3.2. Media RichnessMedia richness i

3.2. Media Richness
Media richness is a determinant of the extent to which information is given common
meaning by the sender and receiver of a message. It is defined as the communication
"medium's capacity to change mental representations within a specific time interval"
(Daft and Lengel 1984; Daft and Huber 1987, p. 14). It has two underlying dimensions-
the variety of cues that the medium can convey and the rapidity of feedback
that the medium can provide. Research supports the notion that managers who
consider media richness when choosing a communication medium are more effective
(Daft, Lengel, and Trevino 19871, and thus provides some support for the idea that
media richness affects the development of common understanding.
Media can convey too great a range of symbols for some aspects of the interpretation
task. For example, when assessing the effectiveness of various media, Short,
Williams, and Christie (1976)
found more opinion change via audio-only media. Kiesler et al. (1984) found significantly higher
choice shift in computer-conferencing groups, although Hiltz and Turoff (1978) present contradictory
evidence. Short et al. (1976) conclude that, whatever the benefits of face-to-face communication,
it also distracts communicators from the task and from vocal cues that might indicate lying. By
directing too much attention toward the communicators, face-to-face interactions may lead to
ineffective task outcomes (Culnan and Markus 1987, pp. 428-429).
Before leaving this discussion of information interpretation, it is appropriate to
note that shared interpretation of information is not necessary for organizational
units to agree on action. For example, Donnellon, Gray, and Bougon (1986) interpret
Weick (1979) as arguing that
only minimal shared understanding is required, because organization is based primarily on exchange
(e.g., of work for pay). That is, in order to produce organized action, group members need only
share the knowledge that the exchange will continue. It is not necessary that members subscribe to
the same goals or share the same interpretations of their joint action (1986, p. 43).
The empirical study by Donnellon et al. (1986) supports Weick's argument. Eisenberg
(1984) and Eisenberg and Witten (1987) go further and argue that ambiguity facilitates
agreement on actions in that it allows each unit to believe whatever is necessary
to achieve consensus. See Weick and Bougon (1986) for further development of the
idea of shared understanding. With regard to the relationships among clarity of
communication, information interpretation, and organizational effectiveness, it seems
important to move from speculation to empirical research.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.2. สื่อความร่ำรวยสื่อความร่ำรวยคือ ดีเทอร์มิแนนต์ของขอบเขตที่จะให้ข้อมูลทั่วไปความหมาย โดยผู้ส่งและผู้รับข้อความ มีกำหนดเป็นการสื่อสาร"ความจุปานกลางของการเปลี่ยนแทนจิตภายในช่วงเวลาระบุ"(งี่เง่าและ Lengel 1984 งี่เง่าและฮูเบอร์ 1987, p. 14) มีสองมิติพื้นฐาน-ความหลากหลายของสัญลักษณ์ที่สื่อสามารถถ่ายทอดและ rapidity ความคิดเห็นว่า สื่อสามารถให้ วิจัยสนับสนุนความคิดที่ผู้จัดการที่พิจารณาความเข้มข้นของสื่อเมื่อเลือกสื่อกลางการสื่อสารมีประสิทธิภาพมากขึ้น(Daft, Lengel และเทรวิโน 19871 และดังนั้นจึง มีบางความคิดที่ความเข้มข้นของสื่อมีผลต่อการพัฒนาความเข้าใจร่วมกันสื่อที่สามารถถ่ายทอดช่วงมากเกินไปของสัญลักษณ์สำหรับบางแง่มุมของการตีความงาน ตัวอย่างเช่น เมื่อประเมินประสิทธิภาพของสื่อต่าง ๆ ระยะสั้นวิลเลียมส์ และคริสตี้ (1976)พบเห็นเปลี่ยนแปลงเพิ่มเติมผ่านสื่อเสียงเดียว Kiesler et al. (1984) พบสูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญเลือก shift ในการประชุมทางคอมพิวเตอร์รวม แม้ว่า Hiltz และ Turoff (1978 แชมป์ร่วม) ปัจจุบันขัดแย้งหลักฐาน สรุปสั้น et al. (1976) ได้ว่า ประโยชน์สิ่งของการสื่อสารแบบเผชิญหน้านอกจากนี้มันยังสมาธิมวล จากงาน และ จากสัญญาณเสียงที่อาจบ่งชี้ว่า โดยผู้กำกับมากเกินไปความสนใจของมวล ปฏิสัมพันธ์แบบเผชิญหน้าอาจนำไปสู่ผลลัพธ์ของงานที่ได้ผล (Culnan และ Markus 1987, pp. 428-429)ก่อนออกจากคำอธิบายของการตีความข้อมูลนี้ มันเป็นที่เหมาะสมกับหมายเหตุที่ ใช้ร่วมกันในการตีความของข้อมูลไม่จำเป็นสำหรับองค์กรหน่วยที่ยอมรับในการกระทำ ตัวอย่างเช่น Donnellon สีเทา และ Bougon (1986) แปลWeick (1979) เป็นที่โต้เถียงเฉพาะที่น้อยที่สุดความเข้าใจร่วมกันถูกต้อง เนื่องจากองค์กรการแลกเปลี่ยน(เช่น ของงานสำหรับจ่าย) นั่นคือ เพื่อจัดดำเนินการผลิต กลุ่มสมาชิกจำเป็นเท่านั้นแบ่งปันความรู้ที่จะดำเนินการแลกเปลี่ยน ไม่จำเป็นว่า สมาชิกสมัครสมาชิกเป้าหมายเดียวกัน หรือใช้ร่วมกันเดียวกันตีความการกระทำร่วมกันของพวกเขา (1986, p. 43)การศึกษาเชิงประจักษ์โดย Donnellon et al. (1986) สนับสนุนอาร์กิวเมนต์ของ Weick ไอเซนเบิร์ก(1984) และไอเซนเบิร์กและ Witten (1987) ไปเพิ่มเติม และยืนยันว่า ความคลุมเครือที่ช่วยในข้อตกลงในการดำเนินการในการที่จะช่วยให้แต่ละหน่วยจะเชื่อสิ่งที่จำเป็นเพื่อให้บรรลุฉันทามติ ดู Weick และ Bougon (1986) ทั้งนี้ความคิดของความเข้าใจร่วมกัน เกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างความชัดเจนของการสื่อสาร การตีความข้อมูล และประสิทธิผลขององค์กร เหมือนสิ่งสำคัญที่จะย้ายจากการเก็งกำไรการวิจัยเชิงประจักษ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.2 สื่อความร่ำรวย
สื่อความร่ำรวยเป็นปัจจัยของขอบเขตที่ข้อมูลจะได้รับร่วมกัน
หมายโดยผู้ส่งและรับข้อความ มันถูกกำหนดให้เป็นการสื่อสาร
"ความจุขนาดกลางจะเปลี่ยนการแสดงจิตภายในช่วงเวลาที่กำหนด"
(บ้าและ Lengel 1984. บ้าและฮิว 1987 P 14) มันมีอยู่สองพื้นฐาน dimensions-
ความหลากหลายของตัวชี้นำที่สื่อสามารถถ่ายทอดและความรวดเร็วของการตอบรับ
ที่สื่อสามารถให้ งานวิจัยสนับสนุนความคิดที่ว่าผู้บริหารที่
พิจารณาสื่อความอุดมสมบูรณ์เมื่อมีการเลือกสื่อการสื่อสารมีประสิทธิภาพมากขึ้น
(Daft, Lengel และ Trevino 19,871 และจึงให้การสนับสนุนบางอย่างสำหรับความคิดที่ว่า
สื่อความร่ำรวยมีผลกระทบต่อการพัฒนาความเข้าใจร่วมกัน.
สื่อสามารถถ่ายทอดมากเกินไป ช่วงของสัญลักษณ์บางแง่มุมของการตีความที่
งาน. ตัวอย่างเช่นเมื่อมีการประเมินประสิทธิภาพของสื่อต่างๆที่สั้น,
วิลเลียมส์และคริสตี้ (1976)
พบว่าการเปลี่ยนแปลงความคิดเห็นเพิ่มเติมผ่านทางสื่อเสียงเท่านั้น. Kiesler et al. (1984) พบ ที่สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ
การเปลี่ยนแปลงทางเลือกในกลุ่มคอมพิวเตอร์การประชุมแม้ว่า Hiltz และ Turoff (1978) ความขัดแย้งในปัจจุบัน
หลักฐาน. สั้น et al. (1976) สรุปได้ว่าสิ่งที่ประโยชน์ของการสื่อสารใบหน้าเพื่อใบหน้า
ก็ยังสมาธิสื่อสารจากงานและ จากแกนนำตัวชี้นำที่อาจบ่งชี้ถึงการโกหก. โดย
ผู้กำกับความสนใจมากเกินไปต่อการสื่อสารปฏิสัมพันธ์ใบหน้าเพื่อใบหน้าอาจนำไปสู่
ผลงานไม่ได้ผล (Culnan และมาร์คัส 1987 PP. 428-429)
ก่อนออกจากการอภิปรายของการตีความข้อมูลเหล่านี้มันเหมาะสมที่จะ
ทราบว่าการตีความที่ใช้ร่วมกันของข้อมูลที่ไม่จำเป็นสำหรับองค์กร
หน่วยจะเห็นด้วยกับการกระทำ ยกตัวอย่างเช่น Donnellon, สีเทา, และ Bougon (1986) ตีความ
Weick (1979) เป็นเถียงว่า
เข้าใจร่วมกันเพียงเล็กน้อยเท่านั้นเป็นสิ่งจำเป็นเพราะองค์กรเป็นไปตามหลักในการแลกเปลี่ยน
(เช่นของการทำงานสำหรับค่าใช้จ่าย) นั่นคือเพื่อผลิตการดำเนินการจัดกลุ่มสมาชิกต้องการเพียง
แบ่งปันความรู้ที่แลกเปลี่ยนจะยังคง มันไม่ได้เป็นสิ่งจำเป็นที่สมัครสมาชิก
เป้าหมายเดียวกันหรือแบ่งปันตีความเดียวกันของการดำเนินการร่วมกัน (1986, น. 43)
การศึกษาเชิงประจักษ์โดย Donnellon et al, (1986) สนับสนุนข้อโต้แย้งของ Weick ไอเซนเบิร์ก
(1984) และไอเซนเบิร์กและ Witten (1987) ไปต่อไปและยืนยันว่ากำกวมอำนวยความสะดวกใน
ข้อตกลงเกี่ยวกับการดำเนินการในการที่จะช่วยให้แต่ละหน่วยงานที่จะเชื่อทุกอย่างที่จำเป็น
เพื่อให้บรรลุฉันทามติ ดู Weick และ Bougon (1986) สำหรับการพัฒนาต่อไปของ
ความคิดของความเข้าใจร่วมกัน ในเรื่องเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างความชัดเจนของการที่มี
การสื่อสารการตีความหมายข้อมูลและประสิทธิภาพขององค์กรดูเหมือนว่า
สิ่งสำคัญที่จะย้ายจากการเก็งกำไรในการวิจัยเชิงประจักษ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3.2 . สื่อ หมายถึงสื่อความเป็นกำหนดขอบเขตซึ่งข้อมูลจะได้รับ ทั่วไปความหมายโดยผู้ส่งและผู้รับข้อความ มันหมายถึงการสื่อสาร" ความสามารถของสื่อที่จะเปลี่ยนภาพจิตภายในช่วงเวลาที่เฉพาะเจาะจง "( และโง่งี่เง่าเลงเกิล 1984 ; และ เบอร์ 1987 , หน้า 14 ) มันมีอยู่สองมิติ - พื้นฐานความหลากหลายของอาหารที่สามารถถ่ายทอดสัญญาณและความเร็วของความคิดเห็นอาหารที่สามารถให้ การวิจัยสนับสนุนความคิดว่าผู้จัดการที่พิจารณาเมื่อเลือกสื่อส่วนกลางการสื่อสารที่มีประสิทธิภาพมากขึ้น( เต็ม เลงเกิล และ 19871 Trevino และดังนั้นจึงมีบางสนับสนุนความคิดที่ว่าสื่อความต่อการพัฒนาความเข้าใจร่วมกันสื่อสามารถถ่ายทอดมากช่วงของสัญลักษณ์บางแง่มุมของการตีความงาน ตัวอย่างเช่น เมื่อการประเมินประสิทธิผลของสื่อต่าง ๆ สั้น ๆวิลเลียม คริสตี้ ( 1976 ) และพบเพิ่มเติมความเห็นเปลี่ยนผ่านสื่อทางเสียงเท่านั้น คิสเลอร์ et al . ( 1984 ) ที่พบเพิ่มขึ้นเลือกเปลี่ยนคอมพิวเตอร์และการประชุมกลุ่ม แม้ว่า hiltz ทูรอฟ ( 1978 ) ปัจจุบันขัดแย้งหลักฐาน สั้น et al . ( 1976 ) สรุปได้ว่าสิ่งที่ประโยชน์ของการสื่อสารแบบเห็นหน้านอกจากนี้ยังทำให้สื่อสารจากงานและจากคิวร้องที่อาจบ่งชี้ว่า โกหก โดยกำกับความสนใจมากเกินไปต่อสื่อสาร การปฏิสัมพันธ์แบบตัวต่อตัวอาจนำไปสู่ผล งานไม่ได้ผล ( culnan กับมาคัส 1987 , pp . 428-429 )ก่อนออกจากนี้การตีความข้อมูล มันเหมาะสมหมายเหตุ การตีความข้อมูลที่ไม่จำเป็นสำหรับองค์กรหน่วยที่จะยอมรับในการกระทำ ตัวอย่างเช่น donnellon สีเทา และ bougon ( 1986 ) แปลความหมายวิก ( 1979 ) เป็นถกเถียงกันว่าเท่านั้นน้อยที่สุดความเข้าใจร่วมกันเป็นสิ่งจำเป็น เพราะองค์กรเป็นไปตามหลักในตรา( เช่น งานจ่าย ) นั่นคือ เพื่อผลิตการจัดกระทำ สมาชิกกลุ่มต้องการเพียงแบ่งปันความรู้ที่แลกเปลี่ยนจะดำเนินต่อไป มันไม่จำเป็นที่สมาชิกสมัครเป้าหมายเดียวกันหรือร่วมกันตีความเดียวกันของการกระทำของพวกเขาร่วมกัน ( 2529 , หน้า 43 )ผลการศึกษาเชิงประจักษ์ โดย donnellon et al . ( 1986 ) รองรับวิกของอาร์กิวเมนต์ ไอเซนเบิร์ก( 1984 ) และ ไอเซนเบิร์ก และวิทเทน ( 1987 ) ไปเพิ่มเติม และยืนยันว่า ความคลุมเครือ อำนวยความสะดวกข้อตกลงในการกระทำที่จะช่วยให้แต่ละหน่วยจะเชื่อทุกสิ่งที่จำเป็นเพื่อให้บรรลุฉันทามติ เห็นวิก และ bougon ( 1986 ) สำหรับการพัฒนาต่อไปของความคิดของความเข้าใจร่วมกัน เกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างความชัดเจนของการสื่อสาร การแปลความหมายข้อมูล ประสิทธิผลขององค์การ ดูเหมือนว่าสิ่งสำคัญที่จะย้ายจากการเก็งกำไรในการวิจัยเชิงประจักษ์