However, it seems that Earn doesn’t

However, it seems that Earn doesn’t care since he shrugs me off. “Whatever, there’ll be leftovers anyway. I’m giving you one now so someone else can’t take yours.” He’s still trying to put the dog tag around my neck. Jeez! No matter which way I’m trying to dodge him, I just can’t get away from Earn who is as big as a bull.

“I don’t waaaaaant ittttttt.”

“Nope, this one is considered given away. I’m not taking it back.” He forcefully puts the dog tag around my neck with a wide grin on his face. I feel the dog tag with my fingers in a daze, it feels like I’m being forced into a situation once again.

“I’ll be right back, Fi…” Oh! That was Phun’s voice! I almost forgot the reason I’m here! I quickly turn around to face Phun but he avoids my gaze. That jerk. He promptly makes his way out of the office. Dang it, dang it, dang it!

“I’ll get you for this next time, Earn! I’ll be right back!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อย่างไรก็ตาม มันดูเหมือนว่า Earn ไม่ดูแลตั้งแต่เขาเทปซีดผมปิด "อะไรก็ตาม จะมีเหลือหรือ ฉันกำลังนำคุณหนึ่งขณะนี้เพื่อให้บุคคลอื่นไม่สามารถใช้ของคุณ" เขายังคงพยายามใส่แท็กสุนัขรอบคอของฉัน Jeez ไม่ว่าวิธีใดฉันพยายามที่จะหลบเขา ฉันไม่ได้จาก Earn ที่มีขนาดใหญ่ที่ตำรวจ"ฉันไม่ waaaaaant ittttttt""Nope นี้ถือว่ารับไป ฉันฉันไม่นำกลับมา" เขาประวางแท็กสุนัขรอบคอกับรอบ ๆ ไร้กว้างบนใบหน้าของเขา รู้สึกว่าด็อกแท็ก ด้วยนิ้วมือดึก รู้สึกเหมือนผมกำลังถูกบังคับในสถานการณ์อีกครั้ง"จะอยู่กลับ ไร้สาย..." โอ้ ที่มีเสียงของฝัน ฉันเกือบลืมเหตุผลที่ฉันอยู่ที่นี่ อย่างรวดเร็วเปิดทั่วไปหน้าฝัน แต่เขาหลีกเลี่ยงสายตาของฉัน ที่ตวัดขึ้น เขาทันทีทำให้เขาอยู่สำนักงาน แดงมัน ดังนั้น แดงมัน"ฉันจะรับคุณครั้งนี้ถัดไป Earn จะกลับมา"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าได้รับไม่สนใจเพราะเขาบ่อยๆเลย " ไม่ว่ายังไง ก็จะเหลือแล้ว ฉันให้คุณหนึ่งแล้ว คนอื่นไม่สามารถใช้ของคุณ . " เขายังพยายามใส่แท็กสุนัขรอบคอของฉัน พระเจ้า ! ! ! ไม่ว่าฉันพยายามจะหลบเขา ฉันไม่สามารถไปจากรายได้ที่ใหญ่เท่าวัว

" ผมไม่ waaaaaant ittttttt "

" ไม่อันนี้ถือว่าให้เก็บ ผมไม่ได้เอาไปคืน เขาบังคับให้ใส่แท็กสุนัขรอบคอของฉันด้วยรอยยิ้มกว้างบนใบหน้าของเขา ผมรู้สึกว่า สุนัขแท็กกับนิ้วผมงง มันรู้สึกเหมือนฉันกำลังถูกบังคับให้เข้าไปในสถานการณ์อีกครั้ง

" เดี๋ยวฉันกลับมา , Fi . . . . . . . " โอ้ ! นั่นคือเสียงยัง ! ฉันเกือบลืมเหตุผลที่ฉันมาที่นี่ !ผมรีบหันใบหน้าพูน แต่เขาหลีกเลี่ยงสายตาของฉัน ไอ้บ้านั่น เขาทันทีทำให้เขาออกจากสำนักงาน ให้ตายสิ ให้ตายสิ ให้ตายสิ !

" ผมจะเอาคืนคราวหน้านี้ได้ ! เดี๋ยวฉันกลับมา "