Certainly what people chose to say

Certainly what people chose to say to us was
textured by what we inadvertently solicited and by what they thought we wanted
to hear. Still, reticence about the colonial seemed to signal a discomfort that
extended beyond the interview dynamics. Subtle shifts, evasions and formulaic
responses located the fault lines of memory, the places of discomfort and disinterest
as well as those of safety and concern

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แน่นอนสิ่งที่ผู้คนเลือกที่จะพูดกับเราเป็น
พื้นผิวด้วยสิ่งที่เราร้องขอโดยไม่ตั้งใจและสิ่งที่พวกเขาคิดว่าเราต้องการที่จะได้ยิน
ยังคงเงียบเกี่ยวกับโคโลเนียลที่ดูเหมือนจะส่งสัญญาณความรู้สึกไม่สบายที่
ขยายเกินพลวัตการสัมภาษณ์ กะบอบบาง evasions และ formulaic
การตอบสนองอยู่ในสายความผิดของหน่วยความจำสถานที่ของความรู้สึกไม่สบายและเซ็ง
เช่นเดียวกับความปลอดภัยและความกังวล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คนที่เลือกจะบอกเราได้อย่างแน่นอน
พื้นผิว โดยร้องอะไรเราตั้งใจขอ และสิ่งที่พวกเขาคิดว่า เราต้อง
ฟัง ยังคง reticence เกี่ยวกับโคโลเนียลดูเหมือนจะ สบายเป็นสัญญาณที่
ขยายเกินเปลี่ยนแปลงสัมภาษณ์ เปลี่ยนแปลงเล็ก ๆ evasions และ formulaic
ตอบอยู่เส้นความผิดพลาดของหน่วยความจำ สถานสบายและ disinterest
บรรดาความปลอดภัยและความกังวล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แน่นอนว่าสิ่งที่ประชาชนเลือกที่จะบอกกับเราว่า
ซึ่งจะช่วยผมหยักศกโดยสิ่งที่เราไม่ได้ตั้งใจ solicited และว่าสิ่งที่เขาคิดว่าเราต้องการ
ซึ่งจะช่วยในการฟัง ยังไม่ฉูดฉาดเกี่ยวกับตามแบบอาณานิคมที่ดูเหมือนจะส่งสัญญาณความรู้สึกไม่สบายที่
ซึ่งจะช่วยขยายมากกว่าการให้ สัมภาษณ์ ที่ Dynamics การตอบกลับอย่างเรียบง่ายตามแบบกะ evasions และ formulaic
ตั้งอยู่เส้นความผิดปกติของหน่วยความจำที่ของความรู้สึกไม่สบายและหลักอัน
เป็นอย่างดีเป็นความห่วงใยและความ ปลอดภัย ที่