GATT was provisional with a limited

GATT was provisional with a limited field of action, but its success over 47 years in promoting and securing the liberalization of much of world trade is incontestable. Continual reductions in tariffs alone helped spur very high rates of world trade growth during the 1950s and 1960s — around 8% a year on average. And the momentum of trade liberalization helped ensure that trade growth consistently out-paced production growth throughout the GATT era, a measure of countries’ increasing ability to trade with each other and to reap the benefits of trade. The rush of new members during the Uruguay Round demonstrated that the multilateral trading system was recognized as an anchor for development and an instrument of economic and trade reform.

But all was not well. As time passed new problems arose. The Tokyo Round in the 1970s was an attempt to tackle some of these but its achievements were limited. This was a sign of difficult times to come.

GATT’s success in reducing tariffs to such a low level, combined with a series of economic recessions in the 1970s and early 1980s, drove governments to devise other forms of protection for sectors facing increased foreign competition. High rates of unemployment and constant factory closures led governments in Western Europe and North America to seek bilateral market-sharing arrangements with competitors and to embark on a subsidies race to maintain their holds on agricultural trade. Both these changes undermined GATT’s credibility and effectiveness.

The problem was not just a deteriorating trade policy environment. By the early 1980s the General Agreement was clearly no longer as relevant to the realities of world trade as it had been in the 1940s. For a start, world trade had become far more complex and important than 40 years before: the globalization of the world economy was underway, trade in services — not covered by GATT rules — was of major interest to more and more countries, and international investment had expanded. The expansion of services trade was also closely tied to further increases in world merchandise trade. In other respects, GATT had been found wanting. For instance, in agriculture, loopholes in the multilateral system were heavily exploited, and efforts at liberalizing agricultural trade met with little success. In the textiles and clothing sector, an exception to GATT’s normal disciplines was negotiated in the 1960s and early 1970s, leading to the Multifibre Arrangement. Even GATT’s institutional structure and its dispute settlement system were causing concern.

These and other factors convinced GATT members that a new effort to reinforce and extend the multilateral system should be attempted. That effort resulted in the Uruguay Round, the Marrakesh Declaration, and the creation of the WTO.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แกตต์เป็นสำรอง มีเขตจำกัดของการดำเนินการ แต่ประสบความสำเร็จกว่า 47 ปีในการส่งเสริม และรักษาความปลอดภัยการเปิดเสรีการค้าโลกมาก incontestable ลดอย่างต่อเนื่องในคนเดียวภาษีศุลกากรช่วยกระตุ้นอัตราการเจริญเติบโตของการค้าโลกในช่วงทศวรรษ 1950 และ 1960s สูงมากคือประมาณ 8% ต่อปีโดยเฉลี่ย และโมเมนตัมของการเปิดเสรีทางการค้าที่ช่วยให้การค้า เจริญเติบโตอย่างต่อเนื่องเข้าศึกษาได้เจริญเติบโตผลิตตลอดยุคแกตต์ วัดประเทศสามารถเพิ่มค้ากับแต่ละอื่น ๆ และเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ทางการค้า วิ่งของสมาชิกใหม่ในรอบอุรุกวัยแสดงว่า ระบบการค้าพหุภาคีได้รับรู้เป็นหลักพัฒนา และวัดทางเศรษฐกิจ และการปฏิรูปทางการค้าแต่ทั้งหมดไม่ดี ตามเวลาที่ผ่านไปมีปัญหาเกิดขึ้น ปัดเศษโตเกียวในปี 1970 เป็นความพยายามที่จะเล่นงานเหล่านี้ แต่ความสำเร็จของมีจำกัด นี้เครื่องเวลายากลำบากมาได้ความสำเร็จของแกตต์ในการลดภาษีศุลกากรดังกล่าวระดับต่ำ รวมกับชุดของ recessions เศรษฐกิจในทศวรรษ 1970 และต้นทศวรรษ 1980 รัฐบาลขับรถประดิษฐ์รูปแบบอื่น ๆ ของการป้องกันสำหรับภาคหันขึ้นแข่งขันกับต่างประเทศ สูงอัตราการว่างงานและการปิดโรงงานคงที่นำรัฐบาลในยุโรปตะวันตกและอเมริกาเหนือ เพื่อค้นหาการจัดทวิภาคีที่ตลาดร่วมกันกับคู่แข่ง และการแข่งขันเงินอุดหนุนไปรักษาถือของพวกเขาเกี่ยวกับการค้าทางการเกษตร ทั้งสองเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ทำลายความน่าเชื่อถือและประสิทธิภาพของแกตต์ปัญหาไม่ใช่เพียงการขาดเป็นช่วง ๆ ค้านโยบายสิ่งแวดล้อม โดยต้นทศวรรษ 1980 ข้อตกลงทั่วไปได้ชัดเจนไม่เป็นที่เกี่ยวข้องกับความเป็นจริงของการค้าโลกจะได้รับในทศวรรษ 1940 โดย สำหรับเริ่มต้น การค้าโลกได้กลายเป็นความซับซ้อน และสำคัญกว่า 40 ปีก่อน: งานอนุรักษ์ ถูกโลกาภิวัตน์เศรษฐกิจโลกการค้าบริการซึ่งไม่ครอบคลุม โดยกฎของแกตต์ — สำคัญของประเทศมาก ขึ้น และมีขยายการลงทุน การขยายตัวของการค้าบริการได้อย่างใกล้ชิดนอกจากนี้ยังเกี่ยวพันกับโลกค้าสินค้าเพิ่มเติม ประการอื่น แกตต์ได้พบอยาก เช่น เกษตร จากช่องโหว่ในระบบพหุภาคีที่สามารถมาก และพยายาม liberalizing ค้าเกษตรพบกับความสำเร็จเล็ก ๆ น้อย ๆ สิ่งทอและเสื้อผ้าภาค ข้อยกเว้นสาขาปกติของแกตต์ได้เจรจาในปี 1960 และต้นทศวรรษ 1970 นำไปสู่การจัดเรียง Multifibre แม้ของแกตต์สถาบันโครงสร้างและระบบการชำระเงินข้อโต้แย้งที่เป็นสาเหตุที่เกี่ยวข้องเหล่านี้และปัจจัยอื่น ๆ เชื่อสมาชิกแกตต์ที่ว่า ควรพยายามพยายามใหม่เพื่อเสริมสร้าง และขยายระบบพหุภาคีนิยม ความพยายามที่ส่งผลให้ใน รอบอุรุกวัย รายงานมาราเกชหัวหิน และการสร้างองค์การ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แกตต์เป็นชั่วคราวที่มีเขต จำกัด ของการกระทำ แต่ความสำเร็จกว่า 47 ปีในการส่งเสริมและการรักษาความปลอดภัยของการเปิดเสรีมากของการค้าโลกที่เถียงไม่ได้ การลดลงอย่างต่อเนื่องในอัตราภาษีเพียงอย่างเดียวช่วยกระตุ้นอัตราที่สูงมากของการเจริญเติบโตของการค้าโลกในช่วงปี 1950 และ 1960 - ประมาณ 8% ต่อปีโดยเฉลี่ย และโมเมนตัมของการเปิดเสรีการค้าช่วยให้การเจริญเติบโตอย่างต่อเนื่องการค้าที่เจริญเติบโตของการผลิตออกมารวดเร็วตลอดยุคแกตต์ซึ่งเป็นตัวชี้วัดของความสามารถที่เพิ่มขึ้นของประเทศเพื่อการค้ากับแต่ละอื่น ๆ และจะเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ของการค้า วิ่งสมาชิกใหม่ในช่วงรอบอุรุกวัยแสดงให้เห็นว่าระบบการค้าพหุภาคีได้รับการยอมรับเป็นที่ยึดเหนี่ยวสำหรับการพัฒนาและเครื่องมือในการปฏิรูปทางเศรษฐกิจและการค้าที่เป็นนัก. แต่ทั้งหมดไม่ได้เป็นอย่างดี เมื่อเวลาผ่านไปปัญหาใหม่เกิดขึ้น รอบกรุงโตเกียวในปี 1970 เป็นความพยายามที่จะแก้ไขปัญหาเหล่านี้บางส่วนของความสำเร็จ แต่ถูก จำกัด นี่เป็นสัญญาณของเวลาที่ยากลำบากมา. ความสำเร็จของแกตต์ในการลดภาษีดังกล่าวในระดับต่ำรวมกับชุดของการถดถอยทางเศรษฐกิจในปี 1970 และต้นทศวรรษ 1980 ที่ขับรถรัฐบาลในการออกแบบรูปแบบอื่น ๆ ของการป้องกันสำหรับภาคการหันหน้าไปทางเพิ่มการแข่งขันในต่างประเทศ อัตราที่สูงของการว่างงานและการปิดโรงงานอย่างต่อเนื่องนำรัฐบาลในยุโรปตะวันตกและอเมริกาเหนือที่จะแสวงหาการเตรียมการร่วมกันตลาดทวิภาคีกับคู่แข่งและจะเริ่มดำเนินการในการแข่งขันเงินอุดหนุนในการรักษาของพวกเขาถือการค้าสินค้าเกษตร ทั้งการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ทำลายความน่าเชื่อถือของแกตต์และประสิทธิผล. ปัญหาก็คือไม่เพียง แต่สภาพแวดล้อมที่นโยบายการค้าที่ทวีความรุนแรง โดยช่วงต้นทศวรรษ 1980 ความตกลงทั่วไปว่าเห็นได้ชัดว่าไม่เป็นที่เกี่ยวข้องกับความเป็นจริงของการค้าโลกในขณะที่มันได้รับในปี 1940 สำหรับการเริ่มต้นการค้าโลกได้กลายเป็นความซับซ้อนมากขึ้นและที่สำคัญกว่า 40 ปีก่อนโลกาภิวัตน์ของเศรษฐกิจโลกเป็นชิ้น, การค้าบริการ - ไม่ครอบคลุมตามกฎแกตต์ - เป็นที่น่าสนใจที่สำคัญในประเทศมากขึ้นและมากขึ้นและการลงทุนระหว่างประเทศ ได้ขยาย การขยายตัวของการค้าบริการที่ได้รับการเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดกับการเพิ่มขึ้นต่อไปในโลกการค้าสินค้า ในประการอื่น ๆ แกตต์ได้รับการค้นพบที่ต้องการ ยกตัวอย่างเช่นในการเกษตรช่องโหว่ในระบบพหุภาคีถูกเอาเปรียบอย่างหนักและความพยายามในการเปิดเสรีการค้าสินค้าเกษตรพบกับความสำเร็จเล็ก ๆ น้อย ๆ ในสิ่งทอและภาคเสื้อผ้าข้อยกเว้นของแกตต์สาขาปกติเจรจาในทศวรรษที่ 1960 และต้นปี 1970 ที่นำไปสู่การจัด Multifibre แม้โครงสร้างสถาบันแกตต์และระบบการระงับข้อพิพาทที่ถูกทำให้เกิดความกังวล. เหล่านี้และปัจจัยอื่น ๆ เชื่อว่าสมาชิกแกตต์ว่าเป็นความพยายามใหม่ที่จะเสริมสร้างและขยายระบบพหุภาคีควรจะพยายาม ความพยายามที่ส่งผลให้ในรอบอุรุกวัยที่ Marrakesh ประกาศและการสร้างองค์การการค้าโลก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แกตต์คือชั่วคราวที่มีเขตจำกัดของการกระทำ แต่ความสำเร็จของมันมากกว่า 47 ปี ในการส่งเสริมการเปิดเสรีมากของการค้าโลกที่โต้แย้งไม่ได้ . อย่างต่อเนื่อง ซึ่งอัตราภาษีคนเดียวช่วยกระตุ้นอัตราที่สูงมากของการเจริญเติบโตของการค้าโลก ระหว่างปี 1950 และ 1960 - ประมาณ 8% ต่อปีโดยเฉลี่ยและโมเมนตัมของการเปิดเสรีทางการค้า ช่วยให้มั่นใจว่า การเติบโตทางการค้าอย่างต่อเนื่องจากภาคการผลิต และสภาพทั่วศักราช การวัดของประเทศ เพิ่มความสามารถในการค้ากับแต่ละอื่น ๆและเพื่อเก็บเกี่ยวผลประโยชน์จากการค้าการวิ่งของสมาชิกใหม่ในรอบอุรุกวัย พบว่า ระบบการค้าพหุภาคีเพื่อการพัฒนาได้รับการยอมรับเป็นผู้ประกาศ และเป็นเครื่องมือของการปฏิรูปทางเศรษฐกิจ และการค้า

แต่ทั้งหมดอีกด้วย เมื่อเวลาผ่านไปปัญหาใหม่เกิดขึ้น โตเกียวรอบในปี 1970 คือความพยายามในการแก้ไขปัญหาบางส่วนของเหล่านี้ แต่ความสำเร็จของมันมีจำกัด นี้เป็นสัญญาณของเวลาที่ยากลำบากมา

สาเหตุของความสําเร็จในการลดอัตราภาษีให้อยู่ในระดับดังกล่าวต่ำ รวมกับชุดของภาวะถดถอยทางเศรษฐกิจในช่วงปี 1970 และต้นทศวรรษ 1980 , ขับไล่รัฐบาล ที่จะสร้างรูปแบบอื่น ๆของการคุ้มครองภาคเผชิญการแข่งขันที่เพิ่มขึ้นจากต่างประเทศอัตราสูงของการว่างงานและการปิดโรงงานคงที่นำรัฐบาลในยุโรปตะวันตกและอเมริกาเหนือ เพื่อแสวงหาตลาดทวิภาคีร่วมกันจัดการกับคู่แข่งและจะเริ่มดำเนินการในการอุดหนุนการแข่งขันเพื่อรักษาถือของพวกเขาในการค้าเกษตร การเปลี่ยนแปลงทั้งสองเหล่านี้บั่นทอนความน่าเชื่อถือของแกตต์ และมีประสิทธิผล

ปัญหาไม่ใช่แค่ผ่านนโยบายการค้าสิ่งแวดล้อมโดยในช่วงต้นทศวรรษที่ 1980 ข้อตกลงทั่วไปว่าไม่เป็นที่สอดคล้องกับความเป็นจริงของโลกการค้าตามที่ได้รับในทศวรรษ เพื่อเริ่มต้นการค้าโลกได้กลายเป็นห่างไกลมากขึ้นที่สำคัญกว่า 40 ปี ก่อน : โลกาภิวัตน์ของเศรษฐกิจโลกกำลังดำเนินการค้าบริการ - ที่ไม่ครอบคลุมโดยกฎ - แกตต์ คือสนใจหลักของประเทศมากขึ้นระหว่างประเทศ และการลงทุนมีการขยายตัว การขยายตัวของการค้าบริการยังเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดกับการเพิ่มขึ้นในการค้าสินค้าโลก ในประการอื่น ๆ และได้พบอยาก ตัวอย่างเช่นในการเกษตร , ช่องโหว่ในระบบพหุภาคี เป็นประโยชน์อย่างมาก และความพยายามในการเปิดเสรีการค้าสินค้าเกษตรได้พบกับความสำเร็จเล็ก ๆน้อย ๆ ในภาคสิ่งทอและเสื้อผ้าข้อยกเว้นวินัย GATT เป็นปกติได้ในทศวรรษที่ 1960 และต้นทศวรรษ นำไปสู่ multifibre จัดเรียง แม้แต่สถาบันและโครงสร้างและระบบการระงับข้อพิพาทของตนก่อให้เกิดความกังวล

เหล่านี้และปัจจัยอื่น ๆที่ให้สมาชิกใหม่ใช้ความพยายามเพื่อเสริมสร้างและขยายระบบพหุภาคีควรพยายาม ความพยายามที่เป็นผลในรอบอุรุกวัยประกาศ Marrakesh และการกำหนดขององค์การการค้าโลก