This paper investigates what motiva

This paper investigates what motivates managers to conceal line-of-business (LOB)
information via segment aggregation. Aggregation is a central issue in financial re-
porting and to some extent is determined by mandated standards. Where a mandated
standard exists, however, considerable managerial discretion is often allowed in how the
standard is applied. We argue that, with respect to the number of segments firms report,
this was the case to a great extent under SFAS No. 14 and is so to a lesser extent under
the current SFAS No. 131. 1 We therefore exploit the change to SFAS No. 131 segment
reporting to examine two possible motives for discretionary nondisclosure (i.e., aggregation)
of segments under SFAS No. 14, namely, proprietary costs and agency costs.
Our investigation of segment reporting contributes to the empirical literature on discre-
tionary disclosure choices. Empirical tests of voluntary disclosure often aim to test the
predictions of theoretical models. The traditional motive offered by the literature to explain
nondisclosure in general (e.g., Verrecchia 1983) and aggregation of segments in particular
(e.g., Hayes and Lundholm 1996) is that disclosure reveals proprietary information. 2 This
motive is also the one most often put forward by managers. For instance, Ettredge et al.
(2002) report that 86 percent of the industrial firms that commented on the Exposure Draft
for SFAS No. 131 opposed the new standard on the grounds that ‘‘it would put them at
competitive disadvantage.’’ It is therefore not surprising that prior empirical studies focus
primarily on examining the proprietary costs of segment disclosure (e.g., Harris 1998;
Piotroski 2003; Botosan and Stanford 2005). These papers generally find evidence consis-
tent with disclosure being constrained by proprietary costs.
We argue that much of the prior evidence consistent with the proprietary cost hypothesis
is also consistent with an alternative ‘‘agency cost’’ hypothesis that posits disclosures are
withheld as a result of conflicts of interest between managers and shareholders. Neverthe-
less, prior segment reporting papers do not attempt to directly test whether managerial self-
interest plays a role in segment aggregation decisions. Even in the broader empirical dis-
closure literature, scant evidence exists on the agency cost motive for withholding
disclosure. 3
Segment reporting is potentially fertile ground for examining the impact of agency
conflicts on disclosure decisions. Prior research provides evidence that multi-segment firms
trade at a discount relative to stand-alone firms (the ‘‘diversification discount’’) and that
internal capital markets in firms with diversified LOB transfer funds across segments in a
suboptimal manner (e.g., Lang and Stulz 1994; Berger and Ofek 1995; Lamont 1997; Shin
and Stulz 1998). Moreover, Berger and Hann (2003) find that firms that started reporting
multiple segments (as opposed to one segment) when SFAS No. 131 came into effect
experienced an increase in their diversification discount in the year of the disclosure change.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กระดาษนี้ตรวจสอบว่าแรงบันดาลใจการซ่อนบรรทัดธุรกิจ (LOB)ข้อมูลทางรวมเซ็กเมนต์ รวมเป็นปัญหากลางในเรื่อง financial-ปรับเปลี่ยน และ ในบางกรณีจะถูกกำหนด โดยมาตรฐานที่กำหนดไว้ ซึ่งการบังคับมีมาตรฐาน ไร พิจารณาบริหารจัดการมักจะได้ว่ามีใช้มาตรฐาน เราโต้แย้งที่ เกี่ยวกับหมายเลขของเซ็กเมนต์ firms รายงานซึ่งคนในระดับที่ดีภายใต้ SFAS หมายเลข 14 และเป็นขอบเขตที่น้อยกว่าภายใต้ปัจจุบัน SFAS หมายเลข 131 เราจึงใช้ให้เปลี่ยนเซ็กเมนต์ SFAS หมายเลข 131รายงานการตรวจสอบสนคำครหาได้สองสำหรับ nondisclosure discretionary (เช่น รวม)ของเซ็กเมนต์ภายใต้ SFAS No. 14 ได้แก่ กรรมสิทธิ์ต้นทุนและต้นทุนหน่วยงานของเราตรวจสอบรายงานส่วนสนับสนุนวรรณคดีประจักษ์บน discre-tionary เปิดเผยตัว ทดสอบผลของความสมัครใจเปิดเผยมักจะจุดมุ่งหมายเพื่อทดสอบการการคาดการณ์ของแบบจำลองทฤษฎี แรงจูงใจแบบดั้งเดิมที่นำเสนอ โดยเอกสารประกอบการอธิบายnondisclosure ทั่วไป (เช่น Verrecchia 1983) และรวมเซ็กเมนต์โดยเฉพาะ(เช่น สาปเฮย์สและ Lundholm 1996) เป็นที่เปิดเผยเปิดเผยข้อมูลที่เป็นกรรมสิทธิ์ 2 นี้แรงจูงใจคือยัง ได้บ่อยที่สุดที่นำ โดยผู้จัดการ เช่น Ettredge et al(2002) รายงานว่าร้อยละ 86 ของ firms อุตสาหกรรมที่ความเห็นเกี่ยวกับร่างแสงสำหรับมาตรฐานใหม่ตรงข้าม SFAS หมายเลข 131 ใน grounds ที่ '' จะย้ายที่ข้อเสียที่แข่งขัน '' มันมีจึงไม่น่าแปลกใจที่เน้นศึกษาทราบประจักษ์เป็นหลักในการตรวจสอบต้นทุนกรรมสิทธิ์ของเซ็กเมนต์ที่เปิดเผย (เช่น แฮ 1998Piotroski 2003 Botosan กสแตนฟอร์ดปี 2005) เหล่านี้โดยทั่วไปเอกสาร find หลักฐาน consis-เต็นท์ มีการเปิดเผยข้อมูลที่ถูกจำกัด โดยต้นทุนกรรมสิทธิ์เราโต้แย้งเท่าที่ทราบหลักฐานสอดคล้องกับสมมติฐานต้นทุนกรรมสิทธิ์ก็สอดคล้องกับสมมติฐานการสำรองนิ้วหน่วยต้นทุน '' ที่ posits มีการเปิดเผยข้อมูลหักจาก conflicts น่าสนใจระหว่างผู้จัดการและผู้ถือหุ้น Neverthe-น้อย เซ็กเมนต์ก่อนรายงานเอกสารไม่พยายามที่จะทดสอบโดยตรงว่าบริหารจัดการตนเองสนใจมีบทบาทในการตัดสินใจส่วนรวม แม้ในกว้างประจักษ์หรือไม่??เอกสารประกอบการปิด หลักฐานไม่เพียงพออยู่ในแรงจูงใจต้นทุนหน่วยงานสำหรับหักณที่จ่ายเปิดเผย 3ส่วนรายงานมีพื้นดินอุดมสมบูรณ์อาจเพื่อตรวจสอบผลกระทบของหน่วยงานconflicts ในการตัดสินใจเปิดเผย วิจัยก่อนหน้านี้แสดงหลักฐานที่ firms แบบหลายส่วนค้าส่วนลดสัมพันธ์กับแบบสแตนด์อโลน firms ("diversification ลด") และที่ตลาดภายใน firms กับ diversified LOB โอนข้ามเซ็กเมนต์ในการสภาพลักษณะ (เช่น ลังและ Stulz 1994 เบอร์เกอร์และ Ofek 1995 Lamont 1997 ชินก Stulz 1998) นอกจากนี้ เบอร์เกอร์และ Hann (2003) find ที่ firms ที่เริ่มต้นรายงานหลายกลุ่ม (ตรงข้ามกับเซ็กเมนต์หนึ่ง) เมื่อ SFAS หมายเลข 131 มาผลมีประสบการณ์การเพิ่มส่วนลดของ diversification ในปีของการเปลี่ยนแปลงการเปิดเผยข้อมูล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กระดาษนี้จะสำรวจสิ่งที่กระตุ้นให้ผู้จัดการที่จะปกปิดสายของธุรกิจ (LOB)
ข้อมูลผ่านการรวมส่วน การรวมเป็นปัญหาสำคัญในอีกทางการเงิน
และการย้ายไปบ้างจะถูกกำหนดโดยมาตรฐานที่ได้รับคำสั่ง ที่ได้รับคำสั่ง
ที่มีอยู่มาตรฐาน แต่ดุลยพินิจในการบริหารจัดการมากที่ได้รับอนุญาตมักจะอยู่ในวิธีการ
มาตรฐานที่นำมาใช้ เรายืนยันว่าที่เกี่ยวกับจำนวนของกลุ่มรายงานไฟ RMS,
นี้คือกรณีที่ในระดับที่ดีภายใต้ SFAS ฉบับที่ 14 และเพื่อให้ระดับที่น้อยกว่าภายใต้
SFAS ปัจจุบันฉบับที่ 131 1 ดังนั้นเราจึงใช้ประโยชน์จากการเปลี่ยนแปลงที่จะ SFAS เลขที่ 131 ส่วน
การรายงานการตรวจสอบสองแรงจูงใจที่เป็นไปได้สำหรับการไม่เปิดเผยข้อมูลเกี่ยวกับการตัดสินใจ (เช่นการรวม)
ของกลุ่มภายใต้ SFAS ฉบับที่ 14 คือค่าใช้จ่ายและค่าใช้จ่ายที่เป็นกรรมสิทธิ์ของหน่วยงาน.
การสอบสวนของเราของการรายงานส่วนที่ก่อให้เกิดวรรณกรรมเชิงประจักษ์ใน discre-
ทางเลือกเปิดเผย tionary . การทดสอบเชิงประจักษ์ของการเปิดเผยข้อมูลโดยสมัครใจมักจะมุ่งมั่นที่จะทดสอบ
การคาดการณ์ของแบบจำลองทางทฤษฎี แรงจูงใจแบบดั้งเดิมที่นำเสนอโดยวรรณกรรมที่จะอธิบาย
ไม่เปิดเผยทั่วไป (เช่น Verrecchia 1983) และการรวมตัวของกลุ่มโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
(เช่นเฮย์สและ Lundholm 1996) คือการเปิดเผยข้อมูลที่แสดงให้เห็นข้อมูลที่เป็นกรรมสิทธิ์ 2 นี้
ยังเป็นแรงจูงใจหนึ่งที่ส่วนใหญ่มักจะวางอยู่ข้างหน้าโดยผู้จัดการ ยกตัวอย่างเช่น Ettredge et al.
(2002) รายงานว่าร้อยละ 86 ของ RMS ไฟอุตสาหกรรมที่แสดงความคิดเห็นในร่างมาตรฐาน
สำหรับ SFAS ฉบับที่ 131 ตรงข้ามกับมาตรฐานใหม่ในบริเวณที่ '' มันจะทำให้พวกเขา
เสียเปรียบในการแข่งขัน. '' มัน ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจที่การศึกษาเชิงประจักษ์ก่อนที่มุ่งเน้น
หลักในการตรวจสอบค่าใช้จ่ายที่เป็นกรรมสิทธิ์ของการเปิดเผยข้อมูลส่วน (เช่นแฮร์ริส 1998;
Piotroski 2003; Botosan และ Stanford 2005) เอกสารเหล่านี้โดยทั่วไป Fi ครั้งหลักฐานสอดคล้องกัน
เต็นท์ที่มีการเปิดเผยข้อมูลที่ถูก จำกัด โดยค่าใช้จ่ายที่เป็นกรรมสิทธิ์.
เรายืนยันว่ามากของหลักฐานก่อนสอดคล้องกับสมมติฐานค่าใช้จ่ายที่เป็นกรรมสิทธิ์
ยังสอดคล้องกับทางเลือก '' ค่าใช้จ่ายที่หน่วยงาน '' สมมติฐานที่ว่า posits การเปิดเผยข้อมูลจะถูก
ระงับการเป็น ผลมาจากความขัดแย้งทางผลประโยชน์ระหว่างผู้บริหารและผู้ถือหุ้น Neverthe-
น้อยส่วนก่อนเอกสารการรายงานไม่พยายามที่จะโดยตรงทดสอบว่าการบริหารจัดการด้วยตนเอง
ที่น่าสนใจมีบทบาทในส่วนการตัดสินใจรวมตัว แม้จะอยู่ในโรคเชิงประจักษ์ที่กว้าง
วรรณกรรมปิดหลักฐานขาดแคลนอยู่ในแรงจูงใจค่าใช้จ่ายหัก ณ ที่จ่ายสำหรับหน่วยงาน
การเปิดเผยข้อมูล 3
การรายงานส่วนงานเป็นดินอุดมสมบูรณ์ที่อาจเกิดขึ้นสำหรับการตรวจสอบผลกระทบของหน่วยงานการ
ขัดแย้งกับการตัดสินใจเปิดเผย การวิจัยก่อนที่มีหลักฐานว่าหลายส่วนไฟ RMS
การค้าที่เป็นญาติเหลือยืนอยู่คนเดียว RMS fi (สำหรับ '' ต่างๆส่วนลดไอออนบวกไฟ '') และ
ตลาดทุนภายใน RMS Fi สำหรับต่างๆ Fi เอ็ดโอนเงินลอบข้ามเซ็กเมนต์ใน
ลักษณะที่ก่อให้เกิดผลลัพธ์ (เช่น Lang และ Stulz 1994 เบอร์เกอร์และ Ofek 1995; มอนต์ 1997; ชิน
และ Stulz 1998) นอกจากนี้เบอร์เกอร์และ Hann (2003) ครั้งที่สายไฟ RMS ที่เริ่มต้นการรายงาน
หลายกลุ่ม (เมื่อเทียบกับส่วนหนึ่ง) เมื่อ SFAS เลขที่ 131 เข้ามา
มีประสบการณ์เพิ่มขึ้นในส่วนลดไอออนบวก Fi ต่างๆของพวกเขาในปีของการเปลี่ยนแปลงการเปิดเผยข้อมูล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทความนี้เป็นการศึกษาเพื่อปกปิดสิ่งที่กระตุ้นผู้จัดการสายธุรกิจ ( ลูกเทนนิส )
ข้อมูลผ่านทางส่วนการรวมกัน รวมเป็นปัญหาในส่วนกลาง จึง nancial Re -
porting และบางส่วนจะถูกกำหนดโดยการบังคับมาตรฐาน ที่บังคับ
มาตรฐานที่มีอยู่ แต่เพียงผู้เดียวที่ได้รับอนุญาตในการจัดการมากมักจะเป็นอย่างไร
มาตรฐานจะใช้ เราเถียงว่าเกี่ยวกับจำนวนของรายงานกลุ่มจึงตะกร้า ,
นี่เป็นกรณีในขอบเขตที่ดีภายใต้เกี่ยวกับ หมายเลข 14 และดังนั้นในระดับที่น้อยกว่าภายใต้
ปัจจุบันเกี่ยวกับหมายเลข 131 . 1 ดังนั้นเราจึงใช้ประโยชน์จากการเปลี่ยนแปลงเกี่ยวกับหมายเลข 131 ส่วน
รายงานเพื่อศึกษาแรงจูงใจที่เป็นไปได้สองประ nondisclosure ( เช่น การรวมตัวของกลุ่มใต้ )
เกี่ยวกับ หมายเลข 14 คือ ต้นทุนและค่าใช้จ่ายที่เป็นกรรมสิทธิ์ของสำนักงาน .
การสืบสวนของส่วนที่มีรายงานเชิงวรรณกรรม discre -
tionary เปิดเผยตัวเลือก การทดสอบเชิงประจักษ์ของการเปิดเผยมักจะมุ่งมั่นที่จะทดสอบ
การคาดการณ์ของแบบจำลองทางทฤษฎี แรงจูงใจแบบดั้งเดิมที่นำเสนอโดยวรรณกรรมอธิบาย
nondisclosure ในทั่วไป ( เช่น verrecchia 1983 ) และการรวมตัวของกลุ่มโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
( เช่นHayes และลันด์โฮล์ม 1996 ) คือ การเปิดเผยข้อมูลที่เป็นกรรมสิทธิ์ . 2 แรงจูงใจนี้
ยังเป็นหนึ่งส่วนใหญ่มักจะใส่ไปข้างหน้าโดยผู้จัดการ ตัวอย่าง ettredge et al .
( 2002 ) รายงานว่า ร้อยละ 86 ของอุตสาหกรรมจึง RMS ที่ความเห็นเกี่ยวกับร่างแสงสำหรับเกี่ยวกับหมายเลข 131
เทียบมาตรฐานใหม่ในบริเวณที่ ' ' จะใส่ที่
เสียเปรียบในการแข่งขัน' ' จึงไม่น่าแปลกใจว่า ก่อนการศึกษาเชิงประจักษ์เน้น
หลักในการตรวจสอบค่าใช้จ่ายที่เป็นกรรมสิทธิ์ของการเปิดเผยส่วน ( เช่น แฮร์ริส 1998 ;
piotroski 2003 ; botosan และสแตนฟอร์ด ปี 2005 ) เอกสารและหลักฐานเหล่านี้โดยทั่วไปจึง consis -
เต็นท์กับการเปิดเผยข้อมูลที่ถูกกำหนดโดยเจ้าของทุน
เราเถียงว่า ส่วนมากก่อนที่หลักฐานที่สอดคล้องกับต้นทุน ซึ่งสมมติฐาน
นอกจากนี้ยังสอดคล้องกับทางเลือก 'agency ' ต้นทุน ' ' ไว้ว่า การเปิดเผยข้อมูลจะ posits
ระงับผลของคอนflหรือผลประโยชน์ระหว่างผู้บริหาร และผู้ถือหุ้น neverthe -
น้อยลง ส่วนก่อนรายงานเอกสารไม่พยายามโดยตรงเพื่อทดสอบว่าบริหารตนเอง
สนใจบทบาทในการตัดสินใจของกลุ่ม แม้ในมุมกว้างเชิงประจักษ์จาก
ปิดวรรณกรรมหลักฐานที่มีอยู่บนหน้าแรงจูงใจค่าใช้จ่ายหน่วยงานที่จ่าย
เปิดเผย 3
ส่วนรายงานอาจพื้นดินอุดมสมบูรณ์สำหรับการตรวจสอบผลกระทบของการตัดสินใจfl
con หรือการเปิดเผย วิจัยนี้มีหลักฐานที่หลายส่วนจึง RMS
ค้าที่เหลือจึงสัมพันธ์กับแบบ RMS ( ' 'diversi จึงบวกส่วนลด
' ' ) และที่ภายในตลาดทุนในเรื จึงมี DIVERSI จึงเอ็ดลูกเทนนิสโอนเงินข้ามเซ็กเมนต์ในลักษณะ suboptimal
( เช่น ภาษาและ stulz 1994 ; Berger และ ofek 1995 ; Lamont 1997 ; ชิน
stulz และ 1998 ) นอกจากนี้ เบอร์เกอร์ และแฮน ( 2003 ) จึง ND ที่ถ่ายทอด RMS ที่เริ่มรายงาน
ส่วนต่างๆ ( เป็นนอกคอกหนึ่งส่วน ) เมื่อเกี่ยวกับ หมายเลข 131 มีผลบังคับใช้
มีประสบการณ์เพิ่มขึ้นใน DIVERSI จึงบวกส่วนลดในปีการเปลี่ยนแปลงการเปิดเผย