1976–present: reunification and ref

1976–present: reunification and reforms

Main article: Doi Moi

Saigon Trade Center, one of the first skyscrapers to be built in Ho Chi Minh City after the Doi Moi reforms.
In the aftermath of the war, under Lê Duẩn's administration, the government embarked on a mass campaign of collectivization of farms and factories.[73] This caused economic chaos and resulted in triple-digit inflation, while national reconstruction efforts progressed slowly. At least one million South Vietnamese were sent to reeducation camps, with an estimated 165,000 prisoners dying.[74][75] Between 100,000[74][76][77] and 200,000[78] South Vietnamese were executed in extrajudicial killings;[79] another 50,000 died performing hard labor in "New Economic Zones".[74][80] In the late 1970s and early 1980s, millions of people fled the country in crudely built boats, creating an international humanitarian crisis;[81][82] hundreds of thousands died at sea.[83]

In 1978, the Vietnamese military invaded Cambodia to remove from power the Khmer Rouge, who had been attacking Vietnamese border villages.[84] Vietnam was victorious, installing a government in Cambodia which ruled until 1989.[85] This action worsened relations with the Chinese, who launched a brief incursion into northern Vietnam in 1979.[86] This conflict caused Vietnam to rely even more heavily on Soviet economic and military aid.

At the Sixth National Congress of the Communist Party of Vietnam in December 1986, reformist politicians replaced the "old guard" government with new leadership.[87][88] The reformers were led by 71-year-old Nguyễn Văn Linh, who became the party's new general secretary.[87][88] Linh and the reformers implemented a series of free-market reforms – known as Đổi Mới ("Renovation") – which carefully managed the transition from a planned economy to a "socialist-oriented market economy".[89][90]

Though the authority of the state remained unchallenged under Đổi Mới, the government encouraged private ownership of farms and factories, economic deregulation and foreign investment, while maintaining control over strategic industries.[90] The Vietnamese economy subsequently achieved strong growth in agricultural and industrial production, construction, exports and foreign investment. However, these reforms have also caused a rise in income inequality and gender disparities.[13][14][15]

§Government and politics

Main articles: Politics of Vietnam and Military of Vietnam

The Presidential Palace in Hanoi, formerly the Palace of The Governor-General of French Indochina.

The Ho Chi Minh Mausoleum in Hanoi.
The Socialist Republic of Vietnam, along with China, Cuba, Laos, and North Korea, is one of the world's five remaining single-party socialist states officially espousing communism. Its current state constitution, which replaced the 1975 constitution in April 1992, asserts the central role of the Communist Party of Vietnam in all organs of government, politics and society. The General Secretary of the Communist Party performs numerous key administrative and executive functions, controlling the party's national organization and state appointments, as well as setting policy. Only political organizations affiliated with or endorsed by the Communist Party are permitted to contest elections in Vietnam. These include the Vietnamese Fatherland Front and worker and trade unionist parties. Although the state remains officially committed to socialism as its defining creed, its economic policies have grown increasingly capitalist,[91] with The Economist characterizing its leadership as "ardently capitalist communists".[92]

The President of Vietnam is the titular head of state and the nominal commander-in-chief of the military, serving as the Chairman of the Council of Supreme Defense and Security. The Prime Minister of Vietnam is the head of government, presiding over a council of ministers composed of three deputy prime ministers and the heads of 26 ministries and commissions.

§Legislature

The National Assembly of Vietnam is the unicameral legislature of the state, composed of 498 members. Headed by a Chairman, it is superior to both the executive and judicial branches, with all government ministers being appointed from members of the National Assembly. The Supreme People's Court of Vietnam, headed by a Chief Justice, is the country's highest court of appeal, though it is also answerable to the National Assembly. Beneath the Supreme People's Court stand the provincial municipal courts and numerous local courts. Military courts possess special jurisdiction in matters of national security. Vietnam maintains the death penalty for numerous offences; as of February 2014, there are around 700 inmates on death row in Vietnam.[93]

§Military

The Vietnam People's Armed Forces consists of the Vietnam People's Army, the Vietnam People's Public Security and the Vietnam Civil Defense Force. The Vietnam People's Army (VPA) is the official name for the active military services of Vietnam, and is subdivided into the Vietnam People's Ground Forces, the Vietnam People's Navy, the Vietnam People's Air Force, the Vietnam Border Defense Force and the Vietnam Coast Guard. The VPA has an active manpower of around 450,000, but its total strength, including paramilitary forces, may be as high as 5,000,000.[94] In 2011, Vietnam's military expenditure totalled approximately US$2.48 billion, equivalent to around 2.5% of its 2010 GDP.[95]

§International relations

Main article: Foreign relations of Vietnam

Vietnamese troops on one of the disputed Spratly Islands in 2009.
Throughout its history, Vietnam's key foreign relationship has been with its largest neighbour and one-time imperial master, China. Vietnam's sovereign principles and insistence on cultural independence have been laid down in numerous documents over the centuries, such as the 11th-century patriotic poem Nam quốc sơn hà and the 1428 proclamation of independence Bình Ngô đại cáo. Though China and Vietnam are now formally at peace, significant territorial tensions remain between the two countries.[96]

Currently, the formal mission statement of Vietnamese foreign policy is to: "Implement consistently the foreign policy line of independence, self-reliance, peace, cooperation and development; the foreign policy of openness and diversification and multi-lateralization of international relations. Proactively and actively engage in international economic integration while expanding international cooperation in other fields."[97] Vietnam furthermore declares itself to be "a friend and reliable partner of all countries in the international community, actively taking part in international and regional cooperation processes."[97]

By December 2007, Vietnam had established diplomatic relations with 172 countries, including the United States, which normalized relations in 1995.[98][99] Vietnam holds membership of 63 international organizations, including the United Nations, ASEAN, NAM, Francophonie and WTO. It is furthermore a member of around 650 non-government organizations.[100]

§Administrative subdivisions

Main articles: Provinces of Vietnam, Municipalities of Vietnam and Districts of Vietnam
Vietnam is divided into 58 provinces (Vietnamese: tỉnh, from the Chinese 省, shěng). There are also five municipalities (thành phố trực thuộc trung ương), which are administratively on the same level as provinces.

A clickable map of Vietnam exhibiting its 58 provinces and 5 centrally controlled municipalities.
A clickable map of Vietnam exhibiting its provinces.
About this image
Red River Delta
Bắc Ninh
Hà Nam
Hải Dương
Hưng Yên
Nam Định
Ninh Bình
Thái Bình
Vĩnh Phúc
Hanoi (municipality)
Hai Phong (municipality)

Northeast
Bắc Giang
Bắc Kạn
Cao Bằng
Hà Giang
Lạng Sơn
Lào Cai
Phú Thọ
Quảng Ninh
Thái Nguyên
Tuyên Quang
Yên Bái

Northwest
Điện Biên
Hòa Bình
Lai Châu
Sơn La

North Central Coast
Hà Tĩnh
Nghệ An
Quảng Bình
Quảng Trị
Thanh Hóa
Thừa Thiên–Huế

Central Highlands
Đắk Lắk
Đắk Nông
Gia Lai
Kon Tum
Lâm Đồng

South Central Coast
Bình Định
Bình Thuận
Khánh Hòa
Ninh Thuận
Phú Yên
Quảng Nam
Quảng Ngãi
Da Nang (municipality)

Southeast
Bà Rịa–Vũng Tàu
Bình Dương
Bình Phước Province
Đồng Nai
Tây Ninh
Ho Chi Minh City (municipality)

Mekong Delta
An Giang
Bạc Liêu
Bến Tre
Cà Mau
Đồng Tháp
Hậu Giang
Kiên Giang
Long An
Sóc Trăng
Tiền Giang
Trà Vinh
Vĩnh Long
Cần Thơ (municipality)

The provinces are subdivided into provincial municipalities (thành phố trực thuộc tỉnh), townships (thị xã) and counties (huyện), which are in turn subdivided into towns (thị trấn) or communes (xã). The centrally controlled municipalities are subdivided into districts (quận) and counties, which are further subdivided into wards (phường).

§Geography

Main article: Geography of Vietnam

Topographic map of Vietnam.
Vietnam is located on the eastern Indochina Peninsula between the latitudes 8° and 24°N, and the longitudes 102° and 110°E. It covers a total area of approximately 331,210 km2 (127,881 sq mi),[2] making it almost the size of Germany. The combined length of the country's land boundaries is 4,639 km (2,883 mi), and its coastline is 3,444 km (2,140 mi) long.[2] At its narrowest point in the central Quảng Bình Province, the country is as little as 50 kilometres (31 mi) across, though it widens to around 600 kilometres (370 mi) in the north. Vietnam's land is mostly hilly and densely forested, with level land covering no more than 20%. Mountains account for 40% of the country's land area, and tropical forests cover around 42%.

The northern part of the country consists mostly of highlands and the Red River Delta. Phan Xi Păng, located in Lào Cai Province, is the highest mountain in Vietnam, standing 3,143 m (10,312 ft) high. Southern Vietnam is divided into coastal lowlands, the mountains of the Annamite Range, and extensive forests. Comprising five relatively flat plateaus of basa

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1976 – ปัจจุบัน: พักและปฏิรูปบทความหลัก: ดอยอยไซ่ง่อนศูนย์การค้า ตึกระฟ้าแรกที่ถูกสร้างขึ้นในโฮจิมินห์ซิตี้หลังปฏิรูปอยดอยอย่างใดอย่างหนึ่งผลพวงของสงคราม ภายใต้การจัดการ Lê Duẩn รัฐบาลเริ่มต้นในการส่งเสริมการขายโดยรวมของโจเซฟฟาร์มและโรงงาน[73] นี้เกิดความสับสนวุ่นวายทางเศรษฐกิจ และส่งผลให้อัตราเงินเฟ้อหลักทริปเปิ้ล ในขณะที่ความพยายามฟื้นฟูชาติหน้าไปเพียงใดช้า เวียดนามใต้อย่างน้อยหนึ่งล้านถูกส่งไปที่ค่าย reeducation กับนักโทษ 165000 การประเมินตาย[74][75] ระหว่าง 100000 [74] [76] [77] [78] 200000 เวียดนามใต้ได้ดำเนินการฆาตกรรม[79] อีก 50000 เสียชีวิต แรงงานฮาร์ดดิสก์ประสิทธิภาพใน "เขตเศรษฐกิจใหม่"[74][80] ในปลายทศวรรษที่ 1970 และต้นทศวรรษ 1980 ล้านคนหนีประเทศเรือสร้างลวก ๆ สร้างวิกฤตการด้านมนุษยธรรมระหว่างประเทศ[81][82] หลายร้อยหลายพันชีวิตในทะเล[83]ในปี 1978 กัมพูชาทหาร invaded เวียดนามเพื่อลบออกจากกำลังเขมรแดง ที่มีการโจมตีหมู่บ้านชายแดนเวียดนาม[84] เวียดนามได้ชัยชนะ การติดตั้งรัฐบาลในประเทศกัมพูชาซึ่งปกครองจนถึงปี 1989[85] การดำเนินการนี้ worsened ความสัมพันธ์กับภาษาจีน ที่เปิดตัวบุกรุกโดยย่อเป็นเวียดนามเหนือในปีค.ศ. 1979[86] ความขัดแย้งนี้เกิดจากเวียดนามยิ่งหนักอาศัยความช่วยเหลือทางเศรษฐกิจ และทหารโซเวียตที่สภาแห่งชาติ 6 ของการคอมมิวนิสต์ของเวียดนามในเดือน 1986 ธันวาคม นักการเมืองชอบเปลี่ยนรูปใหม่แทน "เก่ายาม" รัฐบาลกับผู้นำคนใหม่[87][88] การปฏิรูปที่นำ โดยอายุ 71 ปี Nguyễn Văn Linh ที่กลายเป็นเลขานุการทั่วไปของบุคคล[87][88] หลิงและปฏิรูปการดำเนินชุดปฏิรูปตลาดฟรี – เรียกว่า Đổi Mới ("ปรับปรุง") – ที่รอบคอบจัดการการเปลี่ยนแปลงจากเศรษฐกิจวางแผนไว้ "สังคมนิยมที่มุ่งเน้นตลาดเศรษฐกิจ"[89][90]แม้ว่าหน่วยงานของรัฐยังคงอันดับหนึ่งภายใต้ Đổi Mới รัฐบาลสนับสนุนให้เอกชนเป็นเจ้าของฟาร์ม และโรงงาน เสรีทางเศรษฐกิจ และการลง ทุนต่างประเทศ ในขณะที่รักษาควบคุมอุตสาหกรรมเชิงกลยุทธ์[90] เศรษฐกิจเวียดนามในเวลาต่อมาได้เจริญเติบโตแข็งแรงในการเกษตร และอุตสาหกรรมการผลิต ก่อสร้าง ส่งออก และการลงทุนต่างประเทศ อย่างไรก็ตาม การปฏิรูปเหล่านี้ทำให้ยังเกิดขึ้นรายได้ความแตกต่างความไม่เท่าเทียมกันและเพศการ[13][14][15]§Government และการเมืองบทความหลัก: การเมืองของเวียดนามและทหารเวียดนามประธานาธิบดีในฮานอย เดิมพาเลซออฟเดอะ Governor-General ของฝรั่งเศสในอินโดจีนสุสานโฮจิมินห์ในฮานอยแบบสังคมนิยมสาธารณรัฐเวียดนาม จีน คิวบา ลาว เกาหลีเหนือ และเป็นหนึ่งในโลกห้าเหลือเดียวพรรคสังคมนิยมรัฐ espousing คอมมิวนิสต์อย่างเป็นทาง ของรัฐรัฐธรรมนูญปัจจุบัน ซึ่งแทนรัฐธรรมนูญปี 1975 ใน 1992 เมษายน ยืนยันบทบาทศูนย์กลางของการคอมมิวนิสต์ของเวียดนามในอวัยวะทั้งหมดของรัฐบาล การเมือง และสังคม เลขาธิการพรรคคอมมิวนิสต์ทำหลายหลักบริหาร และบริหารฟังก์ชัน การควบคุมของพรรคองค์กรแห่งชาติ และสถานะการนัดหมาย ตลอดจนการตั้งค่านโยบาย เฉพาะทางการเมืององค์กรสังกัด หรือโดยพรรคคอมมิวนิสต์ได้รับการอนุญาตให้แข่งขันการเลือกตั้งในเวียดนาม ซึ่งรวมถึงหน้าเวียดนามฟาเธอร์แลนด์และฝ่ายผู้ปฏิบัติงานและการค้า unionist แม้ว่ารัฐยังคงเปิดให้สังคมนิยมเป็นความเชื่อของการกำหนด นโยบายเศรษฐกิจได้เติบโตมากขึ้นทุน, [91] มีนักเศรษฐศาสตร์ที่กำหนดลักษณะของความเป็น "ทุน ardently คอมมิวนิสต์"[92]ประธานาธิบดีของเวียดนามเป็น titular ประมุขแห่งรัฐและการระบุจอมทัพของทหาร หน้าที่เป็นประธานสภาทหารสูงสุดและความปลอดภัย นายกรัฐมนตรีเวียดนามเป็นหัวหน้าของรัฐบาล พยานผ่านการคณะรัฐมนตรีประกอบด้วยสามรองนายกรัฐมนตรีและหัว 26 ทบวงกรมและคณะกรรมการ§Legislatureสภาแห่งชาติของเวียดนามคือ ทูลเกล้าทูลกระหม่อม unicameral รัฐการ ประกอบด้วยสมาชิก 498 หัวหน้า โดยมีประธาน ได้เหนือกว่าทั้งยุติธรรม และผู้บริหารสาขา กับรัฐมนตรีทั้งหมดที่มีการแต่งตั้งจากสมาชิกสมัชชาแห่งชาติ ประชาชนสุพรีมคอร์ทของเวียดนาม โดยความยุติธรรมหัวหน้า เป็นของประเทศสูงสุดศาลอุทธรณ์ แต่ก็ยัง answerable ให้สมัชชาแห่งชาติ ภายใต้ศาลประชาชนสูงสุดยืนเทศบาลศาลจังหวัดและศาลท้องถิ่นจำนวนมาก ศาลทหารมีอำนาจพิเศษในเรื่องของความปลอดภัยแห่งชาติ เวียดนามรักษาโทษประหารชีวิตสำหรับคดีความผิดมากมาย ณ 2014 กุมภาพันธ์ มีผู้ต้องขังประมาณ 700 ตายในเวียดนาม[93]§Militaryกองทัพประชาชนเวียดนามประกอบด้วยกองทัพประชาชนเวียดนาม รักษาความปลอดภัยสาธารณะของประชาชนเวียดนาม และกอง กำลังป้องกันประชาชนเวียดนาม กองทัพประชาชนเวียดนาม (VPA) เป็นชื่ออย่างเป็นทางการสำหรับบริการทหารงานเวียดนาม และปฐมภูมิประชาชนเวียดนามกอง กองทัพเรือเวียดนามประชาชน ประชาชนเวียดนามกองทัพอากาศ กอง กำลังป้องกันชายแดนเวียดนาม และ ยามชายฝั่งเวียดนาม VPA จะมีกำลังคนใช้งานอยู่ของประมาณ 450,000 แต่ความแรงรวม รวมทั้งทหารอาสา อาจจะสูงถึง 5000000[94] ใน 2011 รายจ่ายทางทหารของเวียดนาม totalled ประมาณ 2.48 พันล้านเหรียญสหรัฐฯ เทียบเท่ากับประมาณ 2.5% ของ GDP ของ 2010[95]ความสัมพันธ์ §Internationalบทความหลัก: ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศของเวียดนามทหารเวียดนามบนหมู่เกาะสแปรตลีย์มีข้อโต้แย้งในปี 2552ตลอดของประวัติศาสตร์ ความสัมพันธ์ต่างประเทศที่สำคัญของเวียดนามได้ มีเพื่อนบ้านที่ใหญ่ที่สุดและขาจรหลักอิมพีเรียล จีน หลักอธิปไตยและ insistence ในความเป็นอิสระทางวัฒนธรรมของเวียดนามได้ถูกวางลงในเอกสารมากมายผ่านศตวรรษ 11 กลอนรักชาติ Nam quốc sơn มากขึ้นหันและ 1428 ประกาศเอกราช Ngô บิ่น đại ตี้ แม้ว่าจีนและเวียดนามขณะนี้อย่างเป็นกิจจะลักษณะในความสงบ ยังคงสำคัญดินแดนความตึงเครียดระหว่างสองประเทศ[96]ปัจจุบัน พันธกิจอย่างเป็นทางการของนโยบายต่างประเทศเวียดนามจะ: "ดำเนินการอย่างต่อเนื่องสายนโยบายต่างประเทศของเอกราช พึ่งพาตนเอง ความสงบ ความร่วมมือ และ พัฒนา นโยบายต่างประเทศของแขก และวิสาหกิจ และหลาย lateralization ของความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ ทุกวันนี้ และกำลังเข้าร่วมในการรวมกลุ่มทางเศรษฐกิจระหว่างประเทศในขณะที่การขยายความร่วมมือระหว่างประเทศในเขตอื่น ๆ "[97] เวียดนามนอกจากนี้ประกาศตัวเองเป็น "เป็นเพื่อนและคู่ค้าเชื่อถือได้ของทุกประเทศในประชาคม อย่างมีส่วนร่วมในกระบวนการความร่วมมือระหว่างประเทศ และภูมิภาค"[97]2550 ธันวาคม โดยเวียดนามได้ก่อตั้งความสัมพันธ์ทางการทูตกับประเทศ 172 รวมทั้งสหรัฐอเมริกา ซึ่งตามปกติความสัมพันธ์ใน[98][99] เวียดนามถือเป็นสมาชิกขององค์กรระหว่างประเทศ 63 สหประชาชาติ อาเซียน NAM, Francophonie และองค์การ นอกจากนี้ยังเป็นสมาชิกขององค์กรเอกชนประมาณ 650[100]แบ่งย่อย §Administrativeบทความหลัก: จังหวัดของเวียดนาม แห่งเวียดนาม และเขตเวียดนามแบ่งออกเป็นจังหวัด 58 เวียดนาม (เวียดนาม: tỉnh จาก省จีน shěng) ยังมีอำเภอห้า (thành phố trực thuộc ตรัง ương), ซึ่ง administratively อยู่ระดับเดียวกับจังหวัดแผนที่คลิกได้ของเวียดนามอย่างมีระดับของจังหวัด 58 และ 5 กลางควบคุมอำเภอ แผนที่คลิกได้อย่างมีระดับจังหวัดของเวียดนามเกี่ยวกับภาพนี้สามเหลี่ยมปากแม่น้ำแดงบัคนินห์น้ำมากขึ้นหันHải DươngHưng Yênน้ำ Địnhนิงห์บิงห์บิ่นประสบการณ์บิ่นVĩnh Phúcฮานอย (เทศบาล)Hai Phong (เทศบาล)ตะวันออกเฉียงเหนือบัคเกียงบัค KạnCao Bằngเกียงมากขึ้นหันLạng Sơnไก LàoPhú Thọนิงห์บิงห์กว๋างนิงเหงียนโดยเริ่มTuyên QuangYên BáiตะวันตกเฉียงเหนือĐiện Biênบิ่นเฮาบินห์Lai Châuลา Sơnนอร์ทเซ็นทรัลโคสต์มากขึ้นหัน Tĩnhเหงมีบิ่นกว๋างนิงกว๋างนิงสูงทานห์ทังThừa Thiên-Huếไฮแลนด์เซ็นทรัลĐắk LắkĐắk NôngเกียไลคอนตูมLâm Đồngใต้เซ็นทรัลโคสต์บิ่น ĐịnhThuận บิ่นเอกลักษณ์Thuận นิงห์บิงห์Phú Yênน้ำกว๋างนิงกว๋างนิงทั่วดานัง (เทศบาล)ตะวันออกเฉียงใต้Bà Rịa – เชิญนั่งเอน TàuDương บิ่นบิ่น Phước จังหวัดนาย Đồngนิงห์บิงห์ Tâyโฮจิมินห์ซิตี้ (เทศบาล)แม่โขงเดลต้าอันเกียงBạc Liêuทริ BếnCà MauĐồng Thápเกียง HậuเคียนเกียงยาวการSóc Trăngเตี่ยวินห์ Tràลอง VĩnhCần Thơ (เทศบาล)จังหวัดเป็นปฐมภูมิเป็นจังหวัดอำเภอ (thành phố trực thuộc tỉnh), townships (thị xã) และเขต (huyện), ซึ่งมีในปฐมภูมิในเมือง (thị trấn) หรือเทศบาลใน (xã) อำเภอควบคุมกลางเป็นปฐมภูมิในเขต (quận) และเขต ซึ่งเพิ่มเติมปฐมภูมิในเขตการปกครอง (phường)§Geographyบทความหลัก: ภูมิศาสตร์เวียดนามแผนที่ topographic เวียดนามเวียดนามตั้งอยู่บนคาบสมุทรอินโดจีนตะวันออกระหว่าง latitudes 8° และ 24 ° N และ longitudes 102° และ 110 ° E. ครอบคลุมพื้นที่ทั้งหมดประมาณ 331,210 km2 (127,881 sq mi), [2] ทำให้ขนาดของเยอรมนีเกือบ ความยาวรวมของขอบเขตที่ดินของประเทศเป็น 4,639 กิโลเมตร (2,883 mi), และชายฝั่งของตนเป็น 3,444 กิโลเมตร (2,140 mi)[2] ที่จุดที่แคบที่สุดในเซ็นทรัลกว๋างนิงบิ่นจังหวัด ประเทศเป็นเพียงเป็น 50 กิโลเมตร (31 mi) ในแนวนอน แต่มัน widens ประมาณ 600 กิโลเมตร (370 mi) ในภาคเหนือ แผ่นดินของเวียดนามส่วนใหญ่เป็นฮิลลี และ ป่าหนาแน่นไป ด้วยระดับไม่เกิน 20% ครอบคลุม ภูเขาบัญชี 40% ของพื้นที่ของประเทศ และป่าเขตร้อนครอบคลุมประมาณ 42%ภาคเหนือของประเทศประกอบด้วยส่วนใหญ่ของไฮแลนด์และสามเหลี่ยมปากแม่น้ำแดง ฟาน Xi Păng ตั้งอยู่ใน Lào ไก เป็นภูเขาที่สูงที่สุดในเวียดนาม ยืน 3,143 เมตร (10,312 ฟุตสูง) เวียดนามใต้ถูกแบ่งออกเป็นชายฝั่งสกอตแลนด์ตอนใต้ เทือกเขาของเทือกเขา และป่าอย่างละเอียด แห่งห้าค่อนข้างแบนราบของ basa

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1976 –ปัจจุบัน : รวมและการปฏิรูป

บทความหลัก : Doi Moi

Saigon Trade Center , หนึ่งในสถานที่แรกที่ถูกสร้างขึ้นในเมืองโฮจิมินห์หลังโด๋ยเม้ยการปฏิรูป .
ในผลพวงของสงคราม ภายใต้ L êดูẩ N การบริหารของรัฐบาลเริ่มต้นกับแคมเปญของมวล Collectivization ฟาร์มและโรงงาน [ 73 ] ทำให้เกิดความวุ่นวายทางเศรษฐกิจ และส่งผลให้เกิดภาวะเงินเฟ้อหลักสาม ,ในขณะที่ความพยายามฟื้นฟูประเทศก้าวหน้าอย่างช้าๆ อย่างน้อยหนึ่งล้านเวียตนามใต้ถูกส่งไปค่าย reeducation มีประมาณ 165 , 000 นักโทษที่กำลังจะตาย [ 74 ] [ 75 ] ระหว่าง 100000 [ 74 ] [ 76 ] [ 77 ] และ 200000 [ 78 ] เวียตนามใต้ถูกประหารชีวิตในการฆ่า extrajudicial ; [ 79 ] อีก 50 , 000 เสียชีวิตการปฏิบัติแรงงานหนักใน " เขต " เศรษฐกิจใหม่ [ 74 ] [ 80 ] ในปี 1970 และต้นทศวรรษ 1980 ,ล้านคนหนีออกจากประเทศในคร่าวๆสร้างเรือ , การสร้างวิกฤตด้านมนุษยธรรมระหว่างประเทศ ; [ 81 ] [ 82 ] นับร้อยนับพัน ตายในทะเล [ 83 ]

ในปี 1978 ทหารเวียดนามบุกกัมพูชาที่จะลบออกจากอำนาจเขมรแดง ที่เคยโจมตีหมู่บ้านชายแดนเวียดนาม [ 84 ] เวียดนาม คือ ชัยชนะ , การติดตั้งของรัฐบาลกัมพูชาซึ่งปกครองจนถึง 1989[ 85 ] การกระทำแย่ลงความสัมพันธ์กับจีน ซึ่งเปิดตัวสั้น ๆ การบุกรุกเข้าไปในภาคเหนือของเวียดนามในปี 1979 [ 86 ] ความขัดแย้งนี้ทำให้เวียดนามต้องพึ่งพามากขึ้นอย่างมากในความช่วยเหลือทางเศรษฐกิจและการทหารสหภาพโซเวียต

ที่ 6 สภาแห่งชาติของพรรคคอมมิวนิสต์ของเวียดนามในเดือนธันวาคม 1986 ปฏิรูปนักการเมืองแทนที่ " ของรัฐบาล ยามเก่า " กับผู้นำคนใหม่[ 87 ] [ 88 ] การปฏิรูปนำโดย 71 ปีễ n v ă N ลินคนเก่าที่กลายมาเป็นเลขาคนใหม่ของพรรค [ 87 ] [ 88 ] ลินและการปฏิรูปดำเนินการชุดของการปฏิรูปตลาดเสรี และรู้จักกันเป็นĐổผมớผม ( " ปรับปรุง " ) –ซึ่งจัดการอย่างระมัดระวัง การเปลี่ยนแปลงจากเศรษฐกิจวางแผนที่จะเป็น " เศรษฐกิจตลาดแบบสังคมนิยม " [ 89 ] [ 90 ]

แม้ว่าหน่วยงานของรัฐยังคง unchallenged ตามĐổผมớผม รัฐบาลสนับสนุนให้เอกชนเป็นเจ้าของฟาร์มและโรงงาน การเปิดเสรีการลงทุนทางเศรษฐกิจ และต่างชาติ ขณะที่ควบคุมยุทธศาสตร์อุตสาหกรรม [ 90 ] เศรษฐกิจของเวียดนามต่อมาได้เติบโตอย่างแข็งแกร่งในอุตสาหกรรมการเกษตรและการผลิต การส่งออก และการลงทุนจากต่างประเทศอย่างไรก็ตาม การปฏิรูปเหล่านี้ยังเกิดขึ้นในความไม่เท่าเทียมกันของรายได้ และเพศความไม่เสมอภาค [ 13 ] [ 14 ] [ 15 ]

§รัฐบาลและการเมือง

หลัก บทความ : การเมืองของเวียดนามและทหารเวียดนาม

พระราชวังประธานาธิบดีในฮานอยเดิมวังของผู้ว่าราชการทั่วไปของอินโดจีนของฝรั่งเศส

สุสานโฮจิมินห์ฮานอย .
สาธารณรัฐสังคมนิยมเวียดนาม , จีน , คิวบา , ลาวและเกาหลีเหนือ เป็นหนึ่งของโลกห้าที่เหลือเดียวพรรคสังคมนิยมสหรัฐอเมริกาอย่างเป็นทางการ espousing คอมมิวนิสต์ รัฐธรรมนูญของรัฐในปัจจุบันซึ่งแทนที่ 1975 รัฐธรรมนูญในเมษายน 1992 ยืนยันบทบาทศูนย์กลางพรรคคอมมิวนิสต์เวียดนามในอวัยวะทั้งหมดของรัฐบาล การเมือง และสังคมเลขาธิการทั่วไปแห่งพรรคคอมมิวนิสต์แสดงมากมายบริหารผู้บริหารฟังก์ชันการควบคุมองค์การแห่งชาติของพรรคและรัฐ การนัดหมาย ตลอดจนการกำหนดนโยบาย องค์กรทางการเมืองเท่านั้นที่เกี่ยวข้องกับหรือรับรองโดยพรรคคอมมิวนิสต์จะได้รับอนุญาตให้แข่งขันในการเลือกตั้งในเวียดนามเหล่านี้รวมถึงเวียดนามมาตุภูมิด้านหน้าและคนงานและการค้าสหภาพฝ่าย แม้ว่ารัฐยังคงมุ่งมั่นที่จะกำหนดลัทธิสังคมนิยมอย่างเป็นทางการของนโยบายเศรษฐกิจของทุนนิยมได้เติบโตยิ่งขึ้น [ 91 ] กับนักเศรษฐศาสตร์ลักษณะของผู้นำที่ " ร้อนแรงทุนนิยมคอมมิวนิสต์ [ 92 ]

"