Chen and Liang (2007) find that the

Chen and Liang (2007) find that the total cost of attending primary school in Beijing ranges from approximately 3,500 to 6,000 yuan per year, or roughly 40–60 per cent of average migrant family yearly earnings. Migrant children also face discrimination and ridicule by local classmates and suffer from a sense of inferiority (Irwin 2000; Zhang and Zhao 2003). Schooling in their home Hukou has been a popular choice, but with the longer lengths of parent’s stays in the host destination, the preference for this option declines (Chen and Liang 2007). Migrant-sponsored schools on the other hand are not part of the formal school system but serve as functional alternatives. While they charge lower overall fees with flexible payment plans and provide after-school programs while migrant parents may still be at work, their drawbacks include poor quality facilities and a lack of qualified teachers (Chen and Liang 2007). The general attitude of the government to these schools earlier on was ‘do not ban, do not recognise, let it run its course’ in the hope they would gradually die out (Kwong 2004; Liu 2012), but this never happened..

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เฉินและเหลียง (2007) พบว่าต้นทุนรวมของการเรียนประถมศึกษาในกรุงปักกิ่งช่วงจากประมาณ 3500-6000 หยวน ต่อปี หรือประมาณ 40-60 ร้อยละของค่าเฉลี่ยแรงกำไรปีครอบครัว เด็กข้ามชาติยังหน้าแบ่งแยกล้อเลียน โดยเฉพาะเพื่อนร่วมชั้น และต้องทนทุกข์ทรมานจากความต่ำ (เชอร์ 2000 จางและเจียว 2003) Schooling บ้าน Hukou ได้เยี่ยม แต่ มีความยาวนานของหลักพักในโฮสต์ปลายทาง การกำหนดลักษณะสำหรับตัวเลือกนี้ปฏิเสธ (เฉินและเหลียง 2007) ย้ายถิ่นสนับสนุนโรงเรียนคงไม่ใช่ส่วนหนึ่งของระบบการเรียนทาง แต่เป็นทางเลือกที่ทำงาน ในขณะที่พวกเขาคิดค่าธรรมเนียมโดยรวมต่ำกว่าแผนการชำระเงินมีความยืดหยุ่น และให้โปรแกรมหลังเลิกเรียนในขณะที่พ่อแม่แรงอาจยังอยู่ที่ทำงาน ข้อเสียของพวกเขามีคุณภาพที่ไม่ดีสิ่งอำนวยความสะดวกและการขาดครูที่มีคุณภาพ (เฉินและเหลียง 2007) ทัศนคติทั่วไปของรัฐบาลโรงเรียนเหล่านี้ถูกก่อนหน้านี้ใน ' ทำไม่บ้าน ไม่รู้ ปล่อยให้มันรันจน ' ในความหวังที่พวกเขาจะค่อย ๆ ตายออก (ก่วงหัว 2004 เล่า 2012) แต่ไม่เคยเกิดขึ้น...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เฉินและเหลียง (2007) พบว่าค่าใช้จ่ายทั้งหมดของการเข้าร่วมโรงเรียนประถมในกรุงปักกิ่งตั้งแต่ประมาณ 3,500 ถึง 6,000 หยวนต่อปีหรือประมาณร้อยละ 40-60 ของครอบครัวของแรงงานข้ามชาติเป็นประจำทุกปีเฉลี่ยรายได้ เด็กข้ามชาติยังต้องเผชิญกับการเลือกปฏิบัติและการเยาะเย้ยโดยเพื่อนร่วมชั้นของท้องถิ่นและทุกข์ทรมานจากความรู้สึกของความด้อย (เออร์วิน 2000 จางและ Zhao 2003) การศึกษาในบ้านของพวกเขา Hukou ได้รับทางเลือกที่นิยม แต่มีความยาวนานของการเข้าพักของผู้ปกครองในรูปแบบต่างๆโฮสต์ตั้งค่าสำหรับการลดลงของตัวเลือกนี้ (เฉินเหลียงและ 2007) โรงเรียนข้ามชาติได้รับการสนับสนุนในมืออื่น ๆ ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของระบบโรงเรียนอย่างเป็นทางการ แต่ทำหน้าที่เป็นทางเลือกในการทำงาน ขณะที่พวกเขาเรียกเก็บค่าธรรมเนียมโดยรวมลดลงด้วยแผนการชำระเงินที่มีความยืดหยุ่นและให้โปรแกรมหลังเลิกเรียนขณะที่พ่อแม่อพยพอาจจะยังคงที่ทำงานข้อเสียของสิ่งอำนวยความสะดวกรวมถึงการที่มีคุณภาพดีและขาดครูที่มีคุณสมบัติเหมาะสม (เฉินเหลียงและ 2007) ทัศนคติทั่วไปของรัฐบาลให้กับโรงเรียนเหล่านี้ก่อนหน้านี้คือ 'ไม่ได้ห้ามไม่รู้จักปล่อยให้มันใช้หลักสูตรของ' ความหวังที่พวกเขาจะค่อยๆตายออก (Kwong 2004; หลิว 2012) แต่เรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้น ..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เฉิน และ เหลียง ( 2007 ) พบว่า ต้นทุนรวมของเรียนประถมศึกษาในปักกิ่งช่วงจากประมาณ 3 , 500 - 6 , 000 หยวนต่อปี หรือประมาณ 40 – 60 ร้อยละของครอบครัวผู้อพยพรายปีเฉลี่ยรายได้ เด็กต่างชาติยังเลือกปฏิบัติและเยาะเย้ยจากเพื่อนร่วมชั้นท้องถิ่นและประสบความรู้สึกมีปมด้อย ( วิน 2000 ; Zhang และจ้าว 2003 )การศึกษาในหูโข่วบ้านของพวกเขาได้รับเป็นทางเลือกที่นิยม แต่ด้วยอีกต่อไปความยาวของพ่อแม่อยู่ในโฮสต์ปลายทาง , การตั้งค่าสำหรับตัวเลือกนี้ลดลง ( เฉินและเลี่ยง 2007 ) ข้ามชาติสนับสนุนโรงเรียนในมืออื่น ๆที่ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของระบบโรงเรียนอย่างเป็นทางการ แต่เป็นทางเลือกการทํางานในขณะที่พวกเขาเรียกเก็บค่าธรรมเนียมกับแผนการชำระเงินที่ยืดหยุ่นโดยรวมต่ำลง และให้โปรแกรมหลังเลิกเรียนขณะที่พ่อแม่ผู้อพยพอาจจะทำงาน ข้อด้อยของพวกเขารวมถึงเครื่องคุณภาพไม่ดี และขาดครูที่มีคุณภาพ ( เฉินและเลี่ยง 2007 ) ทัศนคติทั่วไปของรัฐบาลให้โรงเรียนเหล่านี้ก่อนหน้านี้คือ ' ไม่ห้าม ไม่รู็จักให้ใช้หลักสูตรของมันในหวังว่าพวกเขาจะค่อยๆตายออก ( กวง 2004 ; หลิว 2012 ) แต่มันไม่เคยเกิดขึ้น . . . . . . .