Once upon a time there lived a king

Once upon a time there lived a king in southern India named Sri Rana Charya. He was very curious to know about his village.

One day he called out a group of courtiers and said, “Go, and find how the people of my village are and bring the person who knows about the secret of work. But one condition, any person you meet, he should not know that I sent you.”

The courtiers didn’t understand the king and they walked away. The courtiers thought about what to do the whole night, each of them got a plan and they said to each other. But all the members liked the plan of Raghu (a clever person among the other courtiers) and they all agreed to it.

The very next day they all dressed as Tribals and they arranged a bullock cart with them and they went around.

First they saw a woodcutter who was cutting down trees they went to him and said “Do you like this job sir?”

The woodcutter replied “No, I do it because this work comes from our ancestors so I was forced by my parents to do this job”.

The courtiers said goodbye to the woodcutter and walked away.

While traveling further, the courtiers saw an angry washer man and they decided to talk to him.

One of them asked “Hello sir! We come from East India and we are new to this place, we’ve come to visit our friend Ram who lives here somewhere nearby could you please tell his address”.

The washer man said “Are you mad? Can’t you see what I am doing? I am doing an idiotic job.”

The courtiers asked him “Sir, Do you like this job?”

The washer man continued angrily “No, when I was small I did not show much interest in studies and I never listened to my parents so, I became a washer man, as I should look after my family and earn a living. To feed them I do this job”.

The courtiers apologized for disturbing and went away.

Then they made up their minds to leave the job and send a message to the king that no one in the village knows about the secret of work.

But suddenly, they saw a small hut with 5 candles and 3 lamps and a man studying a science book and one of them said that it is a school. They went inside and asked the lecturer the same question.

The lecturer replied “I love this job and it gives me satisfaction and happiness teaching so many uneducated children”.

Hearing this the courtiers took the lecturer to the king and the king appreciated him for knowing the secret of work and soon he became the best teacher in the village and was given an award and soon a big school was built.

Moral: Any work you do it does not matter, but you have to have some interest in that. If you want to achieve greater heights, believe in yourself. And then you can know that

“Work is worship.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กาลครั้งหนึ่งมีพระมหากษัตริย์ในทางใต้ของอินเดียชื่อศรี rana Charya อาศัยอยู่ เขาเป็นคนอยากรู้อยากเห็นมากที่จะรู้เกี่ยวกับหมู่บ้านของเขา

วันหนึ่งเขาเรียกว่าออกกลุ่มของข้าราชบริพารและพูดว่า "ไปและหาวิธีการที่คนในหมู่บ้านของฉันและนำคนที่รู้เกี่ยวกับความลับของการทำงาน แต่เงื่อนไขหนึ่ง, คนที่คุณตอบสนองใด ๆ เขาไม่ควรจะรู้ว่าผมส่งคุณ. "

ข้าราชบริพารไม่เข้าใจกษัตริย์และพวกเขาก็เดินออกไป ข้าราชบริพารคิดเกี่ยวกับสิ่งที่ต้องทำตลอดทั้งคืนแต่ละของพวกเขาได้วางแผนและพวกเขาพูดกันว่า แต่สมาชิกทุกคนชอบแผนของรัค (เป็นคนที่ฉลาดในหมู่ข้าราชบริพารอื่น ๆ ) และพวกเขาทั้งหมดเห็นด้วยกับมัน

ในวันถัดไปมากพวกเขาแต่งตัวทั้งหมดเป็น tribals และพวกเขาจัดซื้อวัวกับพวกเขาและพวกเขาก็เดินไปรอบ ๆ

ครั้งแรกที่พวกเขาเห็นคนตัดไม้ที่ถูกตัดต้นไม้ที่พวกเขาเดินไปหาเขาและพูดว่า "คุณชอบงานนี้ครับ"

ตัดไม้ตอบว่า "ไม่ฉันทำเพราะงานนี้มาจากบรรพบุรุษของเราดังนั้นฉันถูกบังคับโดย พ่อแม่ของฉันจะทำงานนี้ "

ข้าราชบริพารกล่าวคำอำลากับคนตัดไม้และเดินออกไป

ในขณะที่เดินทางต่อไปข้าราชบริพารเห็นชายคนเครื่องซักผ้าโกรธและพวกเขาตัดสินใจที่จะคุยกับเขา

หนึ่งของพวกเขาถามว่า "สวัสดีครับ! เราเกิดมาจากทางทิศตะวันออกอินเดียและเรายังใหม่กับสถานที่แห่งนี้ที่เราได้มาเยี่ยมชม RAM เพื่อนของเราที่มีชีวิตอยู่ที่ไหนสักแห่งใกล้เคียงที่นี่คุณสามารถกรุณาช่วยบอกที่อยู่ของเขา "

คนเครื่องซักผ้ากล่าวว่า "มีคุณบ้า?ไม่สามารถที่คุณเห็นสิ่งที่ฉันทำ? ที่ฉันทำงานงี่เง่า. "

ข้าราชบริพารถามเขาว่า" คุณชายคุณชอบงานนี้? "

คนเครื่องซักผ้ายังคงโกรธ" ไม่เมื่อฉันมีขนาดเล็กฉันไม่ได้แสดงความสนใจในการศึกษามากและฉันไม่เคยฟัง กับพ่อแม่ของฉันเพื่อให้ฉันเป็นคนซักผ้าที่ผมควรมองหลังจากที่ครอบครัวของฉันและหาเลี้ยงชีพ ให้อาหารพวกเขาที่ฉันทำงานนี้ "

ข้าราชบริพารขอโทษที่รบกวนและกลับออกไป

จากนั้นพวกเขาทำขึ้นจิตใจของพวกเขาที่จะออกจากงานและส่งข้อความไปยังกษัตริย์ว่าไม่มีใครในหมู่บ้านรู้เกี่ยวกับความลับของการทำงาน

แต่อย่างกระทันหันโดยที่พวกเขาเห็นกระท่อมเล็ก ๆ ที่มี 5 เทียนและโคมไฟ 3 และคนที่กำลังเรียนหนังสือวิทยาศาสตร์และหนึ่งของพวกเขาบอกว่ามันเป็นโรงเรียนสอน พวกเขาเข้าไปข้างในและถามอาจารย์คำถามเดียวกัน

อาจารย์ตอบว่า "ฉันรักงานนี้และมันทำให้ฉันมีความพึงพอใจและความสุขการเรียนการสอนจำนวนมากดังนั้นเด็กไร้การศึกษา"

ได้ยินเรื่องนี้ข้าราชบริพารเอาอาจารย์พระมหากษัตริย์และพระมหากษัตริย์ชื่นชมเขารู้ว่าเป็นความลับของการทำงานและในไม่ช้าเขาก็กลายเป็นครูที่ดีที่สุดในหมู่บ้านและได้รับรางวัลและเร็ว ๆ นี้โรงเรียนขนาดใหญ่ที่ถูกสร้างขึ้น

คุณธรรม: งานที่คุณทำมันไม่สำคัญใด ๆแต่คุณต้องมีความสนใจในการที่บาง ถ้าคุณต้องการที่จะบรรลุความสูงมากขึ้นเชื่อมั่นในตัวเอง และจากนั้นคุณสามารถรู้ว่า

"การทำงานคือการเคารพบูชา."

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กาลครั้งหนึ่งอาศัยกษัตริย์ในอินเดียภาคใต้ที่ชื่อ Charya อยู่ศรี กำลังอยากรู้อยากเห็นมากรู้เกี่ยวกับหมู่บ้าน

วันหนึ่งเขาเรียกกลุ่ม courtiers และกล่าว ว่า "ไป และค้นหาว่าคนหมู่บ้านของฉันอยู่ และนำผู้รู้เกี่ยวกับความลับของการทำงาน แต่เงื่อนไขที่หนึ่ง ผู้ตาม ควรรู้หรือไม่ว่า ผมส่งคุณ "

Courtiers ไม่เข้าใจพระมหากษัตริย์ และจะเดินไป Courtiers การคิดเกี่ยวกับสิ่งที่จะทำทั้งคืน แต่ละของพวกเขามีแผนการ และกล่าวถึงกัน สมาชิกทั้งหมดชอบแผนของ Raghu (คนฉลาดจาก courtiers อื่น ๆ) และพวกเขาตกลงไป

ในวันถัดไปมากทั้งแต่งเป็น Tribals และพวกเขาจัดตะกร้า bullock กับพวกเขา และพวกเขาไปทั่ว

ครั้งแรก เห็น woodcutter ที่ถูกตัดลงต้นไม้พวกเขาไปให้เขา และกล่าวว่า "คุณชอบรักงานนี้หรือไม่"

woodcutter ที่ตอบ "ไม่ ฉันทำงานนี้มาจากบรรพบุรุษของเราดังนั้นฉันถูกบังคับ โดยพ่อแม่ของฉันทำงานนี้"

Courtiers กล่าวลา woodcutter และเดินไป

ระหว่างการเดินทางเพิ่มเติม courtiers เห็นเป็นวงแหวนโกรธคน และพวกเขาตัดสินใจที่จะพูดคุยกับเขา

หนึ่งถาม "สวัสดี เรามาจากอินเดียตะวันออก และเรายังใหม่กับสถานที่แห่งนี้ เราได้มาเยี่ยมชมของเราเพื่อนรามที่อยู่ที่นี่อยู่ใกล้ ๆ ช่วยไปบอกที่อยู่ของเขา "

คนผ้ากล่าวว่า "มีคุณบ้า คุณไม่สามารถดูว่าฉันทำ ฉันทำเป็น idiotic งาน "

courtiers ถามเขา"รัก ชอบงานนี้ไหม"

คนผ้าต่อ angrily "ไม่ เมื่อเล็ก ผมไม่ได้แสดงมากสนใจในการศึกษา และฉันไม่เคยฟังพ่อให้ เป็นชายผ้า ฉันควรดูแลครอบครัว และหาเลี้ยงชีพ จะเลี้ยงพวกเขา ฉันทำงานนี้"

Courtiers อุ้มที่รบกวน และออกไป

แล้วสร้างจิตใจของพวกเขาออกจากงาน และส่งข้อความไปกษัตริย์ที่ไม่มีใครในหมู่บ้านรู้เกี่ยวกับเคล็ดลับของการทำงาน

แต่ทันใดนั้น เห็นกระท่อมเล็ก ๆ 5 เทียน และโคมไฟ 3 คนเรียนหนังสือวิทยาศาสตร์ และหนึ่งในพวกเขากล่าวว่า มันคือโรงเรียน พวกเขาไปภายใน และอาจารย์จะถามคำถามเดียวกัน

อาจารย์ที่ตอบ "รักงานนี้ และมันทำให้ผมพึงพอใจและความสุขที่สอนเด็กจำนวนมากตามีตามา"

ฟังนี้ courtiers เอาอาจารย์ที่พระมหากษัตริย์ และกษัตริย์นิยมเขาที่รู้ว่าความลับของการทำงาน และเร็ว ๆ นี้เขากลายเป็น ครูในหมู่บ้าน และได้รับรางวัล และเร็ว ๆ นี้ โรงเรียนขนาดใหญ่ถูกสร้างขึ้น

คุณธรรม: ไม่ว่างานใด ๆ ที่คุณทำได้ แต่คุณต้องมีความสนใจบางอย่างที่ ถ้าคุณต้องการให้สูงมากขึ้น เชื่อในตัวเอง แล้ว คุณสามารถรู้ว่า

"งานเป็นบูชา"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อเวลาที่มีอยู่กษัตริย์ในอินเดียตอนใต้ชื่อศรีอึ่งอ่าง charya เขาเป็นอย่างมากอยากรู้เกี่ยวกับหมู่บ้านของเขา

วันหนึ่งเขาเรียกว่าออกจากกลุ่มของข้าราชบริพารและพูดว่า"ไปและได้รู้ว่าคนในหมู่บ้านของฉันและนำตัวผู้ที่รู้ถึงความลับของงาน แต่หนึ่ง สภาพ บุคคลใดๆที่ท่านพบกับเขาจะไม่รู้ว่าผมส่งถึงคุณ"

ข้าราชสำนักทั้งหลายที่ไม่ได้ทำความเข้าใจและอยู่ห่างออกไปในระยะทางที่เดินไปเดินมา ข้าราชสำนักทั้งหลายที่คิดเกี่ยวกับสิ่งที่ต้องทำตลอดทั้งคืนที่ให้แต่ละคนมีแผนที่และพวกเขาพูดกันว่า แต่ทั้งหมดก็ชอบที่จะดำเนินการตามแผน raghu (คนฉลาดที่อยู่ท่ามกลางข้าราชบริพารอื่นๆ)และห้องพักทั้งหมดได้ตกลงกันไว้ให้

ในวันถัดไปเป็นอย่างมากที่ทุกคนแต่งตัวเป็นชนเผ่าและจัดเตรียมรถเข็นวัวพร้อมด้วยและพวกเขาก็ไปโดยรอบ

ครั้งแรกที่เห็นคนตัดไม้ที่มีการตัดต้นไม้ที่ไปหาเขาแล้วพูดว่า"อะไรที่คุณชอบงานนี้คนตัดไม้เซอร์หรือไม่?"

นั้นตอบว่า"ไม่มีผมจะทำมันเพราะงานนี้มาจากบรรพบุรุษของเราดังนั้นผมถูกบังคับให้โดยคุณพ่อคุณแม่ของฉันในการทำงานนี้"

ข้าราชสำนักทั้งหลายที่บอกลาคนตัดไม้และอยู่ห่างออกไปในระยะทางเดินไป

ในขณะที่กำลังเดินทางต่อไปข้าราชบริพารที่เห็นคนเครื่องซักผ้าโกรธและพวกเขามีมติให้คุยกับเขา

หนึ่งในนั้นถามว่า"สวัสดีครับท่าน เราจะเข้ามาจากด้านทิศตะวันออกประเทศอินเดียและเรามีความใหม่ในที่นี้เรามาที่นี่เพื่อเที่ยวชมเพื่อนของเรา RAM ที่มีชีวิตอยู่ที่นี่ที่ไหนสักแห่งอยู่ในบริเวณใกล้เคียงท่านจะโปรดบอกให้แอดเดรสของเขา"

คนล้างกล่าวว่า"คุณบ้าไม่เห็นสิ่งที่ฉันทำอะไร ผมทำงานโฉด"

ข้าราชสำนักทั้งหลายที่ถามเขาว่า"เซอร์อะไรที่คุณชอบงานนี้ได้อย่างไร?"คนเครื่องซักผ้า

อย่างต่อเนื่องด้วยความโกรธที่"ไม่มีเมื่อตอนที่ผมยังเล็กผมไม่ได้แสดงความสนใจเป็นอย่างมากในการศึกษาและฉันไม่เคยฟังคุณพ่อคุณแม่ของผมดังนั้นผมจึงกลายเป็นคนที่ล้างทำความสะอาดอย่างที่ผมควรจะพิจารณาหลังจากครอบครัวของฉันและได้รับอยู่ ในการป้อนนมให้ผมทำหน้าที่ดังกล่าวนี้"

ข้าราชบริพารที่ได้กล่าวคำขอโทษสำหรับรบกวนและอยู่ห่างออกไปในระยะทางเดินไป

แล้วเขาก็ทำให้ได้ความคิดของตนในการออกจากงานและส่งข้อความที่เป็นที่อยู่ของกษัตริย์ที่ว่าไม่มีใครในหมู่บ้านที่จะรู้ถึงความลับของการทำงาน

แต่แล้วจู่ๆก็เห็นกระท่อมขนาดเล็กที่พร้อมด้วย 5 และแสงเทียน 3 หลอดไฟและคนที่เรียนหนังสือวิทยาศาสตร์และหนึ่งในนั้นก็คือโรงเรียน พวกเขาเข้าไปข้างในและถามว่าอาจารย์ที่คำถามเดียวกันนี้

อาจารย์ที่ตอบว่า"ผมรักงานนี้และมันทำให้ผมและความสุขความพึงพอใจการเรียนการสอนสำหรับเด็กไม่ได้เรียนหนังสือจำนวนมาก" การได้ยิน

นี้ข้าราชบริพารที่ได้อาจารย์ที่เป็นที่อยู่ของกษัตริย์และกษัตริย์ที่ค่าเงินบาทแข็งค่าขึ้นเขาเป็นรู้ว่าความลับของการทำงานและไม่นานเขากลายเป็นครูที่ดีที่สุดในหมู่บ้านและได้รับรางวัลชนะเลิศและในเร็วๆนี้โรงเรียนขนาดใหญ่ที่ได้ถูกสร้างขึ้น

ทางศีลธรรมทำงานคุณจะต้องไม่ว่าจะเป็นแต่คุณต้องมีส่วนได้เสียในบางที่ หากคุณต้องการเพิ่มระดับความสูงมากขึ้นเชื่อว่าในตัวคุณเอง แล้วคุณจะสามารถรู้ว่า

"ที่ทำงานเป็นการบูชา"