Vasodilators have become the mainst

Vasodilators have become the mainstay of therapy for PAH since 1996.13 Although published guidelines advocate their use in all PAH patients,14 these recommendations are counterintuitive for several reasons. Understandably, patients who qualify as responders are given calcium blockers in high doses with the expectation that the reduction in PAP achieved acutely will be reproduced over the long term. In contrast, patients who are nonresponders are recommended to receive a different class of vasodilator with the implication that these other vasodilators have some unique properties that will render them effective in minimally vasoreactive patients. Another conundrum is the extrapolation of vasodilator therapies to the entire classification of category 1 PAH patients, which implies a similarity of vascular pathology and pathobiology of each subgroup which is not the case. Thus, it has been recommended that these therapies are equally indicated for IPAH which may arise from inappropriate smooth muscle hypertrophy,15 scleroderma associated PH which may arise from autoimmune and inflammatory reactions in the pulmonary vasculature,16 and congenital heart disease associated with intracardiac shunting which may arise from high pulmonary blood flow and sheer stress in the endothelium.17 This may be one reason why the clinical results of vasodilator trials in the heterogeneous group classified as category 1 PAH are so mixed.18–21 Equally problematic is the lack of a validated assessment of how the right ventricle, which is always impaired in PAH, is affected by these drugs.22 Unfortunately, there has never been a single clinical trial designed to assess the effects of these therapies directly on the pulmonary arterial bed, or the right ventricular (RV) myocardium, as the randomized controlled trials have chosen the 6 MW test as the primary end point to support drug efficacy. Hemodynamics, when measured, were secondary outcome variables (Table 1). And although the target of vasodilator therapy in PAH is the pulmonary vascular bed, these vasodilators lack specificity for the pulmonary vessels, and have effects on the systemic circulation and myocardium which have largely been ignored in the clinical trials for PAH.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Vasodilators เป็น ซ่าของบำบัดสำหรับละตั้งแต่ 1996.13 ถึงแม้ว่าแนวทางการเผยแพร่สนับสนุนการใช้ในผู้ป่วยทั้งหมดละ 14 คำแนะนำเหล่านี้มี counterintuitive สำหรับเหตุผลต่าง ๆ ความเข้าใจ ผู้ป่วยที่จัดเป็น responders ได้บล็อกเกอร์แคลเซียมในปริมาณสูงโดยคาดหวังว่า จะทำซ้ำการลดใน PAP ที่ประสบความสำเร็จทั้งในระยะยาว ในทางตรงข้าม ผู้ป่วยที่เป็น nonresponders จะแนะนำรับชั้นต่าง ๆ ของ vasodilator ด้วยเนื่องจากว่า vasodilators เหล่านี้มีคุณสมบัติบางอย่างที่จะทำให้พวกเขามีประสิทธิภาพในผู้ป่วยผ่า vasoreactive Conundrum อื่น extrapolation vasodilator บำบัดการจัดประเภททั้งของผู้ป่วยประเภทที่ 1 ละ ซึ่งหมายถึงความคล้ายกันของพยาธิวิทยาหลอดเลือดและ pathobiology ของแต่ละกลุ่มย่อยซึ่งเป็นกรณีไม่ ได้ ดังนั้น มันได้ถูกแนะนำว่า การรักษาเหล่านี้จะเท่า ๆ กันระบุ IPAH ที่อาจเกิดจากกล้ามเนื้อเรียบสม hypertrophy, 15 scleroderma สัมพันธ์ PH ซึ่งอาจเกิดขึ้นจากปฏิกิริยาการอักเสบ และผิดปกติในระบบทางเดินหายใจ vasculature, 16 และโรคประจำตัวหัวใจเกี่ยวข้องกับ intracardiac shunting ซึ่งอาจเกิดขึ้นจากการไหลเวียนของเลือดระบบทางเดินหายใจสูง และเต็มความเครียดในการ endothelium.17 นี้ อาจเป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำไมผลลัพธ์ทางคลินิกของ vasodilator ทดลองในกลุ่มแตกต่างกันแบ่งเป็นประเภท 1 ให้ mixed.18–21 มีปัญหาพอ ๆ กันคือ ขาดการตรวจประเมินวิธีการขวาอวัยวะกลวง ซึ่งมักจะเป็นผู้พิการทางในละ เป็นผลจาก drugs.22 เหล่านี้แต่อย่างละ ยังไม่เคยทดลองทางคลินิกเดียวที่ออกแบบมาเพื่อประเมินผลของการรักษาเหล่านี้บนเตียงต้วระบบทางเดินหายใจ หรือ myocardium (RV) หัวใจห้องล่างขวา เป็น randomized ทดลองควบคุมเลือกทดสอบ 6 MW เป็นจุดสิ้นสุดหลักเพื่อสนับสนุนประสิทธิภาพของยา Hemodynamics เมื่อวัด ตัวแปรผลรอง (ตารางที่ 1) ได้ และแม้ว่าเป้าหมายของการบำบัด vasodilator ในละเป็นนอนหลอดเลือดระบบทางเดินหายใจ vasodilators เหล่านี้ขาด specificity สำหรับเรือระบบทางเดินหายใจ และมีผลต่อการไหลเวียน systemic และ myocardium ซึ่งส่วนใหญ่ถูกละเว้นในการทดลองทางคลินิกในละ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Vasodilators ได้กลายเป็นแกนนำของการรักษาสำหรับ PAH ตั้งแต่ 1,996.13 แม้ว่าแนวทางการตีพิมพ์สนับสนุนการใช้ในผู้ป่วย PAH 14 คำแนะนำเหล่านี้เป็น counterintuitive ด้วยเหตุผลหลายประการ เข้าใจผู้ป่วยที่มีคุณสมบัติเป็นที่ตอบรับจะได้รับอัพแคลเซียมในปริมาณที่สูงที่มีความคาดหวังว่าการลดลงของ PAP ประสบความสำเร็จอย่างรุนแรงจะมีการทำซ้ำในระยะยาว ในทางตรงกันข้ามผู้ป่วยที่มี nonresponders จะแนะนำให้ได้รับการเรียนแตกต่างกันของ vasodilator กับอาการที่ vasodilators อื่น ๆ เหล่านี้มีคุณสมบัติที่เป็นเอกลักษณ์บางอย่างที่จะทำให้พวกเขามีประสิทธิภาพในผู้ป่วย vasoreactive น้อยที่สุด ปริศนาก็คือการคาดการณ์ของการรักษา vasodilator เพื่อการจัดหมวดหมู่ของหมวดหมู่ทั้งหมด 1 ผู้ป่วย PAH ซึ่งหมายถึงความคล้ายคลึงกันของพยาธิสภาพของหลอดเลือดและพยาธิชีววิทยาของแต่ละกลุ่มย่อยซึ่งเป็นกรณีที่ไม่ ดังนั้นจึงได้รับการแนะนำว่าการรักษาเหล่านี้จะชี้ให้เห็นอย่างเท่าเทียมกันสำหรับ IPAH ที่อาจเกิดขึ้นจากการเจริญเติบโตมากเกินไปของกล้ามเนื้อเรียบที่ไม่เหมาะสม 15 scleroderma เกี่ยวข้อง PH ที่อาจเกิดขึ้นจากปฏิกิริยาภูมิและการอักเสบในเส้นเลือดปอด 16 และโรคหัวใจพิการ แต่กำเนิดที่เกี่ยวข้องกับการแบ่ง intracardiac ที่ อาจเกิดจากการไหลเวียนของเลือดในปอดสูงและความเครียดที่แท้จริงใน endothelium.17 นี้อาจเป็นหนึ่งในเหตุผลที่ว่าทำไมผลการทดลองทางคลินิกของ vasodilator อยู่ในกลุ่มที่แตกต่างกันจัดเป็นหมวดหมู่ 1 PAH จึง mixed.18-21 พอ ๆ กันที่มีปัญหาคือการขาดของ การประเมินการตรวจสอบวิธีการที่ช่องทางด้านขวาซึ่งเป็นความบกพร่องเสมอใน PAH เป็นผลกระทบจาก drugs.22 เหล่านี้ แต่น่าเสียดายที่ไม่เคยมีการทดลองทางคลินิกเดียวออกแบบมาเพื่อประเมินผลกระทบของการรักษาเหล่านี้โดยตรงบนเตียงเส้นเลือดในปอดหรือที่เหมาะสม มีกระเป๋าหน้าท้อง (RV) กล้ามเนื้อหัวใจเป็นงานวิจัยแบบสุ่มได้เลือกทดสอบ 6 เมกะวัตต์เป็นจุดสิ้นสุดหลักในการสนับสนุนการรับรู้ความสามารถของยาเสพติด hemodynamics เมื่อวัดเป็นตัวแปรผลรอง (ตารางที่ 1) และถึงแม้ว่าเป้าหมายของการรักษา vasodilator ใน PAH เป็นเตียงหลอดเลือดปอด vasodilators เหล่านี้ขาดความจำเพาะสำหรับเรือปอดและมีผลต่อการไหลเวียนของระบบและกล้ามเนื้อหัวใจที่ได้รับส่วนใหญ่ไม่สนใจในการทดลองทางคลินิกสำหรับ PAH

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ขยายหลอดเลือดได้กลายเป็นแกนนำของการรักษาป่า ตั้งแต่ 1996.13 แม้ว่าแนวทางเผยแพร่ สนับสนุนการใช้ในผู้ป่วย PAH ทั้งหมด 14 ข้อเสนอแนะเหล่านี้เป็น counterintuitive สำหรับหลายสาเหตุ เข้าใจได้ผู้ป่วยที่มีคุณสมบัติในการตอบสนองจะได้รับแคลเซียมในปริมาณสูง ป้ายกับความคาดหวังที่ลดลงในการตรวจความรุนแรงจะถูกทำซ้ำในระยะยาว ในทางตรงกันข้ามผู้ป่วยที่ nonresponders ควรได้รับระดับที่แตกต่างของหลอดเลือดที่มีความหมายว่าพันธุ์อื่น ๆ เหล่านี้มีคุณสมบัติเฉพาะบางอย่างที่ จะทำให้พวกเขามีประสิทธิภาพในผู้ป่วย minimally vasoreactive . ปริศนาอื่นคือ ทำไมการขยายหลอดเลือดเพื่อป้องกันทั้งหมดของผู้ป่วย PAH ประเภท 1ซึ่งแสดงถึงความเหมือนของโรคหลอดเลือดและพยาธิชีววิทยาของแต่ละกลุ่มย่อย ซึ่งไม่ใช่กรณี ดังนั้นจึงได้แนะนำว่าการรักษาเหล่านี้จะเท่า ๆ กันว่า ipah ซึ่งอาจเกิดขึ้นจากการไม่เหมาะสมกล้ามเนื้อเรียบที่ 15 ) ที่ pH ที่อาจจะเกิดขึ้นจากปฏิกิริยา autoimmune และอักเสบใน vasculature ปอด16 และโรคหัวใจที่เกี่ยวข้องกับกฎหมายขู่ ซึ่งอาจเกิดขึ้นจากการไหลของเลือดในปอดสูงและความเครียดที่แท้จริงใน endothelium.17 นี่อาจเป็นหนึ่งเหตุผลที่ผลการทดลองทางคลินิกของยาขยายหลอดเลือดในกลุ่มบริษัทจัดเป็นประเภทที่ 1 ป่าผสมแล้ว 18 – 21 มีปัญหาไม่แพ้กัน คือ ขาดการตรวจสอบการประเมินวิธีการที่ห้องล่างขวา ใช่ซึ่งมักจะบกพร่องในป่าจะได้รับผลกระทบ โดย drugs.22 แต่ไม่เคยมีหนึ่งการทดลองทางคลินิกที่ออกแบบมาเพื่อประเมินผลการรักษาเหล่านี้โดยตรงบนเตียง หลอดเลือดแดงที่ปอด หรือหัวใจห้องขวาล่าง ( RV ) กล้ามเนื้อหัวใจ เป็นการทดลองควบคุมแบบสุ่มเลือก 6 MW ทดสอบเป็นจุดยุติปฐมภูมิเพื่อสนับสนุน ยา ) . การไหลเวียน เมื่อวัดได้ตัวแปรผลลัพธ์ทุติยภูมิ ( ตารางที่ 1 ) แม้ว่าเป้าหมายของหลอดเลือดในการรักษาป่า คือ หลอดเลือด ปอด ความจำเพาะขาดพันธุ์เหล่านี้ในเส้นเลือดในปอด และมีผลกระทบต่อระบบการไหลเวียนโลหิต และกล้ามเนื้อหัวใจ ซึ่งส่วนใหญ่ได้ถูกละเว้นในการทดลองทางคลินิกสำหรับป้า