distributioncultivationThe geograph

distribution
cultivation
The geographic origin of M. citrifolia is highly debated. Until recently, most scientists believe that the plant originated from Southeast Asia (SEA) and spread to the rest of the tropics (Fig. 5) by oceanic currents and/or domestication [20]. It was thought that the Southeast Asian ancestors of the Micronesian and Polynesian people brought along Noni fruits during their migration [20][21][22]. Others argued that M. citrifolia originated from India. They insisted that Noni’s medicinal properties have been documented in the ancient Aryan literature long before the Southeast Asians, Polynesians or Micronesians knew about its existence [23]. Systematists took a different approach to resolving this conflict. By putting phylogenetic trees onto maps, systematists are able to trace the biogeographic history of various Morinda taxa. Nonetheless, this is not a simple puzzle as two phylogenetic analyses by different systematists revealed different trees.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การแจกจ่ายเพาะปลูกต้นกำเนิดทางภูมิศาสตร์ของ M. citrifolia เป็นสูงมีการถกเถียงกัน จนเมื่อเร็ว ๆ นี้ นักวิทยาศาสตร์ส่วนใหญ่เชื่อว่า พืชมีต้นกำเนิดจากทวีปเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (SEA) และแพร่กระจายไปยังส่วนเหลือของเขตร้อน (รูป 5) กระแสน้ำมหาสมุทรหรือ domestication [20] ก็คิดว่า บรรพบุรุษของคน Micronesian และโปลีนีเซียตะวันออกเฉียงใต้เอเชีย brought พร้อมผลไม้โนนิในระหว่างการโยกย้ายของพวกเขา [20] [21] [22] ผู้อื่นโต้เถียง citrifolia M. ที่มาจากอินเดีย พวกเขายืนยันว่า สรรพคุณทางยาของลูกยอได้รับการรับรองในวรรณคดีอารยันโบราณยาวก่อนที่ชาวเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ Polynesians หรือ Micronesians รู้เกี่ยวกับดำรง [23] Systematists เอาวิธีแตกต่างไปการแก้ไขความขัดแย้งนี้ โดยใส่ต้นไม้ผลลงบนแผนที่ systematists จะสามารถติดตามประวัติต่าง ๆ ของโมรินดา biogeographic กระนั้น นี้ไม่เป็นปริศนาอย่างง่ายสองผลวิเคราะห์ โดย systematists แตกต่างเปิดเผยต้นแตกต่างกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การกระจาย
การเพาะปลูก
ต้นกำเนิดทางภูมิศาสตร์ของ citrifolia เมตรเป็นที่ถกเถียงกันอย่างมาก จนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ นี้นักวิทยาศาสตร์ส่วนใหญ่เชื่อว่าพืชที่มีต้นกำเนิดมาจากเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (SEA) และการแพร่กระจายไปยังส่วนอื่นของเขตร้อน (รูปที่. 5) โดยกระแสน้ำในมหาสมุทรและ / หรือ domestication [20] คิดว่ามันเป็นบรรพบุรุษของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ของไมโครนีเซียและคนโปลีนีเซียมาพร้อมผลไม้ลูกยอในระหว่างการโยกย้ายของพวกเขา [20] [21] [22] อื่น ๆ ที่ถกเถียงกันอยู่ว่าเอ็ม citrifolia ต้นกำเนิดมาจากประเทศอินเดีย พวกเขายืนยันว่าลูกยอของคุณสมบัติของสมุนไพรที่ได้รับการบันทึกไว้ในวรรณกรรมโบราณอารยันนานก่อนตะวันออกเฉียงใต้เอเชีย Polynesians หรือ Micronesians รู้เกี่ยวกับการดำรงอยู่ของ [23] systematists เอาวิธีการที่แตกต่างกันในการแก้ปัญหาความขัดแย้งนี้ โดยการวางต้นไม้ลงบนแผนที่ systematists มีความสามารถในการติดตามประวัติชีวภูมิศาสตร์ของโมรินดาแท็กซ่าต่างๆ อย่างไรก็ตามนี้ไม่ได้เป็นปริศนาที่เรียบง่ายที่สุดเท่าที่สองโดยการวิเคราะห์สายวิวัฒนาการที่แตกต่างกัน systematists เปิดเผยต้นไม้ที่แตกต่างกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การกระจายการเพาะปลูกแหล่งกำเนิดทางภูมิศาสตร์ของเอ็ม ( วช ) เป็นที่ถกเถียงกันอย่างมาก จนกระทั่งเมื่อเร็ว ๆ นี้ นักวิทยาศาสตร์ส่วนใหญ่เชื่อว่าพืชที่มาจากเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ( SEA ) และแพร่กระจายไปยังส่วนที่เหลือของเขตร้อน ( รูปที่ 5 ) โดยมหาสมุทรกระแส และ / หรือทำให้เชื่อง [ 20 ] คิดว่ามันเป็นบรรพบุรุษในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ของไมโครนีเซีย Polynesian คนเอาผลไม้โนนิและในระหว่างการโยกย้าย [ 20 ] [ 21 ] [ 22 ] คนอื่นแย้งว่าม. ( วช ) ที่มาจากอินเดีย พวกเขายืนกรานว่า ลูกยอ เป็นยาสรรพคุณได้รับเอกสารในวรรณคดีอารยันโบราณนานก่อนที่คนเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ โปลินีเชียน หรือ โมโครเนเซียนรู้เรื่องของการดำรงอยู่ [ 23 ] systematists เอาวิธีการที่แตกต่างกันในการแก้ไขความขัดแย้งนี้ โดยการใส่ต้นไม้ต่างๆบนแผนที่ systematists สามารถติดตามประวัติต่าง ๆและ biogeographic ยอ . อย่างไรก็ตาม , นี้ไม่ได้เป็นปริศนาง่ายๆเป็น 2 ชนิดที่แตกต่างกัน systematists วิเคราะห์พบต้นไม้ที่แตกต่างกัน