Mahiru and Kuro raced from shop to

Mahiru and Kuro raced from shop to shop in a hurry. Well, Mahiru did all the running, since Kuro was jogging at most. It was a pain that his Eve had to shop for more items for school. This happened often since Mahiru had a terribly annoying habit of deciding to help with everything that no one else would do. This had meant that at the ungodly hour of 7:00pm, where Kuro was supposed to be napping, they had to run in a hurry before the stores closed. If Kuro remembered correctly, Mahiru needed a variety of things, from food ingredients to fabrics. Unfortunately, in the ingredients needed, there were no potato chips or cola. Naturally, this annoyed the Servamp a little. The Sloth Pair had more spare time now that Tsubaki had quietened down and gone missing, so all Kuro really wanted to do was laze around.

Oh, and there was one small detail that the Servamp had forgotten.

It was typhoon season.

They had been lucky so far, and there was not a single cloud in the sky.

But as soon as they finished gathering all the things that Mahiru had needed and left the shop- It all began.

The clouds were black and stormy like shadows, and thunder rumbled like a lion’s roar. Mahiru froze and stared at the sky, realising, that he did not have an umbrella. Nor did Kuro, who at least, had his hoodie. However, the hoodie wasn’t the best to wear in rainy weather. The water soaked into it like a sponge and made the clothing heavy and uncomfortable.

And the first droplet of rain fell.

Instantaneously, millions of raindrops fell like an army rushing in to fight its enemy. Large bubbles of water crashed down on the Sloth Pair’s heads, like a bucket of water had been tipped on them. Mahiru was soaked in the first few seconds of the downpour, and it wouldn’t take long before Kuro’s coat became waterlogged too. After the two had got over the initial shock of the rain starting, they rushed towards a shop overhang and were safe from the storm. Excluding the bigger raindrops that splashed back at their shins.

“I told you we shouldn’t have gone out…” Kuro complained, trying to squeeze some of the water out from his coat tails. Mahiru felt a small twinge of anger towards the Servamp but rolled his eyes instead. He couldn’t help it if it was simpler to take on the jobs no one else wanted to do. But, Kuro did have a point. He knew that a typhoon was going to happen at some point, and it didn’t help that the shops were going to close soon anyway. This meant that Mahiru didn’t even get everything he needed. So, he did feel a little guilty.

“Thinking simply, we have to find a way to get back home without getting completely soaked. So, any ideas, Kuro?” The young Eve questioned his Servamp, who shrugged before asking,

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Mahiru ฮาร์ดคอร์และบอร์กวิ่งร้านรีบ ดี mahiru ฮาร์ดคอร์ไม่ทำงานทั้งหมด ตั้งแต่บอร์กได้วิ่งออกกำลังกายมากที่สุด มันเป็นความเจ็บปวดว่า Eve ของเขาต้องซื้อสินค้าเพิ่มเติมสำหรับโรงเรียน นี้เกิดขึ้นบ่อย ๆ ตั้งแต่ mahiru ฮาร์ดคอร์มีนิสัยน่ารำคาญชะมัดตัดสินใจช่วยเหลือทุกอย่างที่ไม่มีใครจะทำ นี้มีความหมาย ว่า เวลาประชาชนของ 19:00 น. ที่คุควรจะงีบหลับ ที่พวกเขาต้องทำงานรีบก่อนปิดร้านค้า ถ้าคุจำได้อย่างถูกต้อง mahiru ฮาร์ดคอร์จำสิ่ง จากปรุงเนื้อผ้าที่หลากหลาย อับ ส่วนผสมที่จำเป็น มีไม่มีฝรั่งหรือโคล่า ธรรมชาติ ที่นี้รำคาญ Servamp เล็กน้อย คู่สวมีเวลาว่างเพิ่มเติมขณะที่สึบากิมี quietened ลง และหายไป หายไป ดังนั้นคุทั้งหมดอยากจะทำจริง ๆ ก็ผ่อนคลายรอบ ๆโอ้ และมีรายละเอียดเล็ก ๆ หนึ่งที่ Servamp ที่เขาลืมมันเป็นฤดูไต้ฝุ่นพวกเขาได้รับโชคดีมาก และมีไม่เดียวเมฆในท้องฟ้าแต่ทันทีที่เสร็จสิ้นการรวบรวมสิ่งที่ mahiru ฮาร์ดคอร์ที่จำเป็น และเหลือร้านมันทั้งหมดเริ่มเมฆดำ และพายุเช่นเงา และฟ้าร้อง rumbled เหมือนเสียงคำรามของสิงโต Mahiru ฮาร์ดคอร์ froze และจ้องไปที่ท้องฟ้า ตระหนักถึง ว่า เขาไม่มีร่ม หรือไม่คุ โรที่น้อย มี hoodie ของเขา อย่างไรก็ตาม hoodie ไม่ดีสุดในการสวมใส่ในสภาพอากาศฝนตก น้ำแช่ลงไปเหมือนฟองน้ำ และทำเสื้อผ้าที่หนัก และอึดอัดและหยดแรกฝนตกทันที ล้านของหยาดฝนตกเช่นมัวเพื่อต่อสู้ศัตรูของกองทัพ ฟองใหญ่น้ำหยุดลงบนศีรษะของคู่สว เช่นได้รับก้นถังน้ำที่พวกเขา Mahiru ฮาร์ดคอร์ถูกแช่ในไม่กี่วินาทีแรกของฝน และจะไม่ใช้เวลานานก่อนตราของบอร์กก็เปียกชุ่มเกินไป หลังจากที่ทั้งสองได้ผ่านช็อตเริ่มต้นของฝนเริ่มต้น พวกเขารีบวิ่งไปสู่สิ่งที่แขวนอยู่ในร้าน และปลอดภัยจากพายุ ยกเว้นหยาดฝนใหญ่ที่สาดมาที่หน้าแข้งของพวกเขา "ฉันบอกคุณเราไม่ได้ไปหา..." คุโรบ่น พยายามบีบน้ำออกจากหางเสื้อของเขานั้น Mahiru ฮาร์ดคอร์รู้สึก twinge ตัวเล็กโกรธไปยัง Servamp การ แต่รีดตาแทน เขาไม่ช่วยมันก็ง่ายที่จะใช้ในงานไม่มีใครอยากจะทำ แต่ บอร์กไม่มีจุด เขารู้ว่า พายุกำลังจะเกิดขึ้นในบางจุด และมันไม่ได้ช่วยว่า ร้านจะปิดเร็วอยู่ดี นี้หมายความ ว่า mahiru ฮาร์ดคอร์ไม่ได้แม้จะได้รับทุกสิ่งที่เขาต้องการ ดังนั้น เขาไม่รู้สึกผิดเล็กน้อย"คิดเพียง เราต้องหาทางกลับบ้าน โดยไม่มีการแช่อย่างสมบูรณ์ ดังนั้น ความคิดใด ๆ บอร์ก" หนุ่มวันสอบสวน Servamp ของเขา ที่ยักไหล่ก่อนตั้งคำถาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Mahiru และ Kuro วิ่งจากร้านไปยังร้านค้ารีบร้อน ดี Mahiru ทำทุกอย่างทำงานตั้งแต่ Kuro ได้รับการวิ่งออกกำลังกายที่มากที่สุด มันเป็นความเจ็บปวดที่อีฟของเขามีร้านค้าสำหรับสินค้าอื่น ๆ สำหรับโรงเรียน เรื่องนี้เกิดขึ้นบ่อยครั้งตั้งแต่ Mahiru มีนิสัยน่ารำคาญชะมัดของการตัดสินใจที่จะช่วยให้ได้รับในสิ่งที่ไม่มีใครจะทำ นี้มีความหมายว่าในชั่วโมงที่ร้ายกาจของ 19:00 ที่ Kuro ควรจะหลับพวกเขาจะต้องทำงานในรีบก่อนร้านปิด หาก Kuro จำได้อย่างถูกต้อง Mahiru จำเป็นต้องมีความหลากหลายของสิ่งจากส่วนผสมอาหารผ้า แต่น่าเสียดายที่ในส่วนผสมที่จำเป็นไม่มีมันฝรั่งทอดหรือโคล่า ธรรมชาตินี้รำคาญ Servamp เล็ก ๆ น้อย ๆ เฉื่อยชาคู่มีเวลาว่างมากขึ้นในขณะนี้ว่า Tsubaki ได้เงียบลงและหายไปเพื่อให้ทุก Kuro อยากจะทำก็คือขี้เกียจรอบ.

Oh, และมีหนึ่งรายละเอียดเล็ก ๆ ว่า Servamp ได้ลืม.

มันเป็นฤดูพายุไต้ฝุ่น.

พวกเขาได้รับ โชคดีเพื่อให้ห่างไกลและไม่มีเมฆเดียวในท้องฟ้า.

แต่ทันทีที่พวกเขาเสร็จสิ้นการรวบรวมทุกสิ่งที่ได้ Mahiru จำเป็นและซ้ายช็อปมันทั้งหมดเริ่มต้น.

เมฆเป็นสีดำและมีพายุเช่นเงาและฟ้าร้องคราง เหมือนเสียงคำรามของสิงโต Mahiru แช่แข็งและจ้องที่ท้องฟ้าตระหนักว่าเขาไม่ได้มีร่ม ก็ไม่ Kuro ที่อย่างน้อยมีหมวกของเขา อย่างไรก็ตาม hoodie ไม่ได้เป็นสิ่งที่ดีที่สุดที่จะสวมใส่ในสภาพอากาศที่ฝนตก แช่น้ำเป็นมันเหมือนฟองน้ำและทำให้เสื้อผ้าหนักและอึดอัด.

และหยดแรกที่ฝนตก.

ทันทีนับล้านเม็ดฝนลดลงเช่นเดียวกับกองทัพในการวิ่งที่จะต่อสู้กับศัตรู ฟองอากาศขนาดใหญ่ของน้ำล้มเหลวลงบนหัวเฉื่อยชาของทั้งคู่เช่นถังน้ำที่ได้รับการปลายกับพวกเขา Mahiru ถูกแช่ในไม่กี่วินาทีแรกของฝนที่ตกลงมาและมันจะไม่ใช้เวลานานก่อนที่เสื้อ Kuro กลายเป็นเปียกชุ่มเกินไป หลังจากที่ทั้งสองได้มีกว่าช็อตแรกของการเริ่มต้นฝนที่พวกเขารีบวิ่งไปสู่ที่แขวนอยู่ในร้านค้าและมีความปลอดภัยจากพายุ ไม่รวมที่ใหญ่กว่าเม็ดฝนที่สาดกลับไปที่หน้าแข้งของพวกเขา.

"ผมบอกคุณเราไม่ควรจะได้ไปออก ... " Kuro บ่นพยายามที่จะบีบบางส่วนของน้ำออกจากหางเสื้อของเขา Mahiru รู้สึกเจ็บใจเล็ก ๆ ของความโกรธที่มีต่อ Servamp แต่รีดดวงตาของเขาแทน เขาไม่สามารถช่วยได้ถ้ามันง่ายที่จะใช้ในงานที่ไม่มีใครอยากจะทำ แต่ Kuro ได้มีจุด เขารู้ว่าพายุไต้ฝุ่นกำลังจะเกิดขึ้นในบางจุดและมันไม่ได้ช่วยที่ร้านกำลังจะปิดเร็ว ๆ นี้ล่ะค่ะ นั่นหมายความว่า Mahiru ไม่ได้รับทุกอย่างที่เขาต้องการ ดังนั้นเขาไม่รู้สึกผิดเล็ก ๆ น้อย ๆ .

"คิดเพียงแค่เราต้องไปหาวิธีการที่จะได้รับกลับบ้านโดยไม่ได้รับเปียกหมด ดังนั้นความคิดใด ๆ Kuro? "ชายหนุ่มถามอีฟ Servamp ของเขาที่ยักไหล่ก่อนที่จะถาม