The work of other artists, who coul

The work of other artists, who could not easily be described as insipid, combined aspects of Romanticism with a generally Neoclassical style, and form part of the history of both movements. The German-Danish painter Asmus Jacob Carstens finished very few of the large mythological works that he planned, leaving mostly drawings and colour studies which often succeed in approaching Winckelmann's prescription of "noble simplicity and calm grandeur".[21] Unlike Carstens' unrealized schemes, the etchings of Giovanni Battista Piranesi were numerous and profitable, and taken back by those making the Grand Tour to all parts of Europe. His main subject matter was the buildings and ruins of Rome, and he was more stimulated by the ancient than the modern. The somewhat disquieting atmosphere of many of his Vedute (views) becomes dominant in his series of 16 prints of Carceri d'Invenzione ("Imaginary Prisons") whose "oppressive cyclopean architecture" conveys "dreams of fear and frustration".[22] The Swiss-born Johann Heinrich Füssli spent most of his career in England, and while his fundamental style was based on Neoclassical principles, his subjects and treatment more often reflected the "Gothic" strain of Romanticism, and sought to evoke drama and excitement.

Neoclassicism in painting gained a new sense of direction with the sensational success of Jacques-Louis David's Oath of the Horatii at the Paris Salon of 1785. Despite its evocation of republican virtues, this was a commission by the royal government, which David insisted on painting in Rome. David managed to combine an idealist style with drama and forcefulness. The central perspective is perpendicular to the picture plane, made more emphatic by the dim arcade behind, against which the heroic figures are disposed as in a frieze, with a hint of the artificial lighting and staging of opera, and the classical colouring of Nicholas Poussin. David rapidly became the leader of French art, and after the French Revolution became a politician with control of much government patronage in art. He managed to retain his influence in the Napoleonic period, turning to frankly propagandistic works, but had to leave France for exile in Brussels at the Bourbon Restoration.[23]

David's many students included Jean-Auguste-Dominique Ingres, who saw himself as a classicist throughout his long career, despite a mature style that has an equivocal relationship with the main current of Neoclassicism, and many later diversions into Orientalism and the Troubadour style that are hard to distinguish from those of his unabashedly Romantic contemporaries, except by the primacy his works always give to drawing. He exhibited at the Salon for over 60 years, from 1802 into the beginnings of Impressionism, but his style, once formed, changed little.[24]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การทำงานของศิลปินอื่น ๆ ที่ไม่สามารถได้อย่างง่ายดายจะอธิบายเป็นจืดด้านรวมของยวนใจด้วยสไตล์นีโอคลาสสิทั่วไปและเป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์ของทั้งการเคลื่อนไหว จิตรกรเยอรมันเดนมาร์ก Asmus จาค็อบ Carstens เสร็จมากน้อยของตำนานที่มีขนาดใหญ่ทำงานว่าเขามีแผนออกส่วนใหญ่เป็นภาพวาดและการศึกษาสีซึ่งมักจะประสบความสำเร็จในการแสวงหาใบสั่งยา Winckelmann ของ "ความเรียบง่ายที่มีเกียรติและความยิ่งใหญ่ความสงบ". [21] ซึ่งแตกต่างจาก Carstens 'รูปแบบยังไม่เกิดขึ้น แกะสลักของ Giovanni Battista Piranesi เป็นจำนวนมากและผลกำไรและนำกลับไปโดยผู้ที่ทำแกรนด์ทัวร์ทุกส่วนของยุโรป เรื่องหลักของเขาคืออาคารและซากปรักหักพังของกรุงโรมและเขาถูกกระตุ้นมากขึ้นโดยในสมัยโบราณกว่าที่ทันสมัย บรรยากาศค่อนข้างคัมภีร์ของหลาย Vedute ของเขา (มุมมอง) จะกลายเป็นที่โดดเด่นในชุดของเขา 16 พิมพ์ Carceri d'Invenzione ( "เรือนจำในจินตนาการ") ที่มี "สถาปัตยกรรม cyclopean กดขี่" บ่งบอกถึง "ความฝันของความกลัวและความยุ่งยาก". [22] สวิสเกิดฮัน Heinrich Füssliใช้เวลาส่วนใหญ่ในอาชีพของเขาในอังกฤษและในขณะที่รูปแบบพื้นฐานของเขาอยู่บนพื้นฐานของหลักการนีโอคลาสสิวิชาและการรักษาของเขามากขึ้นมักจะสะท้อนให้เห็นถึง "กอธิค" สายพันธุ์ของยวนใจและพยายามที่จะทำให้เกิดการแสดงละครและความตื่นเต้น. นีโอคลาสซิใน ภาพวาดที่ได้รับความรู้สึกใหม่ของทิศทางด้วยความสำเร็จกับความรู้สึกของคำสาบาน Jacques-Louis David ของ Horatii ที่ปารีสแฟชั่นของ 1785 แม้จะมีการขอร้องของคุณธรรมรีพับลิกันนี้เป็นคณะกรรมการของรัฐบาลซึ่งเดวิดยืนยันในการวาดภาพในกรุงโรม . เดวิดจัดการรวมสไตล์อุดมการณ์กับละครและเข้มแข็ง มุมมองของกลางเป็นตั้งฉากกับระนาบภาพที่ทำเน้นมากขึ้นโดยอาเขตสลัวอยู่เบื้องหลังกับที่ตัวเลขที่กล้าหาญมีจำหน่ายในขณะที่ผนังที่มีคำใบ้ของแสงเทียมและการแสดงละครโอเปร่าและสีคลาสสิกของนิโคลัส Poussin . เดวิดอย่างรวดเร็วกลายเป็นผู้นำของฝรั่งเศสศิลปะและหลังจากการปฏิวัติฝรั่งเศสกลายเป็นนักการเมืองกับการควบคุมของรัฐบาลอุปถัมภ์ในศิลปะ เขาพยายามที่จะรักษาอิทธิพลของเขาในช่วงเวลาจักรพรรดินโปเลียนหันไปงาน propagandistic ตรงไปตรงมา แต่ต้องออกจากประเทศฝรั่งเศสสำหรับเนรเทศในกรุงบรัสเซลส์ที่ฟื้นฟูบูร์บอง. [23] ดาวิดนักเรียนหลายคนรวม Jean-Auguste-Dominique Ingres ที่เห็นว่าตัวเองเป็น ข้ตลอดอาชีพของเขายาวแม้จะมีรูปแบบที่เป็นผู้ใหญ่ที่มีความสัมพันธ์ที่ยังไม่มีข้อยุติกับปัจจุบันหลักซิสซึ่มและเซ็งต่อมาจำนวนมากใน Orientalism และสไตล์ Troubadour ที่ยากที่จะแยกแยะความแตกต่างจากบรรดาโคตรโรแมนติกของเขาแสดงออกยกเว้นเป็นอันดับหนึ่งของเขา เคยทำงานให้กับการวาดภาพ เขาจัดแสดงที่ร้านมานานกว่า 60 ปีจาก 1802 เข้าสู่จุดเริ่มต้นของอิมเพรสชั่ แต่สไตล์ของเขาที่เกิดขึ้นครั้งเดียวการเปลี่ยนแปลงเพียงเล็กน้อย. [24]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

งานของศิลปินอื่น ๆ ที่ไม่อาจจะอธิบายไว้ได้อย่างง่ายดายเป็นจืดด้านรวมของความโรแมนติกด้วยสไตล์นีโอคลาสสิคโดยทั่วไป และเป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์ของการเคลื่อนไหว จิตรกรชาวเดนมาร์ก เยอรมัน asmus ยาโคบ carstens เสร็จมากน้อยขนาดใหญ่ของตำนาน ผลงานที่เขาได้วางแผนออกแบบและสีส่วนใหญ่มักจะประสบความสำเร็จในการศึกษาซึ่งใกล้ winckelmann prescription " ความเรียบง่ายและสงบอริยบารมี " [ 21 ] ซึ่งแตกต่างจาก carstens " ร่วมโครงการ , แกะสลักของโจวันนี บัตติสตา piranesi มีมากมายและผลกำไร และถ่าย กลับมาที่ทำทัวร์ไปทุกส่วนของยุโรป เรื่องของเขาหลักเป็นอาคารและซากปรักหักพังของกรุงโรม และเขาถูกกระตุ้นโดยโบราณกว่าที่ทันสมัย บรรยากาศค่อนข้างดูไม่ดีหลาย vedute ของเขา ( มุมมอง ) กลายเป็นเด่นในชุดของ 16 พิมพ์ carceri d"invenzione ( " คุก " จินตนาการ ) ที่มี " กดขี่ cyclopean สถาปัตยกรรม " สื่อ " ความฝันของความกลัวและความยุ่งยาก " [ 22 ] สวิสเกิดโยฮันน์ ไฮน์ริช F ü ssli ใช้เวลาส่วนใหญ่ในอาชีพของเขาในอังกฤษและ ในขณะที่รูปแบบพื้นฐานของเขาบนพื้นฐานของหลักการต่างๆของเขา วิชาและการรักษามักจะสะท้อนให้เห็นถึง " เมื่อยโกธิค " ของความโรแมนติกและพยายามที่จะสร้างละครและความตื่นเต้นวินาทีในการวาดภาพที่ได้รับความรู้สึกใหม่ของทิศทาง กับความสำเร็จของ Jacques Louis David โลดโผนคำสาบานของ horatii ที่ปารีส ร้านของของ . แม้จะ evocation ของรีพับลิกัน คุณธรรม เป็นคณะกรรมการ โดยรัฐบาล ซึ่งเดวิด ยืนยันในการวาดภาพในโรม เดวิด จัดการรวมสไตล์นักอุดมคติกับละครและ forcefulness . มุมมองกลางตั้งฉากกับภาพเครื่องบินให้หนักแน่นมากขึ้น โดยหลังจากที่มืดสลัว อาเขต , เลขเด็ดทิ้งเหมือนผ้าสักหลาด กับคำใบ้ของแสงประดิษฐ์ และการแสดงละครงิ้วและคลาสสิกสี นิโคลัส พู ิน . เดวิดอย่างรวดเร็วกลายเป็นผู้นำของศิลปะฝรั่งเศสและหลังจากการปฏิวัติฝรั่งเศสได้เป็นนักการเมืองกับการควบคุมของรัฐบาลในการอุปถัมภ์ศิลปะ เขาจัดการเพื่อรักษาอิทธิพลของเขาในช่วงเวลาของนโปเลียน , เปลี่ยน propagandistic ทำงานตรงไปตรงมา แต่ต้องไปฝรั่งเศสเพื่อการเนรเทศในกรุงบรัสเซลส์ในราชวงศ์บูร์บงฟื้นฟู [ 23 ]เดวิด นักเรียนหลายคน ได้แก่ ศูนย์ประชุมและศูนย์แสดงสินค้า คนที่เห็นตัวเองเป็นผู้ที่ศึกษาวัฒนธรรมกรีกและโรมันโบราณตลอดอาชีพของเขา แม้จะเป็นลักษณะที่มีความสัมพันธ์ที่กำกวมกับกระแสหลักของวินาที และหลายต่อมาความสนใจในตะวันออกและทรูบาดูร์สไตล์ที่ยากที่จะแยกแยะความแตกต่างจากบรรดาโคตรโรแมนติก unabashedly ของเขายกเว้นด้วย ๆ ผลงานของเขามักจะให้วาด เขาจัดแสดงที่ร้านมานานกว่า 60 ปี จาก 1802 เป็นจุดเริ่มต้นของฤษี แต่สไตล์ของเขา เมื่อเกิดการเปลี่ยนแปลงเพียงเล็กน้อย [ 24 ]