“Kokun told me a bit. He stopped at

“Kokun told me a bit. He stopped at the part where only a small part of exiled remained.”

“Great. Then I’ll continue. Survivors were wandering the land of monsters in search for a place to settle. Their first choice was a huge cave, but not everyone liked the idea of living in a constant darkness. Gradually more and more people were coming outside, and eventually they decided to found a village.”

“Incredible, they had the courage to start a settlement in the Plains of Despair!”
Weed wanted to show his admiration for their courage. Even in such dangerous environment the pioneering spirit of humans won!

“Nah, that wasn’t that remarkable. To tell the truth, at that moment there were still a lot of survivors. But they had a disagreement. They’ve split in 2 camps: ones, who didn’t want to change anything and anes who wanted to leave the cave. The latter were the ones who founded our village and later built the wall around it. Unfortunately 99 of every hundred died in the process.”
“...”

That was a story for a horror movie. Unknown lands, full of dangers and a group of defenceless people...

“Yeah, that’s how it all happened. Through trial and error, each of them costed human lives, the survivors acquired new knowledge. They learned which places to avoid, discovered habits of monsters and predators of this land. They started to better understand the world around them. Around that time life in the village started to become safe. Ahem, I guess I talked to much. I still have a lot of work to do. Here, this is my present for you.”



You acquired the map of the plains.

This is the map of the Plains of Despair.
It displays the location of castles, villages, monster dens and cursed places.


Lucille suddenly gave Weed a very valuable item. The map of Plains of Despair and everything in them! With a roughly marked landscape and main habitats of some monster kinds.

Though it was drawn really bad, like it was done by a child who was learning to write.

“Thank you very much.”
“You’re welcome. Try to visit the village more often. The people who don’t hunt are more welcome towards strangers. It would be nice if more new people were coming here.”

Weed headed back to Kokun to deliver the shield. The hunter was waiting for him at the same place while sharpening his sword.

“Oh, you came back? You’re late. Did you bring it?”

Weed gave him the shield.

“Thanks. You did a favour to me, but I don’t have anything to give you. Though wait a second, here, take it.”


“You received 20 steel arows.”

Ding!



The quest “Shield for Kokun” is complete.

The hunter Kokun have already lost his shield a few times in a battle. He was always coming back from the hunt injured, but never yet he brought back anything worthy. Villagers consider him a failure.

No one know where he fights.

Reward: 20 steel arrows for the long bow. A little experience.

Weed opened the character window. The experience bar only grew by 0.001%.

You can’t expect much from a E rank difficulty quest, even with double experience bonus. If only it was one of the quests where experience depended on the completed goals...

Satisfied Kokun examined his new shield and said:

“Oh, yeah, I started telling about our village, right? Remind me where did we stop?”
“The small part of survivors founded the village. Lucille told me up to this part.”
“Hah! He sure loves to talk. Ill continue. To survive we had to become stronger. All the villagers mastered weapons, especially bows: some of us are even better at it than dark elves. What else... Our village is eastmost in the Plains of Despair. The Yuroki mountain range can be clearly seen from here, it’s inhabited by numerous orcs.”
“You founded your village in a dangerous place.”
“Yeah. Most of the villages are like that. We’re even relatively lucky. There’s an iron mine nearby, so we can forge weapons. we have plenty of food too. Though from time to time we’re getting raided by orcs.”
“Orcs?”
“Every year at harvest time they come to plunder our barns. To be honest orcs are the only reason we don’t live in abundance. But sadly they are also the reason we don’t have to deal with other, more dangerous monsters. So we live in poverty, but relatively safe.”

The exile settlement was holding despite annual orc raids.

“However a few years ago orcs started taking not just food, but villagers. After all they can’t make anything themselves!”
“I heard that orcs are the worst race with regard to crafting.”
“That’s right. That’s why they take people away, so that they make weapons and do other work for them. In the last few years they took more than a hundred people! Damn orcs!”
“Have you tried to stop them?”

Kokun burst into laughing.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"Kokun บอกฉันบิต เขาหยุดที่ส่วนที่เพียงส่วนเล็ก ๆ ของเนรเทศยังคง "

"มากขึ้น แล้ว ฉันจะทำต่อไป ผู้รอดชีวิตหลงแผ่นดินของหาที่จะชำระ ทางเลือกแรกของพวกเขามีขนาดใหญ่ แต่ทุกคนไม่ชอบความคิดของการอาศัยอยู่ในที่มืดคงที่ ค่อย ๆ คนมากขึ้นมาภายนอก และในที่สุดพวกเขาตัดสินใจที่จะพบกับหมู่บ้าน"

"เหลือเชื่อ พวกเขามีความกล้าที่จะเริ่มต้นการชำระเงินในราบของหมดหวัง"
วัชพืชอยากแสดงเขาชื่นชมในความกล้าหาญของพวกเขา แม้ในสภาพแวดล้อมอันตรายเช่นจิตวิญญาณแห่งการบุกเบิกของมนุษย์ชนะ!

"ไม่ ที่ไม่ได้โดดเด่นที่ พูดความจริง ในขณะที่ยังคงมีจำนวนมากของผู้รอดชีวิต แต่พวกเขาเป็นกัน พวกเขาได้แบ่งค่าย 2: คน ที่ไม่ต้องเปลี่ยนอะไรและ anes ที่ต้องการออกจากถ้ำ หลังถูกคนที่ก่อตั้งหมู่บ้านของเรา และสร้างกำแพงรอบ ๆ แต่ 99 ทุกร้อยตายในกระบวนการ"
"..."

ที่มีเรื่องราวในภาพยนตร์สยองขวัญ ดินแดนไม่รู้จัก เต็มไปด้วยอันตรายและกลุ่มชน defenceless...

"ใช่ ที่ว่ามันเกิดขึ้น ผ่านการทดลองและข้อผิดพลาด แต่ละของพวกเขาคิดต้นทุนชีวิต ผู้รอดชีวิตได้รับความรู้ใหม่ พวกเขาเรียนรู้สถานที่จะหลีกเลี่ยง ค้นพบพฤติกรรมของมอนสเตอร์และล่าที่ดินนี้ พวกเขาเริ่มเข้าใจโลกรอบ ๆ สถานที่ เริ่มชีวิตในหมู่บ้านจะเป็นเซฟ Ahem ผมคิดว่า ผมพูดไป ยังมีงานทำ ที่นี่ นี้เป็นปัจจุบันของฉันสำหรับคุณ"


คุณซื้อแผนที่ของที่ราบ

นี่เป็นแผนที่ของราบของความสิ้นหวัง
จะแสดงตำแหน่งที่ตั้งของปราสาท หมู่บ้าน dens มอนสเตอร์ แล้วสาปสถาน


อย่างไร Lucille ทันทีให้วัชพืชมาศมาก แผนที่ราบของความหวังและทุกสิ่งทุกอย่างในนั้น มีภูมิทัศน์ที่ทำเครื่องหมายอย่างคร่าว ๆ และอยู่อาศัยหลักของบางมอนสเตอร์ชนิด

แต่มันมาเลวจริง ๆ ต้องการมันทำ โดยเด็กเรียนรู้การเขียน

"ขอบคุณมาก"
"ด้วยความยินดี ลองไปเยี่ยมชมหมู่บ้านมากขึ้น คนที่ไม่ล่ายินดีมากขึ้นต่อคนแปลกหน้า มันจะดีถ้าคนใหม่มาที่นี่"

วัชพืชที่มุ่งหน้ากลับไป Kokun จะส่งมอบโล่ ฮันเตอร์ที่ถูกรอเขาที่เดิมในขณะที่เรื่องดาบ

"โอ้ คุณกลับมา คุณสาย ไม่ได้คุณนำ"

วัชพืชให้เขาโล่

"ขอบคุณ คุณไม่ได้ช่วยให้ฉัน แต่ฉันไม่มีอะไรให้คุณ แต่ รอที่สอง ที่นี่ มัน"


"คุณรับ 20 arows เหล็ก"

ดิง!


เควส "โล่สำหรับ Kokun" เสร็จ

Kokun ฮันเตอร์ได้สูญหายไปแล้วโล่ของเขากี่ครั้งในการต่อสู้ เขาถูกเสมอกลับมาจากการล่าสัตว์ที่บาดเจ็บ แต่ยังไม่เคย นำกลับอะไรสมควร ชาวบ้านถือว่าเขาล้มเหลว

ไม่ทราบว่าเขาต่อสู้

รางวัล: ลูกศรเหล็ก 20 สำหรับโบว์ยาว ประสบการณ์เล็ก ๆ น้อย ๆ

วัชพืชเปิดหน้าต่างอักขระ บาร์ประสบการณ์เติบโตโดยเฉพาะ 0.001%.

You ไม่คาดหวังมากจากตัว E ยากอันดับเควส แม้จะมีประสบการณ์คู่โบนัสได้ ถ้าเพียงแต่มันเป็นหนึ่งในเควสที่ประสบการณ์ขึ้นอยู่กับเป้าหมายแล้ว...

พอ Kokun ตรวจสอบโล่ใหม่ของเขา และกล่าวว่า:

"โอ้ ใช่ ฉันเริ่มบอกเกี่ยวกับหมู่บ้านของเรา ขวา เตือนฉันที่ได้เราหยุดหรือไม่"
"ส่วนเล็ก ๆ ของผู้ก่อตั้งหมู่บ้าน อย่างไร Lucille บอกถึงส่วนนี้"
"ไร เขาแน่ใจว่ารักเพื่อพูดคุย Ill ต่อไป เพื่อความอยู่รอดเราก็จะกลายเป็นแข็งแกร่ง ชาวบ้านทั้งหมดเข้าใจอาวุธ โดยเฉพาะริบ: ของเรามีดีที่กว่าเอลฟ์มืด สิ่งอื่น... หมู่บ้านของเราคือ eastmost ในราบของความหวัง เทือกเขา Yuroki สามารถอย่างชัดเจนเห็นได้จากที่นี่ มันจะอาศัยอยู่ โดย orcs จำนวนมาก"
"คุณก่อตั้งหมู่บ้านในอันตราย"
"ใช่ ส่วนใหญ่ของหมู่บ้านเช่นนั้นได้ เราโชคดีแม้จะค่อนข้าง มีเหมืองเหล็กบริเวณใกล้เคียง ดังนั้นเราสามารถปลอมอาวุธ เรามีอาหารมากเกินไป แม้ว่า เวลาเรากำลังรับเอกชน โดย orcs "
"Orcs "
"ทุกปีในขณะเก็บเกี่ยวจะมาปล้นเราบ่ม จะซื่อสัตย์ orcs เป็นเหตุผลเดียวที่เราไม่ได้อยู่ในความอุดมสมบูรณ์ แต่เศร้าก็มีเหตุผลที่เราไม่ต้องจัดการกับมอนสเตอร์อื่น ๆ อันตรายมากขึ้น ดังนั้น เราอยู่ ในความยาก จน แต่ค่อนข้างปลอดภัย"

จ่ายถูกเนรเทศได้จับแม้ปีปะทะ orc

"แต่ไม่กี่ปีที่ผ่านมา orcs เริ่มถ่ายไม่เพียงอาหาร แต่ชาวบ้าน หลังจาก พวกเขาไม่สามารถทำอะไรตัวเอง"
"ฉันได้ยิน orcs การแข่งขันที่เลวร้ายที่สุดเกี่ยวกับงานหัตถกรรม"
"ถูกต้อง นั่นคือ เหตุผลที่พวกเขาพาคนไป เพื่อ ที่จะทำให้อาวุธ และทำงานอื่น ๆ สำหรับพวกเขา ในไม่กี่ปี พวกเขาใช้เวลากว่าร้อยคน ไอ้ orcs "
"คุณพยายามหยุดพวกเขา"

Kokun ออกมาเป็นหัวเราะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"Kokun บอกฉันสักหน่อย เขาหยุดที่เป็นส่วนหนึ่งที่มีเพียงส่วนเล็ก ๆ ของผู้ลี้ภัยยังคง. " "Great แล้วฉันจะดำเนินการต่อไป ผู้รอดชีวิตถูกหลงที่ดินของมอนสเตอร์ในการค้นหาสถานที่ที่จะชำระ ตัวเลือกแรกของพวกเขาคือถ้ำขนาดใหญ่ แต่ทุกคนไม่ชอบความคิดของการมีชีวิตอยู่ในความมืดอย่างต่อเนื่อง คนค่อยๆมากขึ้นมาด้านนอกและในที่สุดพวกเขาตัดสินใจที่จะพบว่าหมู่บ้าน. " "ไม่น่าเชื่อว่าพวกเขามีความกล้าหาญที่จะเริ่มต้นการตั้งถิ่นฐานในที่ราบสิ้นหวัง!" วัชพืชอยากจะแสดงความชื่นชมของเขาสำหรับความกล้าหาญของพวกเขา แม้ในสภาพแวดล้อมที่เป็นอันตรายดังกล่าวบุกเบิกของมนุษย์ได้รับรางวัล"Nah ที่ไม่ได้ที่โดดเด่น จะบอกความจริงในขณะที่ยังคงมีจำนวนมากของผู้รอดชีวิต แต่พวกเขามีความขัดแย้ง พวกเขาได้แยกออกเป็น 2 ค่าย: คนที่ไม่ได้ต้องการที่จะเปลี่ยนแปลงอะไรและ anes ที่ต้องการที่จะออกจากถ้ำ หลังเป็นคนที่ก่อตั้งหมู่บ้านของเราและต่อมาได้สร้างกำแพงรอบ แต่น่าเสียดายที่ 99 ของทุกร้อยเสียชีวิตในกระบวนการ. " "... " นั่นคือเรื่องราวสำหรับภาพยนตร์สยองขวัญ ในดินแดนที่ไม่รู้จักเต็มไปด้วยอันตรายและกลุ่มคนที่พึ่ง ... "ใช่ว่าเป็นวิธีที่มันเกิดขึ้นทั้งหมด ผ่านการทดลองและความผิดพลาดของเขาแต่ละคนชีวิตมนุษย์ costed รอดชีวิตรับความรู้ใหม่ พวกเขาได้เรียนรู้สถานที่ที่จะหลีกเลี่ยงการค้นพบนิสัยของมอนสเตอร์และสัตว์ของแผ่นดินนี้ พวกเขาเริ่มต้นที่ดีในการเข้าใจโลกรอบตัวพวกเขา ในช่วงเวลาประมาณว่าชีวิตในหมู่บ้านเริ่มที่จะกลายเป็นความปลอดภัย อะแฮ่ม, ผมคิดว่าผมได้คุยกับมาก ฉันยังคงมีจำนวนมากที่มีงานที่ต้องทำ ที่นี่นี้เป็นปัจจุบันของฉันให้คุณ. " คุณได้รับแผนที่ของที่ราบนี่คือแผนที่ที่ที่ราบสิ้นหวังมันแสดงตำแหน่งของปราสาทหมู่บ้านเดนส์มอนสเตอร์และสถานที่ที่ถูกสาปลูซิลล์ก็ให้วัชพืชที่มีคุณค่ามาก ชิ้น แผนที่ของที่ราบสิ้นหวังและทุกอย่างในพวกเขา! ด้วยภูมิทัศน์ที่โดดเด่น ๆ และที่อยู่อาศัยหลักของมอนสเตอร์บางชนิดแม้ว่ามันจะถูกดึงออกมาไม่ดีจริงๆเหมือนว่ามันจะทำโดยเด็กที่ได้เรียนรู้ที่จะเขียน"ขอบคุณมาก." "ไม่เป็นไร พยายามที่จะเยี่ยมชมหมู่บ้านบ่อยขึ้น คนที่ไม่ได้ล่ายินดีต้อนรับมากขึ้นต่อคนแปลกหน้า มันจะดีถ้าคนใหม่มาที่นี่. " วัชพืชมุ่งหน้ากลับไป Kokun เพื่อส่งมอบโล่ นักล่ากำลังรอให้เขาในสถานที่เดียวกันในขณะที่ความคมชัดดาบของเขา"โอ้คุณกลับมา? คุณสาย คุณนำมันได้หรือไม่ " วัชพืชให้เขาโล่"ขอบคุณ คุณไม่ชอบให้ฉัน แต่ฉันไม่ได้มีอะไรที่จะให้คุณ แต่รอที่สองที่นี่จะเอามัน. " "คุณได้รับ 20 arows เหล็ก." Ding! การแสวงหา "โล่เพื่อ Kokun" เสร็จสมบูรณ์ล่า Kokun ได้หายไปแล้วโล่ของเขาไม่กี่ครั้งในการต่อสู้ เขาก็มักจะกลับมาจากการล่าสัตว์ที่ได้รับบาดเจ็บ แต่ไม่เคย แต่เขากลับมาอะไรที่คุ้มค่า ชาวบ้านคิดว่าเขาล้มเหลวไม่มีใครทราบว่าเขาต่อสู้รางวัล: 20 ลูกศรเหล็กสำหรับโบว์ยาว ประสบการณ์น้อยวัชพืชเปิดหน้าต่างตัวละคร บาร์ประสบการณ์เท่านั้นที่เพิ่มขึ้น 0.001% คุณไม่สามารถคาดหวังมากจากการแสวงหา E อันดับความยากลำบากแม้จะมีโบนัสประสบการณ์สอง ถ้าเพียง แต่มันเป็นหนึ่งในเควสที่มีประสบการณ์ขึ้นอยู่กับเป้าหมายเสร็จสมบูรณ์ ... พอใจ Kokun ตรวจสอบโล่ใหม่ของเขาและพูดว่า: "โอ้ใช่ฉันเริ่มบอกเกี่ยวกับหมู่บ้านของเราใช่ไหม เตือนฉันที่พวกเราไม่หยุด " "ส่วนเล็ก ๆ ของผู้รอดชีวิตก่อตั้งหมู่บ้าน ลูซิลล์บอกผมว่าขึ้นอยู่กับส่วนนี้. " "ฮะ! เขาแน่ใจว่ารักที่จะพูดคุย I ? จะดำเนินการต่อไป เพื่อความอยู่รอดเราต้องแข็งแรงขึ้น ชาวบ้านทั้งหมดเข้าใจอาวุธโดยเฉพาะอย่างยิ่งโค้ง: บางส่วนของเราจะได้ดีกว่าที่มันกว่าพวกเอลฟ์มืด อะไร ... หมู่บ้านของเราคือการ eastmost ในที่ราบของความสิ้นหวัง เทือกเขา Yuroki สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนจากที่นี่ก็อาศัยอยู่โดยผีจำนวนมาก. " "คุณก่อตั้งหมู่บ้านของคุณในสถานที่ที่อันตราย." "ใช่ ส่วนใหญ่ของหมู่บ้านที่เป็นเช่นนั้น เรายังค่อนข้างโชคดี มีเหมืองเหล็กใกล้เพื่อให้เราสามารถปลอมอาวุธ เรามีมากมายของอาหารด้วย แม้ว่าเวลาที่เรากำลังได้รับการบุกเข้าไปโดยผี. " "ผี" "ทุกปีในช่วงเวลาการเก็บเกี่ยวพวกเขามาปล้นโรงนาของเรา จะเป็นผีซื่อสัตย์เป็นเหตุผลเดียวที่เราไม่ได้อยู่ในความอุดมสมบูรณ์ แต่เศร้าที่พวกเขายังมีเหตุผลที่เราไม่ได้มีการจัดการกับคนอื่น ๆ มอนสเตอร์ที่อันตรายมาก ดังนั้นเราจึงอยู่ในความยากจน แต่ค่อนข้างปลอดภัย. " การตั้งถิ่นฐานที่ถูกเนรเทศถือแม้จะบุกผีประจำปี"แต่ไม่กี่ปีที่ผ่านมาผีเริ่มใช้อาหารไม่เพียง แต่ชาวบ้าน หลังจากที่พวกเขาไม่สามารถทำอะไรตัวเอง " "ผมได้ยินมาว่าผีมีการแข่งขันที่เลวร้ายที่สุดเกี่ยวกับงานหัตถกรรมที่มี." "ที่เหมาะสม นั่นเป็นเหตุผลที่พวกเขาใช้คนไปเพื่อที่พวกเขาทำอาวุธและทำผลงานอื่น ๆ สำหรับพวกเขา ในไม่กี่ปีที่ผ่านมาพวกเขาใช้เวลากว่าหนึ่งร้อยคน ประณามผี " "คุณพยายามที่จะหยุดพวกเขา" Kokun ระเบิดเป็นเสียงหัวเราะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" kokun บอกผมหน่อย เขาหยุดอยู่ตรงส่วนที่เพียงส่วนเล็ก ๆของเนรเทศยังคง . "

" ที่ดี แล้วผมจะต่อ ผู้รอดชีวิตถูกหลงแผ่นดินของมอนสเตอร์ในการค้นหาสถานที่ที่จะจัดการ ทางเลือกแรกของพวกเขาเป็นถ้ำขนาดใหญ่ แต่ไม่ใช่ทุกคนที่ชอบความคิดของการใช้ชีวิตในด้านมืดของค่าคงที่ ผู้คนมากขึ้นและกำลังภายนอกและในที่สุดพวกเขาตัดสินใจที่จะพบหมู่บ้าน "

" เหลือเชื่อ พวกเขามีความกล้าหาญที่จะเริ่มมีการตั้งถิ่นฐานในที่ราบแห่งความสิ้นหวัง ! "
. ต้องการแสดงความชื่นชมของเขาสำหรับความกล้าหาญของพวกเขา . แม้ในสภาพแวดล้อมที่เป็นอันตราย pioneering วิญญาณของมนุษย์ได้

" ไม่ นั่นไม่ใช่ที่น่าจับตา บอกตามตรง ตอนนั้นยังคงมีมากของผู้รอดชีวิตแต่พวกเขาก็มีความขัดแย้ง พวกเขาได้แบ่งออกเป็น 2 ค่าย : คนที่ไม่ได้ต้องการเปลี่ยนแปลงอะไร และ anes ที่ต้องการออกจากถ้ำ หลังเป็นคนก่อตั้งหมู่บ้านของเรา และต่อมาได้สร้างผนังรอบ ๆมัน แต่น่าเสียดายที่ 99 ของทุกร้อยตายในกระบวนการ . "
" . . . . . . . "

เรื่องเป็นหนังสยองขวัญ ไม่รู้จัก ดินแดนที่เต็มไปด้วยอันตรายและกลุ่มที่พึ่งคน . . . . . . .

" ใช่ นั่นคือสิ่งที่เกิดขึ้น ผ่านการทดลองและข้อผิดพลาดของแต่ละชีวิตสวะมนุษย์ผู้รอดชีวิตได้รับความรู้ใหม่ พวกเขาได้เรียนรู้เพื่อหลีกเลี่ยงสถานที่ที่ค้นพบนิสัยของมอนสเตอร์และล่าของแผ่นดินนี้ พวกเขาเริ่มที่จะเข้าใจโลกรอบตัวพวกเขา ประมาณว่าเวลาชีวิตในหมู่บ้านเริ่มที่จะกลายเป็นปลอดภัย อืม ฉันคิดว่าฉันพูดเท่าไหร่ฉันยังมีงานต้องทำอีกมาก นี่ของขวัญสำหรับคุณ "



คุณได้รับแผนที่ของราบ

นี่เป็นแผนที่ของที่ราบแห่งความสิ้นหวัง
แสดงที่ตั้งของปราสาทและหมู่บ้านถ้ำปีศาจสาปสถานที่


คลิป พลันให้วัชพืชมากที่มีคุณค่ารายการ แผนที่ของที่ราบแห่งความสิ้นหวังและทุกอย่างในนั้นกับประมาณทำเครื่องหมายภูมิทัศน์และที่อยู่อาศัยหลักของมอนสเตอร์บางชนิด

แม้ว่าจะวาดไม่ดีจริงๆ เหมือนมันถูกทำโดยเด็กที่เรียนเขียน

" ขอบคุณมากค่ะ "
" ยินดีต้อนรับ ลองไปเยี่ยมชมหมู่บ้านบ่อยๆ คนที่ไม่ได้ล่ายินดีต้อนรับกับคนแปลกหน้า มันคงจะดีถ้าคนใหม่ "

กำลังมาที่นี่วัชพืชกลับไป kokun มอบโล่ นักล่าที่กำลังรอเขาอยู่ในสถานที่เดียวกัน ในขณะที่คมดาบของเขา . . . . . .

" โอ้ คุณกลับมา ? คุณมาสายนะ คุณเอามาด้วยเหรอ ? "

วัชพืชให้โล่

" ขอบคุณ คุณไม่ได้ชอบฉัน แต่ฉันไม่มีอะไรจะให้คุณ แต่เดี๋ยวก่อน จัดการเอง "

" คุณได้รับ 20 เหล็ก arows "

กิ๊ง



ค้นหา " โล่สำหรับ kokun " เสร็จสมบูรณ์

นักล่า kokun หายแล้วมีโล่ของเขาไม่กี่ครั้งในการต่อสู้ เขาก็มักจะกลับมาจากการล่า ได้รับบาดเจ็บ แต่ยังไม่เคยเขากลับมาอย่างคุ้มค่า ชาวบ้านเขาพิจารณาความล้มเหลว

ไม่มีใครทราบว่าเขาต่อสู้

รางวัล : 20 เหล็กลูกศรสำหรับธนูยาว ประสบการณ์เล็ก ๆน้อย ๆ .

วัชพืชเปิดหน้าต่างตัวละครประสบการณ์บาร์เพียงขยายตัวโดย 0.001 %

คุณไม่สามารถคาดหวังมากจาก E อันดับยากเควส แม้แต่กับโบนัสประสบการณ์สองเท่า ถ้าเพียง แต่มันเป็นเควสที่ประสบการณ์ขึ้นอยู่กับเสร็จเป้าหมาย . . . . . . .

พอใจ kokun ตรวจสอบโล่ใหม่ของเขาและกล่าวว่า :

" อ๋อ อืม ฉันเริ่มพูด เกี่ยวกับหมู่บ้านของเรา ใช่มั้ย เตือนฉันว่าเราหยุด "
" ส่วนเล็ก ๆของผู้รอดชีวิต ก่อตั้งหมู่บ้าน ลูซี่บอกว่า ในส่วน "
" ฮ่า ! เขารักที่จะพูดคุย ผมจะต่อ เพื่อความอยู่รอด เราต้องเข้มแข็งขึ้น ชาวบ้านทุกคนเข้าใจอาวุธ โดยเฉพาะธนู : พวกเราบางคนยังทำได้ดีกว่าดาร์คเอลฟ์ อะไรอีก . . . . . . . หมู่บ้านของเรา eastmost ที่ราบแห่งความสิ้นหวัง การ yuroki ภูเขาช่วงที่สามารถเห็นได้จากที่นี่มันเป็นที่อยู่ของพวกออร์คมากมาย "
" คุณก่อตั้งหมู่บ้านของคุณในสถานที่อันตราย . "
" ครับ ส่วนใหญ่ของหมู่บ้านก็เป็นแบบนี้ เราค่อนข้างโชคดี มีเหล็กใกล้เคียง ดังนั้นเราสามารถสร้างอาวุธ เรามีความอุดมสมบูรณ์ของอาหารด้วย แต่เวลาเราโดนโจมตีโดยผี "
" ผี ? "
" ทุกๆ ปี เมื่อถึงเวลาเก็บเกี่ยวมันมาโกงยุ้งฉางของเราบอกตามตรง Orcs เป็นเหตุผลเดียวที่เราไม่ได้อยู่ในความอุดมสมบูรณ์ แต่น่าเศร้าที่พวกเขายังมีเหตุผลที่เราไม่ต้องจัดการกับ อื่น ๆ , มอนสเตอร์ที่เป็นอันตรายมากขึ้น เราอาศัยอยู่ในความยากจน แต่ค่อนข้างปลอดภัย . "

ออกนิคมถือแม้ปี orc บุก

" แต่ไม่กี่ปีที่ผ่านมาผีเริ่มใช้ไม่ใช่แค่อาหาร แต่ชาวบ้าน หลังจากที่ทั้งหมดที่พวกเขาไม่สามารถทำอะไรได้ด้วยตนเอง "
" ฉันได้ยินว่าผีเป็นคนที่แข่งกับเรื่องงานหัตถกรรม " .
" ใช่แล้ว นั่นเป็นเหตุผลที่พวกเขาพาผู้คนออกไปเพื่อให้พวกเขาทำอาวุธ และทำงานอื่น ๆสำหรับพวกเขา ในไม่กี่ปี พวกเขาใช้เวลากว่า 100 คน ผีเอ้ย "
" คุณพยายามที่จะหยุดพวกเขา "

kokun ออกมาเป็นหัวเราะ