figures floated through the mist. M

figures floated through the mist. Men and women, elderly and young, all looked confused. As they neared Meng Hao, he felt a coldness that seemed capable of freezing the soul.

Meng Hao gradually grew colder, until it seemed as if his very life force were about to be extinguished. It was at this point that Meng Hao noticed that this group of people was not the same group that he had encountered on the last land mass, when he was chasing Yi Chenzi.

Next to him, the azure-robed man continued to sit there, occasionally sipping alcohol. As he looked at the group of people, the melancholy in his eyes grew deeper, and the corners of his mouth twisted with bitterness.

He examined them closely, as if he were looking for something. He examined each figure closely, and when he reached the last one, his loneliness seemed to grow deeper. He frowned and took another drink.

The figures moved toward the rock Meng Hao was on, and as they grew close, they suddenly stopped. The blankness and confusion in their faces suddenly turned into viciousness. They looked over at the rock, and the azure-robed man.

The man looked back at them, and then waved his hand. As he did, the figures continued to float on by. They moved off into the distance, their confusion once again restored. Faint voices were again heard.

“When will the Bridge of Immortality reappear like new…? Sir, on what day will we again lay eyes on you…?”

The sound faded off into the distance, and the grayness in the void disappeared. There was no tempest like before. The silence was restored.

As everything returned to normal, the three hundred meter wide rock that Meng Hao was on once again began to move forward at top speed.

Meng Hao’s body trembled as he recovered. His heart shook because of this second encounter with these bizarre figures. Without thinking about it, he turned to the azure-robed man and asked, “What are they…?”

After asking the question, Meng Hao realized that, considering the man’s Cultivation base, and the days of silence, it was likely that he might not get an answer to the question.

“Bridge Slaves,” said the azure-robed man, his voice soft.

“After the Bridge of Immortal Treading was destroyed by Ancestor Ji, the surviving will of the bridge settled in this spot. People who coveted eternity and sought to extend their lives found their wills dissolved, and they became Bridge Slaves.

“They achieved the eternal life they sought, but the price… was that they became slaves of the bridge. Day and night, throughout their eternal lives, they slave away to rebuild the Bridge of Immortal Treading, which of course, can never be rebuilt.”

Hearing this explanation caused Meng Hao’s mind to spin. He turned to look in the direction the figures had departed in, but all he could see was blackness, as if an enormous screen of darkness were covering over everything.

The man began to mutter bitterly, “Everything in the world comes with a price… a price….” He held the alcohol flagon in front of him, gripping it tightly.

Time passed. Meng Hao asked no further questions, nor did the man say anything further. He reclined there in his silence, staring off into the void, disconsolately drinking his alcohol.

Meng Hao sat there thoughtfully. The term Bridge Slave certainly seemed appropriate. They acquired eternity, but the price they paid was a great one. When he thought of this, it caused Meng Hao to recall the Bridge Slaves’ faint voices.

Two more months passed. Up ahead in the void appeared an enormous rock. This was another Immortality Bridgestone, its vastness virtually indescribable. It appeared to be about ten times larger than the land mass he had just come from.

An incredible pressure radiated out from it, enveloping everything in the area as it floated there in the void. Its edges were irregularly shaped, causing Meng Hao to think of the image of the enormous, broken bridge he had seen stretching boundlessly out in the starry sky.

It was at this moment that the azure-robed man suddenly stood up.

“Would you like a drink?” he asked, turning his head to look at Meng Hao. His eyes were clear and filled with a profundity like that of the stars in the sky. This was the second time the man had taken the initiative to speak. The first time was when he had arrived. Considering this was the second time, Meng Hao understood… that he was about to leave.

Meng Hao stood up, clasped hands and bowed deeply. He looked at the azure-robed man, his eyes glittering. After a moment’s hesitation, he nodded.

The man smiled, then waved his hand, causing the alcohol flagon to fly over to Meng Hao. Meng Hao grabbed it and, without hesitation, drank a mouthful.

As the alcohol flowed down his throat, a burning sensation exploded out. It felt like fire, and caused Meng Hao’s Cultivation base to rotate wildly.

“

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตัวเลขลอยผ่านทะเลหมอก ผู้ชายและผู้หญิง ผู้สูงอายุ และหนุ่ม สาว ทั้งหมดดูสับสน ขณะที่พวกเขา neared เฮาเมง เขารู้สึกว่าความหนาวเย็นที่ดูเหมือนความสามารถในการตรึงจิตวิญญาณเฮา เมงค่อย ๆ เติบโตหนาว จนดูเหมือนเป็นถ้าบังคับชีวิตมากกำลังจะถูกดับ มันเป็นที่จุดนี้ว่า เมงเฮาสังเกตเห็นว่า คนกลุ่มนี้เป็นกลุ่มเดียวกันที่เขาได้พบในมวลดินครั้งสุดท้าย เมื่อเขาถูกไล่ยี่ Chenzi ไม่ถัดจากเขา ชายจีวร azure ยังคงนั่ง จิบเครื่องดื่มแอลกอฮอล์บางครั้ง เขามองไปที่กลุ่มคน ความเศร้าโศกในตาโตลึก และมุมของปากบิด ด้วยความขมขื่นเขาตรวจสอบพวกเขาอย่างใกล้ชิด ประหนึ่งว่าเขากำลังค้นหาบางสิ่งบางอย่าง เขาตรวจสอบคนใกล้ชิด และเมื่อมาถึงสุดท้าย ความเหงาของเขาดูเหมือนจะ เติบโตลึก เขา frowned และเอาเครื่องดื่มตัวเลขถูกย้ายไปทางร็อคเมงเฮาเป็นบน และขณะที่พวกเขาเติบโตปิด พวกเขาก็หยุด Blankness และความสับสนในหน้าที่ก็กลายเป็น viciousness พวกเขามองไปที่หิน และชายจีวร azureคนดูกลับพวกเขา แล้ว โบกมือ ตามที่เขาได้ ตัวเลขยังคงลอยโดย พวกเขาย้ายออกเป็นระยะทาง ความสับสนของตนคืนอีกครั้ง อีกครั้งได้ยินเสียงลม"เมื่อจะสะพานความเป็นอมตะปรากฏเหมือนใหม่... รัก บนจะวันอะไรเราอีกยลคุณ...? "เสียงจางหายออกไปเป็นระยะทาง และ grayness ในความว่างเปล่าหายไป ไม่วุ่นวายเหมือนก่อนได้ ความเงียบกลับมาเป็นทุกอย่างกลับไปปกติ กว้างสามร้อยเมตรหินที่เฮาเมงอีกครั้งเริ่มก้าวที่เร็วสูงสุดร่างกายเมงเฮา trembled เขาฟื้น รักหัวใจของเขา เพราะวินาทีนี้พบกับตัวเลขเหล่านี้แปลกประหลาด โดยไม่คิดเกี่ยวกับมัน เขาหันไปชายจีวร azure และ ถาม "คืออะไร..."หลังจากถามคำถาม เฮาเมงตระหนัก พิจารณาพื้นฐานในการเพาะปลูกของมนุษย์ และวันที่ของความเงียบ มันก็มีแนวโน้มว่า เขาอาจไม่ได้รับคำตอบของคำถาม"สะพานทาส กล่าวว่า จีวร azure คน เสียงของเขานุ่มนวล"หลังจากสะพานของอมตะ Treading ถูกทำลาย โดยบรรพบุรุษจิ การรอดตายจะของสะพานในจุดนี้ ผู้ที่อดีตนิรันดร และขอขยายชีวิตพบละลายพินัยกรรมของพวกเขา และพวกเขากลายเป็นทาสสะพาน"พวกเขาได้รับชีวิตนิรันดร์ที่พวกเขาขอ แต่ราคา...ถูกว่า พวกเขาเป็นทาสของสะพาน วันและคืน ตลอดชีวิตนิรันดร์ พวกเขาเป็นทาสจากการสร้างใหม่สะพานของอมตะ Treading ซึ่งแน่นอน สามารถไม่เคยถูกสร้าง "ได้ยินคำอธิบายนี้เกิดจากใจเมงเฮาปั่น เขาหันไปมองตามทิศทางตัวเลขจะเดินออกไปใน แต่ทั้งหมดที่เขาสามารถเห็นก็มืด เช่นถ้าจอภาพขนาดใหญ่ความมืดครอบคลุมทุกอย่างชายนั้นเริ่ม mutter พิรี้พิไร, "ทุกอย่างในโลกมาพร้อมราคา...ราคา..." เขาจัดการเสร็จสมบูรณ์ของแอลกอฮอล์หน้าเขา จับแน่นเวลาที่ผ่านไป เมงเฮาถามไม่เพิ่มเติม หรือไม่คนพูดอะไรเพิ่มเติม เขาปรับเอนได้มีในความเงียบของเขา จ้องมองออกเป็นโมฆะ disconsolately ดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ของเขาเฮา เมงส.มีความคิด คำว่าทาสสะพานแน่นอนดูเหมือนเหมาะสม เขาได้มานิรันดร์ แต่พวกเขามี หนึ่งดี เมื่อเขาคิดว่า นี้ มันเกิดเมงเฮาจะจำเสียงลมของทาสสะพานสองเดือนผ่านไป ค่าล่วงหน้าในเป็นโมฆะปรากฏเป็นหินขนาดใหญ่ นี่เป็นอีกความเป็นอมตะ Bridgestone ความกว้างใหญ่แทบพรรณนา มันดูเหมือนจะมากกว่ามวลที่ดินที่เขาได้มาจากเพียงประมาณสิบครั้งการดันเหลือเชื่อที่แผ่ออกมาจากมัน ห่อหุ้มทุกอย่างในพื้นที่ขณะที่ลอยอยู่มีในความว่างเปล่า ขอบถูกฝ้า เมงเฮาให้นึกภาพของสะพานใหญ่ หักเขาได้เห็นยืดสามารถออกในบนท้องฟ้าที่ก่อให้เกิดขณะนี้ที่ชายจีวร azure ก็ลุกขึ้นยืนได้"คุณต้องการเครื่องดื่ม" เขาถาม เปลี่ยนหัวของเขามองเฮาเมง ตาของเขาได้ชัดเจน และเต็มไป ด้วยซึ้งเหมือนดาวในท้องฟ้า นี้เป็นครั้งสองที่คนได้นำความคิดริเริ่มที่จะพูด ครั้งแรกคือเมื่อเขามาถึง พิจารณานี้เป็นครั้งสอง เมงเฮาเข้าใจ...ว่า เขาก็จะออกจากเฮา เมงยืนขึ้น clasped มือ และลงลึก เขามองไปที่ชายจีวร azure ตาระยิบระยับ หลังจากลังเลทันที เขาเลยต้องการคนยิ้ม แล้วโบกมือของเขา ทำให้เสร็จสมบูรณ์แอลกอฮอล์จะบินไปยังห้าวเมง เฮา เมงคว้ามัน และ โดยไม่ลังเล ดื่มคำหนึ่งเป็นแอลกอฮอล์ไหลลงลำคอของเขา แสบกระจายออก มันรู้สึกเหมือนไฟไหม้ และเกิดเมงเฮาปลูกฐานหมุนอย่างดุเดือด“