While the presence of trees in padd

While the presence of trees in paddy fields has been
reported in a few other places in Asia, including Madhya
Pradesh (Viswanath et al. 2000), Tamil Nadu (Jambulingam and Fernandes (1988), and Nagaland (Cairns 2007) in
India, as well as in some districts in Bangladesh (Hocking
and Islam 1995), it is in Northeast Thailand (as well as
neighboring parts of Northern Thailand and Laos) where
this unique type of agroforestry system has its widest
extent. It is generally believed that the Isan farmers retain
the trees in their paddy fields as an adaptation to the sandy
infertile soils that characterize the Northeastern Region
(Pendleton 1943). The leaf litter from the trees has been
found to increase the amount of soil organic matter in the
paddy fields and provide needed nutrients to the rice plants
(Vityakon 1993; Vityakon et al. 1993). In addition, the
trees also provide many valuable resources, such as timber,
food, medicine, fuelwood, and livestock feed, that make an
important contribution to rural livelihoods (Grandstaff
et al. 1986; Vityakon 2001).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในขณะที่การปรากฏตัวของต้นไม้ในนาข้าวที่ได้รับการรายงานในสถานที่อื่น ๆ ไม่กี่แห่งในเอเชียรวมทั้งมัธยประเทศ(Viswanath et al. 2000) รัฐทมิฬนาฑู (Jambulingam และเฟอร์นันเด (1988) และนาคาแลนด์ (แครนส์ 2007) ในอินเดียรวมทั้งในบางเขตในบังคลาเทศ (สาบและศาสนาอิสลาม1995) จะอยู่ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ (เช่นเดียวกับชิ้นส่วนที่อยู่ใกล้เคียงในภาคเหนือของประเทศไทยและประเทศลาว) ซึ่งชนิดที่ไม่ซ้ำของระบบวนเกษตรมีที่กว้างที่สุดของขอบเขต. เป็นที่เชื่อกันโดยทั่วไปว่าอีสาน เกษตรกรรักษาต้นไม้ในทุ่งนาของพวกเขาเช่นการปรับตัวกับทรายดินที่อุดมสมบูรณ์ที่เป็นลักษณะภาคตะวันออกเฉียงเหนือ(ตั้น 1943). ครอกใบจากต้นไม้ที่ได้รับพบว่าเพิ่มปริมาณอินทรียวัตถุในดินในนาข้าวและให้ที่จำเป็นสารอาหารให้กับพืชข้าว(Vityakon 1993; Vityakon et al, 1993). นอกจากนี้. ต้นไม้ยังให้ทรัพยากรที่มีคุณค่าเป็นจำนวนมากเช่นไม้, อาหาร, ยา, ไม้ฟืนและอาหารสัตว์ที่ทำให้บทบาทสำคัญในการดำรงชีวิตในชนบท( Grandstaff et al, 1986; Vityakon 2001)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในขณะที่การแสดงตนของต้นไม้ในนาข้าวได้
รายงานในไม่กี่สถานที่อื่น ๆ ในเอเชียรวมทั้งประเทศมัธยท
( et al . ทมิฬนาฑู ( 2000 ) , และ jambulingam เฟอร์นันเดส ( 1988 ) และรัฐนากาแลนด์ ( Cairns )
) ในอินเดีย รวมทั้งในบางเขตในบังคลาเทศ ( Hocking
และศาสนาอิสลาม พ.ศ. 2538 ) , ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ( รวมทั้ง
เพื่อนบ้านส่วนของภาคเหนือของประเทศไทยและลาว ) ที่
ประเภทนี้เฉพาะของระบบวนเกษตร มีขอบเขตกว้างที่สุด
. เป็นที่เชื่อกันโดยทั่วไปว่า เกษตรกรอีสานรักษา
ต้นไม้ในนาข้าวของตนเองเป็นการปรับตัวกับทราย

ที่ลักษณะเป็นหมันดินภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ( เพนเดิลตัน 1943 ) ใบไม้ ขยะจากต้นไม้ได้
พบเพื่อเพิ่มปริมาณอินทรีย์วัตถุในดินใน
นาข้าวและให้สารอาหารที่พืชต้องการข้าว
( vityakon 1993 ; vityakon et al . 1993 ) นอกจากนี้
ต้นไม้ยังให้ทรัพยากรที่มีคุณค่ามากมาย เช่น ไม้ ,
อาหาร ยา ไม้ และอาหารสัตว์ ที่ทำผลงานที่สำคัญในวิถีชีวิตชนบท

( grandstaff et al . 1986 ; vityakon 2001 )