To assess how differences in the av

To assess how differences in the availability of local public goods and infrastructure affect local
prices, we apply the hedonic pricing method to the non-urban provinces of Thailand in the period from
1996 to 2002. Thailand is administratively divided into three layers: central, provincial, and local. The
provincial administration (which is the relevant one for our purposes) is composed of 75 provinces
(changwats). Bangkok, as the capital city, is a local autonomous body. Provinces are grouped
geographically into four regions: Central, North, Northeast, and South. Provincial governors, who are
the administrative heads of government, supervise all department personnel and programmes.
Although they exercise a small degree of independence, provincial governments are still primarily
concerned with executing central government policies. Provinces are further subdivided into districts,
sub-districts (tambon) and villages, each with their own administrative organization; we do not analyse
these finer structures here.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เพื่อประเมิน ว่าความแตกต่างในสินค้าสาธารณะและโครงสร้างพื้นฐานที่ส่งผลต่อท้องถิ่นราคา เราใช้วิธีกำหนดราคาทุ่มเทประเมินกับจังหวัดไม่ใช่การเมืองของไทยในรอบระยะเวลาจากปี 1996 ถึง 2002 ประเทศไทยปกครองแบ่งเป็นสามชั้น: กลาง จังหวัด และท้องถิ่น การอบจ. (ซึ่งเป็นหนึ่งเกี่ยวข้องสำหรับวัตถุประสงค์ของเรา) ประกอบด้วย 75 จังหวัด(changwats) กรุงเทพฯ เมืองหลวง เป็นตัวอิสระท้องถิ่น มีการจัดกลุ่มจังหวัดทางภูมิศาสตร์เป็น 4 ภูมิภาค: ภาคกลาง เหนือ ตะวันออกเฉียงเหนือ และใต้ ผู้ว่าราชการจังหวัด ที่มีหัวของรัฐบาล บริหารดูแลแผนกบุคลากรและโปรแกรมทั้งหมดแม้ว่าพวกเขาออกกำลังกายในระดับเล็กเอกราช รัฐบาลต่างจังหวัดส่วนใหญ่จะยังคงเกี่ยวข้องกับการดำเนินนโยบายของรัฐบาลกลาง จังหวัดจะถูกแบ่งออกเป็นเขตตำบล (ตำบล) และหมู่บ้าน องค์การบริหารตนเอง แต่ละ เราไม่ได้วิเคราะห์ปลีกย่อยโครงสร้างเหล่านี้ที่นี่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพื่อประเมินว่าความแตกต่างในความพร้อมของสินค้าสาธารณะในท้องถิ่นและโครงสร้างพื้นฐานที่ส่งผลกระทบต่อท้องถิ่น
ราคาเราใช้วิธีการตั้งราคาความชอบให้กับจังหวัดที่ไม่ใช่เมืองของประเทศไทยในช่วงเวลาตั้งแต่
ปี 1996 ถึงปี 2002 ประเทศไทยแบ่งการปกครองออกเป็นสามชั้น: ส่วนกลางส่วนภูมิภาค และท้องถิ่น
บริหารส่วนจังหวัด (ซึ่งเป็นหนึ่งที่เกี่ยวข้องสำหรับวัตถุประสงค์ของเรา) ประกอบด้วย 75 จังหวัด
(changwats) กรุงเทพฯเป็นเมืองหลวงที่เป็นองค์กรอิสระในท้องถิ่น จังหวัดมีการจัดกลุ่ม
ทางภูมิศาสตร์เป็นสี่ภูมิภาค: ภาคกลางภาคเหนือภาคตะวันออกเฉียงเหนือและภาคใต้ ผู้ว่าราชการจังหวัดที่มี
หัวการบริหารงานของรัฐบาลกำกับดูแลบุคลากรและโปรแกรมทั้งหมด.
ถึงแม้ว่าพวกเขาออกกำลังกายระดับเล็กของความเป็นอิสระรัฐบาลยังคงเป็นหลัก
ที่เกี่ยวข้องกับการดำเนินนโยบายของรัฐบาลกลาง จังหวัดแบ่งออกเป็นอำเภอ
ตำบล (ตำบล) และหมู่บ้านแต่ละคนมีองค์กรปกครองของตัวเอง เราไม่ได้วิเคราะห์
โครงสร้างปลีกย่อยเหล่านี้ที่นี่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เพื่อประเมินวิธีการที่แตกต่างกันในความพร้อมของสินค้าสาธารณะและโครงสร้างพื้นฐานในท้องถิ่นต่อท้องถิ่นราคา เราใช้วิธีกำหนดความชอบไปโนนเมืองจังหวัดของประเทศไทยในช่วงจากปี พ.ศ. 2545 ประเทศไทยมีแบ่งออกเป็นสามชั้น : ส่วนกลาง ส่วนภูมิภาค และท้องถิ่น ที่องค์การบริหารส่วนจังหวัด ( ซึ่งเป็นที่หนึ่งเพื่อวัตถุประสงค์ของเรา ) ประกอบด้วย 75 จังหวัด( changwats ) กรุงเทพมหานคร เป็นเมืองหลวง เป็นอิสระภายในร่างกาย จังหวัดจะถูกจัดกลุ่มภูมิศาสตร์เป็นสี่ภูมิภาค : ภาคกลาง เหนือ อีสาน และใต้ ผู้ว่าราชการจังหวัดเป็นใครหัวหน้าฝ่ายบริหารของรัฐบาล ดูแลบุคลากรภายในแผนกและโครงการถึงแม้ว่าพวกเขาออกกำลังกายระดับเล็กของความเป็นอิสระ รัฐบาลจังหวัดยังคงเป็นหลักที่เกี่ยวข้องกับการดำเนินการนโยบายของรัฐบาลกลาง จังหวัดต่างๆแบ่งออกเป็นเขตแขวงเขตตำบลและหมู่บ้าน แต่ละองค์กรปกครองตนเอง เราไม่ได้วิเคราะห์ละเอียดโครงสร้างเหล่านี้ที่นี่