INTRODUCTIONDespite all social and

INTRODUCTION
Despite all social and economic policies that have been
implemented by successive administrations, Nigeria has
remained a laggard in social, economic and political
developments. Subsequently, political instability, abject
poverty, acute youth unemployment, heightened crime
rate, poor health prospects, widespread malnourishment
have been the main features of Nigeria’s political
economy. One of the major explanations for the failure of
all development programmes in Nigeria has been the
absence of democracy and the intermittent military
intervention in politics. However, with the benefit of
hindsight and as demonstrated by the current experience,
even the periods of civil rule (1960-1966, 1979-1983 and
1999 to date) failed to produce any positive or better
results. This assertion is vindicated by the report of a
survey conducted by Simbine (2000) which showed that,
in term of performance, respondents in her study gave
higher ranks to three military regimes (General Murtala
Muhammed 1975-1976, General Muhammad Buhari
1983-1985 and General Yakubu Gowon, respectively),
even though the two civilian administrations of Sir
Abubakar Tafawa Balewa, 1960-1966 and Alhaji Shehu
Shagari, 1979-1983 were included. This shows that there
is no automatic connection between democracy and
development. Secondly, though discussable, the result
implies, in the context of the Nigerian experience, that the
record of the military is a bit better than that of their
civilian counterpart. Nevertheless, over generalisation
may be dangerous in this regard, every indicators pointed
to the fact that Nigerians were worse off during Shagari’s
administrations. Meanwhile, it is not an overstatement to
contend that the return of the country to electoral
democracy in 1999 has not made significant impact on
the economic and social well-being of the people. Several
other factors explain the development tragedy in Nigeria.
These are: the colonial legacy, bureaucratic and political
corruption, poor labour disciplines, globalisation and
unfavourable international environment, unpatriotic
followers and bad leadership to mention a few. This
paper examines the nexus of democracy and good
governance. It also provides explanations on why
democracy has not engendered good governance in
Nigeria. It is argued that democracy cannot engender
good governance in a state where it is yet to make sense
of, most especially the contending political elites.
Therefore, the major point of this thesis is that the failure
of governance in Nigeria is a function of the nature and
character of the political elite.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำแม้ มีนโยบายสังคม และเศรษฐกิจ ทั้งหมด ที่ได้รับดำเนินการ โดยจัดการต่อเนื่อง ไนจีเรียได้ยังคง laggard ในสังคม เศรษฐกิจ และการเมืองพัฒนา ในเวลาต่อมา ขาดเสถียรภาพทางการเมือง abjectความยากจน การว่างงานของเยาวชนเฉียบพลัน อาชญากรรมสูงอัตรา แนวโน้มสุขภาพ malnourishment อย่างแพร่หลายได้รับคุณสมบัติหลักของของไนจีเรียที่เมืองเศรษฐกิจ คำอธิบายหลักของความล้มเหลวของอย่างใดอย่างหนึ่งโครงการพัฒนาทั้งหมดในประเทศไนจีเรียได้รับการการขาดงานของประชาธิปไตยและทหารไม่ต่อเนื่องการแทรกแซงทางการเมือง อย่างไรก็ตาม กับประโยชน์ของhindsight และโดยประสบการณ์ปัจจุบันแม้รอบระยะเวลาของกฎแพ่ง (1960-1966, 1979-1983 และ1999 วัน) ไม่สามารถผลิตใด ๆ บวก หรือดีกว่าผลลัพธ์ที่ นี้เป็น vindicated โดยรายงานเป็นสำรวจ โดย Simbine (2000) ซึ่งชี้ให้เห็นว่าในแง่ของประสิทธิภาพ ผู้ตอบในการศึกษาให้ยศสูงการระบอบทหารสาม (Murtala ทั่วไปMuhammed 1975-1976, Buhari มุหัมมัดทั่วไป1983-1985 และทั่วไป Yakubu Gowon ตามลำดับ),แม้จัดการพลเรือนสองของรักAbubakar Tafawa Balewa, 1960-1966 และ Alhaji ShehuShagari, 1979-1983 รวมได้ นี้แสดงให้เห็นว่ามีไม่เชื่อมต่ออัตโนมัติระหว่างประชาธิปไตย และการพัฒนา ประการที่สอง discussable แม้ว่าผลความหมาย ในบริบทของประสบการณ์รี ที่ของทหารจะเล็กกว่าของพวกเขากันพลเรือน อย่างไรก็ตาม ผ่าน generalisationอาจเป็นอันตรายในการนี้ ชี้ทุกตัวบ่งชี้ในความเป็นจริงที่ Nigerians แย่ปิดระหว่างของ Shagariจัดการ ในขณะเดียวกัน ไม่มี overstatement ไปแข่งที่กลับประเทศไปเลือกตั้งประชาธิปไตยในปี 1999 ได้ทำผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญในเศรษฐกิจ และสังคมเป็นอยู่ที่ดีของคน หลายปัจจัยอื่น ๆ อธิบายโศกนาฏกรรมพัฒนาประเทศไนจีเรียได้แก่: โคโลเนียลแบบเก่า ราชการ และการเมืองทุจริต สาขาแรงงานยากจน นโบาย และunfavourable ดี unpatrioticลูกศิษย์และเป็นผู้นำไม่ดีพูดถึงกี่ นี้กระดาษตรวจสอบ nexus ของประชาธิปไตย และดีกำกับดูแลการ จะให้คำอธิบายในเหตุผลประชาธิปไตยมี engendered ธรรมาภิบาลในไนจีเรีย มันจะโต้เถียงว่า ประชาธิปไตยไม่สามารถ engenderธรรมาภิบาลในสถานะที่จะยังให้ความรู้สึกของ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง contending เมืองที่ร่ำรวยดังนั้น จุดสำคัญของวิทยานิพนธ์นี้คือความล้มเหลวการปกครองในไนจีเรียคือฟังก์ชันของธรรมชาติ และลักษณะของชนชั้นนำทางการเมือง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทนำ
แม้จะมีนโยบายทางเศรษฐกิจและสังคมที่ได้รับการ
ดำเนินการโดยการบริหารงานต่อเนื่องไนจีเรียได้
ยังคงล้าหลังในทางสังคมเศรษฐกิจและการเมือง
การพัฒนา ต่อมาความไม่แน่นอนทางการเมืองที่น่าสังเวช
ความยากจนการว่างงานของเยาวชนเฉียบพลันอาชญากรรมมีความคิดริเริ่ม
อัตราแนวโน้มสุขภาพไม่ดี malnourishment แพร่หลาย
ได้รับคุณสมบัติหลักของการเมืองของประเทศไนจีเรีย
เศรษฐกิจ หนึ่งในคำอธิบายที่สำคัญสำหรับความล้มเหลวของ
โปรแกรมการพัฒนาในประเทศไนจีเรียได้รับการ
ขาดหายไปของประชาธิปไตยและทหารเป็นระยะ ๆ
การแทรกแซงในการเมือง แต่ด้วยประโยชน์ของการ
เข้าใจถึงปัญหาและแสดงให้เห็นถึงประสบการณ์ในปัจจุบัน
แม้กระทั่งช่วงเวลาของการปกครองของพลเรือน (1960-1966, 1979-1983 และ
1999 ถึงวันที่) ล้มเหลวในการผลิตเชิงบวกใด ๆ หรือดีกว่า
ผล ยืนยันนี้จะพิสูจน์ให้เห็นจากรายงานการ
สำรวจที่จัดทำโดย Simbine (2000) ซึ่งแสดงให้เห็นว่า
ในแง่ของประสิทธิภาพการทำงานของผู้ตอบแบบสอบถามในการศึกษาของเธอทำให้
อันดับที่สูงขึ้นถึงสามระบอบทหาร (ทั่วไป Murtala
นุ 1975-1976 นายพลมูฮัมหมัด Buhari
1983-1985 และทั่วไป Yakubu Gowon ตามลำดับ)
แม้ว่าทั้งสองฝ่ายปกครองพลเรือนของเซอร์
Abubakar Tafawa Balewa, 1960-1966 และ Alhaji Shehu
Shagari, 1979-1983 ถูกรวม นี้แสดงให้เห็นว่ามี
ไม่มีการเชื่อมต่ออัตโนมัติระหว่างประชาธิปไตยและ
การพัฒนา ประการที่สองแม้ว่าจะอธิบายได้ผลที่
มีความหมายในบริบทของประสบการณ์ไนจีเรียที่
บันทึกของทหารเป็นบิตดีกว่าที่ของพวกเขา
คู่พลเรือน อย่างไรก็ตามกว่าทั่วไป
อาจเป็นอันตรายในเรื่องนี้ตัวชี้วัดทุกชี้
ความจริงที่ว่าไนจีเรียเป็นแย่ลงในช่วงของ Shagari
เข็ม ขณะเดียวกันก็ไม่เกินเลยที่จะ
ยืนยันว่าการกลับมาของประเทศในการเลือกตั้ง
ในระบอบประชาธิปไตยในปี 1999 ยังไม่ได้ทำให้ส่งผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญใน
ทางเศรษฐกิจและสังคมเป็นอยู่ที่ดีของประชาชน หลาย
ปัจจัยอื่น ๆ ที่อธิบายโศกนาฏกรรมการพัฒนาในประเทศไนจีเรีย.
เหล่านี้คือ: มรดกอาณานิคมข้าราชการและการเมือง
การทุจริตสงฆ์แรงงานยากจนโลกาภิวัตน์และ
สภาพแวดล้อมระหว่างประเทศที่ไม่เอื้ออำนวย, ไม่รักชาติ
ติดตามและความเป็นผู้นำที่ดีที่จะพูดถึงไม่กี่ นี้
กระดาษตรวจสอบการเชื่อมต่อของระบอบประชาธิปไตยที่ดีและ
การกำกับดูแล นอกจากนี้ยังมีคำอธิบายว่าทำไม
ประชาธิปไตยยังไม่ได้ก่อให้เกิดการกำกับดูแลกิจการที่ดีใน
ประเทศไนจีเรีย มันเป็นเรื่องที่ถกเถียงกันอยู่ว่าประชาธิปไตยไม่สามารถทำให้เกิด
การกำกับดูแลกิจการที่ดีในรัฐที่มันยังเป็นสิ่งที่ทำให้ความรู้สึก
ของส่วนใหญ่โดยเฉพาะอย่างยิ่งชนชั้นทางการเมืองยืนยัน.
ดังนั้นจุดสำคัญของงานวิจัยนี้คือความล้มเหลว
ของการกำกับดูแลในประเทศไนจีเรียเป็นหน้าที่ของธรรมชาติ และ
ตัวละครของชนชั้นทางการเมือง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทนำ
แม้นโยบายด้านเศรษฐกิจและสังคมทั้งหมดที่ได้รับ
ดำเนินการโดยการบริหารต่อเนื่อง ไนจีเรียได้
ยังคงล้าหลังในการพัฒนาทางสังคมเศรษฐกิจและการเมือง

ต่อมา , เสถียรภาพทางการเมือง , ความยากจนอย่าง
, การว่างงานของเยาวชนสูงเฉียบพลัน อัตราอาชญากรรม
, แนวโน้มสุขภาพไม่ดี , อย่างกว้างขวาง malnourishment
ได้รับคุณสมบัติหลักของ
การเมืองไนจีเรียส์เศรษฐกิจ หนึ่งในคำอธิบายที่สำคัญสำหรับความล้มเหลวของ
โปรแกรมการพัฒนาทั้งหมดในไนจีเรียได้รับ
ไม่มีประชาธิปไตย และการแทรกแซงทางทหาร
เป็นพักๆการเมือง อย่างไรก็ตาม กับผลประโยชน์ของ hindsight และเห็นจากประสบการณ์

แม้ช่วงปัจจุบัน การปกครองของพลเรือน ( 1960-1966 1979-1983
1999 , และวันที่ ) ล้มเหลวในการผลิตบวกใด ๆหรือดีกว่า
ผลลัพธ์การยืนยันนี้คือแก้แค้น โดยรายงานของ
การสำรวจโดย simbine ( 2000 ) ซึ่งพบว่า ในแง่ของประสิทธิภาพ
, ผู้ตอบแบบสอบถามในการศึกษาของเธอให้
อันดับสูงสามระบอบการปกครองทหารทั่วไป ( murtala
พลเรือเอก 1975-1976 นายพลมูฮัมหมัด buhari
เสมือนทั่วไป ยาคูบู gowon ตามลำดับ ) ,
ถึงแม้ว่าทั้งสอง การบริหารพลเรือนครับ
balewa บู บาการ์ tafawa ,และ 1960-1966 alhaji shehu
shagari 1979-1983 , จำนวนรวม นี้แสดงให้เห็นว่ามี
ไม่อัตโนมัติการเชื่อมต่อระหว่างประชาธิปไตยและการพัฒนา . ประการที่สองแม้ว่า discussable ผล
หมายถึงในบริบทของประสบการณ์ไนจีเรียที่
บันทึกของทหารเป็นบิตที่ดีกว่าคู่ของพวกเขาที่พลเรือน

อย่างไรก็ตาม ในช่วง generalisation
อาจเป็นอันตราย ในเรื่องนี้