover crops, mulching and composting. In some countries voluntary ways of collaboration between farmers were developed. More recently Conservation Agriculture has become popular, focusing on less soil disturbance, continuous land cover and crop rotations. This paper analyses whether and to what extent countries have followed such general trends in their soil and water conservation policies (since the 1990s often referred to as sustainable land management) or whether countries have also followed their own specific strategies. A historical (1960–2010) and comparative analysis of the development of these sustainable land management policies and practices is undertaken in five selected countries: Indonesia, Ethiopia, Tunisia, Spain and Bolivia.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตั้งแต่ปี 1930 ได้มีการกังวลเกี่ยวกับผลกระทบทั่วโลกและผลกระทบของการย่อยสลายที่ดิน หลังจากปัญหาที่มีประสบการณ์ในชามฝุ่นในสหรัฐอเมริกาให้ความสนใจมากได้จ่ายให้แก่การอนุรักษ์ดินและน้ำทั้งในประเทศที่พัฒนาแล้วและกำลังพัฒนา ตอนแรกรัฐบาลกระตุ้นการจัดตั้งมาตรการในการควบคุมทางกายภาพเช่นระเบียงเขื่อนและการตรวจสอบการปลูกป่านี่คือความสำเร็จผ่านกฎระเบียบด้านบนลงและหน่วยงานป่าไม้มักจะถูกจัดอยู่ในความดูแลของการดำเนินการ ภายหลังมาตรการที่ดำเนินการผ่านหน่วยงานเฉพาะมากขึ้นและต่อมามีแรงจูงใจเช่นการช่วยเหลือด้านอาหารในประเทศกำลังพัฒนาและเงินอุดหนุนในประเทศที่พัฒนาในบางกรณีเกษตรกรที่ถูกกองกำลังที่จะทำงานร่วมกันในการจัดตั้งมาตรการการอนุรักษ์ เพราะอัตราความสำเร็จต่ำของวิธีการจากบนลงล่างนี้กับสายการแทรกแซงมันก็ตระหนักว่าวิธีการแบบมีส่วนร่วมมากขึ้นจะต้องได้รับการปฏิบัติตาม เน้นจากนั้นขยับไปแทรกแซงพื้นที่เช่นพืชคลุมคลุมดินและปุ๋ยในบางประเทศวิธีการสมัครใจของการทำงานร่วมกันระหว่างเกษตรกรได้รับการพัฒนา เมื่อเร็ว ๆ นี้การเกษตรการอนุรักษ์ได้กลายเป็นที่นิยมโดยมุ่งเน้นที่การรบกวนดินน้อยลงปกคลุมดินอย่างต่อเนื่องและการหมุนเวียนการเพาะปลูกบทความนี้วิเคราะห์ว่าและสิ่งที่ประเทศในขอบเขตที่ได้ปฏิบัติตามแนวโน้มทั่วไปดังกล่าวในการอนุรักษ์ดินและน้ำนโยบายของพวกเขา (ตั้งแต่ปี 1990 มักจะหมายถึงการจัดการที่ดินอย่างยั่งยืนเป็น) หรือไม่ว่าจะเป็นประเทศที่ยังมีการปฏิบัติตามกลยุทธ์เฉพาะของตัวเองการวิเคราะห์ทางประวัติศาสตร์ (1960-2010) และเปรียบเทียบการพัฒนานโยบายการจัดการที่ดินเหล่านี้อย่างยั่งยืนและการปฏิบัติจะดำเนินการในห้าประเทศ: อินโดนีเซีย, เอธิโอเปีย, ตูนิเซีย, สเปนและประเทศโบลิเวีย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตั้งแต่ช่วงทศวรรษ 1930 มีทั่วโลกกังวลเกี่ยวกับผลกระทบและผลกระทบของแผ่นดินย่อยสลาย หลังจากปัญหาที่พบในชามฝุ่นในสหรัฐอเมริกา ความสนใจมากถูกจ่ายเพื่ออนุรักษ์ดินและน้ำทั้งพัฒนาและประเทศกำลังพัฒนา เริ่มก่อตั้งของการควบคุมทางกายภาพวัด เช่นระเบียง ของรัฐบาลขาวกระตุ้นตรวจเขื่อนและปลูก นี้สำเร็จผ่านกฎระเบียบบนลงล่าง และหน่วยงานป่าไม้มักจะรับผิดชอบดำเนินการ ต่อมาตรการถูกดำเนินการผ่านหน่วยงานขึ้นเฉพาะ และภายหลัง มีแรงจูงใจ ช่วยเหลืออาหารในประเทศกำลังพัฒนาและเงินอุดหนุนในการพัฒนาประเทศ ในบางกรณี เกษตรกรถูกระดมมาเพื่อทำงานร่วมกันในการจัดตั้งมาตรการอนุรักษ์ เนื่องจากอัตราความสำเร็จต่ำสุดของวิธีการนี้บนลงล่างด้วยบรรทัดแทรกแซง จึงได้ตระหนักว่า วิธีการแบบมีส่วนร่วมมากขึ้นก็จะไป เน้นแล้วเปลี่ยนการตั้งมาตรการเช่นพืชครอบคลุม คลุม และหมัก ในบางประเทศ มีพัฒนาวิธีการสมัครใจทำงานร่วมกันระหว่างเกษตรกร เมื่อเร็ว ๆ นี้ เกษตรอนุรักษ์ได้กลายเป็นนิยม เน้นการรบกวนดินน้อย ปกแผ่นดินอย่างต่อเนื่อง และหมุนเวียนพืช วิเคราะห์กระดาษนี้ว่า และ ไปประเทศอะไรขอบเขตได้ตามแนวโน้มดังกล่าวทั่วไปในนโยบายการอนุรักษ์ดินและน้ำ (ตั้งแต่ปี 1990 ที่มักเรียกว่าการจัดการที่ดินอย่างยั่งยืน) ว่าประเทศมียังตามยุทธศาสตร์เฉพาะของตนเอง ประวัติศาสตร์ (1960–2010) และวิเคราะห์เปรียบเทียบพัฒนาการของนโยบายการจัดการที่ดินอย่างยั่งยืนและปฏิบัติจะดำเนินการในประเทศ 5 เลือก: อินโดนีเซีย เอธิโอเปีย ตูนีเซีย สเปน และโบลิเวีย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นับตั้งแต่ปี 1930 ที่มีการกังวลทั่วโลกเกี่ยวกับผลกระทบและผลที่เกิดจากการเสื่อม คุณภาพ ของดิน หลังจากเกิดปัญหาที่มีประสบการณ์ในฝุ่นโถบรรจุอาหารในสหรัฐอเมริกาที่ให้ความสนใจอย่างมากกับการอนุรักษ์ดินและน้ำในทั้งสองประเทศพัฒนาแล้วและกำลังพัฒนา ในครั้งแรกของรัฐบาลสามารถกระตุ้นการจัดตั้งที่มีมาตรการการควบคุมทาง กายภาพ เช่นโครงการปลูกป่าถาวรเฉลียงและเขื่อนตรวจสอบโรงแรมแห่งนี้เป็นความสำเร็จผ่านกฎระเบียบด้านบนลงและการทำป่าไม้ฝ่ายไอทีอยู่ในการดูแลของการนำไปใช้งานได้ ภายหลัง มาตรการที่ได้ถูกนำมาใช้โดยผ่านหน่วยงานมากขึ้นและมีความเชี่ยวชาญใน ภายหลัง มีการจูงใจเช่นความช่วยเหลือด้านอาหารในการอุดหนุนและประเทศกำลังพัฒนาในประเทศที่พัฒนาแล้วในบางกรณีเกษตรกรมีการเคลื่อนที่ได้ทำงานร่วมกันในการจัดตั้งที่มีมาตรการการอนุรักษ์ เนื่องจากมีอัตราความสำเร็จต่ำของวิธีการทางด้านชั้นบนสุดลงนี้พร้อมด้วยการแทรกแซงทางสายก็ตระหนักว่าการแบบมีส่วนร่วมที่จะต้องตามมา การเน้นย้ำถึงที่จากนั้นหันมาเพื่อการแทรกแซงพื้นที่เช่นพืชฝาครอบแยกการคลุมดินและ compostingในบางประเทศด้วยวิธีโดยสมัครใจของการประสานการทำงานร่วมกันระหว่างเกษตรกรได้พัฒนาขึ้นมา เมื่อไม่นานมานี้การอนุรักษ์เกษตรกรรมได้กลายเป็นได้รับความนิยมโดยเน้นในการก่อความไม่สงบน้อยลงดินฝาครอบที่ดินอย่างต่อเนื่องและหมุนพืชเอกสารนี้จะทำการวิเคราะห์และไม่ว่าจะเป็นระดับประเทศได้มีการติดตามแนวโน้มทั่วไปเช่นว่านั้นในที่ดินของตนและนโยบายการอนุรักษ์น้ำ(นับตั้งแต่ปี 1990 เป็นต้นมาที่มักกล่าวอ้างถึงการบริหารจัดการที่ดินอย่างยั่งยืนเป็น)หรือไม่ว่าจะในประเทศได้มีการติดตามยุทธศาสตร์เฉพาะของตนเองด้วยการวิเคราะห์ทางประวัติศาสตร์( 1960-2010 )และความได้เปรียบเชิงเปรียบเทียบของการพัฒนาการปฏิบัติและนโยบายการบริหารจัดการที่ดินอย่างยั่งยืนเหล่านี้จะมีการดำเนินการใน 5 ประเทศที่เลือกอินโดนีเซียเอธิโอเปียตูนิเซียประเทศสเปนและโบลิเวีย