The first is that it moves our unde

The first is that it moves our understanding of this activity and of Inuit participation beyond the simplistic notion that polar bear sport hunting is a business like any other. Rather, it makes it clear that the wage earned from guiding, and other forms of sport hunt employment, is not of itself the object for Inuit, or, as pointed out by [34], “…(monetary income) is… the means to accomplish and facilitate the harvest, and not an end in itself.” While this is easily appreciated when observing a solitary hunter waiting at a seal's winter breathing hole, it can be overwhelmed by the sums from a single sport hunt, not to mention a full season of ten hunts, brings to Clyde River. Here, these “macro-data” are translated into what they mean for the community through the individuals who work on the hunt.

The other aspect brought out through this analysis is how important these moneys are not only to those who work as guides but also to the Clyde River as a community. To a large degree, the considerable wage earned through sport hunt employment affords the men time in hunting, and the returns that come with that investment, that might otherwise be lost were they to work “normal” 8 h a day jobs in order to acquire and maintain needed equipment (or, given the paucity of employment in the community, they might be unable to hunt at all). In turn, the volume of harvest resulting from their efforts, which in the case of ringed seals is nearly three times that of overall community production (40 seals versus 15 per individual annually), suggests, and is supported by anecdotal data, that at the least each contributes significantly to the flow of food in his respective extended family.

In any number of respects, polar bear trophy hunting is objectively different from Inuit subsistence hunting. However, these differences do not negate the fact that sport hunt wages are an important factor in the material maintenance of traditional subsistence production, as demonstrated here production in the realm of 8000 kg annually. Nor does the fact that Inuit work on polar bear sport hunts trivialize the cultural role and importance of subsistence. Rather, this examination underscores the degree to which Inuit invest themselves in the maintenance of their social economy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แรกคือ ว่า มันย้ายความเข้าใจกิจกรรมนี้ และ Inuit ร่วมนอกเหนือจากความคิดง่าย ๆ ที่ว่า หมีขั้วโลกกีฬาล่าสัตว์เป็นธุรกิจเหมือนกัน ค่อนข้าง ทำให้มันชัดเจนว่า ค่าจ้างที่ได้รับจากการแนะนำ และรูปแบบอื่น ๆ ของการจ้างงานกีฬาล่าสัตว์ ไม่ใช่ตัววัตถุสำหรับ Inuit หรือ เป็นแหลมออก โดย [34],... (เงินรายได้) เป็น... หมายถึงการดำเนินการ และอำนวยความสะดวกในการเก็บเกี่ยว และจบในตัวเองไม่" ในขณะนี้คือนิยมเมื่อสังเกตนักล่าโดดเดี่ยวรอที่หลุมของตราประทับในฤดูหนาวหายใจ มันสามารถถูกจม โดยผลจากล่าสปอร์ตเดียว ไม่ต้องพูดถึงเต็มฤดูกาลล่าสิบ นำไปริเวอร์ ที่นี่ ข้อมูลเหล่านี้"แม-" แปลความหมายของชุมชนผ่านบุคคลที่ทำงานในการล่าสัตว์ด้านอื่นมาผ่านการวิเคราะห์นี้จะมีความสำคัญเงินเหล่านี้ไม่เพียงแต่ผู้ที่ทำงานเป็นไกด์ แต่แม่ น้ำไคลด์เป็นชุมชน มัว ค่าจ้างมากที่ได้รับผ่านการจ้างงานกีฬาล่าสัตว์แล้วผู้ชายในการล่าสัตว์ และเวลากลับที่มาพร้อมกับการลงทุน ที่ได้ถูกพวกเขาทำงาน 8 ชั่วโมงปกติ"งานวันเพื่อที่จะได้รับ และรักษาอุปกรณ์ (หรือ ได้รับ paucity การจ้างงานในชุมชน พวกเขาอาจไม่ได้หาเลย) ในการเปิด การเก็บเกี่ยวที่เกิดจากความพยายามของพวกเขา ซึ่งในกรณีของซี ringed เป็นเกือบสามเท่าของผลผลิตชุมชน (40 ซีเทียบกับ 15 ต่อบุคคลต่อปี), แนะนำ และสนับสนุน โดยข้อมูลประวัติ ว่า อย่างน้อย แต่ละส่วนสำคัญในการไหลของอาหารในครอบครัวของเขาเกี่ยวข้องในจำนวนประการ ล่ารางวัลหมีขั้วโลกเป็นวัตถุที่แตกต่างจากการล่าสัตว์ดำรงชีวิต Inuit อย่างไรก็ตาม ความแตกต่างนี้ได้คัดค้านข้อเท็จจริงที่ว่า ค่าจ้างล่ากีฬาเป็นปัจจัยสำคัญในการดำรงชีวิตแบบดั้งเดิมการผลิต บำรุงรักษาวัสดุตามที่แสดงที่นี่ผลิตในดินแดนของ 8,000 กก.ต่อปี หรือไม่ความจริงที่ว่างาน Inuit หมีขั้วโลกกีฬาล่า trivialize วัฒนธรรมบทบาทและความสำคัญของการดำรงชีวิต ค่อนข้าง สอบนี้นี้ระดับที่ Inuit ทุนตัวเองในการบำรุงรักษาของเศรษฐกิจสังคม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แรกก็คือว่ามันเคลื่อนความเข้าใจของเราของกิจกรรมนี้และมีส่วนร่วมของเอสกิโมเกินความคิดง่าย ๆ ว่าการล่าสัตว์ขั้วโลกหมีกีฬาเป็นธุรกิจอื่น ๆ เช่นใด แต่ก็ทำให้มันชัดเจนว่าค่าจ้างที่ได้รับจากแนวทางและรูปแบบอื่น ๆ ของการจ้างงานกีฬาล่าสัตว์ไม่ได้เป็นของตัวเองวัตถุสำหรับเอสกิโมหรือเป็นแหลมออกโดย [34] " ... (รายได้เป็นตัวเงิน) คือ ... หมายถึง จะประสบความสำเร็จและอำนวยความสะดวกในการเก็บเกี่ยวและไม่สิ้นสุดในตัวเอง. "ในขณะนี้เป็นที่นิยมได้อย่างง่ายดายเมื่อสังเกตนักล่าโดดเดี่ยวรออยู่ที่หลุมหายใจในช่วงฤดูหนาวและประทับตราสำคัญของมันสามารถถูกครอบงำด้วยผลบวกจากการล่ากีฬาเดียวไม่พูดถึง ฤดูกาลเต็มสิบล่านำมาสู่แม่น้ำไคลด์ นี่เหล่านี้ "ข้อมูลแมโคร" แปลงค่าเป็นสิ่งที่พวกเขาหมายถึงชุมชนผ่านบุคคลที่ทำงานในการล่าสัตว์

ด้านอื่น ๆ ที่นำออกมาผ่านการวิเคราะห์นี้เป็นวิธีที่สำคัญเงินเหล่านี้จะไม่เฉพาะกับผู้ที่ทำงานเป็นไกด์ แต่ยังรวมถึงแม่น้ำไคลด์เป็นชุมชน ในระดับขนาดใหญ่ค่าจ้างมากที่ได้รับผ่านการจ้างงานกีฬาล่ากำบังผู้ชายเวลาในการล่าสัตว์และผลตอบแทนที่มาพร้อมกับการลงทุนนั้นอาจจะหายไปพวกเขาจะทำงาน "ปกติ" งานวัน 8 ไร่ในเพื่อที่จะได้รับและ บำรุงรักษาอุปกรณ์ที่จำเป็น (หรือได้รับความยากจนของการจ้างงานในชุมชนที่พวกเขาอาจจะไม่สามารถที่จะล่าที่ทั้งหมด) ในทางกลับกันปริมาณของการเก็บเกี่ยวผลมาจากความพยายามของพวกเขาซึ่งในกรณีของแมวน้ำล้อมรอบเกือบสามเท่าของการผลิตของชุมชนโดยรวม (40 แมวน้ำเมื่อเทียบกับต่อบุคคลเป็นประจำทุกปี 15), แนะนำและการสนับสนุนจากข้อมูลประวัติว่าที่ อย่างน้อยแต่ละคนมีส่วนสำคัญกับการไหลของอาหารในครอบครัวของเขานั้น

ในจำนวนของการประการใด ๆ ขั้วโลกล่าสัตว์หมีถ้วยรางวัลเป็นวัตถุที่แตกต่างจากเอสกิโมล่าสัตว์เพื่อยังชีพ อย่างไรก็ตามความแตกต่างเหล่านี้ไม่ได้ปฏิเสธความจริงที่ว่าค่าจ้างกีฬาล่าสัตว์เป็นปัจจัยสำคัญในการบำรุงรักษาวัสดุในการผลิตการดำรงชีวิตแบบดั้งเดิมที่แสดงให้เห็นที่นี่ผลิตในขอบเขตของ 8000 กก. เป็นประจำทุกปี หรือไม่ความจริงที่ว่าการทำงานของเอสกิโมในขั้วโลกล่าหมีกีฬาทำเป็นบทบาททางวัฒนธรรมและความสำคัญของการดำรงชีวิต แต่การตรวจสอบนี้ขีดระดับที่เอสกิโมลงทุนของตัวเองในการบำรุงรักษาของเศรษฐกิจสังคมของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แรกคือว่ามันเลื่อนความเข้าใจของเราของกิจกรรมนี้ และการมีส่วนร่วมของชาวอินูอิต เกินความคิดที่เป็นกีฬาแบบล่าหมีขั้วโลกเป็นเหมือนธุรกิจอื่น ๆ แต่ทำให้มันชัดเจนว่าค่าจ้างที่ได้รับจากแนวทางและรูปแบบอื่น ๆของกีฬาล่าการจ้างงาน ไม่ใช่ตัววัตถุสำหรับชาวอินูอิต หรือ เป็นแหลมออกโดย [ 34 ] " . . . . . . . ( เงินรายได้ ) . . . . . . . หมายถึงการบรรลุและความสะดวกในการเก็บเกี่ยว และไม่ใช่จุดจบในตัวเอง " ขณะนี้ได้ชื่นชม เมื่อสังเกต โดดเดี่ยว ฮันเตอร์ รออยู่ที่ตราฤดูหนาวรูหายใจ มันอาจจะจมโดยผลบวกจากการล่ากีฬาเดียวไม่ต้องพูดถึงเต็มฤดูกาลสิบล่า , พา Clyde River นี่เป็น " ข้อมูล " แมโครที่ถูกแปลเป็นสิ่งที่พวกเขาหมายถึงชุมชนผ่านบุคคลที่ทำงานในการล่าด้านอื่น ๆนำโดยการวิเคราะห์ความสำคัญของเงินเหล่านี้จะไม่เพียง แต่คนที่ทำงานเป็นไกด์ แต่ยังแม่น้ำไคลด์ เป็นชุมชน ในระดับขนาดใหญ่มากค่าจ้างที่ได้รับผ่านการจ้างงานการล่าสัตว์กีฬา แล้วผู้ชายเวลาในการล่าสัตว์ และกลับเข้ามาลงทุนนั้น มิฉะนั้นอาจจะเสียพวกเขาไปทำงาน " ปกติ " 8 H วันงานเพื่อที่จะได้รับการรักษาที่จำเป็นและอุปกรณ์ ( หรือให้จำนวนเล็กน้อยของการจ้างงานใน ชุมชน , พวกเขาอาจจะไม่สามารถที่จะล่าเลย ) ในการเปิด , ปริมาณของผลผลิตที่เกิดจากความพยายามของพวกเขา ซึ่งในกรณีของแหวนผนึกเป็นเกือบสามเท่าของการผลิตของชุมชนโดยรวม ( 40 สัญลักษณ์และ 15 ต่อบุคคลต่อปี ) เห็นและได้รับการสนับสนุนโดยข้อมูล จด ที่อย่างน้อยแต่ละคนมีส่วนช่วยอย่างมากในการไหลของอาหารในแต่ละครอบครัว .ในหมายเลขใด ๆของประการ , หมีขั้วโลกการล่าสัตว์รางวัลมีวัตถุประสงค์แตกต่างจากผู้หญิงเอสกิโมล่า อย่างไรก็ตาม ความแตกต่างเหล่านี้จะไม่ปฏิเสธความจริงที่ว่ากีฬาล่าค่าจ้างเป็นปัจจัยสำคัญในการผลิตวัสดุซ่อมบำรุงของการดำรงชีวิตแบบดั้งเดิม ดังที่แสดงมาผลิตในขอบเขตของ 8 , 000 กิโลกรัมต่อปี หรือความจริงที่ว่าชาวเอสกิโมทำงานกีฬาหมีขั้วโลกล่าตัณหากลับบทบาททางวัฒนธรรมและความสําคัญของยังชีพ แต่การสอบนี้ขีดระดับที่ชาวเอสกิโมทุนตัวเองในการรักษาเศรษฐกิจของสังคม