Child abandonment (at birth) is a r

Child abandonment (at birth) is a rudimentary method of managing unwanted or unaccepted pregnancies, for cultural and/or economic reasons. Its existence or persistence in modern societies comes from the lack of certain services, functionality of some institutions, and a culture relating to their use.
As of 1967 Romania recorded a sudden rise in the number of abandoned children, especially at birth. The abandonment phenomenon, condemned by all governments, has been poorly managed, as its magnitude has not decreased for over 35 years.
While there has always been some child abandonment in Romania, as there has been in other cultures, there was no significant magnitude in time and space for this to become a part of tradition or to define a cultural specific of the Romanian people.
A pro-natalist demographic policy decree was issued in November 1966, and as of June 1967, children began being abandoned in maternity wards and hospitals/pediatric wards. As a result, child abandonment was perceived as a direct outcome of the pro-natalist decree, and remained as such in the collective consciousness until 1990.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Abandonment เด็ก (แรกเกิด) เป็นวิธี rudimentary การจัดการที่ไม่พึงประสงค์ หรือ unaccepted ตั้งครรภ์ สาเหตุที่วัฒนธรรม หรือเศรษฐกิจ ดำรงอยู่หรือมีอยู่ในสังคมสมัยใหม่มาจากการขาดของบริการบางอย่าง สถาบัน และวัฒนธรรมที่เกี่ยวข้องกับการใช้งานณ 1967 โรมาเนียบันทึกจำนวนเด็กละทิ้ง ขึ้นฉับพลันโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เกิด ปรากฏการณ์ abandonment คนเกือบ โดยรัฐบาลทั้งหมด มีการงานจัดการ ตามขนาดของมันไม่ลดกว่า 35 ปีในขณะที่มีได้เสมอ abandonment บางลูกในโรมาเนีย เท่าที่มีในอังกฤษ มีขนาดไม่สำคัญในเวลาและพื้นที่นี้เป็น ส่วนหนึ่งของประเพณี หรือกำหนดเฉพาะวัฒนธรรมของชาวโรมาเนียออกกฤษฎีกา pro natalist นโยบายประชากรในเดือน 1966 พฤศจิกายน และ ณเดือน 1967 มิถุนายน เด็กเริ่มถูกทอดทิ้งในการคลอดบุตรที่มีเขตการปกครองและเขตการปกครองโรงพยาบาล/เด็ก ดัง abandonment เด็กถือว่าเป็นผลโดยตรงของกฤษฎีกา pro natalist และยังคงเป็นเช่นในสำนึกรวมจนถึงปี 1990

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การทอดทิ้งเด็ก ( ตั้งแต่เกิด ) เป็นวิธีพื้นฐานของการจัดการที่ไม่พึงประสงค์หรือไม่ยอมรับการตั้งครรภ์ เพื่อเหตุผลทางวัฒนธรรมและ / หรือทางเศรษฐกิจ ของการดำรงอยู่หรือการคงอยู่ในสังคมสมัยใหม่ที่มาจากการขาดการบริการบางฟังก์ชันของบางสถาบัน และเป็นวัฒนธรรมที่เกี่ยวข้องกับการใช้ของพวกเขา .
เป็น คศ โรมาเนีย การบันทึกการเพิ่มขึ้นอย่างฉับพลันในจำนวนของเด็กที่ถูกทอดทิ้งโดยเฉพาะอย่างยิ่งตั้งแต่เกิด ปรากฏการณ์การประณามโดยรัฐบาลทั้งหมดได้รับการจัดการที่ไม่ดี เป็นขนาดไม่ได้ลดลงกว่า 35 ปี .
ในขณะที่เสมอมีเด็กถูกทิ้งในโรมาเนีย ตามที่มีในวัฒนธรรมอื่นมีขนาดไม่แตกต่างกันในเวลาและพื้นที่นี้ได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของประเพณี หรือเพื่อกำหนดวัฒนธรรมเฉพาะของผู้คนชาวโรมาเนีย
โปร natalist ประชากรนโยบายกฤษฎีกาออกในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2509 และเป็นมิถุนายน 1967 เด็กเริ่มถูกทิ้งในหอผู้ป่วยคลอดบุตร และโรงพยาบาล / แผนกกุมารเวชศาสตร์ ผลการทอดทิ้งเด็กรับรู้เป็นผลโดยตรงของโปร natalist กฤษฎีกา และยังคงเป็นเช่นในจิตสำนึกร่วมกันจนถึงปี 1990