Procrastination may result in stres

Procrastination may result in stress, anxiety, a sense of guilt and crisis, health problems, and severe loss of personal productivity, as well as social disapproval for not meeting responsibilities or commitments. These feelings combined may promote further procrastination. While it is regarded as normal for people to procrastinate to some degree, it becomes a problem when it impedes normal functioning. Chronic procrastination may be a sign of an underlying psychological disorder. Such procrastinators may have difficulty seeking support due to social stigma and the belief that task-aversion is caused by laziness, low willpower, or low ambition.[5] On the other hand many regard procrastination as a useful way of identifying what is important to us personally as it is rare to procrastinate when one truly values the task at hand.[6]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความเครียด วิตกกังวล ความรู้สึกผิด และวิกฤต ปัญหาสุขภาพ และสูญเสียประสิทธิภาพส่วนบุคคล ตลอดจนสังคมกล่าวไม่ประชุมรับผิดชอบหรือผูกพันอย่างรุนแรงอาจทำ procrastination ความรู้สึกเหล่านี้รวมกันอาจส่งเสริมเพิ่มเติม procrastination ในขณะนั้นถือเป็นเรื่องปกติสำหรับคนดองกับ มันกลายเป็นปัญหาเมื่อ impedes ทำงานปกติ Procrastination เรื้อรังอาจเป็นสัญญาณของโรคจิตเป็นต้น Procrastinators ดังกล่าวอาจมีปัญหาในการไม่สนับสนุนสังคมภาพดอกไม้และความเชื่อ aversion งานที่เกิดจากความขี้เกียจ willpower ต่ำ หรือความทะเยอทะยานต่ำ[5] ในทางกลับกันใน procrastination เกี่ยวกับประโยชน์การระบุสิ่งสำคัญคือเราเป็นตัวมีน้อยดองเมื่อหนึ่งมูลค่างานในมืออย่างแท้จริง[6]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผัดวันประกันพรุ่งอาจส่งผลให้ความเครียดความวิตกกังวลความรู้สึกของความรู้สึกผิดและวิกฤตปัญหาสุขภาพและการสูญเสียที่รุนแรงของการผลิตส่วนบุคคลเช่นเดียวกับความไม่พอใจของสังคมเพื่อความรับผิดชอบไม่ได้ประชุมหรือภาระผูกพัน ความรู้สึกเหล่านี้รวมกันอาจส่งเสริมการผัดวันประกันพรุ่งเพิ่มเติม ในขณะที่มันได้รับการยกย่องให้เป็นปกติสำหรับคนที่จะเลื่อนระดับหนึ่งมันจะกลายเป็นปัญหาเมื่อมันขัดขวางการทำงานปกติ ผัดวันประกันพรุ่งเรื้อรังอาจเป็นสัญญาณของความผิดปกติท​​างด้านจิตใจพื้นฐาน ผลัดวันประกันพรุ่งดังกล่าวอาจมีปัญหาในการแสวงหาการสนับสนุนเนื่องจากจุดทางสังคมและความเชื่อที่ว่างานความเกลียดชังมีสาเหตุมาจากความเกียจคร้านจิตตานุภาพต่ำหรือความทะเยอทะยานต่ำ. [5] ในเรื่องมืออื่น ๆ อีกมากมายการผัดวันประกันพรุ่งเป็นวิธีที่มีประโยชน์ในการระบุสิ่งที่เป็นสิ่งสำคัญที่จะ เราเป็นส่วนตัวมันเป็นเรื่องยากที่จะเลื่อนเมื่อหนึ่งค่าอย่างแท้จริงงานในมือ. [6]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การผลัดวันประกันพรุ่งอาจทำให้เกิดความเครียด ความวิตกกังวล ความรู้สึกของความผิดและวิกฤต ปัญหาสุขภาพ และการสูญเสียอย่างรุนแรงของการผลิตส่วนบุคคล รวมทั้งเห็นว่า สังคมที่ไม่ได้พบกัน ความรับผิดชอบ หรือผูกพัน ความรู้สึกเหล่านี้รวมกันอาจส่งเสริมการผลัดวันประกันพรุ่ง เพิ่มเติม ในขณะที่มันถือว่าปกติสำหรับคนผัดวันประกันพรุ่งไปบางส่วนมันกลายเป็นปัญหาเมื่อมันขัดขวางการทำงานปกติ การผัดวันประกันพรุ่งเรื้อรังอาจเป็นสัญญาณของโรคทางจิต เป็นต้น . เช่น procrastinators อาจมีปัญหาแสวงหาการสนับสนุนจากตราบาปทางสังคมและความเชื่อว่ารังเกียจงานเกิดจากความเกียจคร้าน , จิตตานุภาพต่ำ หรือความทะเยอทะยานต่ำ[ 5 ] ในมืออื่น ๆหลายเรื่องมันเป็นวิธีที่มีประโยชน์ในการระบุสิ่งที่สำคัญกับตัวเรามันเป็นยากที่จะผัดวันประกันพรุ่งเมื่อหนึ่งอย่างแท้จริง มูลค่างานในมือ [ 6 ]