Nelson Rolihlahla Mandela (/mænˈdɛl

Nelson Rolihlahla Mandela (/mænˈdɛlə/;[5] Xhosa pronunciation: [xoˈliːɬaɬa manˈdeːla]; 18 July 1918 – 5 December 2013) was a South African anti-apartheid revolutionary, politician and philanthropist who served as President of South Africa from 1994 to 1999. He was South Africa's first black chief executive, and the first elected in a fully representative democratic election. His government focused on dismantling the legacy of apartheid through tackling institutionalised racism, poverty and inequality, and fostering racial reconciliation. Politically an African nationalist and democratic socialist, he served as President of the African National Congress (ANC) from 1991 to 1997. Internationally, Mandela was Secretary General of the Non-Aligned Movement from 1998 to 1999.

A Xhosa born to the Thembu royal family, Mandela attended the Fort Hare University and the University of Witwatersrand, where he studied law. Living in Johannesburg, he became involved in anti-colonial politics, joining the ANC and becoming a founding member of its Youth League. After the Afrikaner minority government of the National Party established apartheid in 1948, he rose to prominence in the ANC's 1952 Defiance Campaign, was appointed superintendent of the organisation's Transvaal chapter and presided over the 1955 Congress of the People. Working as a lawyer, he was repeatedly arrested for seditious activities and, with the ANC leadership, was unsuccessfully prosecuted in the Treason Trial from 1956 to 1961. Influenced by Marxism, he secretly joined the South African Communist Party (SACP) and sat on its Central Committee. Although initially committed to non-violent protest, in association with the SACP he co-founded the militant Umkhonto we Sizwe (MK) in 1961, leading a sabotage campaign against the apartheid government. In 1962, he was arrested, convicted of conspiracy to overthrow the state, and sentenced to life imprisonment in the Rivonia Trial.

Mandela served 27 years in prison, initially on Robben Island, and later in Pollsmoor Prison and Victor Verster Prison. An international campaign lobbied for his release, which was granted in 1990 amid escalating civil strife. Mandela joined negotiations with Nationalist President F. W. de Klerk to abolish apartheid and establish multiracial elections in 1994, in which he led the ANC to victory and became South Africa's first black president. He published his autobiography in 1995. During his tenure in the Government of National Unity he invited other political parties to join the cabinet, and promulgated a new constitution. He also created the Truth and Reconciliation Commission to investigate past human rights abuses. While continuing the former government's liberal economic policy, his administration also introduced measures to encourage land reform, combat poverty, and expand healthcare services. Internationally, he acted as mediator between Libya and the United Kingdom in the Pan Am Flight 103 bombing trial, and oversaw military intervention in Lesotho. He declined to run for a second term, and was succeeded by his deputy, Thabo Mbeki. Mandela became an elder statesman, focusing on charitable work in combating poverty and HIV/AIDS through the Nelson Mandela Foundation.

Mandela was a controversial figure for much of his life. Denounced as a communist terrorist by critics,[6][7] he nevertheless gained international acclaim for his activism, having received more than 250 honours, including the 1993 Nobel Peace Prize, the US Presidential Medal of Freedom, and the Soviet Order of Lenin. He is held in deep respect within South Africa, where he is often referred to by his Xhosa clan name, Madiba, or as Tata ("Father"); he is often described as the "Father of the Nation".

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เนลสัน Rolihlahla มันเดลา (/ mænˈdɛlə / [5] ออกเสียง: [xoˈliːɬaɬa manˈdeːla]; 18 1918 กรกฎาคม – 5 2013 ธันวาคม) การปฏิวัติต่อต้านการถือผิวแอฟริกาใต้ นักการเมือง และ philanthropist ที่เสิร์ฟเป็นประธานาธิบดีแอฟริกาใต้ตั้งแต่ปี 1994 ถึง 1999 เขาถูกแอฟริกาใต้ครั้งแรกดำประธานบริหาร และก่อนเลือกตั้งในการเลือกตั้งประชาธิปไตยตัวแทนทั้งหมด รัฐบาลของเขาเน้นวันมรดกของการแบ่งแยกสีผิวเหยียดผสม ความยากจน และความไม่เท่าเทียมกันในการแก้ปัญหา และทำนุบำรุงกระทบเชื้อชาติ ทางการเมืองที่แอฟริกานิยม และประชาธิปไตยสังคมนิยม เขาทำหน้าที่เป็นประธานของแอฟริกาชาติคองเกรส (เมือปี) ตั้งแต่ปี 1991 ถึงปี 1997 ต่างประเทศ มันเดลาถูกเลขาธิการขบวนการ Non-Aligned จากปี 1998 ถึง 1999พัฒนาการที่เกิดมาในวงศ์ Thembu มันเดลาเข้าร่วมมหาวิทยาลัยฟอร์ตแฮร์และมหาวิทยาลัยของ Witwatersrand ที่เรียนกฎหมาย อาศัยอยู่ในโจฮันเนสเบิร์ก เขากลายเป็นเกี่ยวข้องทางการเมืองต่อต้านโคโลเนียล เมือปีเข้าร่วม และเป็น สมาชิกก่อตั้งของเยาวชน หลังจากรัฐบาลพรรคชาติชนกลุ่มน้อย Afrikaner ถือผิวก่อตั้งในค.ศ. 1948 เขากุหลาบเพื่อความโดดเด่นในแคมเปญของเมือปี 1952 สมัย ถูกตกแต่ง superintendent บท Transvaal ขององค์กร และ presided ผ่านสภา 1955 คน ทำงานเป็นทนายความ เขาถูกจับกุมซ้ำสำหรับกิจกรรม seditious ก กับนำเมือปี ไม่ประสบความสำเร็จลงโทษในคดีกบฏจากปี 1956 การ 1961 รับอิทธิพลจากลัทธิมากซ์ เขาแอบเข้าร่วมแอฟริกาใต้คอมมิวนิสต์พรรค (SACP) และนั่งในคณะกรรมการของศูนย์กลางการ แม้ว่าตอนแรกมุ่งมั่นเพื่อประท้วงไม่รุนแรง กับ SACP เขาร่วมก่อตั้ง Umkhonto หัวรุนแรงเรา Sizwe (เอ็ม) ใน 1961 นำก่อวินาศกรรมการรณรงค์ต่อต้านรัฐบาลการแบ่งแยกสีผิว ในปี 1962 เขาถูกจับกุม ผู้ถูกโค่นล้มรัฐ และคำพิพากษาให้จำคุกตลอดชีวิตสถานในทดลอง Rivoniaมันเดลาให้บริการ 27 ปีในเรือนจำ เริ่มต้น บน เกาะร็อบเบิน และในเรือนจำ Pollsmoor และวิคเตอร์ Verster คุก การส่งเสริมการขายต่างประเทศออกสียงสนับสนุนสำหรับรุ่นของเขา ซึ่งได้รับในปี 1990 ท่ามกลางดังปะทะกันแพ่ง มันเดลาเข้าร่วมเจรจากับประธานาธิบดีชาตินิยมของ F. W. de Klerk ยุบถือผิว และสร้าง multiracial การเลือกตั้งในปี 1994 เขาใช้เมือปีที่นำไปสู่ชัยชนะ และกลายเป็น ประธานาธิบดีดำแรกของแอฟริกาใต้ เขาเผยแพร่อัตชีวประวัติของเขาในปี 1995 ระหว่างอายุงานของเขาในการรัฐบาลของ ชาติสามัคคี เขาเชิญพรรคการเมืองอื่น ๆ ให้เข้าร่วมคณะรัฐมนตรี และ promulgated รัฐธรรมนูญใหม่ เขายังสร้างความจริงและกระทบยอดค่าคอมมิชชันเพื่อตรวจสอบการละเมิดสิทธิมนุษยชนที่ผ่านมา ในขณะที่ต่อไปที่อดีตรัฐบาลเสรีนิยมนโยบายเศรษฐกิจ จัดการเขายังแนะนำมาตรการเพื่อสนับสนุนการปฏิรูปที่ดิน ต่อสู้กับความยากจน และขยายบริการสุขภาพ ต่างประเทศ เขาได้ปฏิบัติเป็นกลางระหว่างลิเบียและสหราชอาณาจักรในคดี bombing Pan Am เที่ยวบิน 103 และดูแลแทรกแซงทางทหารในเลโซโท เขาปฏิเสธที่จะทำงานสำหรับระยะที่สอง กได้สำเร็จ โดยเขาเป็นรอง ทาโบมเบคี มันเดลาเป็น รัฐบุรุษเป็นพี่ เน้นงานการกุศลในการต่อสู้กับความยากจนและเอชไอวี/เอดส์ผ่านมูลนิธิเนลสันมันเดลามันเดลาถูกรูปแย้งสำหรับมากของชีวิต ประณามเป็นผู้ก่อการร้ายคอมมิวนิสต์โดยนักวิจารณ์, [6] [7] เขาแต่รับ acclaim นานาชาติสำหรับการเคลื่อนไหวของเขา ไม่ได้รับเกียรติมากกว่า 250, 1993 โนเบลสันติภาพ เราประธานาธิบดีเหรียญของอิสรภาพ และสั่งโซเวียตของเลนิน เขาจะจัดขึ้นในลึกภายในแอฟริกาใต้ ที่เขาเป็นมักเรียก ตาม ชื่อของเขาพัฒนาการตระกูล Madiba หรือ เป็นทาทา ("พ่อ"); เขาจะอธิบายมักจะเป็นแบบ "บิดาของประเทศ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เนลสันแมนเดลา Rolihlahla (/ mændɛlə /; [5] โซซาออกเสียง: [xoliːɬaɬaแมนเดลา]; 18 กรกฎาคม 1918 - 5 ธันวาคม 2013) เป็นแอฟริกาใต้ปฏิวัติต่อต้านการแบ่งแยกนักการเมืองและผู้ใจบุญที่ทำหน้าที่เป็นประธานาธิบดีแห่งแอฟริกาใต้ 1994-1999 . เขาเป็นของแอฟริกาใต้ผิวดำคนแรกผู้บริหารระดับสูงและเป็นคนแรกที่ได้รับเลือกในการเลือกตั้งตามระบอบประชาธิปไตยตัวแทนอย่างเต็มที่ รัฐบาลของเขามุ่งเน้นไปที่การรื้อมรดกของการแบ่งแยกสีผิวผ่านการแก้ปัญหาการเหยียดสีผิวในสังคมความยากจนและความไม่เท่าเทียมกันและอุปถัมภ์การปรองดองเชื้อชาติ การเมืองชาตินิยมแอฟริกันและสังคมนิยมประชาธิปไตยเขาทำหน้าที่เป็นประธานของสภาแห่งชาติแอฟริกัน (ANC) จากปี 1991 เพื่อ 1997 นานาชาติแมนเดลาเป็นเลขาธิการไม่ใช่แนวทางเคลื่อนไหว 1,998-1,999. โซซาเกิดมาเพื่อครอบครัว Thembu พระราช แมนเดลาเข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยแฮร์ฟอร์ตและมหาวิทยาลัย Witwatersrand ที่เขาศึกษากฎหมาย ที่อาศัยอยู่ในโจฮันเนเขากลายเป็นที่เกี่ยวข้องกับการเมืองต่อต้านอาณานิคมร่วม ANC และกลายเป็นสมาชิกคนหนึ่งของลีกเยาวชนของ หลังจากที่รัฐบาลเสียงข้างน้อยแอฟริกันของพรรคชาติที่จัดตั้งขึ้นการแบ่งแยกสีผิวในปี 1948 เขามีชื่อเสียงขึ้นมาใน ANC 1952 รณรงค์การต่อต้านได้รับการแต่งตั้งผู้อำนวยการของบท Transvaal ขององค์กรและเป็นประธานใน 1955 สภาคองเกรสของประชาชน การทำงานเป็นทนายความเขาก็ถูกจับซ้ำสำหรับกิจกรรมปลุกระดมและมีความเป็นผู้นำ ANC ถูกดำเนินคดีไม่ประสบความสำเร็จในการขายชาติคดีจากปี 1956 เพื่อ 1961 ได้รับอิทธิพลจากลัทธิมาร์กเขาแอบเข้าร่วมแอฟริกาใต้พรรคคอมมิวนิสต์ (SACP) และนั่งบนตัวของมัน คณะกรรมการกลาง แม้ว่าความมุ่งมั่นในขั้นต้นจะประท้วงไม่ใช้ความรุนแรงในการเชื่อมโยงกับ SACP เขาร่วมก่อตั้ง Umkhonto สงครามเรา Sizwe (MK) ในปี 1961 ที่นำแคมเปญการก่อวินาศกรรมต่อต้านรัฐบาลการแบ่งแยกสีผิว ในปี 1962 เขาก็ถูกจับข้อหาสมรู้ร่วมคิดที่จะล้มล้างรัฐและตัดสินให้จำคุกตลอดชีวิตในคดี Rivonia. แมนเดลาทำหน้าที่ 27 ปีในคุกครั้งแรกในเกาะ Robben และต่อมาใน Pollsmoor เรือนจำและวิกเตอร์ Verster เรือนจำ รณรงค์กล่อมสำหรับการเปิดตัวของเขาซึ่งได้รับในปี 1990 เพิ่มขึ้นท่ามกลางความขัดแย้ง แมนเดลาเข้าร่วมการเจรจากับชาติประธาน FW de Klerk จะยกเลิกการแบ่งแยกสีผิวและสร้างการเลือกตั้งเชื้อชาติในปี 1994 ซึ่งเขานำ ANC เพื่อชัยชนะและกลายเป็นประธานาธิบดีผิวดำคนแรกของแอฟริกาใต้ เขาตีพิมพ์อัตชีวประวัติของเขาในปี 1995 ในช่วงที่เขาดำรงตำแหน่งในรัฐบาลเอกภาพแห่งชาติเขาได้รับเชิญพรรคการเมืองอื่น ๆ ที่จะเข้าร่วมคณะรัฐมนตรีและประกาศใช้รัฐธรรมนูญฉบับใหม่ นอกจากนี้เขายังสร้างความจริงและคณะกรรมการสมานฉันท์เพื่อตรวจสอบการละเมิดสิทธิมนุษยชนที่ผ่านมา ขณะที่ยังคงเดิมนโยบายเศรษฐกิจเสรีนิยมของรัฐบาล, การบริหารงานของเขายังแนะนำมาตรการที่จะกระตุ้นให้เกิดการปฏิรูปที่ดินต่อสู้กับความยากจนและขยายการให้บริการด้านการดูแลสุขภาพ ต่างประเทศเขาทำหน้าที่เป็นสื่อกลางระหว่างลิเบียและสหราชอาณาจักรในการบินแพนแอมเที่ยวบิน 103 ทดลองระเบิดและคุมการแทรกแซงทางทหารในเลโซโท เขาปฏิเสธที่จะวิ่งในระยะที่สองและประสบความสำเร็จโดยรองผู้อำนวยการของเขา Thabo Mbeki แมนเดลากลายเป็นรัฐบุรุษอาวุโสมุ่งเน้นไปที่งานการกุศลในการต่อสู้กับความยากจนและเอชไอวี / เอดส์ผ่าน Nelson Mandela มูลนิธิ. แมนเดลาเป็นร่างมากในชีวิตของเขา ประณามว่าเป็นผู้ก่อการร้ายคอมมิวนิสต์จากนักวิจารณ์ [6] [7] แต่อย่างไรก็ตามเขาได้รับเสียงไชโยโห่ร้องระหว่างประเทศสำหรับการเคลื่อนไหวของเขาได้รับมากกว่า 250 เกียรตินิยมรวมทั้งปี 1993 โนเบลสาขาสันติภาพประธานาธิบดีสหรัฐเหรียญแห่งอิสรภาพและการสั่งซื้อโซเวียตของเลนิน . เขาจะจัดขึ้นในส่วนลึกภายในแอฟริกาใต้ที่เขามักจะเรียกตามชื่อตระกูลของเขาโซซาดิบาหรือเป็นทาทา ("พ่อ"); เขามักจะอธิบายว่าเป็น "บิดาแห่งชาติ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เนลสัน โรลิฮฺลาฮฺลา มันเดลา ( N / m æˈ D ɛเพลงชาติ / L ; [ 5 ] บ่งการออกเสียง : [ จุ๊บˈหลี่ːɬเป็นɬผู้ชายˈ de la ː ] ; 18 กรกฎาคม 1918 – 5 ธันวาคม 2013 ) เป็นชาวแอฟริกาใต้ต่อต้านการแบ่งแยกสีผิวปฏิวัติ นักการเมืองและผู้ใจบุญที่ทำหน้าที่เป็นประธานาธิบดีของแอฟริกาใต้ในปี 1994 ถึง 1999 เขาเป็นแห่งแรกของแอฟริกาใต้ แบล็ค หัวหน้าผู้บริหาร และได้รับการเลือกตั้งเป็นครั้งแรกในครบตัวแทนประชาธิปไตยเลือกตั้งรัฐบาลของเขาเน้นรื้อมรดกของการแบ่งแยกสีผิวผ่านการแก้ปัญหา institutionalized การเหยียดสีผิว ความยากจน และเสริมสร้างความสมานฉันท์ทางเชื้อชาติ การเมืองแอฟริกาชาตินิยมสังคมนิยมประชาธิปไตยและเขาทำหน้าที่เป็นประธานสภาแห่งชาติแอฟริกา ( ANC ) จากปี 1997 ในระดับสากลมันเดลาเลขาธิการชิดนอกเคลื่อนไหวตั้งแต่ปี 1998 ถึงปี 1999

บ่งคลอดไป thembu ราชวงศ์นายแมนเดลาเข้าร่วมค่ายกระต่ายมหาวิทยาลัยและมหาวิทยาลัยเวลส์ , ที่ซึ่งเขาได้ศึกษากฎหมาย ที่อาศัยอยู่ในเมืองโจฮันเนสเบิร์ก เขาเริ่มเข้าไปพัวพันกับการเมือง ต่อต้านอาณานิคมร่วม ANC และกลายเป็นสมาชิกผู้ก่อตั้งของลีกเยาวชนของหลังจากที่แอฟริกันเนอร์รัฐบาลเสียงข้างน้อยของพรรคแห่งชาติก่อตั้งขึ้นในการแบ่งแยก 2491 เขาเพิ่มขึ้นโดดเด่นใน Defiance ของ ANC 1952 แคมเปญได้รับการแต่งตั้งผู้อำนวยการขององค์กรทรานสวาลบทและประธาน 1955 รัฐสภาของประชาชน ทำงานเป็นทนายความเขาซ้ำ ๆจับกิจกรรมเป็นการปลุกระดม และ กับแอฟริกา ภาวะผู้นำถูกดำเนินคดีในข้อหากบฎ คดียังไม่เสร็จจาก 2499 ถึง 2504 . อิทธิพลของลัทธิมาร์กซ เขาจึงเข้าร่วมกับพรรคคอมมิวนิสต์ชาวแอฟริกาใต้ ( บาทบริจาริกา ) และนั่งอยู่ในคณะกรรมการกลาง . แม้ว่าครั้งแรกที่ยืนยันที่จะไม่ใช้ความรุนแรง การประท้วง ร่วมกับ บาทบริจาริกาเขา Co ก่อตั้งสงคราม umkhonto เรา sizwe ( MK ) ในปี 1961 , ผู้นำก่อวินาศกรรมการรณรงค์ต่อต้านรัฐบาลทหาร . 1962เขาถูกจับ ข้อหาสมรู้ร่วมคิดที่จะล้มล้างอำนาจรัฐ และถูกตัดสินพิพากษาให้จำคุกตลอดชีวิตในคดี rivonia

- หน้าที่ 27 ปีในคุก เริ่มต้นบนเกาะ Robben และต่อมาในคุกและคุก pollsmoor วิคเตอร์แวสแตร์ . แคมเปญระหว่างประเทศการสนับสนุนสำหรับรุ่นของเขา ซึ่งได้รับในปี 1990 ท่ามกลางความขัดแย้งที่เพิ่มขึ้น .แมนเดลาเข้าร่วมการเจรจากับชาตินิยมประธานาธิบดีเฟรเดอริค วิลเลม เดอ เคลิร์กยกเลิกการเลือกตั้งซึ่งมีหลายเชื้อชาติและการแบ่งแยก สร้างในปี 1994 ซึ่งเขาเป็นผู้นำ ANC เพื่อชัยชนะและกลายเป็นประธานาธิบดีผิวดำคนแรกของแอฟริกาใต้ . เขาได้รับการตีพิมพ์อัตชีวประวัติของเขาในปี 1995 ในช่วงระยะเวลาที่ดำรงตำแหน่งในรัฐบาลเอกภาพแห่งชาติเขาเชิญพรรคการเมืองอื่น ๆที่จะเข้าร่วมคณะรัฐมนตรีและได้ประกาศใช้รัฐธรรมนูญฉบับใหม่ นอกจากนี้เขายังสร้างคณะกรรมการตรวจสอบและค้นหาความจริงเพื่อการปรองดองเพื่อตรวจสอบการละเมิดสิทธิมนุษยชนที่ผ่านมา อย่างต่อเนื่องในขณะที่อดีตรัฐบาลเสรีนิยมทางเศรษฐกิจ นโยบาย การบริหารงานของเขายังได้แนะนำมาตรการเพื่อส่งเสริมการปฏิรูป ที่ดิน ความยากจน การต่อสู้ และขยายการบริการสุขภาพ ในระดับสากลเขาทำตัวเป็นคนกลางระหว่างลิเบียและสหราชอาณาจักรในระเบิดแพนแอม เที่ยวบินที่ 103 คดี และดูแลการแทรกแซงทางทหารในเลโซโท . เขาปฏิเสธที่จะลงสมัครเป็นสมัยที่สองและประสบความสำเร็จของเขารอง Thabo Mbeki . แมนเดลากลายเป็นรัฐบุรุษอาวุโส เน้นงานกุศล ในการต่อสู้กับความยากจนและเอชไอวี / เอดส์ โดยมูลนิธิเนลสัน แมนเดลา

แมนเดลาเป็นรูปแย้งสำหรับชีวิตของเขา กล่าวหาเป็นผู้ก่อการร้ายคอมมิวนิสต์ โดยนักวิจารณ์ [ 6 ] [ 7 ] แต่เขาได้รับการโห่ร้องระหว่างประเทศสำหรับการเคลื่อนไหวของเขาได้รับมากกว่า 250 เกียรติยศรวมทั้ง 1993 รางวัลโนเบลสาขาสันติภาพ , เราประธานาธิบดีเหรียญแห่งอิสรภาพ และสหภาพโซเวียต สั่งซื้อของ เลนิน เขาจัดขึ้นในส่วนลึกภายในแอฟริกาใต้ที่เขามักจะเรียกกันด้วยชื่อของเขาบ่งตระกูล มาดิบา หรือทาทา ( " พ่อ " ) ; เขาอธิบายมักจะเป็น " พ่อของแผ่นดิน " .