UV disinfection is now accepted as

UV disinfection is now accepted as a major disinfection process for drinking water. Irradiation of water by low pressure monochromatic UV radiation (253.7 nm), also known as UVC radiation, is a common water treatment procedure, which damages the genomes of microbial pathogens by producing photodimers between adjacent pyrimidine nucleotides, blocking RNA and DNA replication.Additional factors are likely to contribute on virus inactivation by UV such as damage to virus capsid proteins by hydroxyl radicals produced during photocatalysis (Mayer et al., 2015). Unlike ozone or chlorine, UVC radiation does not create any known toxic disinfection by products, although it also leaves no residual protective effects in the treated water. Most regulatory bodies now specify afluence or UV dose of 400 J/m2to assure at least 4 logarithms of inactivation (4-log) for any pathogenic microorganism (DVGW, 2006;EPA, 2003; ÖNORM, 2001). Although the majority of viruses donot show further inactivation at fluences above 500 J/m2, there aresome DNA viruses (e.g., adenovirus) that are resistant to standard UV doses due to their capacity to repair their genomes following damage (Calgua et al., 2014; Hijnen et al., 2006).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขณะนี้มีการยอมรับ UV ฆ่าเชื้อโรคเป็นกระบวนการฆ่าเชื้อที่สำคัญสำหรับน้ำดื่ม วิธีการฉายรังสีน้ำโดยรังสียูวีสีเดียวความดันต่ำ (253.7 nm), รู้จักกันเป็นรังสี UVC ทั่วไปน้ำรักษากระบวนการ ซึ่งเสียหาย genomes ของเชื้อจุลินทรีย์ผลิต photodimers ระหว่างนิวคลีโอไทด์ติด pyrimidine บล็อกการจำลอง RNA และ DNA ปัจจัยเพิ่มเติมมีแนวโน้มที่จะทำเลิกไวรัสโดยรังสียูวีเช่นความเสียหายกับโปรตีน capsid ไวรัสโดยไฮดรอกผลิต photocatalysis (เมเยอร์ et al. 2015) ซึ่งแตกต่างจากโอโซนหรือคลอรีน รังสี UVC ไม่สร้างฆ่าพิษใด ๆ รู้จักผลิตภัณฑ์ แม้ว่ามันยังออกไม่มีผลป้องกันตกค้างในน้ำ สุดกำกับตอนนี้ระบุ afluence หรือยา UV 400 J/m2to มั่นใจน้อย 4 ลอการิทึมของการใช้ (4-เข้าสู่ระบบ) สำหรับจุลินทรีย์ที่ทำให้เกิดโรคใด ๆ (DVGW, 2006 EPA, 2003 ÖNORM, 2001) ถึงแม้ว่าส่วนใหญ่ของไวรัสราคาแสดงเลิกต่อเวลาได้อีกด้วยเหนือ 500 J/m2, aresome มีดีเอ็นเอไวรัส (เช่น adenovirus) ที่มีความทนทานต่อรังสียูวีปริมาณมาตรฐานเนื่องจากความสามารถในการซ่อมแซม genomes ของตนต่อความเสียหาย (Calgua et al. 2014 Hijnen et al. 2006)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฆ่าเชื้อยูวีได้รับการยอมรับในขณะนี้เป็นขั้นตอนการฆ่าเชื้อที่สำคัญสำหรับน้ำดื่ม การฉายรังสีน้ำแรงดันต่ำโดยรังสียูวีสีเดียว (253.7 นาโนเมตร) ยังเป็นที่รู้จักรังสี UVC เป็นขั้นตอนการบำบัดน้ำร่วมกันซึ่งความเสียหายจีโนมของเชื้อโรคจุลินทรีย์โดยการผลิต photodimers ระหว่างนิวคลีโอ pyrimidine ที่อยู่ติดกันปิดกั้นอาร์เอ็นเอและปัจจัยดีเอ็นเอ replication.Additional มีแนวโน้มที่จะมีส่วนร่วมในการยับยั้งไวรัสโดยรังสียูวีเช่นความเสียหายกับไวรัสโปรตีน capsid โดยอนุมูลไฮดรอกที่ผลิตในระหว่างโฟโตคะตะไล (เมเยอร์ et al., 2015) ซึ่งแตกต่างจากโอโซนหรือคลอรีนรังสี UVC ไม่สร้างการฆ่าเชื้อโรคที่เป็นพิษใด ๆ ที่รู้จักกันโดยผลิตภัณฑ์แม้ว่ามันจะยังไม่มีใบป้องกันผลกระทบที่เหลืออยู่ในน้ำได้รับการรักษา หน่วยงานกำกับดูแลในขณะนี้ส่วนใหญ่ระบุ afluence หรือรังสียูวีขนาด 400 J / m2to มั่นใจอย่างน้อย 4 ลอการิทึมของการใช้งาน (4-log) สำหรับจุลินทรีย์ที่ทำให้เกิดโรคใด ๆ (DVGW 2006; EPA 2003; ÖNORM, 2001) แม้ว่าส่วนใหญ่ของไวรัส donot แสดงการใช้งานเพิ่มเติมได้ที่ fluences เหนือ 500 J / m2 มี aresome ไวรัสดีเอ็นเอ (เช่น adenovirus) ที่มีความทนทานต่อปริมาณรังสียูวีมาตรฐานเนื่องจากกำลังการผลิตของพวกเขาในการซ่อมแซมจีโนมของพวกเขาต่อไปนี้ความเสียหาย (Calgua et al. 2014 ; Hijnen et al, 2006).

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยูวีฆ่าเชื้อ คือตอนนี้ยอมรับเป็นหลักกระบวนการฆ่าเชื้อสำหรับน้ำดื่ม การฉายรังสีของน้ำ ด้วยแรงดันต่ำ ( monochromatic รังสี UV 253.7 nm ) หรือที่เรียกว่ารังสี UVC , คือการรักษาน้ำที่พบขั้นตอน ซึ่งความเสียหายของจีโนมของจุลินทรีย์ เชื้อโรค โดยการผลิต photodimers ติดกันไพริมิดีนเบสระหว่างบล็อกอาร์เอ็นเอและการจำลองตัวเองของดีเอ็นเอ ปัจจัยเพิ่มเติมมีแนวโน้มที่จะมีส่วนร่วมในการยับยั้งไวรัสด้วยยูวีเช่นความเสียหายไวรัส แคปซิดโปรตีนโดยอนุมูลไฮดรอกซิลผลิตในระหว่าง photocatalysis ( Mayer et al . , 2015 ) ซึ่งแตกต่างจากโอโซน หรือ คลอรีน รังสี UVC ไม่ได้สร้างใด ๆที่รู้จักกันเป็นพิษฆ่าเชื้อโรคโดยผลิตภัณฑ์ ถึงแม้ว่ามันยังไม่มีใบตกค้างป้องกันผลกระทบในการรักษาน้ำ ร่างกฎระเบียบมากที่สุดตอนนี้ระบุ afluence หรือ UV ขนาด 400 J / m2to มั่นใจอย่างน้อย 4 ลอการิทึมของการยับยั้ง ( 4-log ) สำหรับเชื้อจุลินทรีย์ ( dvgw , 2006 ; EPA , 2003 ; Öบรรทัดฐาน , 2001 ) แม้ว่าส่วนใหญ่ของไวรัสจะไม่แสดงต่อการยับยั้งที่ fluences สูงกว่า 500 J / m2 มีพร้อมไวรัสดีเอ็นเอ ( เช่น อะดิโนไวรัส ) ที่ป้องกัน UV ขนาดมาตรฐาน เนื่องจากความสามารถของพวกเขาเพื่อซ่อมแซมความเสียหายของพวกเขาต่อไปนี้จีโนม ( calgua et al . , 2014 ; hijnen et al . , 2006 )