tatistical analysis of the data was

tatistical analysis of the data was accomplished by using the SPSS 16.0 software and Origin 8.0 software. Principal component analysis (PCA) and correlation analysis were adopted for investigating potential relationships among the data.

3. Results and discussion
3.1. THg and MeHg in rice tissues

Concentrations of THg and MeHg in rice tissues from the ten mining areas varied significantly, especially for the first four sites. The average concentrations of THg in rice seed (brown rice) were mostly higher than the maximum permissible limit in China of 20 μg kg−1 for crops (GB 2762-2005), except for FK, where only one of eighteen samples exceeded the limit. Moreover, the tolerable intake for MeHg recommended by FAO/WHO (FAO/WHO, 2011 and WHO, 2007) is 1.6 μg kg−1 bodyweight per week and the USEPA reference dose (RfD) for MeHg is 0.1 μg kg−1 bodyweight per day (USEPA, 1997b). Supposing that the average daily intake of rice was 250 g and the average bodyweight was 60 kg, the daily MeHg intake in WS (MeHg: 10.8–132.4 μg kg−1) would be in the range 0.04–0.6 μg kg−1, with the mean value of 0.13 μg kg−1 (if converted into weekly intake, in the range 0.3–3.9 μg kg−1), which mostly exceeded both the FAO/WHO and USEPA recommended limits. The high levels of THg and MeHg implied serious Hg contamination in rice paddy fields of selected sampling areas and could pose potential health threat.

For the first four sites, the highest mean THg concentration in seed was observed in WS (93.6 ± 114.2 μg kg−1), with the maximum of 584.4 μg kg−1, which was quite close to previously reported levels (569 μg kg−1, Horvat et al., 2003). The lowest one was found in FK (16.0 ± 4.1 μg kg−1) with the range 10.4–27.6 μg kg−1. The average THg levels in rice seed in DZ (85.8 ± 43.6 μg kg−1) and LMC (22.0 ± 5.3 μg kg−1) were both lower than those in WS but higher than those in FK. For MeHg, the highest mean concentration was again found in WS (30.4 ± 26.5 μg kg−1), with the maximum of 132.4 μg kg−1, which also accorded with previous report (145 μg kg−1, Horvat et al., 2003), followed by DZ (20.8 ± 9.3 μg kg−1), then LMC (12.3 ± 4.9 μg kg−1), and finally FK (2.0 ± 0.5 μg kg−1).

As a whole, Hg contamination degrees in rice plants were quite different among the ten mining areas. For the first four sites, the average concentrations of THg and MeHg in rice tissues followed the order: WS > DZ > LMC > FK. For the other six sites, the order was: WS5 > JJ > CSL > TR > NDP > BJ. The differences of both THg and MeHg in rice tissues among the sampling sites were significant (P < 0.01). The THg and MeHg concentrations in rice from the six sites were lower than those from WS, and close to those from DZ and LMC, but higher than the ones from FK.

3.2. THg, MeHg and Hg-w in soil

Table 2 shows the THg, MeHg and water soluble Hg (Hg-w) levels in soil samples. THg levels varied between the sites and were about one order of magnitude higher than those in roots. Comparing with some other important mines in the world such as Almadén, Spain (Millán et al., 2006) and Idrija, Slovenia (Biester et al., 1999), it could be found that these THg values are normal in Hg mining areas. However, these values were significantly high if compared with those in common soils from non-mining areas in China (Shi et al., 2013). For the first four sites, the mean THg concentrations in soil were 101,734.3 ± 60,220.7 μg kg−1 in WS (in the range 27,902.3–294,892.5 μg kg−1), 14,425.1 ± 7,809.1 μg kg−1 in DZ (in the range 7,655.8–33,888.2 μg kg−1), 7,859.1 ± 5,227.0 μg kg−1 in LMC (in the range 1,896.6–15,979.9 μg kg−1) and 2,287.7 ± 1,466.5 μg kg−1 in FK (in the range 587.1–5,524.4 μg kg−1). The mean THg levels in soil from the first four sites also followed the same order as rice tissues: WS > DZ > LMC > FK (P < 0.01), and the average THg concentrations in soil from the other six sites followed the order: TR > JJ > CSL > BJ > WS5 > NDP (P < 0.01).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

tatistical การวิเคราะห์ข้อมูลได้สำเร็จ โดยใช้ซอฟต์แวร์โปรแกรม 16.0 และ 8.0 กำเนิดซอฟต์แวร์ การวิเคราะห์ส่วนประกอบหลัก (PCA) และวิเคราะห์ความสัมพันธ์ถูกนำมาใช้เพื่อตรวจสอบศักยภาพความสัมพันธ์ระหว่างข้อมูล3. ผลลัพธ์ และสนทนา3.1. THg และ MeHg ในเนื้อเยื่อของข้าวความเข้มข้นของ THg และ MeHg ในเนื้อเยื่อข้าวจากพื้นที่เหมืองแร่ 10 แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับไซต์สี่ก่อน ส่วนใหญ่สูงกว่าวงเงินที่อนุญาตสูงสุดในประเทศจีนของ kg−1 μg 20 สำหรับพืช (GB 2762-2005), ยกเว้น FK ที่เดียวสิบแปดอย่างเกินขีดจำกัดความเข้มข้นเฉลี่ยของ THg ในเมล็ดข้าว (ข้าว) ได้ นอกจากนี้ การบริโภค tolerable สำหรับ MeHg ที่แนะนำ โดย FAO / ที่ (FAO / ที่ 2011 และ 2007) คือ bodyweight kg−1 μg 1.6 ต่อสัปดาห์ และยาอ้างอิง USEPA (ร็อกฟอร์ด RfD) สำหรับ MeHg คือ bodyweight kg−1 μg 0.1 ต่อวัน (USEPA, 1997b) ถ้าว่า การบริโภคประจำวันโดยเฉลี่ยของข้าว 250 g และ bodyweight เฉลี่ย 60 กก. บริโภค MeHg ประจำวันใน WS (MeHg: kg−1 μg 10.8-132.4) จะอยู่ในการช่วง 0.04 – 0.6 μg kg−1 กับค่าเฉลี่ยของ 0.13 μg kg−1 (ถ้าแปลงเป็นบริโภครายสัปดาห์ ในในช่วง 0.3-3.9 μg kg−1), ซึ่งส่วนใหญ่เกินทั้ง FAO / ใครและ USEPA แนะนำจำกัด ระดับสูงของ THg และ MeHg นัยร้ายแรง Hg ปนในข้าวนาข้าวสุ่มเลือกพื้นที่ และอาจก่อให้เกิดภัยคุกคามสุขภาพที่อาจเกิดขึ้นท่องเที่ยวครั้งแรกสี่ สมาธิ THg เฉลี่ยสูงที่สุดในเมล็ดถูกสังเกตใน WS (93.6 ± 114.2 kg−1 μg), 584.4 μg kg−1 ซึ่งใกล้กับระดับที่รายงานไปก่อนหน้านี้ (569 μg kg−1, Horvat และ al., 2003) สูงสุด หนึ่งถูกพบใน FK (16.0 ± 4.1 μg kg−1) กับ kg−1 μg ช่วง 10.4 – 27.6 ระดับ THg เฉลี่ยในข้าวเมล็ดใน DZ (85.8 ± 43.6 μg kg−1) และ LMC (22.0 ± 5.3 μg kg−1) ได้ต่ำกว่าใน WS แต่สูงกว่าใน FK สำหรับ MeHg ความเข้มข้นเฉลี่ยสูงสุดอีกครั้งพบใน WS (30.4 ± 26.5 kg−1 μg), สูงสุด 132.4 μg kg−1 ซึ่งยัง ทรัพย์กับรายงานฉบับก่อนหน้านี้ (145 μg kg−1, Horvat และ al., 2003), ตาม ด้วย DZ (20.8 ± 9.3 μg kg−1), แล้ว LMC (12.3 ± 4.9 kg−1 μg), และสุดท้าย FK (kg−1 μg 2.0 ± 0.5)ทั้งหมด Hg องศาการปนเปื้อนในข้าวพืชได้ค่อนข้างแตกต่างกันระหว่างพื้นที่เหมืองแร่ 10 ท่องเที่ยวครั้งแรกสี่ ความเข้มข้นเฉลี่ยของ THg และ MeHg ในเนื้อเยื่อข้าวตามใบสั่ง: WS > DZ > LMC > FK ท่องเที่ยวอื่น ๆ 6 ถูกใบสั่ง: WS5 > เจเจ > CSL > TR > NDP > BJ ความแตกต่างของ THg และ MeHg ในเนื้อเยื่อของข้าวระหว่างการสุ่มตัวอย่างไซต์ได้อย่างมีนัยสำคัญ (P < 0.01) ความเข้มข้น THg และ MeHg ในข้าวจากไซต์หกมีต่ำกว่าสินค้า จาก WS และจาก DZ และ LMC แต่สูงกว่าคนจาก FK3.2. THg, MeHg และ Hg-w ในดินตารางที่ 2 แสดง THg, MeHg และน้ำละลาย Hg (Hg-w) ระดับในตัวอย่างดิน THg ระดับแตกต่างกันระหว่างใน และได้ประมาณหนึ่งสั่งของขนาดสูงในราก เปรียบเทียบกับบางอื่น ๆ เหมืองสำคัญในโลกเช่น Almadén สเปน (Millán และ al., 2006) และ Idrija สโลวีเนีย (Biester et al., 1999), อาจพบค่า THg เหล่านี้ปกติในพื้นที่ทำเหมือง Hg อย่างไรก็ตาม ค่าเหล่านี้มีสูงมากถ้าเทียบกับกันดินเนื้อปูนจากพื้นที่ไม่ทำเหมืองในจีน (ชิ et al., 2013) ท่องเที่ยวครั้งแรกสี่ ความเข้มข้น THg หมายความว่าในดินมี kg−1 μg ± 60,220.7 101,734.3 WS (ใน kg−1 μg ช่วง 27,902.3 – 294,892.5), 14,425.1 ± 7,809.1 μg kg−1 ใน DZ (ใน kg−1 μg ช่วง 7,655.8 – 33,888.2), 7,859.1 ± 5,227.0 μg kg−1 ใน LMC (ใน kg−1 μg ช่วง 1,896.6 – 15,979.9) และ 2,287.7 ± 1,466.5 kg−1 μg ใน FK (ใน kg−1 μg ช่วง 587.1 – 5,524.4) ระดับ THg หมายความว่าในดินจากอเมริกาครั้งแรกสี่ยังตามใบสั่งเดียวกันเป็นเนื้อเยื่อข้าว: WS > DZ > LMC > FK (P < 0.01), และความเข้มข้น THg เฉลี่ยในดินจากไซต์อื่น ๆ 6 ตามใบสั่ง: TR > เจเจ > CSL > BJ > WS5 > NDP (P < 0.01)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การวิเคราะห์ tatistical ของข้อมูลที่ได้รับการประสบความสำเร็จโดยใช้โปรแกรม SPSS 16.0 ซอฟต์แวร์และแหล่งกำเนิด 8.0 ซอฟต์แวร์ การวิเคราะห์องค์ประกอบหลัก (PCA) และการวิเคราะห์ความสัมพันธ์ที่ถูกนำมาใช้สำหรับการตรวจสอบความสัมพันธ์ที่อาจเกิดขึ้นในหมู่ข้อมูล. 3 และการอภิปรายผล3.1 THG และ MeHg ในเนื้อเยื่อข้าวเข้มข้นของTHG และ MeHg ในเนื้อเยื่อข้าวจากสิบพื้นที่ที่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญการทำเหมืองแร่โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับสี่สถานที่แห่งแรก ความเข้มข้นเฉลี่ยของ THG ในเมล็ดข้าว (ข้าวกล้อง) ส่วนใหญ่สูงกว่าขีด จำกัด ที่อนุญาตสูงสุดในประเทศจีน 20 ไมโครกรัมต่อกิโลกรัม-1 สำหรับพืช (GB 2762-2005) ยกเว้น FK ที่เพียงหนึ่งในสิบแปดตัวอย่างเกินขีด จำกัด . นอกจากนี้การบริโภคพอประมาณสำหรับ MeHg แนะนำโดย FAO / WHO (FAO / WHO, 2011 และ WHO, 2007) คือ 1.6 ไมโครกรัมต่อกิโลกรัม 1 น้ำหนักตัวต่อสัปดาห์และปริมาณการอ้างอิง USEPA (กรมป่าไม้) สำหรับ MeHg 0.1 ไมโครกรัมต่อกิโลกรัม 1 น้ำหนักตัวต่อ วัน (USEPA, 1997b) เผื่อว่าว่าปริมาณเฉลี่ยต่อวันของข้าวเป็น 250 กรัมและน้ำหนักตัวเฉลี่ย 60 กิโลกรัมการบริโภคในชีวิตประจำวันใน MeHg WS (MeHg: 10.8-132.4 ไมโครกรัมต่อกิโลกรัม-1) จะอยู่ในช่วง 0.04-0.6 ไมโครกรัมต่อกิโลกรัม 1 กับ ค่าเฉลี่ย 0.13 ไมโครกรัมต่อกิโลกรัม-1 (ถ้าแปลงเป็นบริโภครายสัปดาห์ในช่วง 0.3-3.9 ไมโครกรัมต่อกิโลกรัม-1) ซึ่งเกินส่วนใหญ่ทั้ง FAO / WHO และ USEPA แนะนำข้อ จำกัด ระดับสูงของ THG และ MeHg นัยการปนเปื้อนปรอทร้ายแรงในข้าวนาข้าวภัยคุกคามสุขภาพของพื้นที่สุ่มตัวอย่างเลือกและอาจก่อให้เกิดศักยภาพ. สำหรับครั้งแรกที่สี่เว็บไซต์ค่าเฉลี่ยความเข้มข้น THG ที่สูงที่สุดในเมล็ดพบว่าใน WS (93.6 ± 114.2 ไมโครกรัม kg- 1) สูงสุด 584.4 ไมโครกรัมต่อกิโลกรัม-1 ซึ่งเป็นค่อนข้างใกล้เคียงกับระดับที่รายงานก่อนหน้านี้ (569 ไมโครกรัมต่อกิโลกรัม 1, วัต et al., 2003) คนต่ำสุดที่พบใน FK (16.0 ± 4.1 ไมโครกรัมต่อกิโลกรัม 1) กับช่วง 10.4-27.6 ไมโครกรัมต่อกิโลกรัม 1 ระดับ THG โดยเฉลี่ยในเมล็ดข้าว DZ (85.8 ± 43.6 ไมโครกรัมต่อกิโลกรัม-1) และ LMC (22.0 ± 5.3 ไมโครกรัมต่อกิโลกรัม 1) ทั้งสองต่ำกว่าผู้ที่อยู่ใน WS แต่สูงกว่าผู้ที่อยู่ใน FK สำหรับ MeHg ความเข้มข้นเฉลี่ยสูงสุดถูกพบอีกครั้งใน WS (30.4 ± 26.5 ไมโครกรัมต่อกิโลกรัม 1) กับสูงสุด 132.4 ไมโครกรัมต่อกิโลกรัม 1 ซึ่งสอดคล้องกับรายงานก่อนหน้า (145 ไมโครกรัมต่อกิโลกรัม 1, วัต et al., 2003) ตามด้วย DZ (20.8 ± 9.3 ไมโครกรัมต่อกิโลกรัม-1) จากนั้น LMC (12.3 ± 4.9 ไมโครกรัมต่อกิโลกรัม-1) และในที่สุดก็ FK (2.0 ± 0.5 ไมโครกรัมต่อกิโลกรัม 1). ในฐานะที่เป็นทั้งปรอทองศาการปนเปื้อนในข้าว พืชค่อนข้างแตกต่างกันสิบพื้นที่การทำเหมืองแร่ สำหรับครั้งแรกที่สี่เว็บไซต์ที่ความเข้มข้นเฉลี่ยของ THG และ MeHg ในเนื้อเยื่อข้าวตามลำดับที่: WS> DZ> LMC> FK สำหรับอีกหกเว็บไซต์เพื่อเป็น: WS5> JJ> CSL> TR> NDP> BJ ความแตกต่างของทั้งสอง THG และ MeHg ในเนื้อเยื่อข้าวในเว็บไซต์สุ่มตัวอย่างอย่างมีนัยสำคัญ (P <0.01) ความเข้มข้นและ THG MeHg ในข้าวจากหกเว็บไซต์ต่ำกว่าผู้ที่มาจาก WS และอยู่ใกล้กับผู้ที่มาจาก DZ และ LMC แต่สูงกว่าคนจาก FK. 3.2 THG, MeHg และปรอท-W ในดินตารางที่2 แสดง THG ที่ MeHg และละลายน้ำปรอท (Hg-W) ระดับในตัวอย่างดิน ระดับ THG แตกต่างกันระหว่างเว็บไซต์และประมาณหนึ่งลำดับความสำคัญสูงกว่าผู้ที่อยู่ในราก เมื่อเปรียบเทียบกับการทำเหมืองแร่ที่สำคัญอื่น ๆ ในโลกเช่น Almaden, สเปน (Millán et al., 2006) และ Idrija, สโลวีเนีย (Biester et al., 1999) ก็อาจจะพบว่าสิ่งเหล่านี้ค่า THG เป็นปกติในพื้นที่การทำเหมืองแร่ปรอท อย่างไรก็ตามค่าเหล่านี้อยู่ในระดับสูงอย่างมีนัยสำคัญเมื่อเปรียบเทียบกับผู้ที่อยู่ในดินที่พบบ่อยจากพื้นที่ที่ไม่ใช่การทำเหมืองแร่ในประเทศจีน (ชิ et al., 2013) สำหรับครั้งแรกที่สี่เว็บไซต์ที่ความเข้มข้นเฉลี่ย THG ในดินเป็น 101,734.3 60,220.7 ±ไมโครกรัมต่อกิโลกรัมใน 1 WS (ในช่วง 27,902.3-294,892.5 ไมโครกรัมต่อกิโลกรัม 1) 14,425.1 7,809.1 ±ไมโครกรัมต่อกิโลกรัมใน 1 DZ (ในช่วง 7,655.8- 33,888.2 ไมโครกรัมต่อกิโลกรัม 1) 7,859.1 5,227.0 ±ไมโครกรัมต่อกิโลกรัมใน 1 LMC (ในช่วง 1,896.6-15,979.9 ไมโครกรัมต่อกิโลกรัม-1) และ 2,287.7 1,466.5 ±ไมโครกรัมต่อกิโลกรัมใน 1 FK (ในช่วง 587.1-5,524.4 ไมโครกรัมต่อกิโลกรัม 1) . ระดับเฉลี่ย THG ในดินจากครั้งแรกที่สี่เว็บไซต์ยังตามลำดับเดียวกับเนื้อเยื่อข้าว WS> DZ> LMC> FK (P <0.01) และความเข้มข้น THG เฉลี่ยในดินจากที่อื่น ๆ หกเว็บไซต์ตามคำสั่งที่ TR > JJ> CSL> BJ> WS5> NDP (P <0.01)