Emotion As Social[edit]Hochschild s

Emotion As Social[edit]
Hochschild starts with the thesis that human emotion and feeling—joy, sadness, anger, elation, jealousy, envy, despair—is, in large part, social. Each culture, she argues, provides us with prototypes of feeling which, like the different keys on a piano, attune us to different inner notes. Tahitians, she points out, have one word, "sick," for what in other cultures might correspond to envy, depression, grief or sadness.[4]

Culture guides the act of recognizing a feeling by proposing what's possible for us to feel. In The Managed Heart Hochschild cites the Czech novelist Milan Kundera, who writes that the Czech word "litost" refers to an indefinable longing, mixed with remorse and grief—a constellation of feelings with no equivalent in any other language. It is not that non-Czechs never feel litost, she notes; it is that they are not, in the same way, invited to lift the feeling out and affirm it—instead of to disregard or suppress it.[5]

Apart from what we think a feeling is, Hochschild asserts in The Managed Heart, we have ideas about what it should be. We say, "You should be thrilled at winning the prize" or "you should be furious at what he did." We evaluate the fit between feeling and context in light of what she calls "feeling rules," which are themselves deeply rooted in culture.[5] In light of such feeling rules, we try to manage our feelings—i.e., we try to be happy at a party, or grief-stricken at a funeral. In all of these ways—our experience of an interaction, our definition of feeling, our appraisal and management of feeling—feeling is social.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อารมณ์เป็นสังคม [แก้ไข]Hochschild เริ่มต้น ด้วยผลงานที่อารมณ์มนุษย์ และความรู้สึก — สุข ความโศกเศร้า ความโกรธ elation พระ envy ความสิ้นหวัง — เป็น ส่วนใหญ่ สังคม แต่ละวัฒนธรรม เธอจน ให้เรา มีต้นแบบของความรู้สึกที่ เช่นแป้นต่าง ๆ บนเปียโน attune เราให้บันทึกภายในแตกต่างกัน Tahitians นางชี้ให้เห็น ได้หนึ่งคำ "ป่วย สำหรับอะไรในวัฒนธรรมอื่น ๆ อาจตรงกับ envy ซึมเศร้า ความเศร้าโศก หรือความโศกเศร้า[4]วัฒนธรรมนำการกระทำของการจดจำความรู้สึกโดยเสนอสิ่งเป็นไปได้ที่เราจะรู้สึก ในจัดการหัวใจ Hochschild สแตนดาร์ดชาร์เตอร์ดคนเขียนเช็ก Kundera มิลาน ผู้เขียนว่า คำเช็ก "litost" อ้างอิงถึงการเคร่งเครียดลิ้น ผสมกับเลือดเย็นและความเศร้าโศกซึ่งกลุ่มรู้สึกมีไม่เทียบเท่ากับภาษาอื่น ๆ ไม่ว่า ว่าที่ไม่ใช่สาธารณรัฐเช็กเคยรู้สึก litost เธอบันทึก ว่า พวกเขาจะไม่ เดียว เชิญยกความรู้สึกออกมา และรับรองว่า เป็นตัวแทนไม่สนใจ หรือไม่ใส่ก็[5]นอกจากสิ่งที่เราคิดว่า ความรู้สึกคือ Hochschild ความจริงด้านบริหารกลาง เรามีความคิดเกี่ยวกับสิ่งที่มันควรจะ เราพูดว่า "คุณควรจะตื่นเต้นที่ชนะรางวัล" หรือ "คุณควร จะโกรธที่เขาไม่" เราประเมินให้พอดีระหว่างความรู้สึกและบริบทเมื่อสิ่งที่เธอเรียก "กฎความรู้สึก ที่ฝังลึกในวัฒนธรรมตัวเอง[5] ใน light ของกฎดังกล่าวความรู้สึก เราพยายามจัดการ feelings—i.e ของเรา เราพยายามที่จะมีความสุขในงานเลี้ยง หรือความเศร้าโศกจงจันทร์ ในวิธีการเหล่านี้ทั้งหมด — ประสบการณ์การโต้ตอบ คำจำกัดความของความรู้สึก การประเมิน และจัดการความรู้สึกของเรา — รู้สึกเป็นสังคม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อารมณ์ความรู้สึกในฐานะที่เป็นสังคม [แก้ไข]
Hochschild เริ่มต้นด้วยวิทยานิพนธ์ที่อารมณ์ความรู้สึกของมนุษย์และความรู้สึกความสุขความเศร้าความโกรธความอิ่มเอมใจอิจฉาริษยาความสิ้นหวังเป็นส่วนใหญ่สังคม แต่ละวัฒนธรรมเธอระบุว่าให้เรามีต้นแบบของความรู้สึกที่เช่นคีย์ที่แตกต่างบนเปียโน, เงี่ยหูที่เราจะบันทึกภายในที่แตกต่างกัน Tahitians เธอชี้ให้เห็นได้คำเดียว "ป่วย" สำหรับสิ่งที่อยู่ในวัฒนธรรมอื่น ๆ อาจจะสอดคล้องกับความอิจฉา, ซึมเศร้าความเศร้าโศกหรือความเศร้า. [4] วัฒนธรรมแนะนำการกระทำของการรับรู้ถึงความรู้สึกโดยเสนอสิ่งที่เป็นไปได้สำหรับเราที่จะรู้สึก ใน Hochschild หัวใจ Managed อ้างอิงประพันธ์สาธารณรัฐมิลานคุนเดอราผู้เขียนว่าคำว่าเช็ก "litost" หมายถึงความปรารถนาที่ไม่แน่นอนผสมกับความสำนึกผิดและความเศร้าโศกกลุ่มของความรู้สึกเทียบเท่ากับในภาษาอื่น ๆ มันไม่ได้เป็นที่ที่ไม่ได้เช็กไม่รู้สึก litost เธอตั้งข้อสังเกต; มันคือการที่พวกเขาไม่ได้ในทางเดียวกันได้รับเชิญที่จะยกความรู้สึกออกมาและยืนยันมันแทนการที่จะมองข้ามหรือระงับมัน. [5] นอกเหนือจากสิ่งที่เราคิดความรู้สึกคือ Hochschild อ้างในการบริหารจัดการหัวใจเรา มีความคิดเกี่ยวกับสิ่งที่มันควรจะเป็น เราพูดว่า "คุณควรจะตื่นเต้นที่ชนะรางวัล" หรือ "คุณควรจะโกรธที่สิ่งที่เขาทำ." เราจะประเมินพอดีระหว่างความรู้สึกและบริบทในแง่ของสิ่งที่เธอเรียกว่า "กฎความรู้สึก" ซึ่งเป็นตัวที่ฝังรากลึกในวัฒนธรรม. [5] ในแง่ของกฎความรู้สึกเช่นนี้เราพยายามที่จะจัดการกับความรู้สึกเช่นของเราเราพยายามที่จะเป็น มีความสุขในงานปาร์ตี้หรือความเศร้าโศกเสียใจในงานศพ ในทุกรูปแบบของเราเหล่านี้ประสบการณ์ของการมีปฏิสัมพันธ์นิยามของเราความรู้สึกของเราประเมินราคาและการจัดการของความรู้สึกความรู้สึกเป็นสังคม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อารมณ์สังคม [ แก้ไข ]
ฮอชส์ไชลด์เริ่มต้นกับวิทยานิพนธ์ที่มนุษย์ อารมณ์และความรู้สึก ความสุข ความเศร้า ความโกรธ ยินดี อิจฉา ริษยา สิ้นหวัง ในส่วนใหญ่ของสังคม แต่ละวัฒนธรรม เธอเถียง มีเรากับต้นแบบของความรู้สึกที่เหมือนกับปุ่มต่าง ๆบนเปียโน ทำให้เหมาะกับเราบันทึกภายในที่แตกต่างกัน tahitians เธอชี้ว่ามีคำหนึ่ง " ป่วย" อะไรในวัฒนธรรมอื่นอาจตรงกับอิจฉา , ซึมเศร้า , ความเศร้าโศกหรือเสียใจ [ 4 ]

วัฒนธรรมคู่มือการกระทำของตระหนักถึงความรู้สึกให้มันเป็นไปได้สำหรับเราที่จะรู้สึก ในการจัดการหัวใจ ฮอชส์ไชลด์ cites เช็กนักประพันธ์ มิลาน คุนเดอรา ผู้เขียน คำว่า " เช็ก litost " หมายถึงมีกิเลสคลุมเครือ ,ผสมกับความเสียใจและกลุ่มดาว grief-a ความรู้สึกไม่เทียบเท่าในภาษาอื่น ไม่ใช่ว่าไม่ Czechs ไม่เคยรู้สึก litost เธอบันทึก มันคือ ว่า พวกเขาจะไม่ ในทางเดียวกัน เชิญไปยกความรู้สึกออกมายืนยันแทนการปฏิเสธหรือยับยั้งมัน . [ 5 ]

ห่างจากสิ่งที่เราคิดว่า ความรู้สึกคือ ฮอชส์ไชลด์ยืนยันในการจัดการหัวใจเรามีความคิดเกี่ยวกับสิ่งที่มันควรจะเป็น เราพูดว่า " คุณควรจะตื่นเต้นในการชนะรางวัล " หรือ " คุณควรจะโกรธในสิ่งที่เขาทำ เราประเมินพอดีระหว่างความรู้สึกและบริบทในแง่ของสิ่งที่เธอเรียกกฎ " ความรู้สึก " ที่ตัวเองที่ฝังรากลึกในวัฒนธรรม [ 5 ] ในแง่ของกฎความรู้สึกเช่นนี้ เราลอง จัดการ feelings-i.e. ของเราเราพยายามที่จะมีความสุขในงานปาร์ตี้หรือเศร้าโศกที่งานศพ ในทั้งหมดเหล่านี้วิธีที่ประสบการณ์ของเราของปฏิสัมพันธ์ นิยามของความรู้สึก การประเมินและการจัดการของความรู้สึก ความรู้สึก ของเราเป็นสังคม .