I never really expected to find mys

I never really expected to find myself giving advice to people graduating from an establishment of higher education. I never graduated from any such establishment. I never even started at one. I escaped from school as soon as I could, when the prospect of four more years of enforced learning before I'd become the writer I wanted to be was stifling.

I got out into the world, I wrote, and I became a better writer the more I wrote, and I wrote some more, and nobody ever seemed to mind that I was making it up as I went along, they just read what I wrote and they paid for it, or they didn't, and often they commissioned me to write something else for them.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมเคยต้องค้นหาตนเองให้คำแนะนำกับคนที่จบการศึกษาจากระดับอุดมศึกษาจัดตั้ง ไม่จบศึกษาจากสถานประกอบการดังกล่าว ผมเคยเริ่มที่ ฉันหลบหนีออกจากโรงเรียนทันทีผมไม่ เมื่อโอกาสของสี่อีกปีของการเรียนรู้บังคับก่อนจะต้องเป็นนักเขียนที่อยากจะเป็นอบอ้าวผมได้ออกสู่โลก ผม และฉันกลายเป็นนักเขียนดีเพิ่มเติมที่ผม เขียน และผมเขียนบางอย่างมากขึ้น และไม่มีใครเคยดูเหมือนจะทราบว่า ผมทำมันขึ้นไปตาม พวกเขาเพียงแค่อ่านสิ่งที่ผมเขียน และพวกเขาจ่ายเงินสำหรับมัน หรือพวกเขาไม่ได้ และมักจะมอบหมายให้เขียนอย่างอื่นพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันไม่เคยคาดหวังจริงๆที่จะหาตัวเองให้คำแนะนำกับคนที่จบการศึกษาจากสถานประกอบการของการศึกษาที่สูงขึ้น ฉันไม่เคยจบการศึกษาจากสถานประกอบการดังกล่าว ฉันไม่เคยเริ่มต้นแม้ที่หนึ่ง ผมหนีออกมาจากโรงเรียนโดยเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้เมื่อโอกาสของอีกสี่ปีของการเรียนรู้การบังคับใช้ก่อนที่ผมจะกลายเป็นนักเขียนที่ผมอยากที่จะได้รับการยับยั้ง. ผมได้ออกไปสู่โลกที่ผมเขียนและฉันกลายเป็นนักเขียนที่ดีขึ้น มากกว่าที่ผมเขียนและผมเขียนบางมากขึ้นและไม่มีใครเคยดูเหมือนจะทราบว่าผมทำมันขึ้นขณะที่ผมเดินไปพวกเขาเพียงแค่อ่านสิ่งที่ผมเขียนและพวกเขาจ่ายสำหรับมันหรือพวกเขาไม่ได้และพวกเขามักจะรับหน้าที่ ผมเขียนอย่างอื่นสำหรับพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมก็ไม่เคยคาดหวังที่จะพบตัวเองให้คำแนะนำกับคนที่จบจากสถานประกอบการของอุดมศึกษา ผมไม่ได้จบจากใด ๆ เช่น ก่อตั้ง ฉันยังไม่ได้เริ่มที่ 1 ฉันหนีออกมาจากโรงเรียนเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ เมื่อโอกาสของการบังคับเรียนก่อนผมจะกลายเป็นนักเขียนที่ฉันต้องการที่จะถูกยับยั้งอีกสี่ปีฉันได้ออกสู่โลกภายนอก ที่ผมเขียน ผมเป็นนักเขียนที่ดีมากกว่าที่ผมเขียน ผมเขียนเพิ่มเติม และไม่มีใครเคยประจักษ์ใจว่าฉันแต่งเรื่องขึ้นขณะที่ฉันเดินตามพวกเขาเพียงแค่อ่านสิ่งที่ฉันเขียนและพวกเขาจ่ายสำหรับมันหรือพวกเขาไม่ได้ และพวกเขามักจะจ้างให้เขียนเรื่องอื่นสำหรับพวกเขา