and Southeastern Anatolia52.2% (Sim

and Southeastern Anatolia
52.2% (Simsek, Koruk, Copur, & Gurses, 2009). However, the present result was higher than the reports from in Ghana 21.6% (Ayeh-Kumi et al., 2009), Turkey 29.31% (Yazici, Siriken, Ertabaklar, & Ertug,
2007), Gonder 29.1% (Gashaw et al., 2008), Omdurman, Sudan
6.9% (Saeed & Hamid, 2010), Manisa, Turkey 8.8% (Gunduz et al.,
2008) and Khartoum 30.5% (Babiker et al., 2009). It was however; lower than the reports in Hawassa, Ethiopia 63% (Teklemariam et al., 2000) and Nigeria 97% (Idowu & Rowland, 2006). This dif- ference in the prevalence of intestinal parasites from place to place may be due to the difference in personal hygiene practices, envi- ronmental sanitation and ignorance of health-promotion practices.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

และอานาโต เลียตะวันออกเฉียงใต้52.2% (Simsek, Koruk, Copur, & Gurses, 2009) อย่างไรก็ตาม แสดงผลได้สูงกว่ารายงานจากประเทศกานา 21.6% (ซิงเกิล Ayeh et al., 2009), ตุรกี 29.31% (Yazici, Siriken, Ertabaklar, & Ertug2007), Gonder 29.1% (Gashaw et al., 2008), ออมเดอร์มาน ซูดาน6.9% (Saeed และกร่าง 2010), Manisa ตุรกี 8.8% (Gunduz et al.,2008) และคาร์ทูม 30.5% (Babiker et al., 2009) มันเป็นอย่างไรก็ตาม รายงานใน Hawassa ประเทศเอธิโอเปียกว่า 63% (Teklemariam et al., 2000) และไนจีเรีย 97% (Idowu และโรว์แลนด์ 2006) Ference dif นี้ในความชุกของปรสิตในลำไส้จากสถานอาจเป็นผลจากความแตกต่างในวิธีปฏิบัติสุขอนามัยส่วนบุคคล สุขาภิบาลสามารถ ronmental และไม่รู้แนวทางปฏิบัติในการสร้างเสริมสุขภาพได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

และตะวันออกเฉียงใต้ของตุรกี
52.2% (Simsek, Koruk, Copur และ Gurses 2009) อย่างไรก็ตามผลในปัจจุบันสูงกว่ารายงานจากในประเทศกานา 21.6% (Ayeh-Kumi et al., 2009), ตุรกี 29.31% (Yazici, Siriken, Ertabaklar และ Ertug,
2007) Gonder 29.1% (Gashaw และคณะ 2008), ออม, ซูดาน
6.9% (Saeed & ฮามิด 2010), Manisa, ตุรกี 8.8% (Gunduz et al.,
2008) และ Khartoum 30.5% (Babiker et al., 2009) มันเป็นอย่างไรก็ตาม; ต่ำกว่ารายงานใน Hawassa เอธิโอเปีย 63% (Teklemariam et al., 2000) และไนจีเรีย 97% (Idowu & Rowland, 2006) นี้คำาต่างกันในความชุกของพยาธิในลำไส้จากสถานที่ที่อาจจะเกิดจากความแตกต่างในการปฏิบัติสุขอนามัยส่วนบุคคลสุขาภิบาลแวดล้อมและความโง่เขลาของการปฏิบัติที่ส่งเสริมสุขภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และ Southeastern Anatolia
52.2 % ( ซิมเซค koruk copur & , , , gurses , 2009 ) อย่างไรก็ตาม ผลปัจจุบันสูงกว่ารายงานในกานา 21.6 % ( ayeh คุมิ et al . , 2009 ) , ตุรกี 29.31 เปอร์เซ็นต์ ( yazici siriken ertabaklar , , ,
ertug & , 2550 ) , gonder 29.1 % ( gashaw et al . , 2008 ) , Omdurman ซูดาน
, 6.9% ( ซาอิด &ฮามิด 2010 ) Manisa , ตุรกี 8.8% ( gunduz et al . ,
2008 ) และคาร์ทูม 0.8% ( babiker et al . ,2009 ) แต่มันเป็น ; ต่ำกว่ารายงานใน hawassa , เอธิโอเปีย 63% ( teklemariam et al . , 2000 ) และไนจีเรีย 97% ( idowu &โรว์แลนด์ , 2006 ) ดิฟ - ฟีเรนซีในความชุกของพยาธิในลำไส้จากสถานที่ที่อาจจะเกิดจากความแตกต่างในการปฏิบัติสุขอนามัยส่วนบุคคล , Envi - สุขาภิบาล ronmental และความไม่รู้ของการปฏิบัติการส่งเสริมสุขภาพ
.