Off-track the ground is menacing. L

Off-track the ground is menacing. Lava, like angry waves frozen in mid-chop only moments ago, claws at the soles of my boots and threatens to shred my knees if I place a foot wrong. The surface is so uneven that progress is extraordinarily difficult. Occasional rills and channels course like petrified streams through the rougher ground, their solid surfaces a welcome pathway amid teetering plates of broken lava and treacherous bouldery rubble. Out of the shade of the dense thickets of bush, it’s as hot as a furnace. All that black rock absorbs and radiates enough heat to melt Antarctica.

It’s as hostile a spot as you could find anywhere in New Zealand, yet when I turn around, there is downtown Auckland in plain view just a few kilometers away. No landform is more familiar to Aucklanders than Rangitoto Island and yet how many of them ever go there? Its raking, symmetrical cone is a relaxed cousin of those more vertiginous volcanoes Taranaki and Ngauruhoe but Rangitoto is a truely astonishing wilderness right on the doorstep of the city.

Landing on the island, the graceful sweeping curves seen from a distance quickly give way to a magnificent mosaic of the tortuous lava I’ve been scrambling through and scrubby, inpenetrable pohutukawa forest.

Of course, it was not always like this. The familiar form of Rangitoto did not exist for generations of Maori who first inhabited the lands surrounding the Waitemata Harbour. However, the emergence of the youngest and largest of the fifty-odd volcanoes in Auckland’s volcanic field, was witnessed by Maori living on adjacent Motutapu Island.

The persistent yelping of mangy dogs might first have awoken them. Soon afterwards a thundering roar and the vibration of the sandy ground beneath them would surely have jolted them from their whare. Outside, the familiar vault of stars above and the scatter of bright campfires along the shore to the west was hidden by a pall of steam, strobed by lightning and lit by a ferocious fiery glow from beneath. A wind shift and the familiar smells of the camp—wood smoke, the sea, and even the penetrating stench of shark flesh drying on manuka frames—were soon overpowered by the pungent, suffocating odour of sulphur dioxide. Running across the beach and dragging waka into the sea, shoals of dead fish bumped against their legs as they waded into the cold shallows. Paddling hard towards safety, the first wet ash began to fall, sticky and abrasive. Looking behind them, the cataclysm was becoming clearer in the first light of day, black clouds blasting out from the base of a roiling column of steam, flying boulders arcing white streamers through the sky and splashing into the sea.

Proof exists that in the weeks or months following the onset of the eruption, people came back to their campsite on Motutapu Island. The footprints of a small group of adults and children were found sandwiched between layers of Rangitoto ash. Markings show where the ground was prodded with sticks and that one of the dogs with the group paused to drink from a puddle. The impressions were so well preserved that the next blanket of ash must have spewed from the maw of Rangitoto soon after they were made. Whether these people were foolhardy or brave, lured by curiosity, or a desire to retrieve taonga, we’ll never know.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Off-track menacing เป็นพื้นดิน ลาวา เช่นโกรธคลื่นแช่แข็งสับกลางเพียงครู่แล้ว เล็บที่พื้นของรองเท้าของฉัน และขู่ว่า จะฉีกหัวเข่าของฉันถ้าฉันวางเท้าไม่ถูกต้อง พื้นผิวไม่สม่ำเสมอความคืบหน้าว่ายากมาก ๆ หลักสูตรของ rills และช่องทางการเป็นครั้งคราวเช่นกลายเป็นกระแสผ่านพื้นดินหยาบ พื้นผิวของแข็งหินทางเดินต้อนรับท่ามกลางการ teetering แผ่นอิฐ bouldery ทรยศและหัก จากโป๊ะโกหกความหนาแน่นของพุ่มไม้ มันเป็นร้อนเป็นเตาไฟ หินสีดำที่ดูดซับ และแผ่กระจายความร้อนเพียงพอให้ละลายแอนตาร์กติกามันเป็นที่เป็นจุดที่สามารถพบได้ในประเทศไทย แต่เมื่อฉันเปิดรอบ มีที่ร้ายเมืองโอ๊คแลนด์ในมุมมองธรรมดาเพียงไม่กี่กิโลเมตร ธรณีสัณฐานไม่ได้คุ้นเคยกับ Aucklanders กว่าเกาะ Rangitoto และ แต่จำนวนของพวกเขาเคยไปที่นั่น กรวยของ raking สมมาตรญาติคลายภูเขาเหล่านั้นเพิ่มเติม vertiginous Taranaki และ Ngauruhoe แต่ Rangitoto ป่าอัศจรรย์อย่างแท้จริงในบ้านเมืองขึ้นฝั่งบนเกาะ โค้งกว้างสง่างามมองเห็นได้จากระยะไกลได้อย่างรวดเร็วให้วิธีโมเสกอันงดงามของลาวาเงี้ยวได้แปลงผ่านและป่า pohutukawa อย่างเดียว inpenetrableแน่นอน มันไม่เสมอเช่นนี้ แบบที่คุ้นเคยของ Rangitoto ไม่มีอยู่สำหรับลูกหลานของชาวเมารีที่แรก อาศัยอยู่ในดินแดนโดยรอบน่าประทับ อย่างไรก็ตาม การเกิดของอายุน้อยที่สุด และใหญ่ที่สุดของภูเขา fifty-odd ในฟิลด์ภูเขาไฟในโอ๊คแลนด์ เป็นสักขีพยาน โดยชาวเมารีอาศัยอยู่บนเกาะ Motutapu ที่อยู่ติดกันYelping ถาวรซอมซ่อสุนัขอาจแรกมี awoken พวกเขา เร็ว ๆ นี้หลังจากนั้น เสียงคำรามดังสนั่นและการสั่นสะเทือนของพื้นดินทรายใต้เหล่านั้นจะย่อมมีสะดุดนั้นจาก whare ของพวกเขา นอก เพดานคุ้นเคยของดาวเหนือและกระจายของกองไฟสว่างตามชายฝั่งตะวันตกถูกซ่อนไว้ โดยแถบวายไอน้ำ strobed ฟ้าผ่า และไฟ โดยการเรืองแสงเร่าร้อนดุร้ายจากใต้ กะลมและกลิ่นคุ้นเคยของค่าย — ไม้ควัน ทะเล และแม้กระทั่งกลิ่นเหม็นเจาะเนื้อฉลามแห้งมาเฟรม — สู้ได้ทันที ด้วยกลิ่นฉุน สำลักซัลเฟอร์ไดออกไซด์ เรียกใช้งานผ่านชายหาด และลาก waka ลงทะเล สันดอนของปลาตายชนกับขาของพวกเขาพวกเขาเดินลุยน้ำเข้าตื้นเย็น พายเริ่มเถ้าเปียกแรกหนักไปทางด้านความปลอดภัย ตก เหนียว และขัดขึ้น มองด้านหลัง น้ำท่วมกลายเป็นชัดขึ้นในแสงแรกของวัน เมฆสีดำที่พ่นออกจากคอลัมน์ roiling ของไอน้ำ บินหินตำแหน่งอาร์ก streamers ขาวผ่านท้องฟ้า และสาดลงทะเลหลักฐานมีอยู่ว่า ในสัปดาห์หรือเดือนต่อการโจมตีของการปะทุ คนมาแคมป์ของพวกเขาบนเกาะ Motutapu รอยเท้าของกลุ่มเล็ก ๆ ของเด็กและผู้ใหญ่พบระหว่างชั้นของแอช Rangitoto เครื่องหมายแสดงที่พื้นดินได้ตรวจสอบสภาพวาลว์กับ sticks และว่า สุนัขกับกลุ่มอย่างใดอย่างหนึ่งหยุดดื่มจากบ่อ ในการแสดงผลได้ดีดังนั้นเก็บที่รวมถัดไปของแอชต้องมี spewed จากกระเพาะของ Rangitoto เร็ว ๆ นี้หลังจากที่พวกเขาทำ ว่า คนเหล่านี้ถูก foolhardy หรือ กล้าหาญ ล่อ ด้วยความอยากรู้ หรือความปรารถนาที่จะเรียก taonga ทำไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ออกติดตามพื้นดินเป็นอันตราย ลาวาเหมือนคลื่นโกรธแช่แข็งในช่วงกลางเดือนสับช่วงเวลาที่ผ่านมาเพียงกรงเล็บที่พื้นของรองเท้าของฉันและขู่ว่าจะฉีกหัวเข่าของฉันถ้าฉันวางเท้าผิดปกติ พื้นผิวที่ไม่สม่ำเสมอเพื่อให้มีความคืบหน้าเป็นเรื่องยากเป็นพิเศษ rills เป็นครั้งคราวและช่องแน่นอนเช่นลำธารหินผ่านพื้นขรุขระพื้นผิวแข็งของพวกเขาเดินท่ามกลางการต้อนรับโอนเอนแผ่นลาวาเสียและเศษหินหรืออิฐ bouldery ทุจริต ออกจากร่มเงาของพุ่มหนาแน่นของบุชก็เป็นร้อนเป็นเตาเผา ทุกสิ่งที่ร็อคสีดำดูดซับและแผ่กระจายความร้อนพอที่จะละลายแอนตาร์กติกา. มันเป็นเรื่องที่ไม่เป็นมิตรจุดที่คุณสามารถหาได้ทุกที่ในนิวซีแลนด์ แต่เมื่อผมหันไปรอบ ๆ มีย่านใจกลางเมืองโอ๊คแลนด์ในมุมมองธรรมดาเพียงแค่ออกไปไม่กี่กิโลเมตร ไม่มีดินมีมากขึ้นคุ้นเคยกับ Aucklanders กว่าเกาะ Rangitoto และยังจำนวนของพวกเขาเคยไปที่นั่น? raking ใช้กรวยสมมาตรเป็นญาติที่ผ่อนคลายของผู้ภูเขาไฟ vertiginous เพิ่มเติม Taranaki และ Ngauruhoe แต่ Rangitoto เป็นที่รกร้างว่างเปล่าที่เหมาะสมน่าอัศจรรย์อย่างแท้จริงอยู่หน้าประตูเมือง. การลงจอดบนเกาะที่โค้งสง่างามมองเห็นได้จากระยะไกลได้อย่างรวดเร็วให้วิธีการ กระเบื้องโมเสคที่งดงามของลาวาคดเคี้ยวฉันได้รับการตะกายผ่านและเตี้ยป่า pohutukawa inpenetrable. แน่นอนมันไม่ได้เป็นอย่างนี้เสมอ รูปแบบที่คุ้นเคยของ Rangitoto ไม่ได้อยู่สำหรับคนรุ่นของชาวเมารีคนแรกที่อาศัยอยู่ในดินแดนโดยรอบ Waitemata ท่าเรือ อย่างไรก็ตามการเกิดขึ้นของน้องคนสุดท้องและใหญ่ที่สุดของห้าสิบแปลกภูเขาไฟในเขตภูเขาไฟโอ๊คแลนด์ได้รับการเห็นการใช้ชีวิตของชาวเมารีบนเกาะที่อยู่ติดกัน Motutapu. การร้องเอ๋งถาวรของสุนัขขี้เรื้อนอาจเป็นครั้งแรกได้ถูกปลุกให้ตื่นพวกเขา หลังจากนั้นไม่นานเสียงคำรามสนั่นและการสั่นสะเทือนของพื้นดินทรายใต้พวกเขาจะแน่นอนได้ jolted พวกเขาจาก Whare ของพวกเขา นอกหลุมฝังศพที่คุ้นเคยของดาวข้างต้นและกระจายค่ายสดใสตามชายฝั่งไปทางทิศตะวันตกที่ถูกซ่อนไว้โดยพอลของอบไอน้ำกระพริบจากฟ้าผ่าและไฟโดยการเรืองแสงคะนองดุร้ายออกมาจากใต้ การเปลี่ยนลมและกลิ่นที่คุ้นเคยของควันค่ายไม้ทะเลและแม้กระทั่งกลิ่นเหม็นเจาะของฉลามเนื้ออบแห้งที่มี Manuka เฟรมถูกสู้เร็ว ๆ นี้โดยฉุนกลิ่นหอบของก๊าซซัลเฟอร์ไดออกไซด์ วิ่งข้ามชายหาดและลาก Waka ลงไปในทะเลสันดอนปลาตายชนกับขาของพวกเขาขณะที่พวกเขาเดินลุยน้ำเข้าไปในน้ำตื้นเย็น พายเรือเล่นหนักต่อความปลอดภัยเถ้าเปียกแรกเริ่มที่จะตกเหนียวและขัด มองอยู่เบื้องหลังพวกเขาน้ำท่วมก็เป็นที่ชัดเจนในแสงแรกของวันเมฆสีดำระเบิดออกมาจากฐานของคอลัมน์ roiling ของไอน้ำ, ก้อนหินบินลอยริ้วสีขาวผ่านท้องฟ้าและสาดลงไปในทะเล. หลักฐานที่มีอยู่ว่าในสัปดาห์ที่ผ่านมา หรือเป็นเดือนต่อไปนี้การโจมตีของระเบิดที่ผู้คนกลับมาของพวกเขาไปตั้งแคมป์บนเกาะ Motutapu รอยเท้าของกลุ่มเล็ก ๆ ของเด็กและผู้ใหญ่ถูกพบคั่นกลางระหว่างชั้นของเถ้า Rangitoto เครื่องหมายแสดงว่าพื้นดินที่ถูกแหย่ด้วยไม้และที่หนึ่งของสุนัขกับกลุ่มหยุดทำงานชั่วคราวเพื่อดื่มน้ำจากบ่อ การแสดงผลที่ถูกเก็บรักษาไว้เป็นอย่างดีว่าผ้าห่มต่อไปของแอชจะต้องมีการพ่นจากกระเพาะปลาของ Rangitoto เร็ว ๆ นี้หลังจากที่พวกเขาได้ทำ ไม่ว่าคนเหล่านี้เป็นคนที่กล้าหาญบ้าบิ่นหรือล่อด้วยความอยากรู้หรือความปรารถนาที่จะดึง taonga เราจะไม่เคยรู้