Six years have passed since then an

Six years have passed since then and you now attend Hakuren Junior High as a first-year together with Yukimura. The two of you were still best friends, but your feelings had started to grow stronger over the years and eventually led to love. Yes, you love Yukimura, but you were too afraid to tell him.

You still are very grateful for the time he saved you and confessing to him felt like asking him to love you and you couldn't do that, he already had done so much for you by saving you and by being with you every day. And besides this, there still was your childhood promise with Yukimura, that the two of you would always be best friends. This promise obviously didn't include the concept love.

It was Saturday morning and Yukimura said he had a surprise for you, you were kind of suspicious of his surprise, because he isn't the kind of boy for surprises. He told you to wear something warm but comfortable, so you put on a warm purple sweater and blue jeans.

The doorbell rang and you ran downstairs to open the door, you knew it was Yukimura, who else could it be?

''Ohayou Hyouga-kun!'' You said as you opened the door to let him in.

Yukimura had a backpack with him. You thought it was pretty big.

''Ohayou [F/n]-chan!''

''What's in the bag?''

''That's part of the surprise! Are you ready to go?''

''Yeah, just let me grab my coat.''

What was with Yukimura and all the surprises today?

As soon as you had grabbed your coat, Yukimura dragged you out of the door.

''Matte Hyouga-kun!'' You exclaimed, ''the door isn't closed yet and I still have to put on my coat. Would it really hurt to wait five more seconds?''

''Fine'' Yukimura let go of your hand and you quickly closed the door and put on your coat.

''Now we can go.'' You said.

''Well it's about time'' Yukimura joked.

You rolled your eyes as Yukimura took hold of your hand once again and dragged you away from your house. You blushed because of the contact, luckily Yukimura didn't see it.

''Where are we going?''

''You'll see.''

Why wouldn't Yukimura tell you anything? You knew it was supposed to be a surprise, but this was so unlike him.

While you were lost in your thoughts, trying to find a way to explain Yukimura's behavior, Yukimura had let go of your hand.

''We're here.'' Yukimura said.

You were staring at the lake that was near your house and things had completely stopped making sense. Why would Yukimura bring you here?

''Why are we here Hyouga-kun?''

''We'' Yukimura said while taking something out of his bag, ''are going ice-skating.''

Did he just really say that, did he really say ice-skating? No, you wouldn't believe it, the boy who saved you from the cold water and the hole in the ice, could he really think you would want to go ice-skating again?

As much as you didn't want to believe it, the evidence that you heard it right was right in front of your eyes. Yukimura was holding two pairs of skates in his hand.

You couldn't, you couldn't go ice-skating, not after what happened 6 years ago. You backed away and ran, away from what you were so afraid of.

''[F/n]-chan matte!''

You ignored Yukimura's voice, desperate to get away. You didn't want to go home, your mom would immediately know that something was wrong and you didn't feel like explaining.

Somewhere near the lake was a hill and you went there so you could sit down on the bench that was placed there. As soon as you sat, you started crying silently, you couldn't go ice-skating, you were too afraid and you thought Yukimura understood, but apparently he didn't.

You wanted to believe he brought you here not knowing you were afraid of ice-skating, but you couldn't. He had to know and yet he brought you here, you didn't know why and tears kept streaming down your face.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หกปีแล้วตั้งแต่นั้น และคุณตอนนี้เข้า Hakuren จูเนียร์สูงเป็นปีแรกพร้อมกับยูคิมูระ คุณสองได้เพื่อนที่ดีที่สุดยัง แต่ความรู้สึกของคุณเริ่มที่จะเติบโตแข็งแกร่งปี และในที่สุดนำไปสู่ความรัก ใช่ คุณรักยูคิมูระ แต่คุณกลัวไปบอกเขาคุณยังอยู่ขอบคุณมากสำหรับเวลาที่เขาบันทึกไว้ แล้วก็ตามเขารู้สึกว่าขอให้เขารักคุณและคุณไม่สามารถทำเช่นนั้น แล้วแล้วดีมากสำหรับคุณ โดยประหยัด และอยู่กับคุณทุกวัน และนอกจากนี้ ยังมีสัญญาวัยเด็กของคุณกับยูคิมูระ ที่คุณสองจะเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดเสมอ สัญญานี้อย่างชัดเจนไม่รวมแนวคิดรักมันเป็นเช้าวันเสาร์ และยูคิมูระกล่าวว่า เขาประหลาดใจสำหรับคุณ คุณมีชนิดที่น่าสงสัยแปลกใจเขา เนื่องจากเขาไม่ได้ชนิดของเด็กการประหลาดใจ เขาบอกว่า คุณสามารถสวมใส่ได้อย่างอบอุ่นยิ้ม เพื่อให้คุณใส่กางเกงยีนส์สีน้ำเงินและเสื้อกันหนาวสีม่วงที่อบอุ่นกริ่งบ้านรัง และคุณวิ่งด้านล่างเพื่อเปิดประตู คุณรู้ว่า มันเป็นยูคิมูระ ใครบ้างที่อาจจะถูกหรือไม่" Ohayou Hyouga-kun !'' คุณกล่าวว่า ตามที่คุณเปิดประตูให้เขาในยูคิมูระเป้กับเขาได้ คุณคิดว่า มันเล็กมาก" Ohayou [F/n] -จันทร์!''''สิ่งที่อยู่ในกระเป๋า''' ที่เป็นส่วนหนึ่งของการประหลาดใจ พร้อมไป?''''ใช่ เพียงผมคว้าเสื้อของฉัน ''สิ่งที่เป็นกับยูคิมูระและประหลาดใจทุกวันนี้ทันทีที่คุณได้คว้าเสื้อของคุณ ยูคิมูระลากคุณออกจากประตูนิ้วกระดาษ Hyouga-kun ' คุณทางหลุดรอด, '' ประตูไม่ได้ปิด และฉันยังต้องใส่เสื้อของฉัน จะได้จริง ๆ เจ็บรอห้าวินาทีเพิ่มเติม?''ยูคิมูระ ''ดี '' ปล่อยมือของคุณ และคุณปิดประตูอย่างรวดเร็ว และวางบนเสื้อของคุณ''ตอนนี้เราสามารถไป '' คุณกล่าว''ดีถึงเวลา '' ยูคิมูระพูดติดตลกคุณสะสมตายูคิมูระเอาค้างมืออีกครั้ง และลากคุณออกไปจากบ้านของคุณ คุณขวยเขินเนื่องจาก มีผู้ติดต่อ โชคดียูคิมูระไม่ได้เห็น''คือเราไปไหน'''คุณจะเห็นด้วย ''ทำไมไม่ยูคิมูระบอกอะไร คุณรู้ว่า มันควรเป็น ความประหลาดใจ แต่นี้ไม่ได้แตกต่างจากเขาในขณะที่คุณมีสูญหายไปในความคิดของคุณ พยายามหาวิธีอธิบายลักษณะการทำงานของยูคิมูระ ยูคิมูระก็ปล่อยมือ''เรานี่ '' ยูคิมูระกล่าวคุณถูกจ้องเลที่ใกล้บ้านของคุณ และทั้งหมดหยุดสิ่งที่ทำให้รู้สึก ทำไมต้องยูคิมูระนำคุณที่นี่'' ทำไมเราจึงอยู่ที่นี่ Hyouga-kun ?''''เรา '' ยูคิมูระกล่าวว่า ในขณะถ่าย อะไรเขากระเป๋า, ''ได้สเก็ตไป ''ไม่ได้เขาจริง ๆ พูดว่า ได้เขาจริง ๆ ว่า สเก็ต ไม่ ไม่เชื่อ เด็กที่บันทึกคุณจากน้ำเย็นและหลุมน้ำแข็ง สามารถเขาคิดว่า คุณอยากไป ice-skating อีกเท่าที่คุณไม่ต้องเชื่อ หลักฐานว่า คุณได้ยินมันขวามีหน้าตา ยูคิมูระได้จับสองคู่ของรองเท้าสเกตในมือของเขาคุณไม่สามารถ คุณไม่สามารถไปสเก็ต หลังจาก 6 ปีที่ผ่านมาเกิดอะไรขึ้นไม่ คุณสำรองออกไป และ วิ่ง จากอะไรคุณกลัวดังนั้นนิ้ว [F/n] -เคลือบจาน!''คุณละเว้นเสียงของยูคิมูระ หมดหวังที่จะได้รับ คุณไม่อยากกลับบ้าน คุณแม่ของคุณจะรู้ทันทีว่า มีอะไรผิดพลาด และคุณไม่อยากอธิบายที่ใดที่หนึ่งใกล้ทะเลสาบมีเนินเขา และคุณก็มีดังนั้นคุณสามารถนั่งลงบนม้านั่งที่วางมี ทันทีคุณเสาร์ คุณเริ่มร้องไห้เงียบ ๆ คุณไม่สามารถไปสเก็ต คุณกลัวเกินไป และคุณคิดว่า เข้าใจยูคิมูระ แต่เห็นได้ชัดว่าเขาไม่คุณต้องเชื่อว่า คุณนี่ไม่ทราบว่า คุณกลัวสเก็ต แต่คุณไม่สามารถนำ เขาต้องรู้ และยังได้ นำคุณคุณไม่รู้ว่าทำไมที่นี่ และน้ำตาเก็บไว้ส่งกระแสข้อมูลลงใบหน้าของคุณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หกปีที่ผ่านมาตั้งแต่นั้นมาและตอนนี้คุณเข้าร่วม Hakuren มัธยมเป็นปีแรกที่ร่วมกับ Yukimura คุณสองคนก็ยังคงเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด แต่ความรู้สึกของคุณได้เริ่มต้นที่จะเติบโตแข็งแกร่งในช่วงหลายปีและก็นำไปสู่ความรัก ใช่คุณรัก Yukimura แต่คุณกลัวเกินไปที่จะบอกเขา. คุณยังรู้สึกขอบคุณมากสำหรับเวลาที่เขาบันทึกไว้ให้คุณและสารภาพกับเขารู้สึกเหมือนขอให้เขารักคุณและคุณไม่สามารถทำอะไรที่เขาเคยทำมาแล้วดังนั้น มากสำหรับคุณโดยคุณประหยัดและอยู่กับคุณทุกวัน และนอกจากนี้ยังคงเป็นสัญญาในวัยเด็กของคุณด้วย Yukimura ที่สองของคุณมักจะเป็นเพื่อนที่ดีที่สุด สัญญานี้เห็นได้ชัดไม่ได้รวมถึงความรักแนวคิด. มันเป็นเช้าวันเสาร์และ Yukimura กล่าวว่าเขามีความประหลาดใจสำหรับคุณคุณเป็นชนิดของที่น่าสงสัยของความประหลาดใจของเขาเพราะเขาไม่ได้เป็นชนิดของเด็กที่น่าประหลาดใจ เขาบอกว่าคุณจะสวมใส่สิ่งที่อบอุ่น แต่ความสะดวกสบายเพื่อให้คุณใส่เสื้อยืดสีม่วงที่อบอุ่นและกางเกงยีนส์สีน้ำเงิน. รังออดและคุณวิ่งลงมาชั้นล่างเพื่อเปิดประตูคุณรู้ว่ามันเป็น Yukimura ที่อื่นมันอาจจะ? '' Ohayou Hyouga คุง! '' คุณบอกว่าในขณะที่คุณเปิดประตูให้เขาใน. Yukimura มีกระเป๋าเป้สะพายหลังกับเขา คุณคิดว่ามันเป็นใหญ่สวย. '' Ohayou [F / n] -chan! '' '' มีอะไรในกระเป๋า? '' '' ที่เป็นส่วนหนึ่งของความประหลาดใจ! คุณพร้อมที่จะไป? '' '' ใช่เพียงแจ้งให้เราคว้าเสื้อของฉัน. '' สิ่งที่อยู่กับ Yukimura และที่น่าประหลาดใจทั้งหมดในวันนี้ทันทีที่คุณได้คว้าเสื้อคลุมของคุณYukimura ลากคุณออกจากประตู. '' ด้าน Hyouga คุง! '' คุณอุทาน '' ประตูไม่ได้ปิดและยังฉันยังคงต้องใส่เสื้อของฉัน มันจะเจ็บจริงๆรออีกห้าวินาที? '' '' ดี '' Yukimura ปล่อยให้ไปของมือของคุณและคุณได้อย่างรวดเร็วปิดประตูและวางบนเสื้อของคุณ. '' ตอนนี้เราสามารถไป. '' คุณบอกว่า. '' ดี มันเป็นเรื่องของเวลา '' Yukimura ตลก. คุณรีดตาของคุณเป็น Yukimura จับมือของคุณอีกครั้งและลากคุณออกจากบ้านของคุณ คุณเขินเพราะติดต่อ Yukimura โชคดีที่ไม่ได้เห็นมัน. '' เราจะไปที่ไหน? '' '' คุณจะเห็น. '' ทำไมจะไม่ Yukimura บอกอะไร? คุณรู้ว่ามันควรจะเป็นความประหลาดใจ แต่ตอนนี้จึงไม่เหมือนเขา. ในขณะที่คุณได้หายไปในความคิดของคุณพยายามที่จะหาวิธีที่จะอธิบายพฤติกรรมของ Yukimura, Yukimura ได้ปล่อยให้ไปของมือของคุณ. '' เราอยู่ที่นี่ '' กล่าวว่า Yukimura. คุณถูกจ้องมองที่ทะเลสาบที่อยู่ใกล้บ้านของคุณและสิ่งที่มีสมบูรณ์หยุดทำให้ความรู้สึก Yukimura จะทำไมนำคุณที่นี่? '' ทำไมเราที่นี่ Hyouga คุง? '' '' เรา '' Yukimura กล่าวว่าในขณะที่การบางสิ่งบางอย่างออกมาจากกระเป๋าของเขา '' จะไปสเก็ตน้ำแข็ง. '' เขาก็แค่บอกว่า ไม่เขาจริงๆว่าสเก็ตน้ำแข็ง? ไม่มีคุณจะไม่เชื่อว่าเด็กที่ช่วยคุณจากน้ำเย็นและหลุมในน้ำแข็งจริงๆเขาอาจจะคิดว่าคุณจะต้องการที่จะไปสเก็ตน้ำแข็งอีกครั้งหรือไม่เท่าที่คุณไม่ต้องการที่จะเชื่อว่าหลักฐานที่คุณได้ยินมันขวาที่ถูกต้องในสายตาของคุณ Yukimura ถือสองคู่ของรองเท้าสเก็ตในมือของเขา. คุณอาจจะไม่ได้คุณไม่สามารถไปสเก็ตน้ำแข็งไม่ได้หลังจากสิ่งที่เกิดขึ้น 6 ปีที่ผ่านมา คุณถอยห่างและวิ่งออกไปจากสิ่งที่คุณกลัว. '' [F / n] เคลือบ -chan! '' คุณไม่สนใจเสียงของ Yukimura หมดหวังที่จะได้รับไป คุณไม่ได้ต้องการที่จะไปบ้านคุณแม่ของคุณทันทีจะได้รู้ว่ามีบางอย่างที่ไม่ถูกต้องและคุณไม่ได้รู้สึกเหมือนอธิบาย. ที่ไหนสักแห่งที่อยู่ใกล้ทะเลสาบเป็นเนินเขาและคุณไปที่นั่นเพื่อให้คุณสามารถนั่งลงบนม้านั่งที่อยู่ที่นั่น . ทันทีที่คุณนั่งคุณเริ่มร้องไห้เงียบ ๆ คุณไม่สามารถไปสเก็ตน้ำแข็งคุณกลัวเกินไปและคุณคิดว่า Yukimura เข้าใจ แต่เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้. คุณอยากจะเชื่อว่าเขานำคุณมาที่นี่ไม่ได้รู้ว่าคุณกลัว ของสเก็ตน้ำแข็ง แต่คุณไม่สามารถ เขาจะต้องรู้และเขายังนำคุณมาที่นี่คุณไม่ได้รู้ว่าทำไมและน้ำตาเก็บไว้สตรีมมิ่งลงใบหน้าของคุณ