Over the years Lottie had urged Bes

Over the years Lottie had urged Bess to prepare for her old age. Over the years Bess had lived each day as if there were no other. Now they were both past sixty, the time for summing up. Lottie had a bank account that had never grown lean. Bess had the clothes on her back, and the rest of her worldly possessions in a battered suitcase.
Lottie had hated being a child, hearing her parents skimping and scraping. Bess had never seemed to notice. All she ever wanted was to go outside and play. She learned to skate on borrowed skates. She rode a borrowed bicycle. Lottie couldn't wait to grow up and buy herself the best of everything.
As soon as anyone would hire her, Lottie put herself to work. She minded babies, she ran errands for the old.
She never touched a penny of her money, though her child's mouth watered for ice cream and candy. But she could not bear to share with Bess, who never had anything to share with her. When the dimes began to add up to dollars, she lost her taste for sweets.
By the time she was twelve, she was clerking after school in a small variety store. Saturdays she worked as long as she was wanted. She decided to keep her money for clothes. When she entered high school, she would wear a wardrobe that neither she nor anyone else would be able to match.
But her freshman year found her unable to indulge so frivolous a whim, particularly when her admiring instructors advised her to think seriously of college. No one in her family had ever gone to college, and certainly Bess would never get there. She would show them all what she could do, if she put her mind to it.
She began to bank her money, and her bank became her most private and precious possession.
In her third year high she found a job in a small but expanding restaurant, where she cashiered from the busy hour until closing. In her last year high the business increased so rapidly that Lottie was faced with the choice of staying in school or working fulltime. 102
She made her choice easily. A job in hand was worth two in the future.
Bess had a beau in the school band, who had no other ambition except to play a horn. Lottie expected to be settled with a home and family while Bess was still waiting for Harry to earn enough to buy a marriage license.
That Bess married Harry straight out of high school was not surprising. That Lottie never married at all was not really surprising either. Two or three times she was halfway persuaded, but to give up a job that paid well for a homemaking job that paid nothing was a risk she was incapable of taking.
Bess's married life was nothing for Lottie to envy. She and Harry lived like gypsies. Harry playing in second-rate bands all over the country, even getting himself and Bess stranded in Europe. They were often in rags and never in riches.
Bess grieved because she had no child, not having sense enough to know she was better off without one. Lottie was certainly better off without nieces and nephews to feel sorry for. Very likely Bess would have dumped them on her doorstep.
That Lottie had a doorstep they might have been left on was only because her boss, having bought a second house, offered Lottie his first house at a price so low and terms so reasonable that it would have been like losing money to refuse.
She shut off the rooms she didn't use, letting them go to rack and ruin. Since she ate her meals out, she had no food at home, and did not encourage callers, who always expected a cup of tea.
Her way of life was mean and miserly, but she did not know it. She thought she lived frugally in her middle years so that she could live in comfort and ease when she most needed peace of mind.
The years, after forty, began to race. Suddenly Lottie was sixty, and retired from her job by her boss's son, who had no sentimental dealing about keeping her on until she was ready to quit.
She made several attempts to find other employment, but her dowdy appearance made her look old and inefficient. For the first time in her life Lottie would gladly have worked for nothing to have some place to go, something to do with her day.
Harry died abroad, in a third-rate hotel, with Bess weeping as hard as if he had left her a fortune. He had left her nothing but his horn. There wasn't even money for her passage home.
Lottie, trapped by the blood tie, knew she would not only have to send for her sister, but take her in when she returned. It didn't seem fair that Bess should reap the harvest of Lottie's lifetime of self-denial.
It took Lottie a week to get a bedroom ready, a week of hard work and hard cash. There was everything to do, everything to replace or paint. When she was through the room looked so fresh and new that Lottie felt she deserved it more than Bess.
She would let Bess have her room, but the mattress was so lumpy, the carpet so worn, the curtains so threadbare that Lottie's conscience pricked her. She supposed she would have to redo that room, too, and went about doing it with an eagerness that she mistook for haste.
When she was through upstairs, she was shocked to see how dismal downstairs looked by comparison tried to ignore it, but with nowhere to go to escape it, the contrast grew more intolerable.
She worked her way from kitchen to parlor, persuading herself she was only putting the rooms to right to give herself something to do. At night she slept like a child after a long and happy day of playing house. She was having more fun than she had ever had in her life. She was living each hour for itself.
There was only a day now before Bess would arrive. Passing her gleaming mirrors, at first with vague awareness, then with painful clarity, Lottie saw herself as others saw her, and could not stand the sight.
She went on a spending spree from specialty shops to beauty salon, emerging transformed into a woman who believed in miracles.
She was in the kitchen basting a turkey when Bess rang the bell. Her heart raced, and she wondered if the heat from the oven was responsible. She went to the door, and Bess stood before her. Stiffly she suffered Bess's embrace, her heart racing harder, her eyes sudden, smarting from the onrush of cold air.
"Oh, Lottie, it's good to see you," Bess said, but saying nothing about Lottie's splendid appearance. Upstairs Bess, putting down her shabby suitcase, said, "I'll sleep like a rock tonight," without a word of praise for her lovely room. At the lavish table, top-heavy with turkey, Bess said, "I'll take light and dark both", with no marveling at the size of the bird, or that there was turkey for two elderly women, one of them too poor to buy her own bread.
With the glow of good in her stomach, Bess began to spin stories. They were rich with places and people, most of them lowly, all of them magnificent. Her face reflected her telling, the joys and sorrows of her remembering, and above all, the love she lived by that enhanced the poorest place, the humblest person.
Then it was that Lottie knew why Bess had made no mention of her finery, or the shining room, or the twelve-pound turkey. She had not even seen them. Tomorrow she would see the room as it really looked, and Lottie as she really looked, and the warmed-over turkey in its second-day glory. Tonight she saw only what she had come seeking, a place in her sister's home and heart.
She said, "That's enough about me. How have the years used you?"
"It was me who didn't use them," said Lottie wistfully. "I saved for them. I forgot the best of them would go without my ever spending a day or a dollar enjoying them. That's my life story in those few words, a life never lived."
"Now it's too near the end to try."
Bess said, "To know how much there is to know is the beginning of learning to live. Don't count the years that are left us. At our time of life it's the days that count. You've too much catching up to do to waste a minute of a waking hour feeling sorry for yourself."
Lottie grinned, a real wide open grin, "Well, to tell the truth I felt sorry for you. Maybe if I had any sense I'd feel sorry for myself, after all. I know I'm too old to kick up my heels, but I'm going to let you show me how. If I land on my head, I guess it won't matter. I feel giddy already, and I like it."

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปี Lottie ได้กระตุ้นให้เบสส์เพื่อเตรียมความพร้อมสำหรับวัยของเธอ ปี เบสส์มีอยู่แต่ละวันว่ามีใคร ตอนนี้พวกเขามีทั้งอดีต sixty เวลาสำหรับการรวม Lottie มีบัญชีธนาคารที่มีไม่เคยปลูกแบบ lean เบสส์มีเสื้อผ้าบนหลังของเธอ และส่วนเหลือของเธอทางทรัพย์สินในกระเป๋าเดินทาง batteredLottie มีเกลียดชังถูกเด็ก ได้ยินพ่อแม่ skimping และ scraping เบสส์ได้เคยประจักษ์สังเกตเห็น ทั้งหมดที่เธอเคยต้องที่จะไปนอก และเล่น เธอเรียนรู้วิธีการเล่นสเก็ตบนสเกตยืม เธอขี่จักรยานยืม Lottie ไม่รอให้โตขึ้น และซื้อตัวเองดีสุดของทุกอย่างเป็นใครจะจ้างเธอ Lottie ใส่ตัวเองในการทำงาน เธอใจเด็ก เธอวิ่งทำธุระในเก่าเธอไม่เคยสัมผัสเศษสตางค์ของเงินของเธอ แม้ว่าปากของลูกผู้สำหรับไอศกรีม และลูกอม แต่เธอไม่อาจทนร่วมกับเบสส์ ที่ไม่เคยมีอะไรที่จะใช้ร่วมกับเธอ เมื่อ dimes เริ่มเพิ่มถึงดอลลาร์ เธอสูญหายไปของเธอรสชาติขนมโดยเวลาเธอ twelve เธอถูก clerking โรงเรียนในร้านอาหารขนาดเล็ก วันเสาร์ที่เธอทำงานตราบใดที่เธอถูกต้อง เธอตัดสินใจที่จะให้เงินของเธอในเสื้อผ้า เมื่อเธอใส่มัธยม เธอจะสวมใส่เสื้อผ้าแบบที่ไม่มีเธอหรือใครจะสามารถจับคู่แต่เธอไม่มั่วไม่สำคัญดังนั้นความฝันซะ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอสอน admiring ควรคิดอย่างจริงจังของวิทยาลัยของเธอที่เธอวิชาฯ ปีพบ ไม่มีใครในครอบครัวของเธอได้เคยไปศึกษา และแน่นอนเบสส์จะไม่ได้มี เธอจะแสดงพวกเขาทั้งหมดเธอสามารถทำอะไร ถ้าเธอใส่ใจของเธอให้ได้เธอเริ่มเข้าธนาคารเงินของเธอ และครอบครองส่วนใหญ่ และมีค่าของเธอกลายเป็นธนาคารของเธอในปีที่สามของเธอสูง เธอพบงานในขนาดเล็ก แต่ขยายร้านอาหาร ที่เธอ cashiered จากชั่วโมงว่างจนถึงปิดบัญชี ในปีสุดท้ายของเธอสูง ธุรกิจเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วว่า Lottie ได้ประสบกับการเลือกพักในโรงเรียนหรือทำงานประจำ 102เธอทำเธอเลือกได้อย่างง่ายดาย งานในมือมีมูลค่าสองในอนาคตเบสส์มีโบว์เป็นวงดนตรีโรงเรียน ที่มีความทะเยอทะยานไม่อื่น ๆ ยกเว้นการเล่นแตร Lottie คาดว่าจะจับคู่กับบ้านและครอบครัวในขณะที่เบสส์ยังคงรอให้แฮร์รี่จะได้รับเพียงพอที่จะซื้อใบอนุญาตแต่งงานว่า เบสส์แต่งงานแฮร์รี่ตรงจากโรงเรียนมัธยมไม่น่าแปลกใจ ว่า Lottie ไม่เคยแต่งงานเลยมีไม่จริง ๆ น่าแปลกใจอย่างใดอย่างหนึ่ง เกลี้ยกล่อมเธออยู่ตรงกลางเวลาสอง หรือสาม แต่ให้งานที่ดีสำหรับ homemaking เป็น งานที่จ่ายไม่ถูกเสี่ยงเธอหมันการชีวิตสมรสของเบสส์เป็นอะไรสำหรับ Lottie อิจฉาริษยา เธอและแฮร์รี่อาศัยอยู่เช่นชาวเล แฮร์รี่เล่นในวง second-rate ทั่วประเทศ ได้รับตัวเองและเบสส์ควั่นในยุโรป พวกเขาได้บ่อยครั้ง ในผ้าขี้ริ้ว และไม่ริชเชสเบสส์ grieved เพราะเธอมีลูกไม่มี ไม่มีความรู้สึกพอรู้เธอดีกว่าไม่ Lottie ถูกแน่นอนดีกว่าไม่ มี nieces และ nephews สงสาร เบสส์น่าจะได้ dumped นั้นในบันไดหน้าประตูของเธอว่า Lottie มีสุขที่พวกเขาอาจถูกทิ้งบนถูกเนื่องจากเจ้านายของเธอ มีซื้อบ้านสอง เสนอ Lottie บ้านแรกที่ราคาต่ำสุดดังนั้นเงื่อนไขที่เหมาะสมดังว่า ก็จะได้รับเช่นการสูญเสียเงินเพื่อปฏิเสธเธอปิดห้องเธอไม่ได้ใช้ ปล่อยให้พวกเขาไปที่ชั้นวางและทำลาย เพราะเขากินอาหารของเธอออก เธอมีอาหารไม่บ้าน และไม่ได้ส่งเสริมให้ผู้เรียก ที่ถ้วยชาที่คาดหวังเสมอวิถีชีวิตของเธอถูกเฉลี่ย และ miserly แต่เธอไม่รู้ เธอคิดว่า เธออยู่ frugally ปีกลางของเธอเพื่อให้เธออยู่ในความสะดวกสบายและง่ายเมื่อเธอต้องการสบายใจมากที่สุดปี หลังจากสี่สิบ เริ่มแข่งขัน จู่ ๆ Lottie sixty และปลดเกษียณจากงานของเธอ โดยลูกชายของเจ้านายของเธอ ที่มีไม่อันอ่อนหวานการจัดการเกี่ยวกับการรักษาของเธอในจนเธอไม่พร้อมที่จะเลิกเธอทำหลายพยายามหางานอื่น ๆ แต่ลักษณะมอมแมมล้าสมัยของเธอทำให้เธอดูเก่า และไม่ ครั้งแรกในชีวิตของเธอ Lottie จะยินดีทำงานเรื่องมีบางสถานที่ที่ไป สิ่งที่จะทำกับเธอวันนั้นแฮร์รี่ตายต่าง ในโรงแรม third-rate กับเบสส์ร้องไห้เป็นยากเหมือนกับว่าเขาได้จากไปเธอโชค เขาได้จากไปเธอไม่มีอะไรแต่เขาฮอร์น ไม่มีแม้กระทั่งเงินสำหรับเส้นทางของเธอที่บ้านLottie ติดอยู่ โดยผูกเลือด รู้ว่า เธอจะไม่เพียงแค่ส่งน้องสาวของเธอ แต่ใช้เธอในเมื่อเธอกลับมา เพราะไม่ได้ดูดีว่า เบสส์ควรเก็บเกี่ยวเก็บเกี่ยวชีวิตของ Lottie ของ self-denialมันเอา Lottie สัปดาห์เพื่อเตรียมห้องนอน หนึ่งสัปดาห์ทำงานหนักและตัวเงิน มีทุกอย่างจะทำอย่างไร การเปลี่ยนสีทุกอย่าง เมื่อเธอผ่านห้องที่ดูสดมาก และรู้สึกว่า Lottie ใหม่ เธอสมควรได้รับมันมากกว่าเบสส์เธอจะให้เบสส์มีห้องของเธอ แต่แถมถูกมากเป็นก้อน พรมเพื่อ สวมใส่ ม่านเพื่อให้ threadbare ว่า จิตสำนึกของ Lottie pricked เธอ เธอควรเธอจะต้องทำซ้ำที่ห้อง เกินไป และไปเกี่ยวกับทำกับ eagerness ที่เธอ mistook สำหรับรีบเมื่อเธอผ่านชั้นบน เธอตกใจเห็น ว่าแค่ชั้นล่างมองโดยการเปรียบเทียบพยายามไม่สนใจมัน แต่ไหนเลยจะไปหนีมัน ความคมชัดโตขึ้นนำมารวมกันเธอทำงานเธอไปจากครัวห้องนั่งเล่น จูงใจตัวเองเท่านั้นเธอถูกย้ายห้องทางขวาเพื่อให้ตัวเองสิ่งที่จะทำ ในเวลากลางคืน เธอนอนหลับเหมือนเด็กหลังจากวันที่ยาวนาน และมีความสุขเล่นบ้าน เธอมีความสนุกมากขึ้นกว่าเธอเคยเคยมีในชีวิตของเธอ เธอมีชีวิตแต่ละชั่วโมงสำหรับตัวเองมีเฉพาะวันขณะนี้ก่อนจะถึงเบสส์ ช่วยเธอวาวกระจก ที่แรกกับความคลุมเครือ แล้วมีความชัดเจนเจ็บปวด Lottie เห็นตัวเองเป็นคนอื่นเธอ และไม่สามารถทนเห็นเธอไปในการใช้จ่ายสนุกสนานจากร้านพิเศษกับร้านเสริมสวย ใหม่เปลี่ยนเป็นผู้หญิงที่เชื่อในอัศจรรย์เธออยู่ในครัว basting งวงเมื่อเบสส์รังระฆัง หัวใจของเธอ raced และเธอสงสัยว่า ถ้า ความร้อนจากเตารับผิดชอบ เธอเดินไปที่ประตู และเบสส์ยืนก่อนเธอ Stiffly เธอรับความเดือดร้อนของเบสส์กอด หัวใจของเธอแข่งตาเธออย่างฉับพลัน หนัก smarting จาก onrush อากาศเย็น"โอ้ Lottie มันเป็นความดีที่จะเห็นคุณ, " เบสส์กล่าว แต่พูดอะไรเกี่ยวกับของ Lottie ลักษณะสวยงาม เบสส์ชั้นบน ใส่ลงกระเป๋าเดินทางของเธอ shabby กล่าวว่า "ฉันจะนอนเช่นก้อนหินคืนนี้ ไม่ มีคำสรรเสริญสำหรับห้องของเธอน่ารัก ที่ตารางฟุ่มเฟือย ไก่งวง top-heavy เบสส์กล่าวว่า "ฉันจะใช้สีอ่อน และเข้มทั้ง" ไม่ marveling ขนาดของนก หรือที่มีถูกตุรกีสองแก่สตรี หนึ่งของพวกเขาจนเกินกว่าจะซื้อขนมปังของเธอเองด้วยการเรืองแสงของดีในท้องของเธอ เบสส์เริ่มปั่นเรื่อง พวกอุดม ด้วยสถานและบุคคล ส่วนใหญ่ของพวกเขาเล็กแต่ ทั้งหมดของพวกเขาสวยงาม ใบหน้าของเธอปรากฏเธอบอก สุขและ sorrows ของเธอจดจำ และเหนือทั้งหมด รักเธออาศัยอยู่ โดยที่ปรับปรุงสถานจนที่สุด บุคคล humblestแล้วว่า Lottie รู้ทำไมเบสส์ได้ทำไม่พูดถึงของเธอ finery ห้องเงา หรือตุรกีสิบสองปอนด์ได้ เธอไม่ได้เห็นพวกเขา พรุ่งนี้เธอจะเห็นห้องมันจริง ๆ ดู และ Lottie เป็นเธอจริง ๆ มอง และตุรกี warmed-over ในเกียรติของสองวัน คืนนี้เธอเห็นว่าเธอได้มาหา บ้านของน้องสาวของเธอและหัวใจเธอกล่าวว่า "นั่นคือเกี่ยวกับฉัน มีปีที่ใช้อย่างไรคุณ""ก็ฉันที่ไม่ได้ใช้พวกเขา กล่าวว่า Lottie wistfully "บันทึกไว้ ลืมส่วนของพวกเขาจะไปโดยไม่ต้องฉันเคยเสียวันหรือดอลลาร์พวกเขาเพลิดเพลินกับ นั่นคือเรื่องราวชีวิตในนั้นสองสามคำ ชีวิตอาศัยอยู่ไม่""ตอนนี้ได้เกินไปนักจะลอง"เบสส์กล่าว, "รู้เท่าใดมีรู้เป็นจุดเริ่มต้นของการเรียนรู้ที่จะอยู่ ไม่นับปีที่เหลือเรา เวลาของชีวิตของเรา เป็นวันที่นับ คุณมากเกินไปจับถึงเสียนาทีของชั่วโมงตื่นรู้สึกเสียใจที่ตัวเอง"Grinned Lottie รอบ ๆ ไร้การสัมผัสจริง "ดี บอกความจริงฉันรู้สึกเสียใจสำหรับคุณ ทีมีความรู้สึกใดๆ ฉันจะสงสารตัวเอง หลังจากทั้งหมด ฉันรู้ว่า ฉันเก่าเกินไปที่จะเตะขึ้นส้นเท้าของฉัน แต่ฉันจะให้คุณแสดงวิธี ถ้าฉันที่ดินบนหัวของฉัน ผมคิดว่า มันไม่สำคัญ ฉันรู้สึก giddy แล้ว และผมชอบ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปี ล็อตตี้ได้เรียกร้องให้เบสเพื่อเตรียมสำหรับอายุของเธอ ปีเบสได้อาศัยอยู่ในแต่ละวันเหมือนกับไม่มีอื่น ๆ ตอนนี้พวกเขาทั้งคู่ที่ผ่านมาหกสิบ เวลาบวก Lottie มีบัญชีธนาคารที่ไม่เคยโต ยัน เบสมีเสื้อผ้าอยู่บนหลังของเธอ , และส่วนที่เหลือของทรัพย์สินทางโลกของเธอในซึ้ง
Lottie มีกระเป๋าเดินทาง เกลียดการเป็นเด็กได้ยินพ่อแม่ skimping และการขูด เบสก็ไม่เคยสังเกตเห็น ทั้งหมดที่เธอต้องการที่จะออกไปข้างนอกและเล่น เธอเรียนรู้ที่จะเล่นสเก็ตบนยืม เล่นสเก็ต เธอขี่ยืมจักรยาน ลอตตี้ไม่สามารถรอที่จะเติบโตขึ้นและซื้อตัวที่ดีที่สุดของทุกอย่าง
ทันทีที่ใครจ้างเธอ ล็อตตี้เอาตัวเองไปทำงาน นางใจเด็ก เธอวิ่งไปทำธุระให้เก่า
เธอ ไม่เคยแตะต้องเงินเงินของเธอ แต่เด็กของเธอ ปากรดน้ำ ไอศกรีม และขนมหวาน แต่เธอไม่อาจทนใช้กับเบส คนที่ไม่เคยมีอะไรที่จะแบ่งปันให้กับเธอ เมื่อหยอดเหรียญเริ่มเพิ่มขึ้นดอลลาร์ เธอสูญเสียรสชาติของเธอสำหรับขนมหวาน
เมื่อเธออายุสิบสอง เธอ clerking หลังโรงเรียนในร้านหลายขนาดเล็ก วันเสาร์ทำงานตราบเท่าที่เธอต้องการเธอตัดสินใจที่จะเก็บเงินสำหรับเสื้อผ้า เมื่อเธอเข้ามาในโรงเรียน เธอจะสวมเสื้อผ้าที่ทั้งเธอและทุกคนอื่นจะสามารถให้ตรงกับ .
แต่เธอปีหนึ่งเจอเธอไม่มั่วไม่เอาจริงเอาจังแบบนี้ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่ออาจารย์ชื่นชมของเธอแนะนำให้เธอคิดอย่างจริงจังของวิทยาลัย ไม่มีใครในครอบครัวเคยไปวิทยาลัยและแน่นอน เบสจะไม่ไปที่นั่น เธอจะแสดงให้พวกเขาสิ่งที่เธอทำได้ ถ้าเธอใส่ใจของเธอมัน .
เธอเริ่มธนาคารเงินของเธอ และธนาคารของหล่อนกลายเป็นส่วนบุคคลมากที่สุดและมีค่าความครอบครอง .
ในชั้นปีสูงของเธอเธอได้งานในร้านอาหารเล็ก ๆ แต่การขยายที่เธอ cashiered จากยุ่งมากจนกระทั่งร้านปิดในของเธอเมื่อปีที่แล้วสูงธุรกิจเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วดังนั้นที่ Lottie กำลังเผชิญกับทางเลือกของการพักอยู่ในโรงเรียนหรือทำงานเต็มเวลาได้ 102
เธอเลือกทางเดินของเธอได้อย่างง่ายดาย งานในมือมูลค่าสองในอนาคต
เบสมีโบในวงดนตรีของโรงเรียน ซึ่งก็ไม่มีความทะเยอทะยาน ยกเว้นเล่นฮอร์นลอตตี คาดว่าจะจัดการกับบ้านและครอบครัว ในขณะที่เบสก็ยังคงรอคอยแฮร์รี่ได้รับเพียงพอที่จะซื้อใบอนุญาตการแต่งงาน .
ที่เบสแต่งงานแฮร์รี่ออกตรงของโรงเรียนมันไม่น่าแปลกใจ ที่ล็อตตี้ ไม่เคยแต่งงาน เลยไม่น่าแปลกจริงๆด้วย สองหรือสามครั้งเธออยู่ได้แต่เพื่อให้ได้งานที่จ่ายดีสำหรับการทำอาหารที่งานจ่ายอะไรคือความเสี่ยง เธอไม่สามารถจด .
เบส แต่งงานแล้วชีวิตไม่มีอะไรให้ลอตตี้ต้องอิจฉา เธอกับแฮร์รี่อยู่เหมือนคนไร้บ้าน แฮร์รี่เล่นในอัตราสองวงดนตรีทั่วประเทศ แม้แต่การเอง และ เบส อยู่ในยุโรป พวกเขามักจะอยู่ในเศษผ้า และไม่ร่ำรวย .
เบส ทุกข์เพราะนางไม่มีบุตรไม่มีสติพอที่จะรู้ว่าเธอกว่านี้ก็ได้ ลอตตี้อย่างแน่นอนจะดีกว่า โดยไม่มีหลานชายและหลานสาวจะรู้สึกเสียใจ มากเบสจะทิ้งพวกเขาในบันไดหน้าประตูของเธอ .
ที่ Lottie มีบันไดหน้าประตูของพวกเขาอาจได้รับซ้ายบนเป็นเพียงเพราะเจ้านายของเธอ มีซื้อบ้านหลังที่สองให้ลอตตี้บ้านหลังแรกในราคาต่ำมากและเงื่อนไขเพื่อให้เหมาะสมว่า มันคงจะเหมือนเสียเงินเพื่อปฏิเสธ .
เธอปิดห้องเธอไม่ได้ใช้ ปล่อยพวกเขาไปชั้นและพัง ตั้งแต่เธอกินข้าวเธอออก เธอไม่มีอาหารในบ้าน และไม่ส่งเสริมให้ผู้ที่คาดหวังเสมอถ้วยชา .
วิธีการของเธอในชีวิตคือ ค่าเฉลี่ย และความตระหนี่ แต่เธอไม่รู้เธอนึกว่าเธออยู่อย่างเหนียวแน่นในกลางปีเธอเพื่อที่เธอจะได้อยู่ในความสะดวกสบายและความสะดวก เมื่อเธอต้องการความสงบของจิตใจ .
ปีหลังจากสี่สิบ เริ่มการแข่งขัน ทันใดนั้นลอตตี้เป็นหกสิบ และเกษียณตัวเองจากงานของเธอโดยลูกชายของเจ้านายที่ไม่มีคนจัดการเกี่ยวกับการรักษาของเธอจนกว่าเธอพร้อมที่จะเลิก
เธอทำให้ต่างพยายามหางานอื่น ๆแต่รูปสวยของเธอ ทำให้เธอดูแก่และไม่มีประสิทธิภาพ เป็นครั้งแรกในชีวิตของเธอ ลอตตี้ ยินดีที่จะได้ทำงานเลย มีบางสถานที่ที่จะไปอะไรกับวันของเธอ .
แฮร์รี่ตายในต่างประเทศ โรงแรมอัตรา 3 กับเบสร้องไห้อย่างหนักเป็นถ้าเขาได้ทิ้งมรดก เขาทิ้งเธอแต่เขาของเขา มันไม่ใช่เงินเธอเดินกลับบ้าน
ลอตตี้ติดจาก เลือดเสมอ รู้ว่าเธอจะไม่เพียง แต่ต้องส่งน้องสาว แต่ดูแลเธอเมื่อเธอกลับมา มันไม่ยุติธรรมเลยที่เบสควรเก็บเกี่ยวการเก็บเกี่ยวของลอตตี้ตลอดชีวิตของการปฏิเสธตนเอง .
เอาลอตตี้หนึ่งสัปดาห์เพื่อให้ห้องนอนพร้อม สัปดาห์ของการทำงานอย่างหนักและเงินสด มีทุกอย่างที่ทำ ทุกอย่างเพื่อแทนที่หรือสี .เมื่อเธอผ่านห้องดูใหม่ว่าลอตตี้รู้สึกว่าเธอสมควรได้รับมันมากกว่าเบส .
เธอจะให้เบสมีห้องของเธอ แต่ที่นอนก็เป็นก้อน พรมก็ขาดแล้ว ผ้าม่านก็ถูกว่าลอตตี้นึกแทงเธอ เธอควรจะเธอจะต้องทำที่ห้องด้วย และไปเกี่ยวกับการทำมันด้วยความกระตือรือร้นที่เธอเข้าใจผิดคิดว่าเป็น
ความรีบเร่งเมื่อเธอผ่านข้างบน เธอตกใจที่เห็นแล้วหดหู่ลงไปดูโดยการพยายามที่จะไม่สนใจมัน แต่ไม่มีที่ไป หนีมัน ความคมชัดก็จะมากขึ้น
เธอทำงานทางเธอจากห้องครัวไปยังห้องนั่งเล่น ชักชวนเอง เธอแค่เอาบุหรี่ไปทางขวาเพื่อให้ตัวเองทำในคืนที่เธอนอนหลับเหมือนเด็กหลังยาวและวันแห่งความสุขของการเล่นในบ้าน เธอกำลังสนุกสนานมากกว่าที่เธอเคยได้อยู่ในชีวิตของเธอ เธออาศัยอยู่ในแต่ละชั่วโมงสำหรับตัวเอง .
มีเพียงวันนี้ก่อนเบส จะมาถึง เธอผ่านกระจกแพรว ครั้งแรกกับการเจ็บปวดชัดเจน คลุมเครือ แล้วกับลอตตี้เห็นตัวเองอย่างที่คนอื่นเห็น และไม่อาจทนเห็น
.