In order to determine the natural h

In order to determine the natural history and results of treatment of intracerebral metastases in solid-tumor patients, the records of 191 patients with an antemortem diagnosis of intracerebral metastasis made during the period from August 1974 to November 1978 were reviewed. Malignancies included lung (122 patients), breast (26), unknown primary (16), melanoma (8), colorectal (6), hypernephroma (4), and others (12). Favorable prognostic factors included solitary brain metastasis (P < 0.001), ambulatory performance status (P < 0.001), symptoms of headache (P < 0.001), or visual disturbances (P < 0.02), and estrogen receptor positivity in breast cancer patients (P = 0.055). Poor prognostic factors included advanced age (P < 0.04) and evidence of impaired consciousness, i.e., disorientation, lethargy, stupor, or coma (P < 0.007). Median survival time after diagnosis of intracerebral metastasis was 3.7 months for the entire series. In those patients with a single intracerebral metastasis and minimal tumor burden, the type of treatment used had a significant impact on survival. Those cases treated with surgery and radiation had a median survival time of 9.7 months versus 3.7 months for those treated with radiation alone (P < 0.02). When using a proportional hazard regression analysis to adjust for the three most important prognostic factors, treatment (surgery and radiation versus radiation alone) still appeared to be important. Intracerebral metastases were the immediate or contributing cause of death in 50% of the patients in this series. Patients at greater risk of dying of intracerebral metastases included those in whom the brain was the first site of distant metastasis, those with an intracerebral metastasis from an unknown primary site, and those whose presentation of malignancy was with symptoms of a brain metastasis. Although the therapeutic goal in intracerebral metastases is generally palliative, it appears that there are categories of cases that may benefit from more aggressive treatment.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพื่อตรวจสอบประวัติศาสตร์ธรรมชาติและผลของการรักษาของโรค intracerebral ในผู้ป่วยเนื้องอกแข็ง ระเบียนของผู้ป่วย 191 กับการวินิจฉัยโรค antemortem ของ intracerebral แพร่กระจายทำช่วงจาก 1974 สิงหาคม 1978 พฤศจิกายนสอบทาน รวมมะเร็งปอด (ผู้ป่วย 122), เต้า (26), รู้จักหลัก (16), melanoma (8) ลำไส้ใหญ่ (6), hypernephroma (4), และอื่น ๆ (12) ดี prognostic ปัจจัยรวมสมองโดดเดี่ยวแพร่กระจาย (P < 0.001), สถานะประสิทธิภาพจรมุข (P < 0.001), อาการปวดหัว (P < 0.001), หรือภาพรบกวน (P < 0.02), และบวกตัวรับเอสโตรเจนในผู้ป่วยมะเร็งเต้านม (P = 0.055) ปัจจัยต่ำ prognostic รวมอายุ (P < 0.04) และหลักฐานของสติบกพร่อง เช่น สับสน ง่วง สิ้นพระชนม์ หรืออาการโคม่า (P < 0.007) เวลาในการอยู่รอดเฉลี่ยหลังจากวินิจฉัยโรคแพร่กระจาย intracerebral 3.7 เดือนสำหรับทั้งชุด ในผู้ป่วยที่มีการแพร่กระจาย intracerebral เดียวและเนื้องอกน้อยภาระ ประเภทของการรักษาที่ใช้ได้ผลในการอยู่รอด กรณีที่รักษา ด้วยการผ่าตัด และรังสีได้เป็นอยู่รอดเฉลี่ย 9.7 เดือนเทียบกับ 3.7 เดือนสำหรับผู้รับการรักษา ด้วยรังสีเพียงอย่างเดียว (P < 0.02) เมื่อใช้การวิเคราะห์ถดถอยอันตรายสัดส่วนการปรับปัจจัย prognostic สำคัญสาม รักษา (ผ่าตัดและรังสีและรังสีเพียงอย่างเดียว) ยังคงปรากฏว่า มีความสำคัญ เนื้องอก intracerebral ได้ในทันทีหรือเอื้อต่อสาเหตุการเสียชีวิต 50% ของผู้ป่วยในชุดนี้ ผู้ป่วยที่ความเสี่ยงที่มากขึ้นของการตายจากเนื้องอก intracerebral รวมผู้คนที่สมองถูกเว็บไซต์แรกของก้อนมะเร็ง ผู้ที่ มีการแพร่กระจาย intracerebral จากไซต์หลักไม่ทราบ และผู้นำเสนอที่มีกายคือ มีอาการของการแพร่กระจายของสมอง แม้ว่าเป้าหมายของการรักษาเนื้องอก intracerebral ประคับทั่ว ปรากฏว่า มีประเภทของกรณีที่อาจได้รับประโยชน์จากการรักษาเชิงรุกมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพื่อตรวจสอบประวัติธรรมชาติและผลการรักษาของการแพร่กระจาย intracerebral ในผู้ป่วยที่เป็นของแข็งเนื้องอกระเบียนของผู้ป่วย 191 ห้องพร้อมด้วยการวินิจฉัย antemortem ของการแพร่กระจาย intracerebral ทำในช่วงระยะเวลาตั้งแต่สิงหาคม 1974 ถึงเดือนพฤศจิกายน 1978 การสอบทาน โรคมะเร็งปอดรวม (ผู้ป่วย 122) เต้านม (26), หลักที่ไม่รู้จัก (16), melanoma (8) ลำไส้ใหญ่ (6), hypernephroma (4) และอื่น ๆ (12) ปัจจัยการพยากรณ์โรคที่ดีรวมถึงการแพร่กระจายโดดเดี่ยวสมอง (p <0.001) สถานะการปฏิบัติงานผู้ป่วยนอก (p <0.001) อาการปวดหัว (p <0.001) หรือรบกวนการมองเห็น (P <0.02) และรับฮอร์โมน positivity ในผู้ป่วยมะเร็งเต้านม (P = 0.055) ปัจจัยการพยากรณ์โรคที่ไม่ดีรวมอายุขั้นสูง (P <0.04) และหลักฐานของจิตสำนึกบกพร่องเช่นสับสนซึมอาการมึนงงหรืออาการโคม่า (p <0.007) เวลาการอยู่รอดได้เฉลี่ยหลังการวินิจฉัยของการแพร่กระจาย intracerebral 3.7 เดือนทั้งชุด ในผู้ป่วยที่มีการแพร่กระจาย intracerebral เดียวและภาระเนื้องอกน้อยที่สุดประเภทของการรักษาที่ใช้มีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่อการอยู่รอด กรณีดังกล่าวได้รับการรักษาด้วยการผ่าตัดและการฉายรังสีมีช่วงเวลาที่มีชีวิตอยู่รอดได้เฉลี่ย 9.7 เดือนเมื่อเทียบกับ 3.7 เดือนสำหรับผู้ที่รับการรักษาด้วยการฉายรังสีเพียงอย่างเดียว (P <0.02) เมื่อใช้การวิเคราะห์อันตรายถดถอยสัดส่วนเพื่อปรับทั้งสามปัจจัยการพยากรณ์โรคที่สำคัญที่สุดการรักษา (การผ่าตัดและการฉายรังสีเมื่อเทียบกับการฉายรังสีเพียงอย่างเดียว) ยังคงดูเหมือนจะเป็นสิ่งที่สำคัญ แพร่กระจายในสมองเป็นสาเหตุหรือมีส่วนทำให้เกิดการเสียชีวิตใน 50% ของผู้ป่วยในชุดนี้ ผู้ป่วยที่มีความเสี่ยงมากขึ้นจากความตายของการแพร่กระจาย intracerebral รวมผู้ที่อยู่ในสมองซึ่งเป็นเว็บไซต์แรกของการแพร่กระจายที่ห่างไกลผู้ที่มีการแพร่กระจาย intracerebral จากเว็บไซต์หลักที่ไม่รู้จักและผู้ที่มีการนำเสนอของมะเร็งอยู่กับอาการของการแพร่กระจายของสมอง แม้ว่าเป้าหมายของการรักษาในการแพร่กระจายโดยทั่วไป intracerebral ประคับประคองก็ปรากฏว่ามีประเภทของกรณีที่อาจได้รับประโยชน์จากการรักษาเชิงรุกมากขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพื่อศึกษาประวัติศาสตร์ธรรมชาติและผลของการรักษาของโรคแพร่กระจายในผู้ป่วยเนื้องอกที่เป็นของแข็ง , ประวัติของผู้ป่วยที่มีการวินิจฉัยที่ 191 ก่อนเหยื่อตายของโรคแพร่กระจาย ทำให้ในช่วงปี 1974 เดือนสิงหาคมถึงพฤศจิกายน 1978 จำนวน . มะเร็งที่ปอด ( 122 ) ผู้ป่วย ) เต้านม ( 26 ) , หลักที่ไม่รู้จัก ( 16 ) , melanoma ( 8 ) , และ ( 6 ) , hypernephroma ( 4 ) , และคนอื่น ๆ ( 12 ) ปัจจัยพยากรณ์โรคที่ดีไปยังสมองอยู่โดดเดี่ยว ( p < 0.001 ) แสดงสถานะการเดิน ( p < 0.001 ) , อาการปวดหัว ( p < 0.001 ) หรือรบกวนการมองเห็น ( p < 0.02 ) และ estrogen receptor ในผู้ป่วยมะเร็งเต้านม ( P = 0.055 ) ปัจจัยพยากรณ์โรคที่ไม่ดี ได้แก่ อายุ ( p = 0.04 ) และหลักฐานที่มี สติ คือ ความสับสน , lethargy สลบหมดสติ หรือโคม่า ( p = 0.007 ) มัธยฐานระยะเวลาการวินิจฉัยของโรคหลังลามคือ 3.7 เดือน ชุดทั้งหมด ในผู้ป่วยที่มีการแพร่กระจายของเนื้อร้ายโรคเดียวและน้อยที่สุดภาระเนื้องอก ชนิดของการรักษาที่ใช้ มี สำคัญในการอยู่รอด กรณี ผู้ที่ได้รับการรักษาด้วยการผ่าตัดและการฉายรังสีมีมัธยฐานระยะเวลาการอยู่รอดของ 9.7 เดือนเทียบกับ 3.7 เดือน สำหรับผู้ที่ได้รับการรักษาด้วยการฉายรังสีเพียงอย่างเดียว ( p < 0.02 ) เมื่อใช้สัดส่วนอันตรายถดถอยปรับที่สำคัญการหาปัจจัยการรักษา ( การผ่าตัดและรังสีและรังสีเพียงอย่างเดียว ) ยังปรากฏเป็นสำคัญ โรคที่แพร่กระจายได้ทันที หรือเกิดสาเหตุของการตายใน 50% ของผู้ป่วย ในชุดนี้ ผู้ป่วยที่ความเสี่ยงสูงของโรคแพร่กระจายอยู่ในความตายของคนที่สมองเป็นเว็บไซต์แรกของไกลแพร่กระจาย ผู้ที่มีโรคแพร่กระจายจากไซต์หลักที่ไม่รู้จักและผู้ที่มีการนำเสนอที่มุ่งร้ายกับอาการของการแพร่กระจายของเนื้อร้ายในสมอง แม้ว่าเป้าหมายการรักษาในโรคที่แพร่กระจายโดยทั่วไปการปรากฏว่ามีประเภทคดีที่อาจได้รับประโยชน์จากการรักษาเชิงรุกมากขึ้น