Teacher Preparation Programs and AS

Teacher Preparation Programs and ASD
As the number of students being identified on the autism spectrum rises, so does concern regarding teacher preparation. While early reports indicate that special education teachers were not prepared to work with students with ASD (Schopler & Olley, 1980), the issue has been revisited with calls for more specific training of teachers and service providers who have autism-specific knowledge (Simpson, 1995, 2003, 2004). However, with the call for specialized training comes a particular dilemma as the field of special education training has trended towards models that include a non-categorical and cross-categorical approach. While non-categorical approaches are helpful in moving away from the medical model and focusing on the individual needs of each student, this has not translated into better education in the eyes of stakeholders. As the number of children with ASD continues to increase and become one of the largest groups of students with differing abilities in the school system, institutes of higher education (IHEs) will have to evaluate this approach. Of particular concern is the lack of scope and depth of many training models within preparation programs. In fact, personnel preparation has been highlighted as “one of the weakest elements of effective programming for children with autistic spectrum disorders and their families” (National Research Council, 2001, p. 225).
While over a decade has passed since the National Research Council’s (NRC, 2001) published recommendations for educating students with ASD, it appears that concerns regarding personnel training remain. While it is clear that training efforts are in place and that programs directed toward serving students with ASD exist, researchers have also provided evidence that many stakeholders are not confident in the efficacy of these efforts.
A recent study by Tincani and colleagues (Tincani et al., 2014) examined NRC’s recommendations and investigated if they were accepted and perceived as valid by consumers. The researchers also looked into the degree to which the recommendations have been implemented. With 149 parent respondents and administrators from 35 different state educational agencies, the results indicated that while parents and administrators were in general agreement with the NRC recommendations, implementation of these recommendations are perceived as poor to moderate. In regard to personnel preparation, while both parents and administrators expressed concern over low levels of implementation, it was clear that parents had little confidence in the training of teachers and other support professionals. Certainly these perceptions are valid, and perhaps more concerning, they appear to reflect a reality of a lack of qualified ASD personnel in schools (Morrier, Hess, & Heflin, 2011; Schwartz & Drager, 2008). Without a doubt, there still exists a substantial need for increased teacher preparation; however this problem is complicated by multiple factors, including a general lack of consensus on effective training models.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ครูเตรียมโปรแกรมและ ASD ขณะที่จำนวนนักเรียนที่มีการระบุบนสเปกตรัมโรคออทิซึมขึ้น ดังนั้นกังวลเกี่ยวกับเตรียมสอบครู ในขณะที่รายงานเริ่มต้นบ่งชี้ว่า ครูการศึกษาพิเศษไม่เตรียมพร้อมที่จะทำงาน ด้วยเรียนด้วย ASD (Schopler & Olley, 1980), ปัญหามีการ revisited มีการเรียกการฝึกเฉพาะของครูและผู้ให้บริการที่มีความรู้เฉพาะโรคออทิซึม (ซิมป์สัน 1995, 2003, 2004) อย่างไรก็ตาม ด้วยการโทรสำหรับการอบรมเฉพาะมาลำบากใจโดยเฉพาะเป็นฝึกอบรมการศึกษาพิเศษ มี trended ต่อโมเดลที่มีวิธีการไม่แน่ชัด และข้ามแตก ขณะที่แนวทางที่ไม่แน่ชัดเป็นประโยชน์ในการย้ายออกจากแบบจำลองทางการแพทย์ และเน้นความต้องการของนักเรียนแต่ละ นี้ไม่ได้แปลเป็นการศึกษาที่ดีในสายตาของเสีย เป็นจำนวนเด็ก ASD ยังคงเพิ่มขึ้น และกลายเป็นหนึ่งในกลุ่มที่ใหญ่ที่สุดของนักเรียนที่มีความสามารถแตกต่างกันในระบบโรงเรียน สถาบันอุดมศึกษา (IHEs) จะมีการประเมินวิธีนี้ ความกังวลโดยเฉพาะจะไม่มีขอบเขตและความลึกของหลายรุ่นฝึกอบรมในโปรแกรมเตรียม ในความเป็นจริง การเตรียมบุคลากรมีการเน้นเป็น "กำจัดจุดองค์ประกอบหนึ่งของการเขียนโปรแกรมที่มีประสิทธิภาพสำหรับเด็กโรค autistic spectrum และครอบครัว" (สภาวิจัยแห่งชาติ 2001, p. 225) ในขณะที่กว่าทศวรรษผ่านไปนับตั้งแต่สภาวิจัยแห่งชาติของ (NRC, 2001) คำแนะนำเผยแพร่สำหรับให้นักเรียนกับ ASD ปรากฏว่า ความกังวลเกี่ยวกับการฝึกอบรมบุคลากรยังคง ขณะที่ชัดเจนว่า ความพยายามในการฝึกอบรมอยู่ในสถานที่ และโปรแกรมตรงไปทางบริการนักเรียน ASD มี นักวิจัยได้ยังให้หลักฐานที่ไม่มั่นใจในประสิทธิภาพของความพยายามเหล่านี้เสียมาก การศึกษาล่าสุด โดย Tincani และเพื่อนร่วมงาน (Tincani et al., 2014) ตรวจสอบคำแนะนำของ NRC และตรวจสอบการยอมรับ และถือว่าเป็นการถูกต้อง โดยผู้บริโภค นักวิจัยยังมองเป็นระดับที่แนะนำการใช้งาน แม่ตอบ 149 และผู้ดูแลระบบจาก 35 แตกต่างกันการศึกษาหน่วยงานของรัฐ ผลลัพธ์บ่งชี้ว่า ขณะที่ผู้ปกครองและผู้ดูแลทั่วไป ข้อตกลงกับคำแนะนำของ NRC ดำเนินการตามคำแนะนำเหล่านี้จะถือว่าเป็นคนยากจนบรรเทา เรื่องการเตรียมบุคลากร ในขณะที่ผู้ปกครองและผู้ดูแลแสดงความกังวลผ่านระดับต่ำสุดของการใช้งาน ได้ชัดเจนว่า ผู้ปกครองมีความมั่นใจเล็กน้อยในการฝึกอบรมครูและผู้เชี่ยวชาญด้านสนับสนุนอื่น ๆ แน่นอนเหล่านี้เข้าใจถูกต้อง และอาจจะเพิ่มเติมเกี่ยวกับ พวกเขาจะสะท้อนความเป็นจริงของการขาดบุคลากรที่มีคุณสมบัติ ASD ในโรงเรียน (Morrier, Hess, & Heflin, 2011 Schwartz และ Drager, 2008) ไม่ต้องสงสัย ยังมีการเตรียมครูเพิ่มขึ้น ต้องพบ อย่างไรก็ตาม ปัญหานี้ซับซ้อนจากหลายปัจจัย รวมทั้งการขาดทั่วไปมติในรูปแบบการฝึกอบรมที่มีประสิทธิภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โปรแกรมการเตรียมครูและ ASD
ขณะที่จำนวนของนักเรียนที่ถูกระบุบนคลื่นความถี่ออทิสติกเพิ่มขึ้นจึงไม่กังวลเกี่ยวกับการเตรียมความพร้อมของครู ในขณะที่รายงานก่อนแสดงให้เห็นว่าครูการศึกษาพิเศษอยู่ที่ไม่พร้อมที่จะทำงานร่วมกับนักเรียนที่มี ASD (Schopler และ Olley, 1980) ปัญหาได้รับการมาเยือนพร้อมกับเรียกร้องให้มีการฝึกอบรมเฉพาะเจาะจงมากขึ้นของครูและผู้ให้บริการที่มีความรู้ออทิสติกที่เฉพาะเจาะจง (ซิมป์สัน 1995, 2003, 2004) แต่ด้วยการเรียกร้องให้มีการฝึกอบรมเฉพาะภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกมาโดยเฉพาะอย่างยิ่งด้านการฝึกอบรมการศึกษาพิเศษมีแนวโน้มไปสู่รุ่นที่มีที่ไม่เด็ดขาดและวิธีการข้ามเด็ดขาด ในขณะที่วิธีการที่ไม่เด็ดขาดเป็นประโยชน์ในการย้ายออกไปจากรูปแบบการแพทย์และมุ่งเน้นไปที่ความต้องการส่วนบุคคลของนักเรียนแต่ละคนนี้ไม่ได้แปลเป็นศึกษาที่ดีขึ้นในสายตาของผู้มีส่วนได้เสีย ขณะที่จำนวนของเด็กที่มี ASD ยังคงเพิ่มขึ้นและกลายเป็นหนึ่งในกลุ่มที่ใหญ่ที่สุดของนักเรียนที่มีความสามารถที่แตกต่างกันในระบบโรงเรียนสถาบันการศึกษาชั้นสูง (IHES) จะมีการประเมินวิธีนี้ จากความกังวลโดยเฉพาะอย่างยิ่งคือการขาดการขอบเขตและความลึกของแบบจำลองการฝึกอบรมจำนวนมากภายในโปรแกรมการเตรียมความพร้อม ในความเป็นจริงการเตรียมบุคลากรที่ได้รับการเน้นเป็น "หนึ่งในองค์ประกอบที่อ่อนแอที่สุดของการเขียนโปรแกรมที่มีประสิทธิภาพสำหรับเด็กที่มีความผิดปกติของออทิสติกและครอบครัวของพวกเขา" (สภาวิจัยแห่งชาติ, 2001, น. 225).
ในขณะที่กว่าทศวรรษที่ผ่านมาตั้งแต่วิจัยแห่งชาติ สภา (NRC, 2001) ตีพิมพ์คำแนะนำสำหรับการให้ความรู้แก่นักเรียนที่มี ASD ก็ปรากฏว่าความกังวลเกี่ยวกับการฝึกอบรมบุคลากรที่ยังคงอยู่ ในขณะที่มันเป็นที่ชัดเจนว่ามีความพยายามการฝึกอบรมในสถานที่และว่าโปรแกรมพุ่งตรงไปที่การให้บริการนักศึกษาที่มี ASD อยู่นักวิจัยได้หลักฐานนอกจากนี้ยังมีผู้มีส่วนได้เสียจำนวนมากมีความไม่มั่นใจในประสิทธิภาพของความพยายามเหล่านี้.
การศึกษาล่าสุดโดย Tincani และเพื่อนร่วมงาน (Tincani et al, . 2014) การตรวจสอบคำแนะนำของอาร์ซีและตรวจสอบว่าพวกเขาได้รับการยอมรับและการรับรู้ที่ถูกต้องจากผู้บริโภค นักวิจัยยังมองเข้าไปในระดับที่แนะนำได้รับการดำเนินการ ด้วยการตอบแบบสอบถาม 149 ผู้ปกครองและผู้บริหารจาก 35 หน่วยงานการศึกษาที่แตกต่างกันของรัฐผลการชี้ให้เห็นว่าขณะที่พ่อแม่และผู้บริหารที่อยู่ในข้อตกลงทั่วไปที่มีคำแนะนำที่อาร์ซี, การดำเนินการตามคำแนะนำเหล่านี้จะถูกมองว่าเป็นคนยากจนถึงปานกลาง ในเรื่องการเตรียมความพร้อมของบุคลากรในขณะที่ทั้งพ่อแม่และผู้บริหารแสดงความกังวลเรื่องระดับต่ำของการดำเนินงานเป็นที่ชัดเจนว่าผู้ปกครองมีความเชื่อมั่นน้อยในการฝึกอบรมของครูและผู้เชี่ยวชาญด้านการสนับสนุนอื่น ๆ แน่นอนว่าการรับรู้เหล่านี้จะถูกต้องและบางทีความเกี่ยวข้องมากขึ้นพวกเขาดูเหมือนจะสะท้อนให้เห็นถึงความเป็นจริงของการขาดบุคลากรที่มีคุณภาพในโรงเรียน ASD (Morrier, เฮสส์และเฮฟลิน, 2011; ชวาร์ตซ์และ Drager 2008) โดยไม่ต้องสงสัยที่มียังคงมีอยู่ความจำเป็นอย่างมากสำหรับการเตรียมความพร้อมของครูเพิ่มขึ้น แต่ปัญหานี้มีความซับซ้อนโดยหลายปัจจัยรวมทั้งขาดความสอดคล้องกับรูปแบบการฝึกอบรมที่มีประสิทธิภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การเตรียมครูโปรแกรมและ ASD
เป็นหมายเลขของนักเรียนที่ถูกระบุในโรคออทิซึมสเปกตรัมเพิ่มขึ้น จึงไม่กังวลเกี่ยวกับการเตรียมครู ในขณะที่รายงานก่อน พบว่า ครูการศึกษาพิเศษ ไม่ได้เตรียมที่จะทำงานกับนักเรียนที่มี ASD ( schopler & olley , 1980 )ปัญหาได้รับ Revisited สายการฝึกอบรมที่เฉพาะเจาะจงมากขึ้นของครูและผู้ให้บริการที่มีความรู้เฉพาะโรคออทิสติก ( ซิมป์สัน , 1995 , 2003 , 2004 ) อย่างไรก็ตาม ด้วยการเรียกสำหรับการฝึกอบรมเฉพาะมาขึ้นเขียงเฉพาะเป็นสนามฝึกการศึกษาพิเศษได้ มีแนวโน้มไปสู่รุ่นที่รวมไม่เด็ดขาดและข้ามเด็ดขาด )ในขณะที่ไม่เด็ดขาด วิธีจะเป็นประโยชน์ในการย้ายออกไปจากรูปแบบทางการแพทย์และเน้นความต้องการของนักเรียนแต่ละคน นี้ยังไม่ได้แปลเป็นการศึกษาดีขึ้นในสายตาของผู้มีส่วนได้เสีย เป็นหมายเลขของเด็กที่มี ASD ยังคงเพิ่มขึ้นและกลายเป็นหนึ่งในกลุ่มที่ใหญ่ที่สุดของนักเรียนที่มีความสามารถที่แตกต่างในระบบโรงเรียนสถาบันการศึกษา ( ihes ) จะต้องศึกษาวิธีการนี้ กังวลโดยเฉพาะคือการขาดของขอบเขตและความลึกของรูปแบบการฝึกอบรมหลายภายในโปรแกรมการเตรียม ในความเป็นจริง มีการเตรียมบุคลากร ได้รับการเน้นเป็นหนึ่งในองค์ประกอบของโปรแกรมที่มีประสิทธิภาพที่สุดสำหรับเด็กที่มีความผิดปกติของออทิสติกสเปกตรัมและครอบครัวของพวกเขา " ( สภาวิจัยแห่งชาติ , 2544 , หน้า