The 16 Arab states of the Middle Ea

The 16 Arab states of the Middle East and
North Africa are a diverse group with widely
varying near-term possibilities for sustaining
pluralist politics. But to one degree or another,
all of them are showing signs of frustration
and exhaustion with the stagnation and injustice
of authoritarian rule. What began with the
self-immolation of a Tunisian
fruit vendor in December 2010
was not an “Arab Spring” but
rather a generational process
of political disruption and
change that will, sooner or
later, though certainly not in
linear fashion, give concrete
form to the increasingly broad aspirations in the
region for political dignity, voice, and accountability.
If one

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

16 รัฐอาหรับตะวันออกกลาง และแอฟริกาเหนือเป็นกลุ่มมีความหลากหลายมีอย่างกว้างขวางแตกต่างกันไป near-term สำหรับประคับประคองเมือง pluralist แต่ระดับหนึ่งหรืออีกทั้งหมดจะแสดงอาการไม่พอและจุดประสงค์กับความซบเซาและความอยุติธรรมปกครองประเทศ สิ่งที่เริ่มต้นด้วยการself-immolation ของที่ตูนิเซียผู้จัดจำหน่ายผลไม้ในเดือน 2553 ธันวาคมไม่มี "อาหรับสปริง" แต่แต่กระบวนการคำของทรัพยการเมือง และเปลี่ยนแปลงที่จะ เร็ว หรือหลัง แต่แน่นอนไม่แฟชั่นเชิงเส้น คอนกรีตให้แบบฟอร์มจะกว้างมากขึ้นในการภูมิภาคสำหรับศักดิ์ศรีทางการเมือง เสียง และความรับผิดชอบถ้าหนึ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

16 สหรัฐอาหรับในตะวันออกกลางและ
แอฟริกาเหนือเป็นกลุ่มที่มีความหลากหลายด้วยกันอย่างแพร่หลาย
ที่แตกต่างกันเป็นไปได้ในระยะใกล้สำหรับยั่งยืน
พหุนิยมทางการเมือง แต่การที่จะหนึ่งองศาหรืออื่น
ทั้งหมดของพวกเขาจะแสดงอาการหงุดหงิด
และอ่อนเพลียเมื่อยล้ากับความอยุติธรรมและ
การปกครองของเผด็จการ สิ่งที่เริ่มต้นด้วย
ตัวเองเสียสละของตูนิเซีย
ผู้ขายผลไม้ในเดือนธันวาคม 2010
ไม่ได้ "ฤดูใบไม้ผลิอาหรับ" แต่
ค่อนข้าง generational กระบวนการ
ของการหยุดชะงักทางการเมืองและ
การเปลี่ยนแปลงที่จะเร็วหรือ
ต่อมาแม้ว่าจะไม่แน่นอนใน
แบบเชิงเส้นให้คอนกรีต
รูปแบบ แรงบันดาลใจในวงกว้างมากขึ้นใน
ภูมิภาคศักดิ์ศรีทางการเมืองเสียงและความรับผิดชอบ.
หากหนึ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

16 รัฐอาหรับในตะวันออกกลาง และแอฟริกาเหนือ
เป็นกลุ่มความหลากหลายกับความเป็นไปได้ในระยะใกล้รักษาแตกต่างกันอย่างกว้างขวาง

pluralist การเมือง แต่ไปหนึ่งองศาหรืออื่น
ทั้งหมดของพวกเขาแสดงสัญญาณของความยุ่งยากและเหน็ดเหนื่อยจากความเมื่อยล้าด้วย

และความอยุติธรรมของการปกครองเผด็จการ สิ่งที่เริ่มต้นด้วยตนเอง
ลายของตูนิเซียคนขายผลไม้ในเดือนธันวาคม 2010

ไม่ใช่ " อาหรับสปริง " แต่

ค่อนข้างกระบวนการ generational หยุดชะงักทางการเมืองและ
เปลี่ยนจะเร็ว
หลังจากนั้น ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่ใน
แฟชั่นเชิงเส้น ให้รูปแบบคอนกรีต
ให้กว้างยิ่งขึ้น ความทะเยอทะยานในภูมิภาคทางการเมือง
ศักดิ์ศรี , เสียงและความรับผิดชอบ
ถ้าหนึ่ง