Blumenthal followed up with the pat

Blumenthal followed up with the patients one year later. The type of treatment they received during the four-month trial didn't predict remission a year later, he found. However, subjects who reported regular exercise at the one-year follow-up had lower depression scores than did their less active counterparts (Psychosomatic Medicine, 2010). "Exercise seems not only important for treating depression, but also in preventing relapse," he says.
Certainly, there are methodological challenges to researching the effects of exercise, from the identification of appropriate comparison groups to the limitations of self-reporting. Despite these challenges, a compelling body of evidence has emerged. In 2006, Otto and colleagues reviewed 11 studies investigating the effects of exercise on mental health. They determined that exercise could be a powerful intervention for clinical depression (Clinical Psychology: Science and Practice, 2006). Based on those findings, they concluded, clinicians should consider adding exercise to the treatment plans for their depressed patients.
Mary de Groot, PhD, a psychologist in the department of medicine at Indiana University, is taking the research one step further, investigating the role exercise can play in a particular subset of depressed patients: those with diabetes. It's a significant problem, she says. "Rates of clinically significant depressive symptoms and diagnoses of major depressive disorder are higher among adults with diabetes than in the general population," she says. And among diabetics, she adds, depression is often harder to treat and more likely to recur. The association runs both ways. People with diabetes are more likely to develop depression, and people with depression are also more likely to develop diabetes. "A number of studies show people with both disorders are at greater risk for mortality than are people with either disorder alone," she says.
Since diabetes and obesity go hand-in-hand, it seemed logical to de Groot that exercise could effectively treat both conditions. When she reviewed the literature, she was surprised to find the topic hadn't been researched. So, she launched a pilot project in which adults with diabetes and depression undertook a 12-week exercise and cognitive-behavioral therapy (CBT) intervention program (Diabetes, 2009). Immediately following the program, the participants who exercised showed improvements both in depression and in levels of A1C, a blood marker that reflects blood-sugar control, compared with those in a control group. She's now undertaking a larger study to further explore exercise and CBT, both alone and in combination, for treating diabetes-related depression.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Blumenthal ติดตามกับผู้ป่วยในภายหลังหนึ่งปี ชนิดของการรักษาที่ได้รับในระหว่างการทดลอง 4 เดือนไม่ได้ทายปลดปีต่อ เขาพบ อย่างไรก็ตาม เรื่องที่รายงานออกกำลังกายสม่ำเสมอในการติดตามผล 1 ปี มีคะแนนภาวะซึมเศร้าต่ำกว่าไม่ได้คู่ของพวกเขาใช้งานน้อยลง (Psychosomatic ยา 2010) "ออกกำลังกายดูเหมือนไม่เท่านั้นสำคัญสำหรับการรักษาภาวะซึมเศร้า แต่ในการป้องกันการกลับไปเสพ เขากล่าวว่าแน่นอน มีความท้าทาย methodological การวิจัยผลของการออกกำลังกาย จากรหัสของกลุ่มเปรียบเทียบที่เหมาะสมกับข้อจำกัดของการรายงานตนเอง ร่างกายที่น่าสนใจของหลักฐานได้ปรากฏขึ้นแม้ มีความท้าทายเหล่านี้ ในปี 2006 ออทโทและเพื่อนร่วมงานทาน 11 ศึกษาตรวจสอบผลของการออกกำลังกายสุขภาพจิต พวกเขาระบุว่า ออกกำลังกายอาจเป็นการแทรกแซงที่มีประสิทธิภาพสำหรับภาวะซึมเศร้าทางคลินิก (จิตวิทยา: วิทยาศาสตร์และการฝึก 2006) ตามค้นพบเหล่านั้น พวกเขาสรุป clinicians ควรเพิ่มการออกกำลังกายกับแผนการรักษาผู้ป่วยของพวกเขาตกแมรี de Groot ดร. จิตวิทยาในวิชาแพทย์ที่มหาวิทยาลัยอินดีแอนา กำลังวิจัยหนึ่งขั้นตอนต่อไป ตรวจสอบแบบฝึกหัดบทบาทสามารถเล่นในชุดย่อยเฉพาะของผู้ป่วยซึมเศร้า: ผู้ที่ มีโรคเบาหวาน มันเป็นปัญหาสำคัญ เธอกล่าว "ราคา depressive อาการสำคัญทางคลินิกและการวิเคราะห์ของเศร้ามีสูงกว่าในผู้ใหญ่ที่มีโรคเบาหวานมากกว่าประชากรทั่วไป เธอกล่าวว่า และระหว่างเบาหวาน เธอเพิ่ม โรคซึมเศร้ามักจะยากในการรักษา และมีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้น การทำงานทั้งสองวิธี คนที่ มีโรคเบาหวานมีแนวโน้มที่จะพัฒนาภาวะซึมเศร้า และยังมีคนที่ มีภาวะซึมเศร้ามีแนวโน้มในการพัฒนาโรคเบาหวาน "จำนวนศึกษาดูคนที่ มีความผิดปกติทั้งเสี่ยงตายมากขึ้นกว่าคนที่ มีโรคอย่างใดอย่างหนึ่งเพียงอย่างเดียว เธอกล่าวเนื่องจากโรคเบาหวานและโรคอ้วนไปมือในมือ ดูตรรกะการ de Groot ว่า ออกกำลังกายสามารถรักษาเงื่อนไขทั้งสองอย่างมีประสิทธิภาพ เมื่อเธอทานวรรณคดี เธอประหลาดใจที่จะค้นหาหัวข้อไม่ได้ทำการวิจัย ดังนั้น เธอเปิดตัวโครงการนำร่องในผู้ใหญ่ที่มีโรคเบาหวาน และโรคซึมเศร้า undertook 12 สัปดาห์ออกกำลังกายและรับรู้พฤติกรรมบำบัด (ชุมชน) ขัดจังหวะโดยโปรแกรม (เบาหวาน 2009) ต่อผู้เข้าร่วมที่ใช้แสดงให้เห็นการปรับปรุงทั้ง ในภาวะซึมเศร้า และระดับ A1C โปรแกรม เครื่องหมายเลือดที่สะท้อนให้เห็นถึงการควบคุมน้ำตาลในเลือด เทียบกับในกลุ่มควบคุม เธอเป็นตอนนี้ดำเนินการศึกษาขนาดใหญ่เพื่อสำรวจการออกกำลังกายและชุมชน ทั้งคนเดียว และ ร่วม การรักษาโรคซึมเศร้าโรคเบาหวานที่เกี่ยวข้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Blumenthal ตามมาด้วยผู้ป่วยหนึ่งปีต่อมา ประเภทของการรักษาที่พวกเขาได้รับในระหว่างการพิจารณาคดีสี่เดือนไม่ได้คาดการณ์การให้อภัยปีต่อมาเขาพบว่า แต่วิชาที่รายงานออกกำลังกายเป็นประจำในหนึ่งปีติดตามได้ที่ต่ำกว่าคะแนนภาวะซึมเศร้ากว่า counterparts ใช้งานน้อยของพวกเขา (Psychosomatic Medicine, 2010) "การออกกำลังกายไม่เพียง แต่ดูเหมือนว่าสิ่งสำคัญสำหรับการรักษาภาวะซึมเศร้า แต่ยังอยู่ในการป้องกันการกำเริบของโรค" เขากล่าว.
แน่นอนว่ามีความท้าทายระเบียบวิธีการวิจัยผลกระทบของการออกกำลังกายจากบัตรประจำตัวของกลุ่มเปรียบเทียบที่เหมาะสมกับข้อ จำกัด ของตัวเองที่รายงาน แม้จะมีความท้าทายเหล่านี้ร่างกายที่น่าสนใจของหลักฐานที่ได้เกิด ในปี 2006 อ็อตโตและเพื่อนร่วมงานการตรวจสอบ 11 การศึกษาการตรวจสอบผลกระทบของการออกกำลังกายที่เกี่ยวกับสุขภาพจิต พวกเขามุ่งมั่นออกกำลังกายที่อาจจะมีการแทรกแซงที่มีประสิทธิภาพสำหรับโรคซึมเศร้า (จิตวิทยาคลินิก: วิทยาศาสตร์และการปฏิบัติ, 2006) จากผลการวิจัยที่พวกเขาได้ข้อสรุปแพทย์ควรพิจารณาเพิ่มการออกกำลังกายเพื่อแผนการรักษาสำหรับผู้ป่วยที่มีภาวะซึมเศร้าของพวกเขา.
แมรี่เดอกรู, PhD, นักจิตวิทยาในแผนกของยาที่มหาวิทยาลัยอินดีแอนาคือการวิจัยหนึ่งในขั้นตอนต่อไปตรวจสอบบทบาท การออกกำลังกายที่สามารถเล่นในเซตโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ป่วยที่มีภาวะซึมเศร้า: ผู้ที่มีโรคเบาหวาน มันเป็นปัญหาที่สำคัญเธอบอกว่า "ราคาของอาการซึมเศร้านัยสำคัญทางคลินิกและการวินิจฉัยของโรคซึมเศร้าสูงกว่าในผู้ใหญ่ที่เป็นโรคเบาหวานกว่าในประชากรทั่วไป" เธอกล่าว และในหมู่ผู้ป่วยโรคเบาหวานเธอกล่าวเสริมว่าภาวะซึมเศร้ามักจะเป็นเรื่องยากที่จะรักษาและมีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้นอีก สมาคมทำงานทั้งสองวิธี ผู้ป่วยโรคเบาหวานมีแนวโน้มที่จะพัฒนาภาวะซึมเศร้าและผู้ที่มีภาวะซึมเศร้านอกจากนี้ยังมีแนวโน้มที่จะพัฒนาเป็นโรคเบาหวาน "จากการศึกษาแสดงให้คนทั้งสองมีความผิดปกติที่มีความเสี่ยงมากขึ้นสำหรับการเสียชีวิตมากกว่าเป็นคนที่มีความผิดปกติอย่างใดอย่างหนึ่งเพียงอย่างเดียว" เธอกล่าว.
เนื่องจากเป็นโรคเบาหวานและโรคอ้วนไปมือในมือมันดูเหมือนตรรกะที่จะ Groot ที่ออกกำลังกายได้อย่างมีประสิทธิภาพสามารถรักษา ทั้งเงื่อนไข เมื่อเธอมีการทบทวนวรรณกรรมที่เธอรู้สึกประหลาดใจที่จะหาหัวข้อที่ยังไม่ได้รับการวิจัย ดังนั้นเธอจึงเปิดตัวโครงการนำร่องในการที่ผู้ใหญ่ที่มีโรคเบาหวานและภาวะซึมเศร้ามารับการออกกำลังกาย 12 สัปดาห์และการรักษาความรู้ความเข้าใจพฤติกรรม (CBT) โปรแกรมการแทรกแซง (โรคเบาหวาน 2009) ทันทีหลังจากโปรแกรมที่ผู้เข้าร่วมที่ออกกำลังกายมีการปรับปรุงทั้งในภาวะซึมเศร้าและในระดับ A1C เครื่องหมายเลือดที่สะท้อนให้เห็นถึงการควบคุมน้ำตาลในเลือดเมื่อเทียบกับผู้ที่อยู่ในกลุ่มควบคุม เธอในขณะนี้การดำเนินการศึกษาขนาดใหญ่ที่จะไปสำรวจการออกกำลังกายและ CBT ทั้งคนเดียวและในการรวมกันสำหรับการรักษาภาวะซึมเศร้าเป็นโรคเบาหวานที่เกี่ยวข้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บลูเมนทอล ติดตามผู้ป่วย หนึ่งปีต่อมา ประเภทของการรักษาพวกเขาได้รับในช่วงสี่เดือนคดีไม่ทำนาย 12 ปีต่อมา เขาพบ อย่างไรก็ตาม กลุ่มที่รายงานการออกกำลังกายเป็นประจำที่ติดตามผล 1 ปีลดอาการซึมเศร้าได้คะแนนมากกว่าคู่ใช้งานน้อย ( ทางจิตเวชศาสตร์ , 2010 )" การออกกำลังกายดูเหมือนว่าไม่เพียง แต่ที่สำคัญสำหรับการรักษาภาวะซึมเศร้า แต่ยังเพื่อป้องกันการกำเริบของโรค , " เขากล่าว .
แน่นอน มีความท้าทายในการศึกษาผลของการออกกำลังกาย จากการจำแนกกลุ่มเปรียบเทียบที่เหมาะสมกับข้อจำกัดของการรายงานตนเอง แม้จะมีความท้าทายเหล่านี้ ร่างกายที่น่าสนใจของหลักฐานก็โผล่แล้ว ใน 2549อ๊อดโต้และเพื่อนร่วมงานตรวจสอบ 11 การศึกษาตรวจสอบผลของการออกกำลังกายต่อสุขภาพจิต พวกเขาตัดสินว่า การออกกำลังกายอาจจะแทรกแซงที่มีประสิทธิภาพสำหรับภาวะซึมเศร้าทางคลินิก ( คลินิกจิตวิทยา : วิทยาศาสตร์และการปฏิบัติ , 2006 ) จากผลการวิจัยเหล่านั้น พวกเขาได้ ซึ่งควรพิจารณาเพิ่มการออกกำลังกายเพื่อการรักษาผู้ป่วยของพวกเขาวางแผนสำหรับหดหู่
แมรี่ de Groot , ปริญญาเอก ,นักจิตวิทยาในคณะแพทยศาสตร์ที่มหาวิทยาลัยอินดีแอนา , การวิจัยอีกขั้นหนึ่ง ตรวจสอบบทบาทของการออกกำลังกายสามารถเล่นในเซตย่อยเฉพาะของผู้ป่วยซึมเศร้า : ผู้ที่มีโรคเบาหวาน มันเป็นปัญหา ที่สำคัญ เธอกล่าว" อัตราของภาวะซึมเศร้าและการวินิจฉัยทางการแพทย์ที่สำคัญของโรคซึมเศร้าจะสูงกว่าในผู้ใหญ่มีโรคเบาหวานในประชากรทั่วไป , " เธอกล่าว และในหมู่ผู้ป่วยโรคเบาหวาน , เธอจะเพิ่ม , ซึมเศร้ามักจะยากที่จะรักษา และมีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้นอีก สมาคมวิ่งได้ทั้งสองทาง ผู้ป่วยโรคเบาหวานมีแนวโน้มที่จะเป็นโรคซึมเศร้าและผู้ที่มีภาวะซึมเศร้า นอกจากนี้มีแนวโน้มที่จะพัฒนาโรคเบาหวาน . จำนวนของการศึกษาที่ทำให้คนทั้งสองโรคมีความเสี่ยงมากขึ้นสำหรับการตายมากกว่าคน ด้วยโรคคนเดียว , " เธอกล่าว .
เนื่องจากโรคเบาหวานและโรคอ้วนไปมือในมือ ดูเหมือนว่าตรรกะ de Groot ที่ออกกำลังกายได้อย่างมีประสิทธิภาพสามารถรักษาทั้งสองเงื่อนไข เมื่อเธอทบทวนวรรณกรรมเธอประหลาดใจที่พบหัวข้อ ไม่ได้สนใจ ดังนั้น เธอเปิดโครงการนำร่องที่ผู้ใหญ่มีโรคเบาหวานและภาวะซึมเศร้า รับหน้าที่ 12 สัปดาห์การออกกำลังกายและการบำบัดการรู้คิด ( CBT ) โปรแกรมการแทรกแซง ( เบาหวาน , 2009 ) ต่อทันทีโปรแกรม ผู้บริหารมีการปรับปรุงทั้งในและภาวะซึมเศร้าในระดับน้ําตาลเป็นเครื่องหมายที่สะท้อนเลือดการควบคุมน้ำตาลในเลือด เมื่อเทียบกับผู้ที่อยู่ในกลุ่มควบคุม ตอนนี้เธอกำลังเรียนศึกษาขนาดใหญ่เพื่อสำรวจการออกกำลังกายและ CBT ทั้งเดี่ยวและการรักษาโรคเบาหวานที่เกี่ยวข้องกับภาวะซึมเศร้า