The banana (Musa paradisica L.) bel

The banana (Musa paradisica L.) belonging to family
Musaceae is an important fruit of the world, especially of
the tropics. In India it is cultivated in 0.482 M ha area
with production of 16.167 MMT and productivity of 33.5
MT/ha (Anonymous 2007). However India’s share in the
global market is less than 1%, indicating a vast potential to
emerge as a major exporter of banana (Phuke et al. 2005).
Moreover, post harvest losses of banana are estimated to
be more than 25% (Srivastav and Sanjeev Kumar 2002).
Though India is second largest producer of banana, processing
of banana is less than 2%. As banana is available
throughout the year in tropical countries like India, there
is a vast potential to utilize for processing (Srivastav and
Sanjeev Kumar 2002). It could be processed into different
products like powder, chips, wine and fi g etc. Drying and
dehydration are the most important methods that are widely
practiced for fruits and vegetables because of considerable
saving in packaging and storage.
Osmotic dehydration has received greater attention in
recent years as an effective method for fruits and vegetables
preservation. Being a simple process, it facilitates processing
of tropical fruits like banana, sapota, mango, pineapple etc,
with retention of their initial fruit characteristics viz. colour,
aroma and nutritional compounds. Osmotic dehydration is
a process of water removal from fruits, because cell membrane
is semi-permeable and allows water to pass through
them more rapidly than sugar. The driving force for water removal
is the concentration gradient between the solution and
intracellular fl uid. Osmotic parameters like sugar gain and
water loss are correlated with osmosis time. It involves the
dehydration of fruit slices in two stages, removal of water
using sugar syrup as osmotic agent and subsequent dehydration
in the air drier where moisture content is further reduced
to about 15% to make the product shelf stable. The quality
of osmotically dehydrated product is near to fresh fruit in
terms of colour, fl avour and texture. Ponting et al. (1966)
fi rst studied the osmotic dehydration process and infl uence
of its process variables such as pre-treatments, temperature
of solution and additives on the mass transfer in osmotic
dehydration of various fruits and reported 50% reduction in
weight in apples, using sugar solution of 60–70°Brix. The
process resulted in superior quality product and there was
no need of SO2
treatment to prevent loss of fl avour. Bolin
et al. (1983) reported that osmotic syrups could be re-concentrated
and reused for osmotic water removal through at
least fi ve complete cycles without adversely affecting the
quality of product. Gurumeenakshi et al. (2005) reported the
osmotic concentration process for mango and papaya slices
in sugar syrup of 60°Brix for 18 h and packed in metalized
polypropylene covers for storage up to 6 months. There were
little changes in chemical, physical and sensory properties
and consumer acceptability was high during storage period.
Madan and Dhawan (2005) prepared osmo-dried carrot slices
by soaking in sugar syrup (65°Brix) for 3 h and drying at
60°C for 15 h and reported higher retention of carotene than
the slices, which were air dried without osmosis. Rashmi
et al. (2005) studied on osmo air dehydration of pineapple
fruits in 70°Brix sugar syrup and reported removal of signifi -
cant amount of moisture. Sachadev et al. (2007) studied the
osmotic dehydration of apple slices by using 50 and 700
Brix
osmotic solution and KMS and blanching as pretreatments
and reported that samples treated with KMS for 15 min with
50°Brix osmotic syrup found to be better for the retention of
fruit colour, appearance and taste. Dhingra et al. (2008) reviewed
that osmotic dehydration of fruits and vegetable has
the potential to extend their shelf life. The products obtained
by osmotic dehydration are more stable during storage due
to low water activity imparted by solute gain and water loss.
Osmotic dehydration, preceding the air-drying preserves
fruits and vegetables from undesirable colour changes and
increases the retention of fl avour during drying. In this context,
very limited research has been carried out on osmotic
dehydration of ripe banana slices. The objective of present
study was to develop the technology of production of osmodried
ripe banana slices and to study their shelf life so as to
make the banana available round the year.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กล้วย (Musa paradisica L.) เป็นสมาชิกของครอบครัวMusaceae มีผลไม้สำคัญของโลก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเขตร้อน ในอินเดีย ก็มีปลูกใน 0.482 M ฮา ตั้งผลิตของ 16.167 MMT และผลผลิตของ 33.5MT/ฮา (ไม่ระบุชื่อ 2007) อย่างไรก็ตามส่วนแบ่งของอินเดียในการตลาดโลกไม่น้อยกว่า 1% แสดงศักยภาพมากมายเกิดเป็นผู้ส่งออกที่สำคัญของกล้วย (Phuke et al. 2005)นอกจากนี้ ลงรายการบัญชีมีประเมินความสูญเสียของกล้วยเพื่อเก็บเกี่ยวกว่า 25% (Srivastav และเมือ Kumar 2002) ได้แม้ว่าอินเดียมีสองโปรดิวเซอร์ที่ใหญ่ที่สุดของกล้วย ประมวลผลของกล้วยไม่น้อยกว่า 2% เป็นกล้วยตลอดทั้งปีในประเทศเขตร้อนเช่นอินเดีย มีศักยภาพมากมายเพื่อใช้สำหรับการประมวลผล (Srivastav และเมือ Kumar 2002) สามารถประมวลผลเป็นแตกต่างกันผลิตภัณฑ์เช่นผง ชิป ไวน์และสาย g เป็นต้น แห้ง และคายน้ำเป็นวิธีการสำคัญที่สุดที่เหลประสบการณ์สำหรับผักและผลไม้ เพราะมากบันทึกในบรรจุภัณฑ์และการจัดเก็บคายน้ำการออสโมติกได้รับความสนใจมากขึ้นในปีที่ผ่านมาเป็นวิธีมีประสิทธิภาพสำหรับผักและผลไม้เก็บรักษา เป็นกระบวนการที่เรียบง่าย ช่วยประมวลผลของผลไม้เช่นกล้วย sapota มะม่วง สับปะรดฯลฯมีเงินประกันผลงานสำหรับการเริ่มต้นผลไม้ลักษณะได้แก่สีกลิ่นหอมและโภชนาการสาร คายน้ำการออสโมติกเป็นเป็นกระบวนการกำจัดน้ำจากผลไม้ เนื่องจากเซลล์เมมเบรนเป็นกึ่ง permeable และอนุญาตให้น้ำผ่านพวกเขาเร็วกว่าน้ำตาล แรงผลักดันในการกำจัดน้ำมีการไล่ระดับความเข้มข้นระหว่างการแก้ปัญหา และintracellular fl uid พารามิเตอร์การออสโมติกเช่นกำไรน้ำตาล และสูญเสียน้ำมี correlated กับ osmosis ครั้ง เกี่ยวข้องกับการคายน้ำของผลไม้ในขั้นที่สอง การกำจัดน้ำใช้น้ำเชื่อมน้ำตาลเป็นตัวแทนการออสโมติกและการคายน้ำภายหลังในอากาศที่แห้งที่ชื้นจะลดลงอีกประมาณ 15% เพื่อให้ชั้นวางสินค้าที่มั่นคง มีคุณภาพของผลิตภัณฑ์อบแห้ง osmotically อยู่ใกล้กับผลไม้สดเงื่อนไขของสี fl avour และพื้นผิว Ponting et al. (1966) บริษัทอาร์เอสทีเน็ตศึกษาการคายน้ำการออสโมติกกระบวนและ infl uenceของตัวแปรของกระบวนการเช่นก่อนรักษา อุณหภูมิโซลูชั่นและสารเติมแต่งในการถ่ายโอนมวลในการออสโมติกคายน้ำผลไม้ต่าง ๆ และรายงานลด 50% ในน้ำหนักในแอปเปิ้ล ใช้น้ำตาลโซลูชันของ 60 – 70 ° Brix ที่กระบวนการส่งผลให้ผลิตภัณฑ์คุณภาพ และมีไม่จำเป็นต้อง SO2 การรักษาเพื่อป้องกันการสูญเสีย fl avour โบลินal. ร้อยเอ็ด (1983) รายงานว่า syrups การออสโมติกอาจจะเข้มข้นอีกครั้งและทุกครั้งเอาน้ำการออสโมติกผ่านที่อย่างน้อยสาย ve สมบูรณ์รอบ โดยไม่มีผลกระทบคุณภาพของผลิตภัณฑ์ Gurumeenakshi et al. (2005) รายงานการกระบวนการออสโมติกเข้มข้นชิ้นมะม่วงและมะละกอในน้ำเชื่อมน้ำตาล 60 ° Brix ใน 18 h และบรรจุใน metalizedชนิดครอบคลุมสำหรับการจัดเก็บค่าเดือน 6 มีการเปลี่ยนแปลงในคุณสมบัติทางเคมี ทางกายภาพ และทางประสาทสัมผัสน้อยและผู้บริโภค acceptability เป็นสูงในช่วงระยะเวลาเก็บMadan และดาวัน (2005) เตรียมชิ้นแห้ง osmo แครอทโดยแช่ในน้ำเชื่อมน้ำตาล (65 ° Brix) 3 h และการอบแห้งที่60° C สำหรับ 15 h และการเก็บรักษาสูงกว่ารายงานของแคโรทีนมากกว่าชิ้น ซึ่งมีอากาศแห้ง โดย osmosis แรชมี่al. ร้อยเอ็ด (2005) ศึกษาเกี่ยวกับ osmo คายน้ำอากาศของสับปะรดผลไม้ใน 70 ° Brix น้ำตาลน้ำเชื่อมและเอารายงานของความ-ต้อนจำนวนความชื้น Sachadev et al. (2007) ศึกษาการคายน้ำการออสโมติกของแอปเปิ้ลโดย 50 และ 700Brixแก้ปัญหาการออสโมติก และกิโลเมตร และ blanching เป็น pretreatmentsและรายงานว่า ตัวอย่างรับกิโลเมตรสำหรับ 15 นาทีด้วย50 ° Brix การออสโมติกน้ำพบจะดีกว่าสำหรับการรักษาผลไม้สี ลักษณะ และรสชาติ ตรวจทาน Dhingra et al. (2008)การออสโมติกการคายน้ำของพืชและผลไม้ได้ศักยภาพในการขยายอายุของพวกเขา ผลิตภัณฑ์ได้รับโดยการออสโมติกคายน้ำจะมีเสถียรภาพมากขึ้นระหว่างการเก็บรักษาครบกำหนดเข้ากิจกรรมน้ำต่ำ imparted โดยตัวถูกละลาย และน้ำสูญเสียคายน้ำการออสโมติก ก่อน air-drying รักษาผลไม้และผักจากการเปลี่ยนแปลงสีที่ไม่พึงปรารถนา และเพิ่มเงินวางประกันของ fl avour ในระหว่างการอบแห้ง ในบริบทนี้วิจัยที่จำกัดมากการดำเนินการในการออสโมติกการคายน้ำของกล้วยสุก วัตถุประสงค์ของปัจจุบันการศึกษาคือการ พัฒนาเทคโนโลยีการผลิตของ osmodriedชิ้นกล้วยสุกและศึกษาอายุการเก็บรักษาของพวกเขาเพื่อให้เป็นไปทำให้กล้วยใช้รอบปี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กล้วย (Musa paradisica L. ) เป็นของครอบครัว
Musaceae
เป็นผลไม้ที่สำคัญของโลกโดยเฉพาะอย่างยิ่งของเขตร้อน ในประเทศอินเดียก็เป็นที่ปลูกในพื้นที่ 0.482 M
ฮ่ากับการผลิต16.167 ล้านตันและผลผลิตของ 33.5
ตัน / เฮกแตร์ (ไม่ประสงค์ออกนาม 2007) แต่ส่วนแบ่งของอินเดียในตลาดโลกน้อยกว่า 1% แสดงให้เห็นศักยภาพมากมายที่จะโผล่ออกมาเป็นผู้ส่งออกที่สำคัญของกล้วย(Phuke et al. 2005). นอกจากนี้ยังมีการสูญเสียหลังการเก็บเกี่ยวของกล้วยนั้นคาดว่าจะมีมากขึ้นกว่า 25% (Srivastav และ Sanjeev Kumar 2002). แม้ว่าอินเดียเป็นผู้ผลิตใหญ่อันดับสองของกล้วย, การประมวลผลของกล้วยน้อยกว่า 2% ในฐานะที่เป็นกล้วยสามารถใช้ได้ตลอดทั้งปีในประเทศเขตร้อนเช่นอินเดียมีศักยภาพมากมายที่จะใช้สำหรับการประมวลผล(Srivastav และSanjeev Kumar 2002) มันอาจจะแตกต่างกันไปแปรรูปเป็นผลิตภัณฑ์เช่นผงชิปไวน์และสายกรัม ฯลฯ การอบแห้งและขาดน้ำเป็นวิธีการที่สำคัญที่สุดที่ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางได้รับการฝึกฝนสำหรับผักและผลไม้มากเพราะประหยัดในการบรรจุและการเก็บรักษา. การคายน้ำออสโมติกได้รับความสนใจมากขึ้นในปีที่ผ่านมาเป็นวิธีการที่มีประสิทธิภาพสำหรับผักและผลไม้การเก็บรักษา เป็นกระบวนการที่ง่ายก็อำนวยความสะดวกในการประมวลผลของผลไม้เมืองร้อนเช่นกล้วย sapota มะม่วงสับปะรด ฯลฯ ที่มีการเก็บรักษาผลไม้ลักษณะแรกของพวกเขา ได้แก่ สีกลิ่นหอมและสารประกอบทางโภชนาการ การคายน้ำออสโมติกเป็นกระบวนการของการกำจัดน้ำจากผลไม้เพราะเยื่อหุ้มเซลล์เป็นกึ่งซึมเข้าไปได้และช่วยให้น้ำที่จะผ่านพวกเขามากขึ้นอย่างรวดเร็วกว่าน้ำตาล แรงผลักดันในการกำจัดน้ำคือการไล่ระดับความเข้มข้นระหว่างการแก้ปัญหาและuid ชั้นเซลล์ พารามิเตอร์ดันกำไรเช่นน้ำตาลและการสูญเสียน้ำมีความสัมพันธ์กับเวลาที่ออสโมซิ มันเกี่ยวข้องกับการคายน้ำของชิ้นผลไม้ในสองขั้นตอนการกำจัดของน้ำโดยใช้น้ำเชื่อมเป็นตัวแทนออสโมติกและการคายน้ำที่ตามมาในที่แห้งอากาศที่มีความชื้นจะลดลงอีกประมาณ15% ที่จะทำให้การเก็บรักษาผลิตภัณฑ์ที่มีเสถียรภาพ คุณภาพของผลิตภัณฑ์แห้ง osmotically อยู่ใกล้กับผลไม้สดในแง่ของสีชั้นavour และพื้นผิว ติ้ง et al, (1966) สายแรกศึกษากระบวนการคายน้ำออสโมติกและ uence infl ของตัวแปรกระบวนการเช่นการรักษาก่อนที่อุณหภูมิของสารละลายและสารเติมแต่งในการถ่ายโอนมวลในออสโมติกการคายน้ำของผลไม้ต่างๆและรายงานการลดลง50% น้ำหนักในแอปเปิ้ลโดยใช้น้ำตาล การแก้ปัญหาของ 60-70 ° Brix กระบวนการส่งผลให้ผลิตภัณฑ์ที่มีคุณภาพที่เหนือกว่าและมีความจำเป็นต้องของ SO2 การรักษาเพื่อป้องกันการสูญเสียชั้น avour Bolin et al, (1983) รายงานว่าน้ำเชื่อมออสโมติกอาจจะมีความเข้มข้นอีกครั้งและนำกลับมาใช้ในการกำจัดน้ำออสโมติกผ่านอย่างน้อยไฟได้รอบสมบูรณ์โดยไม่ต้องมีผลกระทบที่ส่งผลต่อคุณภาพของผลิตภัณฑ์ Gurumeenakshi et al, (2005) รายงานกระบวนการออสโมติกเข้มข้นสำหรับชิ้นมะม่วงและมะละกอในน้ำเชื่อม60 ° Brix สำหรับ 18 ชั่วโมงและบรรจุใน metalized โพรพิลีนครอบคลุมสำหรับการจัดเก็บได้ถึง 6 เดือน มีการเปลี่ยนแปลงเล็ก ๆ น้อย ๆ ในทางเคมี, คุณสมบัติทางกายภาพและประสาทสัมผัสและการยอมรับของผู้บริโภคที่อยู่ในระดับสูงในช่วงระยะเวลาการจัดเก็บ. Madan และ Dhawan (2005) เตรียมชิ้นแครอท Osmo แห้งโดยการแช่ในน้ำเชื่อม(65 ° Brix) เวลา 3 ชั่วโมงและการอบแห้งที่60 องศา C เป็นเวลา 15 ชั่วโมงและมีการรายงานการเก็บรักษาที่สูงขึ้นของแคโรทีนมากกว่าชิ้นซึ่งเป็นอากาศแห้งโดยไม่ต้องดูดซึม Rashmi et al, (2005) ศึกษาการคายน้ำอากาศ Osmo ของสับปะรดผลไม้70 ° Brix น้ำเชื่อมน้ำตาลและรายงานการกำจัดของคัญ - จำนวนเงินที่ลาดเทของความชื้น Sachadev et al, (2007) ศึกษาการคายน้ำออสโมติกของชิ้นแอปเปิ้ลโดยใช้50 และ 700 Brix การแก้ปัญหาการออสโมติกและ KMS และลวกเป็นการเตรียมและมีรายงานว่ากลุ่มตัวอย่างที่รับการรักษาด้วยKMS สำหรับ 15 นาทีกับ50 ° Brix น้ำเชื่อมออสโมติกพบว่าจะดีกว่าสำหรับการเก็บรักษาของสีผลไม้ลักษณะและรสชาติ Dhingra et al, (2008) การตรวจสอบว่าการคายน้ำออสโมติกของผลไม้และผักที่มีศักยภาพในการยืดอายุการเก็บของพวกเขา ผลิตภัณฑ์ที่ได้จากการคายน้ำออสโมติกมีเสถียรภาพมากขึ้นระหว่างการเก็บรักษาเนื่องจากกิจกรรมน้ำต่ำimparted โดยกำไรตัวละลายและการสูญเสียน้ำ. การคายน้ำออสโมติก, ก่อนหน้านี้อากาศแห้งเก็บรักษาผักและผลไม้จากการเปลี่ยนแปลงของสีที่ไม่พึงประสงค์และเพิ่มการเก็บรักษาชั้นavour ในระหว่างการอบแห้ง ในบริบทนี้การวิจัยที่ จำกัด มากได้รับการดำเนินการเกี่ยวกับออสโมติกการคายน้ำของกล้วยสุก วัตถุประสงค์ในปัจจุบันการศึกษาคือการพัฒนาเทคโนโลยีการผลิตของ osmodried กล้วยสุกและศึกษาอายุการเก็บรักษาของพวกเขาเพื่อที่จะทำให้กล้วยที่มีอยู่ตลอดทั้งปี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กล้วย ( Musaceae กล้วย paradisica L . ) ที่เป็นของครอบครัว
เป็นผลไม้ที่สำคัญของโลก โดยเฉพาะอย่างยิ่งของ
เขตร้อน ในอินเดียเป็นที่เพาะปลูกในพื้นที่ 0.482 M ฮา
กับการผลิตของ 16.167 MMT และผลิตภาพของ 33.5
ตัน / ฮา ( ไม่ประสงค์ออกนาม 2007 ) อย่างไรก็ตาม อินเดียมีส่วนแบ่งในตลาดโลกน้อยกว่า 1
% ชี้ศักยภาพมากมาย

ออกมาเป็นผู้ส่งออกรายใหญ่ของกล้วย ( ภูเก็ต et al .
2005 )นอกจากนี้การสูญเสียหลังการเก็บเกี่ยวกล้วยหอมประมาณ
ได้มากกว่า 25% ( srivastav Sanjeev Kumar และ 2002 )
ถึงแม้ว่าอินเดียเป็นผู้ผลิตใหญ่อันดับสองของกล้วย กล้วยแปรรูป
น้อยกว่า 2% เป็นกล้วยที่มี
ตลอดทั้งปีในประเทศเขตร้อน เช่น อินเดีย มี
เป็นศักยภาพมากมายใช้สำหรับการประมวลผล ( srivastav
Sanjeev Kumar และ 2002 )สามารถแปรรูปเป็นผลิตภัณฑ์ต่าง ๆเช่น ผง
, ชิป , ไวน์และ Fi G เป็นต้น การอบแห้งและ
น้ำเป็นสำคัญวิธีการที่แพร่หลาย
ท่าสำหรับผักและผลไม้ เพราะมาก

ประหยัดในบรรจุภัณฑ์และการเก็บข้อมูล การออสโมซิสที่ได้รับความสนใจมากขึ้นใน
ปีล่าสุดเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพและผัก
การถนอมผลไม้เป็นขั้นตอนง่ายในการประมวลผล
ของผลไม้เขตร้อน เช่น กล้วย Sapota มะม่วง สับปะรด ฯลฯ กับการเริ่มต้นของพวกเขา
ลักษณะผลไม้ ได้แก่ สี ,
กลิ่นและสารโภชนาการ การออสโมซิส
กระบวนการของการกำจัดคือน้ำจากผลไม้ เพราะเป็นกึ่งซึมผ่านเยื่อหุ้มเซลล์
และช่วยให้น้ำผ่าน
พวกเขามากขึ้นอย่างรวดเร็วกว่าน้ำตาลแรงผลักดันสำหรับการกำจัดน้ำความเข้มข้นสี

ระหว่างและโซลูชั่นการ FL อี๊ด . พารามิเตอร์การได้รับและการสูญเสียน้ำ เช่น ตาล
มีความสัมพันธ์กับเวลา ออสโมซิส มันเกี่ยวข้องกับ
dehydration ชิ้นผลไม้ใน 2 ขั้นตอนการกำจัดน้ำ
ใช้น้ำเชื่อมน้ำตาลเป็นตัวแทนออสโมซิสและต่อมา dehydration
ในอากาศแห้งที่ความชื้นจะลดลง
ประมาณ 15 % เพื่อให้เก็บผลิตภัณฑ์ที่มีเสถียรภาพ คุณภาพของผลิตภัณฑ์อบแห้ง
osmotically อยู่ใกล้กับผลไม้สดใน
แง่ของ สี avour FL และพื้นผิว ติ้ง et al . ( 1966 )
RST fi ศึกษากระบวนการแช่อิ่ม และ uence infl
กระบวนการของตัวแปรเช่นการรักษาก่อน อุณหภูมิ
สารละลายของสารเติมแต่งในการถ่ายเทมวลในการ
น้ำของผลไม้ต่าง ๆและรายงานการลดลง 50% ใน
น้ำหนักในแอปเปิ้ล โดยใช้สารละลายน้ำตาลทราย 60 – 70 องศา Brix
กระบวนการก่อให้เกิดผลิตภัณฑ์คุณภาพที่เหนือกว่าและมี

ไม่ต้องของ SO2 รักษาเพื่อป้องกันการสูญหายของ FL avour . โบลิ่น
et al . ( 1983 ) รายงานว่าปริมาณน้ำเชื่อมสามารถจะเข้มข้นและการบำบัดน้ำการใช้

ผ่านที่ไฟน้อยได้เสร็จสมบูรณ์รอบ
โดยไม่ส่งผลกระทบต่อคุณภาพของผลิตภัณฑ์ gurumeenakshi et al . ( 2005 ) รายงานว่าปริมาณความเข้มข้นของกระบวนการ
มะม่วงและมะละกอชิ้น
ในน้ำตาลน้ำเชื่อม 60 องศาบริกซ์เป็นเวลา 18 ชั่วโมง และบรรจุใน Metalized Polypropylene ครอบคลุม
เก็บได้ถึง 6 เดือน มีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยใน

คุณสมบัติทางกายภาพเคมีและประสาทสัมผัสและการยอมรับของผู้บริโภคสูงในช่วงระยะเวลาในการเก็บ และมะดัน Dhawan
( 2005 ) เตรียม osmo แห้งแครอทชิ้น
โดยการแช่ในน้ำเชื่อมน้ำตาล ( 65 องศาบริกซ์ ) 3 H และอบแห้งที่อุณหภูมิ 60 องศา C
15 ชั่วโมงและรายงานสูงกว่าความคงทนของแคโรทีนมากกว่า
ชิ้น ซึ่งอากาศแห้งโดยไม่ต้องออสโมซิส rashmi
et al . ( 2005 ) ได้ทำการศึกษา osmo อากาศแห้งสับปะรด