In so doing, Chatterjee offers a co

In so doing, Chatterjee offers a contemporary and cogent affirmation of the Gramscian critique of civil society, although one at odds with Lehmann's more ambiguous treatment, and an implicit critique of political society and its treatment of the poor. In contrast to Chatterjee,who celebrates the opportunities available to subalterns by engaging with politicians and civil servants in political society, Lehmann argues that clientelistic politics invariably underpins relationships between politicians and subalterns, or the poor. It oppresses the poor, subjecting them to base forms of rent-seeking behaviour, for instance, where they are forced to vote, and provide public and other demonstrations of support, for politicians or government agents who provide them with discretionary access to their rights and entitlements. Poor people, he argues, are therefore:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทำ Chatterjee เสนอยืนยันที่ร่วมสมัย และ cogent ของวิจารณ์ Gramscian สังคม แม้ว่า at odds with Lehmann ของชัดเจนมาก รักษา และการวิจารณ์นัยของสังคมการเมือง และการรักษาของคนจน ตรงข้าม Chatterjee ที่เฉลิมฉลองโอกาสที่พร้อมใช้งาน subalterns โดยเสน่ห์กับนักการเมืองและราชการในสังคมเมือง Lehmann จนที่ เมือง clientelistic underpins ความสัมพันธ์ระหว่างนักการเมือง และ subalterns หรือคนยากจนเสมอ มัน oppresses คนจน มีชัยรูปแบบพื้นฐานของเช่าหาพฤติกรรม เช่น ซึ่งพวกเขาถูกบังคับให้ลงคะแนน และให้ชุมนุมสาธารณะ และอื่น ๆ สนับสนุน นักการเมืองหรือตัวแทนรัฐบาลที่มี discretionary การเข้าถึงสิทธิของพวกเขาและให้ คนจน เขาจน ดัง:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดังนั้นในการทำ, Chatterjee มีการยืนยันร่วมสมัยและประเด็นของการวิจารณ์ Gramscian ของภาคประชาสังคมถึงแม้คนหนึ่งที่ค้านกับมาห์นการรักษาที่ไม่ชัดเจนมากขึ้นและวิจารณ์โดยนัยของสังคมการเมืองและการรักษาของคนยากจน ในทางตรงกันข้ามกับ Chatterjee ที่ฉลองโอกาสที่มีในการบังคับบัญชาโดยมีส่วนร่วมกับนักการเมืองและข้าราชการในสังคมการเมืองมาห์ระบุว่าการเมือง clientelistic เสมอรมย์ความสัมพันธ์ระหว่างนักการเมืองและบังคับบัญชาหรือคนยากจน มันบีบบังคับคนยากจนหนอนบ่อนไส้ให้พวกเขาในรูปแบบฐานของพฤติกรรมการแสวงผลประโยชน์เช่นที่พวกเขาถูกบังคับให้ออกเสียงลงคะแนนและให้ประชาชนเดินขบวนประท้วงและอื่น ๆ ของการสนับสนุนสำหรับนักการเมืองหรือตัวแทนของรัฐบาลที่ให้พวกเขาด้วย discretionary การเข้าถึงสิทธิของพวกเขาและ สิทธิ คนยากจนเขาระบุจึง:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดังนั้นในการทำ chatterjee เสนอร่วมสมัยและ Cogent ยืนยันของ gramscian วิพากษ์ประชาสังคม , แม้ว่าหนึ่งที่ขัดแย้งกับเลห์แมน มันคลุมเครือมากขึ้น การรักษา และการแยกการวิจารณ์สังคมการเมืองและการรักษาของไม่ดี ในทางตรงกันข้ามกับ chatterjee ,ที่ฉลองโอกาสที่พร้อมใช้งาน subalterns โดยมีส่วนร่วมกับนักการเมืองและข้าราชการในสังคมการเมือง เลห์แมน ระบุว่า การเมืองต้อง clientelistic บอกความสัมพันธ์ระหว่างนักการเมืองและ subalterns หรือคนจน มัน oppresses ยากจน , subjecting ให้ฐานรูปแบบของพฤติกรรมการแสวงหาค่าเช่า เช่นที่พวกเขาถูกบังคับให้โหวตและให้ประชาชนและการสาธิตอื่น ๆสนับสนุน นักการเมืองหรือเจ้าหน้าที่ของรัฐ ที่ให้พวกเขาด้วย ( การเข้าถึงสิทธิและสิทธิที่จะของพวกเขา คนจน เขาระบุเป็น ดังนั้น :