2.4. Secondary aim e predictors of

2.4. Secondary aim e predictors of response to treatment
The correlations between changes in headaches and changes in the two measures of depression were investigated, with no sig- nificant outcomes. The correlations were, r 1⁄4 .34, p 1⁄4 .22, for BDI-II and, r 1⁄4 .16, p 1⁄4 .57, for PHQ-9. Correlations were calculated be- tween changes in headache and changes in depression between baseline and post-treatment, and the following potential predictor variables: Baseline depression (BDI-II and PHQ-9), age, and head- ache chronicity. None of the potential predictor variables predicted changes in headaches or depression. The only correlations that achieved statistical significance were the obvious and trivial ones; that is, the two depression measures at baseline, r 1⁄4 .54, p 1⁄4 .001, the two change in depression measures, r 1⁄4 .70, p 1⁄4 .001, and age and headache chronicity, r 1⁄4 .43, p 1⁄4 .009.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2.4 การศึกษาจุดมุ่งหมายอี predictors ของตอบสนองต่อการรักษาความสัมพันธ์ระหว่างการเปลี่ยนแปลงในอาการปวดหัวและการเปลี่ยนแปลงในมาตรการสองโรคซึมเศร้าได้ตรวจสอบ กับผลไม่ sig nificant ความสัมพันธ์ที่ถูก r 1⁄4 .34, .22, 1⁄4 p สำหรับ BDI II และ r 1⁄4 .16, p 1⁄4 .57 สำหรับ PHQ-9 ความสัมพันธ์ที่คำนวณได้-tween เปลี่ยนแปลงปวดศีรษะและการเปลี่ยนแปลงในภาวะซึมเศร้าระหว่างพื้นฐานหลังการรักษา และตัวแปร predictor เป็นไปดังต่อไปนี้: พื้นฐานภาวะซึมเศร้า (BDI II และ PHQ-9), อายุ และ chronicity ปวดหัว ไม่มีตัวแปร predictor อาจทำนายการเปลี่ยนแปลงในภาวะซึมเศร้าหรืออาการปวดหัว ความสัมพันธ์เท่านั้นที่ทำได้นัยสำคัญทางสถิติถูกชัดเจน และเล็กน้อย นั่นคือ ประเมินภาวะซึมเศร้า 2 ที่หลัก r 1⁄4 .54, p 1⁄4 .001 สองเปลี่ยนวัดภาวะซึมเศร้า r 1⁄4 .70, p 1⁄4 .001 และอายุ และปวด chronicity, r 1⁄4 .43, p 1⁄4 .009

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2.4 พยากรณ์อีมัธยมศึกษาจุดมุ่งหมายของการตอบสนองต่อการรักษาความสัมพันธ์ระหว่างการเปลี่ยนแปลงในอาการปวดหัวและการเปลี่ยนแปลงในสองมาตรการของภาวะซึมเศร้าได้รับการตรวจสอบโดยไม่มีผล nificant ลายเซ็น
ความสัมพันธ์ได้อา 1/4 0.34 พี 1/4 0.22 สำหรับดัชนีค่าระวางเรือ-II และอาร์ 1/4? 0.16 พี 1/4 0.57 สำหรับ PHQ-9 ความสัมพันธ์นี้จะถูกคำนวณการเปลี่ยนแปลงถูกต้องทวีในอาการปวดหัวและการเปลี่ยนแปลงในภาวะซึมเศร้าระหว่างก่อนและหลังการรักษาและตัวแปรที่อาจเกิดขึ้นต่อไปนี้: ภาวะซึมเศร้าพื้นฐาน (BDI-II และ PHQ-9) อายุและปวดหัว chronicity ไม่มีของตัวแปรที่อาจเกิดขึ้นคาดการณ์การเปลี่ยนแปลงในอาการปวดหัวหรือภาวะซึมเศร้า ความสัมพันธ์ที่ประสบความสำเร็จเพียงนัยสำคัญทางสถิติคือคนที่เห็นได้ชัดและน่ารำคาญ; นั่นคือทั้งสองมาตรการภาวะซึมเศร้าที่ baseline อา 1/4 0.54 พี 1/4 001 ทั้งสองมาตรการการเปลี่ยนแปลงในภาวะซึมเศร้า, อาร์ 1/4 0.70 พี 1/4 0.001 และอายุและ chronicity ปวดหัว , อาร์ 1/4 0.43 พี 1/4 0.009

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2.4 . จุดมุ่งหมายคือการตอบสนองต่อระดับและรักษาความสัมพันธ์ระหว่างการเปลี่ยนแปลง
ปวดศีรษะและการเปลี่ยนแปลงใน 2 มาตรการของภาวะซึมเศร้า คือ ไม่มีซิก - ผล nificant . ความสัมพันธ์ , R 1 ⁄ 4 . 34 , P 1 ⁄ 4 . 22 , bdi-ii และ R 1 ⁄ 4  . 16 P 1 ⁄ 4 . 57 , phq-9 .ความสัมพันธ์ได้ถูก - ทวีการปวดศีรษะและการเปลี่ยนแปลงระหว่างก่อนและหลังการรักษาภาวะซึมเศร้าและทำนายตัวแปรตามศักยภาพพื้นฐาน ( และภาวะซึมเศร้า : bdi-ii phq-9 ) อายุ และปวดหัว - โสด . ไม่มีของตัวแปรทำนายศักยภาพการปวดศีรษะ หรือซึมเศร้าแต่ความสัมพันธ์ที่ได้สถิติเป็นคนชัดเจน และเล็กน้อย นั่นคือ มาตรการที่ 2 ซึมเศร้าระยะ R 1 ⁄ 4 54 , P 1 ⁄ 4 . 001 , สองการเปลี่ยนแปลงมาตรการ depression R 1 ⁄ 4 . 70 , P 1 ⁄ 4 . 001 และอายุ และความเรื้อรังของโรคปวดศีรษะ R 1 ⁄ 4 . 43 , p 1 ⁄ 4 . 009 .