We judge people by the way they spe

We judge people by the way they speak and the grammar they use.
Listen to several Americans from different regions speak. Don’t worry too much about what they are saying, just listen to their different speaking styles. Can you guess where they are from?
Fran Drescher: What’s this about? Why’s there only one woman?”
James Earl Jones: “I feel wonderful to be back on Broadway.”
Sarah Palin: “The difference between a hockey mom and a pitbull? Lipstick.”
Dolly Parton: “You know I’ll wake up sometimes from a dream and think I’d better get up and write that down or I’ll forget it.”
Surfer: “Dude you got the best barrels ever dude.”
John F. Kennedy: “Not because they are easy, but because they are hard.”
Tom Brokaw: “A moment that will live forever. You’re seeing the destruction of the Berlin Wall.”
Wendy Williams: “How is it getting up and being there and getting your hair fried and the eye lashes and all that stuff.”
Rosie Perez: “I’m exhausted.”
Rhett Buetler: “Everybody kind of relates rodeo with kind of a wild energizing experience…something that gets out of control.”
As you listened to these different speakers, you probably started to form ideas about them. The minute you open your mouth, you are giving clues about yourself—where you grew up, with whom you grew up, and where you went to school.
Non-standard dialects
If you study English in the United States, you are probably learning Standard American English – the kind of English used in books, business, government and school. But there are millions of native speakers who have their own vocabulary, grammar and pronunciation that is different from Standard American English.
Linguists call these non-standard dialects. Basically, a non-standard dialect is a dialect of a language that is not taught in school.
There are dozens of regional varieties of American English. People disagree about what makes a distinct dialect or accent. But it is clear that a farmer from North Dakota does not sound like a police officer in Boston. And a lawyer from Seattle does not sound like a fisherman from Louisiana.
Some people look down on certain regional accents and dialects. They might describe them as "slang," "ungrammatical" or "broken English." Dr. Richard Epstein is a linguist from Rutgers University in Camden, New Jersey. He says it is a mistake to judge people by the way they speak.
“When we hear someone use grammar that we think of as perhaps not standard, it’s very easy to judge them as uneducated and maybe they’re not too bright. But that’s a stereotype. There are many people who speak non-standardly who are extremely bright.”
African-American Vernacular
One of the largest non-standard dialects in the United States is what linguists call African-American Vernacular English, or AAVE. It is spoken by some African-Americans, especially those living large cities. A small number of white teenagers also speak AAVE, Epstein says.
AAVE follows the grammar rules of Standard American English with a few exceptions. For example, AAVE speakers might drop the “to be” verb in the present tense. Instead of the standard, “The coffee is cold” some speakers say, “The coffee cold.”
Dr. Epstein explains.
“So, of course, white folks who don’t know African-American dialect raise their hands up in despair and say, ‘Oh, this is ungrammatical, it’s illogical, how can you possibly have a sentence with no verb? It doesn’t make sense.’
"But of course it makes perfect sense. The verb ‘be’ in the present tense doesn’t really give you any information of any use at all. So in many languages, not just African-American dialect, they don’t have the verb ‘be.’ Or if they don’t have it, they don’t use it.
“So the most logical language of all in our folklore is Latin, and Latin also frequently also left out the verb ‘be’ in the present tense. … So there’s nothing illogical or ungrammatical about saying, ‘The coffee cold.’”
Presidential Grammar
It is common for people to change dialects for different social situations. Someone who speaks AAVE at home might speak Standard American English at work.
Sometimes even the rich and powerful adopt non-standard grammar. Former president George W. Bush grew up as the son of a senator and went to Harvard and Yale. But when he was campaigning, he spoke like a “regular Joe,” or someone from the working class. Listen to his speaking style at a campaign rally in the southern state of Alabama in 2006.
“For those of you who are stuffin’ the envelopes and puttin’ up the signs and gettin’ on the telephones and turnin’ people out to vote, I wanna thank you in advance for what you gonna do for this excellent governor.”
Notice how the former president dropped the letter “g” at the end of a word. He shortens “going to” to “gonna” and “want to” to “wanna.”
George W. Bush was speaking with a working class Southern accent, even though he grew up in New England. Bush’s critics said that his informal speaking style showed that he was not very smart. Dr. Epstein says President Bush used non-standard grammar to his advantage.
George W. Bush is not alone. Many politicians change their speaking style to try to build a connection with their audience.
Dialect and identity
Dr. Epstein says the way we speak is part of who we are. He says not everyone who speaks a standard dialect is intelligent. And not everyone who speaks a non-standard dialect is uneducated.
“It’s very clear that we speak the way the people we most cherish and love most, the way they speak. . . Our language is a sign of who we are as much as our religion, much more than it’s a sign of our intelligence. There is no link between dialect and intelligence.”
We leave you a song performed by Louis Armstrong and Ella Fitzgerald. In the song, a man and woman disagree about how to pronounce the words “potato” and “tomato.” As a joke they decide to cancel their wedding or “call the whole thing off.”
Neither, Neither,
Let's call the whole thing off!
You like potatoes
And you like "potahtoes"
You like tomatoes
And you like "tomahtoes"
Potatoes, "potahtoes"
Tomatoes,"tomahtoes"
Let’s call the whole thing off!
I’m Jill Robbins.
And I'm Dustin Reynolds.
Adam Brock wrote this story for VOA Learning English. Kathleen Struck was the editor.
To find out about the speakers you heard in the audio for this story, take the quiz. (look to the left on web or below on mobile).

We judge people by the way they speak and the grammar they use. 
Listen to several Americans from different regions speak. Don’t worry too much about what they are saying, just listen to their different speaking styles. Can you guess where they are from?
Fran Drescher: What’s this about? Why’s there only one woman?”
James Earl Jones: “I feel wonderful to be back on Broadway.” 
Sarah Palin: “The difference between a hockey mom and a pitbull? Lipstick.” 
Dolly Parton: “You know I’ll wake up sometimes from a dream and think I’d better get up and write that down or I’ll forget it.” 
Surfer: “Dude you got the best barrels ever dude.” 
John F. Kennedy: “Not because they are easy, but because they are hard.” 
Tom Brokaw: “A moment that will live forever. You’re seeing the destruction of the Berlin Wall.” 
Wendy Williams: “How is it getting up and being there and getting your hair fried and the eye lashes and all that stuff.” 
Rosie Perez: “I’m exhausted.” 
Rhett Buetler: “Everybody kind of relates rodeo with kind of a wild energizing experience…something that gets out of control.” 
As you listened to these different speakers, you probably started to form ideas about them. The minute you open your mouth, you are giving clues about yourself—where you grew up, with whom you grew up, and where you went to school.
Non-standard dialects
If you study English in the United States, you are probably learning Standard American English – the kind of English used in books, business, government and school. But there are millions of native speakers who have their own vocabulary, grammar and pronunciation that is different from Standard American English.
Linguists call these non-standard dialects. Basically, a non-standard dialect is a dialect of a language that is not taught in school.
There are dozens of regional varieties of American English. People disagree about what makes a distinct dialect or accent. But it is clear that a farmer from North Dakota does not sound like a police officer in Boston. And a lawyer from Seattle does not sound like a fisherman from Louisiana.
Some people look down on certain regional accents and dialects. They might describe them as "slang," "ungrammatical" or "broken English." Dr. Richard Epstein is a linguist from Rutgers University in Camden, New Jersey. He says it is a mistake to judge people by the way they speak.
“When we hear someone use grammar that we think of as perhaps not standard, it’s very easy to judge them as uneducated and maybe they’re not too bright. But that’s a stereotype. There are many people who speak non-standardly who are extremely bright.”
African-American Vernacular
One of the largest non-standard dialects in the United States is what linguists call African-American Vernacular English, or AAVE. It is spoken by some African-Americans, especially those living large cities. A small number of white teenagers also speak AAVE, Epstein says.
AAVE follows the grammar rules of Standard American English with a few exceptions. For example, AAVE speakers might drop the “to be” verb in the present tense. Instead of the standard, “The coffee is cold” some speakers say, “The coffee cold.”
Dr. Epstein explains. 
“So, of course, white folks who don’t know African-American dialect raise their hands up in despair and say, ‘Oh, this is ungrammatical, it’s illogical, how can you possibly have a sentence with no verb? It doesn’t make sense.’
"But of course it makes perfect sense. The verb ‘be’ in the present tense doesn’t really give you any information of any use at all. So in many languages, not just African-American dialect, they don’t have the verb ‘be.’ Or if they don’t have it, they don’t use it.
“So the most logical language of all in our folklore is Latin, and Latin also frequently also left out the verb ‘be’ in the present tense. … So there’s nothing illogical or ungrammatical about saying, ‘The coffee cold.’”
Presidential Grammar
It is common for people to change dialects for different social situations. Someone who speaks AAVE at home might speak Standard American English at work.
Sometimes even the rich and powerful adopt non-standard grammar. Former president George W. Bush grew up as the son of a senator and went to Harvard and Yale. But when he was campaigning, he spoke like a “regular Joe,” or someone from the working class. Listen to his speaking style at a campaign rally in the southern state of Alabama in 2006.
“For those of you who are stuffin’ the envelopes and puttin’ up the signs and gettin’ on the telephones and turnin’ people out to vote, I wanna thank you in advance for what you gonna do for this excellent governor.”
Notice how the former president dropped the letter “g” at the end of a word. He shortens “going to” to “gonna” and “want to” to “wanna.”
George W. Bush was speaking with a working class Southern accent, even though he grew up in New England. Bush’s critics said that his informal speaking style showed that he was not very smart. Dr. Epstein says President Bush used non-standard grammar to his advantage.
George W. Bush is not alone. Many politicians change their speaking style to try to build a connection with their audience.
Dialect and identity
Dr. Epstein says the way we speak is part of who we are. He says not everyone who speaks a standard dialect is intelligent. And not everyone who speaks a non-standard dialect is uneducated.
“It’s very clear that we speak the way the people we most cherish and love most, the way they speak. . . Our language is a sign of who we are as much as our religion, much more than it’s a sign of our intelligence. There is no link between dialect and intelligence.”
We leave you a song performed by Louis Armstrong and Ella Fitzgerald. In the song, a man and woman disagree about how to pronounce the words “potato” and “tomato.” As a joke they decide to cancel their wedding or “call the whole thing off.”
Neither, Neither,
Let's call the whole thing off!
You like potatoes
And you like "potahtoes"
 You like tomatoes
And you like "tomahtoes"
Potatoes, "potahtoes"
Tomatoes,"tomahtoes"
Let’s call the whole thing off!
I’m Jill Robbins.
And I'm Dustin Reynolds.
Adam Brock wrote this story for VOA Learning English. Kathleen Struck was the editor.
To find out about the speakers you heard in the audio for this story, take the quiz. (look to the left on web or below on mobile).

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

เราตัดสินคน โดยวิธีการพวกเขาพูดและไวยากรณ์ที่ใช้ ฟังหลายชาวอเมริกันจากภูมิภาคต่าง ๆ พูด ไม่ต้องกังวลมากเกินไปเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขากำลังพูด ฟังลักษณะการพูดแตกต่างกัน คุณสามารถคิดว่า การที่พวกเขาได้จากFran Drescher: นี่คืออะไรเกี่ยวกับ เหตุคือมีผู้หญิงคนหนึ่งเท่านั้นJames เอิร์ลโจนส์: "รู้สึกดีที่จะกลับในบรอดเวย์" Sarah Palin: "ความแตกต่างระหว่างหม่อมฮอกกี้และหมาพิทบูล ลิปสติก" ดอลลี: "คุณรู้ฉันจะตื่นบางครั้งจากความฝันและคิดว่าฉันดีกว่าจะได้ค่า และที่จด หรือจะลืมมัน" นักท่อง: "คุณได้ดีสุดครับถังเคยเพื่อน" จอห์นเอฟเคนเนดี้: "ไม่ได้ เพราะพวกเขาจะง่าย แต่เนื่อง จากพวกเขายาก" ทอม Brokaw: "ช่วงที่จะมีชีวิตอยู่ตลอดไป คุณกำลังดูการทำลายกำแพงเบอร์ลิน" วิลเลียมส์ Wendy: "ว่ามันเริ่มมี และรับผมของทอด และขนตาตา และสิ่งที่" เปเรซ Rosie: "ฉันเหนื่อย" Rhett Buetler: "ทุกคนเกี่ยวข้องชนิดของโรเดโอ ด้วยชนิดของป่าเป็นคอร์ประสบการณ์...สิ่งที่ได้รับจากการควบคุม" คุณฟังลำโพงเหล่านี้แตกต่างกัน คุณคงเริ่มความคิดแบบฟอร์มเกี่ยวกับพวกเขา นาทีคุณเปิดปากของคุณ คุณจะให้เบาะแสเกี่ยวกับตัวเอง — คุณโต กับที่คุณเติบโตขึ้น และที่ คุณไปโรงเรียนสำเนียงมาตรฐานถ้าคุณเรียนภาษาอังกฤษในสหรัฐอเมริกา คุณอาจจะเรียนรู้มาตรฐานอังกฤษ – ชนิดของภาษาอังกฤษที่ใช้ในหนังสือ ธุรกิจ รัฐบาล และโรงเรียน แต่มีเป็นล้าน ๆ ภาษาที่ตนเองคำศัพท์ ไวยากรณ์ และการออกเสียงที่แตกต่างจากมาตรฐานอังกฤษนักภาษาศาสตร์เรียกสำเนียงมาตรฐานเหล่านี้ โดยทั่วไป ภาษามาตรฐานเป็นภาษาถิ่นของภาษาที่ไม่ได้สอนในโรงเรียนมีมากมายหลายสิบพันธุ์ภูมิภาคของอังกฤษ คนไม่เห็นด้วยเกี่ยวกับสิ่งที่ทำให้ภาษาแตกต่างกันหรือเน้น แต่เป็นที่ชัดเจนว่า ชาวนาจากนอร์ทเสียงไม่เหมือนตำรวจในบอสตัน และทนายความจากซีแอตเทิลเสียงไม่เหมือนชาวประมงจากหลุยเซียน่าบางคนดูลงในบางภูมิภาคสำเนียงและภาษา พวกเขาอาจอธิบายเป็น "คะนอง "ungrammatical"หรือ"งานภาษาอังกฤษ" ดร.ริชาร์ดสเตียนเป็นนักภาษาศาสตร์จากมหาวิทยาลัย Rutgers แคมเดน นิวเจอร์ซีย์ เขากล่าวว่า มันเป็นความผิดพลาดในการตัดสินคน ด้วยวิธีพวกเขาพูด"เมื่อเราได้ยินคนใช้ไวยากรณ์ที่เราคิดว่า บางทีอาจเป็นมาตรฐาน มันง่ายมากที่จะวินิจฉัยเป็นตามีตามา และอาจจะไม่สว่างเกินไป แต่เป็นการเหมารวม มีหลายคนที่พูดไม่ใช่ standardly ที่สดใสมาก"African-American Vernacularสำเนียงมาตรฐานที่ใหญ่ที่สุดในสหรัฐอเมริกาอย่างใดอย่างหนึ่งได้ว่านักภาษาศาสตร์เรียก African-American Vernacular อังกฤษ หรือ AAVE พูด โดยบางแอฟริกันอเมริกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่อยู่อาศัยเมืองใหญ่ สเตียนกล่าวว่า ตัวเลขขนาดเล็กของวัยรุ่นขาวพูด AAVEAAVE ตามกฎไวยากรณ์ของมาตรฐานอังกฤษพร้อม ตัวอย่าง AAVE ลำโพงอาจวางคำกริยา "ให้" ในปัจจุบันกาล แทนมาตรฐาน "กาแฟจะเย็น" ลำโพงบางพูด "กาแฟเย็น"ดร.สเตียนอธิบาย "ดังนั้น แน่นอน คนสีขาวที่ไม่รู้ภาษา African-American ยกมือขึ้นในความสิ้นหวังและกล่าว, ' โอ้ นี่คือ ungrammatical มันไม่สมเหตุผลที่ จะได้อย่างไรคุณอาจจะเป็นประโยคที่ มีกริยาไม่ มันไม่ทำให้รู้สึก ""แต่แน่นอนมันทำให้รู้สึกสมบูรณ์แบบ กริยาในปัจจุบันกาล 'ถูก' ไม่จริง ๆ ให้คุณข้อมูลการเลย ในหลายภาษา ภาษาเพียง African-American ไม่มีกริยา 'ได้' หรือถ้าไม่มีมัน พวกเขาไม่ได้ใช้"ดังนั้น ภาษาตรรกะที่สุดของทั้งหมดในพื้นบ้านของเราเป็นภาษาละติน และละตินมักยังซ้ายออกกริยา 'สามารถ' ในปัจจุบันกาล … ดังนั้น ไม่มีสิ่งใดไม่สมเหตุผล หรือ ungrammatical เกี่ยวกับบอกว่า 'กาแฟเย็น ' "ไวยากรณ์ที่ประธานาธิบดีมันเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนที่จะเปลี่ยนภาษาในสถานการณ์ต่าง ๆ ทางสังคม คนที่พูด AAVE ที่บ้านจะพูดอังกฤษมาตรฐานที่ทำงานบางครั้งแม้แต่คนรวย และมาตรฐานไวยากรณ์ที่นำมาใช้มีประสิทธิภาพ อดีตประธานาธิบดีจอร์จ W. บุชเติบโตเป็นบุตรของสวี และไปที่ฮาร์วาร์ดและเยล แต่เมื่อเขาถูก campaigning เขาพูดเช่น "โจปกติ" หรือคนจากชั้นการทำงาน ฟังสไตล์การพูดของเขาที่ชุมนุมส่งเสริมการขายในรัฐทางตอนใต้ของอลาบามาในปี 2006"สำหรับผู้ที่มี stuffin' ซองจดหมาย และ puttin' ค่าสัญญาณ และการ ' ในโทรศัพท์และ turnin' คนออกเสียง ต้องขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคุณไปทำสำหรับข้าหลวงแห่งนี้"สังเกตเห็นว่า อดีตประธานาธิบดีหลุดตัวอักษร "g" ที่ท้ายคำ เขาช่วยประหยัด "ไป" "ไป" และ "ต้องการ" กับ "ต้องการ"จอร์จ W. บุชได้พูด ด้วยสำเนียงภาคใต้ทำงานคลา แม้ว่าเขาเติบโตในนิวอิงแลนด์ นักวิจารณ์ของบุชกล่าวว่า ลักษณะการพูดของเขาไม่แสดงให้เห็นว่า เขาไม่ใช่สมาร์ทมาก ดร.สเตียนกล่าวว่า ประธานาธิบดีบุชใช้ไวยากรณ์มาตรฐานเพื่อประโยชน์ของเขาจอร์ช W. บุชคนเดียวไม่ได้ นักการเมืองจำนวนมากเปลี่ยนลักษณะการพูดของพวกเขาพยายามที่จะสร้างการเชื่อมต่อกับผู้ชมของพวกเขาภาษาและอัตลักษณ์ดร.สเตียนกล่าวว่า วิธีเราพูดคือ ส่วนที่เรามี เขากล่าวว่า ไม่ทุกคนที่พูดภาษามาตรฐานเป็นอัจฉริยะ และไม่ทุกคนที่พูดภาษามาตรฐานเป็นตามีตามา"เป็นที่ชัดเจนมากว่า เราพูดแบบคนที่เราหวงแหนที่สุดและรักมากที่สุด วิธีที่พวกเขาพูดกัน... ภาษาเป็นเครื่องหมายของเราคือใครมากที่สุดของศาสนา มากกว่ามันเป็นสัญลักษณ์ของปัญญาของเรา ได้เชื่อมโยงระหว่างภาษาและสติปัญญา"เราปล่อยให้ดำเนินการ โดย Louis อาร์มสตรองและ Ella ห้องเพลง ในเพลง ชายและหญิงไม่เห็นด้วยเกี่ยวกับวิธีการออกเสียงคำ "มันฝรั่ง" และ "มะเขือเทศ" เป็น พวกเขาตัดสินใจยกเลิกงานแต่งงานของพวกเขา หรือ "เรียกสิ่งทั้งหมดออก"ไม่ ไม่เราเรียกสิ่งทั้งปิดคุณชอบมันฝรั่งและต้อง "potahtoes" ชอบมะเขือเทศและต้อง "tomahtoes"มันฝรั่ง "potahtoes"มะเขือเทศ "tomahtoes"เราเรียกสิ่งทั้งปิดฉันจิลร็อบบินส์และผมเรย์โนลด์สดัสตินฮอฟอาดัมอมเขียนเรื่องนี้สำหรับเรียนอังกฤษ VOA แคทลีน Struck ตัวแก้ไขได้หาข้อมูลเกี่ยวกับลำโพงที่คุณได้ยินเสียงในเรื่องนี้ นำแบบทดสอบ (มองทางด้านซ้าย บนเว็บ หรือด้านล่างบนมือถือ)

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

เราตัดสินคนโดยวิธีการที่พวกเขาพูดและไวยากรณ์ที่พวกเขาใช้We judge people by the way they speak and the grammar they use.
ฟังชาวอเมริกันจากหลายภูมิภาคต่างพูด ดอน' Listen to several Americans from different regions speak. Don’t worry too much about what they are saying, just listen to their different speaking styles. Can you guess where they are from?
Fran Drescher: What’s this about? Why’s there only one woman?”
James Earl Jones: “I feel wonderful to be back on Broadway.”
Sarah Palin: “The difference between a hockey mom and a pitbull? Lipstick.”
Dolly Parton: “You know I’ll wake up sometimes from a dream and think I’d better get up and write that down or I’ll forget it.”
Surfer: “Dude you got the best barrels ever dude.”
John F. Kennedy: “Not because they are easy, but because they are hard.”
Tom Brokaw: “A moment that will live forever. You’re seeing the destruction of the Berlin Wall.”
Wendy Williams: “How is it getting up and being there and getting your hair fried and the eye lashes and all that stuff.”
Rosie Perez: “I’m exhausted.”
Rhett Buetler: “Everybody kind of relates rodeo with kind of a wild energizing experience…something that gets out of control.”
As you listened to these different speakers, you probably started to form ideas about them. The minute you open your mouth, you are giving clues about yourself—where you grew up, with whom you grew up, and where you went to school.
Non-standard dialects
If you study English in the United States, you are probably learning Standard American English – the kind of English used in books, business, government and school. But there are millions of native speakers who have their own vocabulary, grammar and pronunciation that is different from Standard American English.
Linguists call these non-standard dialects. Basically, a non-standard dialect is a dialect of a language that is not taught in school.
There are dozens of regional varieties of American English. People disagree about what makes a distinct dialect or accent. But it is clear that a farmer from North Dakota does not sound like a police officer in Boston. And a lawyer from Seattle does not sound like a fisherman from Louisiana.
Some people look down on certain regional accents and dialects. They might describe them as "slang," "ungrammatical" or "broken English." Dr. Richard Epstein is a linguist from Rutgers University in Camden, New Jersey. He says it is a mistake to judge people by the way they speak.
“When we hear someone use grammar that we think of as perhaps not standard, it’s very easy to judge them as uneducated and maybe they’re not too bright. But that’s a stereotype. There are many people who speak non-standardly who are extremely bright.”
African-American Vernacular
One of the largest non-standard dialects in the United States is what linguists call African-American Vernacular English, or AAVE. It is spoken by some African-Americans, especially those living large cities. A small number of white teenagers also speak AAVE, Epstein says.
AAVE follows the grammar rules of Standard American English with a few exceptions. For example, AAVE speakers might drop the “to be” verb in the present tense. Instead of the standard, “The coffee is cold” some speakers say, “The coffee cold.”
Dr. Epstein explains.
“So, of course, white folks who don’t know African-American dialect raise their hands up in despair and say, ‘Oh, this is ungrammatical, it’s illogical, how can you possibly have a sentence with no verb? It doesn’t make sense.’
"But of course it makes perfect sense. The verb ‘be’ in the present tense doesn’t really give you any information of any use at all. So in many languages, not just African-American dialect, they don’t have the verb ‘be.’ Or if they don’t have it, they don’t use it.
“So the most logical language of all in our folklore is Latin, and Latin also frequently also left out the verb ‘be’ in the present tense. … So there’s nothing illogical or ungrammatical about saying, ‘The coffee cold.’”
Presidential Grammar
It is common for people to change dialects for different social situations. Someone who speaks AAVE at home might speak Standard American English at work.
Sometimes even the rich and powerful adopt non-standard grammar. Former president George W. Bush grew up as the son of a senator and went to Harvard and Yale. But when he was campaigning, he spoke like a “regular Joe,” or someone from the working class. Listen to his speaking style at a campaign rally in the southern state of Alabama in 2006.
“For those of you who are stuffin’ the envelopes and puttin’ up the signs and gettin’ on the telephones and turnin’ people out to vote, I wanna thank you in advance for what you gonna do for this excellent governor.”
Notice how the former president dropped the letter “g” at the end of a word. He shortens “going to” to “gonna” and “want to” to “wanna.”
George W. Bush was speaking with a working class Southern accent, even though he grew up in New England. Bush’s critics said that his informal speaking style showed that he was not very smart. Dr. Epstein says President Bush used non-standard grammar to his advantage.
George W. Bush is not alone. Many politicians change their speaking style to try to build a connection with their audience.
Dialect and identity
Dr. Epstein says the way we speak is part of who we are. He says not everyone who speaks a standard dialect is intelligent. And not everyone who speaks a non-standard dialect is uneducated.
“It’s very clear that we speak the way the people we most cherish and love most, the way they speak. . . Our language is a sign of who we are as much as our religion, much more than it’s a sign of our intelligence. There is no link between dialect and intelligence.”
We leave you a song performed by Louis Armstrong and Ella Fitzgerald. In the song, a man and woman disagree about how to pronounce the words “potato” and “tomato.” As a joke they decide to cancel their wedding or “call the whole thing off.”
Neither, Neither,
Let's call the whole thing off!
You like potatoes
And you like "potahtoes"
You like tomatoes
And you like "tomahtoes"
Potatoes, "potahtoes"
Tomatoes,"tomahtoes"
Let’s call the whole thing off!
I’m Jill Robbins.
And I'm Dustin Reynolds.
Adam Brock wrote this story for VOA Learning English. Kathleen Struck was the editor.
To find out about the speakers you heard in the audio for this story, take the quiz. (look to the left on web or below on mobile).

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

เราตัดสินคน โดยวิธีที่พวกเขาพูดและไวยากรณ์ที่พวกเขาใช้
ฟังหลาย ๆคน จากภูมิภาคต่าง ๆพูด ไม่ต้องกังวลมากเกินไปเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขากำลังพูด แค่ฟังลักษณะการพูดที่แตกต่างกันของพวกเขา คุณสามารถคาดเดาที่พวกเขาจะจาก
Fran Drescher : นี่มันเรื่องอะไรกัน ทำไมมีผู้หญิงเพียงคนเดียว ? "
เจมส์เอิร์ลโจนส์ : “ผมรู้สึกดีที่ได้กลับมาบนบรอดเวย์ "
Sarah Palin :" ความแตกต่างระหว่างแม่ฮอกกี้และพิทบูล ? ลิปสติก "
Dolly Parton : " คุณจะรู้ว่าฉันจะตื่นจากความฝัน บางครั้ง และคิดว่าผมควรจะลุกขึ้นและเขียนมันลง หรือ ฉันจะลืมมัน "
Surfer : " เพื่อนคุณได้ถังเพื่อนเคย . "
เคนเนดี : " ไม่ได้ เพราะมันง่าย แต่เพราะ พวกเขาจะยาก "
ทอม Brokaw : " ช่วงเวลานั้นจะคงอยู่ตลอดไปคุณจะเห็นการล่มสลายของกำแพงเบอร์ลิน "
Wendy Williams : " วิธีการคือมันได้ และก็โดนผมทอดและตาขนตา และทุกสิ่งที่ . "
โรซี่ เปเรซ " ผมเหนื่อย "
buetler เรตต์ " ทุกคนที่เกี่ยวข้องกับชนิดของ Rodeo กับชนิดของป่า พลังสัมผัส . . . . . . . สิ่งที่ได้รับออกจากการควบคุม . "
คุณฟังลำโพงที่แตกต่างกันเหล่านี้คุณอาจเริ่มที่จะฟอร์มความคิดเห็นเกี่ยวกับพวกเขา ทันทีที่คุณเปิดปากของคุณคุณจะให้ข้อมูลเกี่ยวกับตัวคุณเอง คุณโตที่ไหน กับใคร คุณโต และคุณไปที่โรงเรียน

ถ้าคุณไม่มาตรฐาน ผู้ที่เรียนภาษาอังกฤษในสหรัฐอเมริกา , คุณอาจจะมาตรฐานการเรียนรู้ภาษาอังกฤษ–ชนิดของภาษาอังกฤษที่ใช้ในหนังสือ ธุรกิจ รัฐบาล และที่โรงเรียนมีล้านของเจ้าของภาษาซึ่งมีคำศัพท์ของตัวเอง ไวยากรณ์ และการออกเสียงที่แตกต่างจากมาตรฐานอเมริกันภาษาอังกฤษ
นักภาษาศาสตร์เรียกผู้ที่ไม่ได้มาตรฐานเหล่านี้ โดยทั่วไป ที่ไม่ได้มาตรฐาน คือ สำเนียงภาษาถิ่นของภาษา ที่ไม่มีสอนในโรงเรียน .
มีหลายสิบพันธุ์ในภูมิภาคของภาษาอังกฤษแบบอเมริกันคนไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่ทำให้สำเนียงที่แตกต่างกันหรือสำเนียง แต่มันชัดเจนว่า ชาวนา จากนอร์ท ดาโกต้า ไม่เหมือนตำรวจในบอสตัน และทนายความจาก Seattle ไม่ได้เสียงเหมือนชาวประมงจากลุยเซียนา .
บางคนดูถูกสำเนียงท้องถิ่นบางและถิ่น พวกเขาอาจจะเรียกพวกเขาว่า " สแลง " ที่ผิดไวยากรณ์ " หรือ " เสียภาษาอังกฤษ " ดร.ริชาร์ด Epstein เป็นนักภาษาศาสตร์จากมหาวิทยาลัยรัทเกอร์สในแคมเดน , New Jersey เขาบอกว่า มันเป็นความผิดพลาดที่จะตัดสินคน โดยวิธีที่พวกเขาพูด .
" เมื่อเราได้ยินบางคนใช้ไวยากรณ์ที่เราคิด เช่น อาจไม่ได้มาตรฐาน มันง่ายมากที่จะตัดสินพวกเขาอย่างไร้การศึกษา และบางทีพวกเขาอาจจะไม่สว่างเกินไป แต่นั่นคือมโนทัศน์ มีหลายคนที่พูดไม่ standardly ที่สดใสมาก "
.ชาวอเมริกันพื้นถิ่น
หนึ่งที่ใหญ่ที่สุดของผู้ที่ไม่ได้มาตรฐานในสหรัฐอเมริกาเป็นสิ่งที่นักภาษาศาสตร์เรียกพื้นถิ่นอเมริกันแอฟริกาภาษาอังกฤษ หรือ aave . มันเป็นเรื่องที่พูดโดยบาง แอฟริกัน อเมริกัน โดยเฉพาะผู้ที่อาศัยอยู่ในเมืองใหญ่ . จำนวนเล็ก ๆของวัยรุ่นสีขาวยังพูด aave Epstein กล่าวว่า , .
aave ตามกฎไวยากรณ์ของภาษาอังกฤษแบบอเมริกันกับไม่กี่ข้อยกเว้น ตัวอย่างเช่นaave ลำโพงอาจจะวาง " เป็นคำกริยาในกาลปัจจุบัน แทนมาตรฐาน " กาแฟเย็น " บางลำโพงพูด " กาแฟเย็น "
ดร. Epstein อธิบาย
" ดังนั้น แน่นอน ขาว คนที่ไม่รู้ว่าชาวอเมริกันถิ่นยกมือขึ้นในความสิ้นหวังและพูดว่า ' โอ้ , นี่คือที่ผิดไวยากรณ์ มันไร้เหตุผล คุณอาจจะได้ประโยคไม่มีกริยามันไม่สมเหตุสมผลเลย '
" แต่แน่นอนมันเป็นไปได้ คำกริยา ' ' ในกาลปัจจุบันจะไม่ได้ให้ข้อมูลใด ๆ ใช้ใด ๆที่ทั้งหมด ดังนั้น หลายภาษา ไม่ใช่แค่สำเนียงแอฟริกัน - อเมริกัน พวกเขาไม่มีคำกริยา ' เป็น ' หรือถ้าพวกเขาไม่ได้มี พวกเขาไม่ได้ใช้มัน .
" ดังนั้น ตรรกะมากที่สุดของทุกภาษาพื้นบ้านของเรา เป็น ภาษาละตินและละตินบ่อยก็ยังออก ' เป็นคำกริยาในกาลปัจจุบัน . . . . . . . ไม่มีอะไรที่ไร้เหตุผลหรือที่ผิดไวยากรณ์เกี่ยวกับการพูดว่า ' กาแฟ ' "

มันคือประธานาธิบดีไวยากรณ์ทั่วไปคนเปลี่ยนภาษาในสถานการณ์ทางสังคมที่แตกต่างกัน . ใครพูด aave ที่บ้านอาจจะพูดภาษาอังกฤษมาตรฐานอเมริกันที่ทำงาน
แม้บางครั้งที่ร่ำรวยและมีอำนาจรับรองมาตรฐานไวยากรณ์ อดีตประธานาธิบดีจอร์จ ดับเบิลยู บุช เติบโตขึ้นมาเป็นลูกชายของวุฒิสมาชิกและไปที่มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ดและเยล แต่ตอนหาเสียง เขาพูดเหมือนปกติ " โจ " หรือบางคนจากชนชั้น ฟังเขาพูดลักษณะที่ชุมนุมรณรงค์ในรัฐอลาบามาทางใต้ ในปี 2549
" สำหรับใครที่ stuffin ' ซองจดหมายและเอาขึ้นป้าย และเข้าไปในโทรศัพท์และเปลี่ยนคนมาโหวต ผมอยากขอบคุณล่วงหน้าสำหรับสิ่งที่คุณจะทำสำหรับผู้ปกครองที่ยอดเยี่ยมนี้ . "
สังเกตเห็นว่าอดีตประธานาธิบดีลดลงตัวอักษร " G " ที่ส่วนท้ายของ คำว่า เขาลดลงไป " กับ " จะ " และ " ต้องการ " กับ " ยาก "
จอร์จ ดับเบิลยู บุชบุชพูดกับชนชั้นสำเนียงใต้ แม้ว่าเขาจะเติบโตขึ้นมาใหม่ในอังกฤษ วิจารณ์บุชกล่าวว่าสไตล์ของเขาพูดอย่างไม่เป็นทางการ พบว่า เขาไม่ฉลาดเลย ดร. Epstein กล่าวว่าประธานาธิบดีบุชใช้มาตรฐานไวยากรณ์เพื่อประโยชน์ของเขา
จอร์จ ดับเบิลยู บุช จะไม่โดดเดี่ยว นักการเมืองหลายคน เปลี่ยนสไตล์การพูดของพวกเขาพยายามที่จะสร้างการเชื่อมต่อกับผู้ชมของพวกเขา .
ภาษาและเอกลักษณ์
ดร. Epstein กล่าวว่าวิธีที่เราพูด เป็นส่วนหนึ่งของพวกเราเป็นใคร เขาบอกว่า ไม่ใช่ทุกคนที่พูดภาษาถิ่นคืออัจฉริยะ และไม่ใช่ทุกคนที่พูดสำเนียงมาตรฐานคือการศึกษา .
" มันชัดเจนมากว่าเราพูดแบบคนส่วนใหญ่เราหวงแหนและรักมากที่สุด วิธีที่พวกเขาพูด . . . . . . . ภาษาของเราเป็นสัญลักษณ์ของผู้ที่เราจะเป็นศาสนาของเรามากขึ้นกว่าที่เป็นสัญลักษณ์ของสติปัญญาของเรา ไม่มีการเชื่อมโยงระหว่างภาษาและปัญญา "
เราปล่อยให้คุณเพลงดำเนินการโดย หลุยส์ อาร์มสตรอง และ เอลลา ฟิตซ์เจอรัลด์ . ในเพลง ผู้ชายและผู้หญิง ไม่เห็นด้วยกับวิธีการออกเสียงคำ " มันฝรั่ง " และ " มะเขือเทศ " เป็นตลกที่พวกเขาตัดสินใจที่จะยกเลิกงานแต่งงานของพวกเขาหรือ " เรียกสิ่งทั้งปิด "

ก็ด้วย ขอเรียกสิ่งทั้งปิด !

คุณชอบมันฝรั่งและคุณชอบ " potahtoes "

คุณชอบคุณชอบมะเขือเทศและมันฝรั่ง " tomahtoes "
,
" potahtoes " มะเขือเทศ " tomahtoes "
ขอเรียกสิ่งทั้งปิด
ผมจิลร็อบบินส์ .
ผมดัสติน เรย์โนลด์
อดัม บร็อคเขียนเรื่องสำหรับภาคภาษาอังกฤษ แคธลีน หลงเป็นบรรณาธิการ .
หาลำโพงที่คุณได้ยินในเสียงสำหรับเรื่องนี้ ใช้ทดสอบ( มองไปด้านซ้ายบนหรือด้านล่างเว็บบนมือถือ ) .

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.