ที่หมู่บ้านแห่งหนึ่งมีเด็กเลี้ยงแกะ

ที่หมู่บ้านแห่งหนึ่งมีเด็กเลี้ยงแกะ อยู่คนหนึ่ง ในทุกๆวัน เด็กเลี้ยงแกะคนนี้ จะต้องต้อนฝูงแกะของตน ออกไปกินหญ้าที่เนินเขาใกล้ชายป่าอยู่เสมอมา…และเมื่อเขาได้นำฝูงแกะมาถึงที่แล้ว ก็จะต้องนั่ง เฝ้าเพื่อคอยปกป้องให้พ้นจากการเป็นเหยื่อของหมาป่า ซึ่งมันก็เป็นหน้าที่ประจำวันที่แสนจะน่าเบื่อหน่ายอย่างที่สุดของเขา เมื่อทุกวันๆ จำจะต้องทำอย่างเดิมๆซ้ำซากจำเจและหลีกเลี่ยงไม่ได้ เขาจึงรู้สึกเบื่อหน่าย อย่างที่สุด เขาจึงคิดหาเรื่องสนุกๆ ทำ เพื่อให้คลายความเครียดและเกิดความสนุกขึ้นมาเสียสักหน่อย และเมื่อคิดได้อย่างนั้นแล้ว…
จึงแกล้งร้องตะโกน ขึ้นด้วยเสียงอันดัง พร้อมทั้งวิ่งอย่างตระหนกตกใจเข้าไปในหมู่บ้าน ปากก็ร้องตะโกนโหวก เหวกไปตลอดทางว่า “ช่วยด้วยจ้า ! ช่วยด้วยจ้า….หมาป่ามากินแกะแล้ว…ช้วยด้วยเจ้าข้า…” พวกชาวบ้านได้ยินว่ามีหมาป่าออกมาดังนั้น จึงพากันวิ่งกรูเข้ามาหมายจะช่วยพร้อมด้วยอาวุธต่าง ๆที่พอจะมีกัน…แต่แล้วเมื่อ พากันวิ่งมาถึงตรงที่พวกฝูงแกะอยู่นั้น ก็ไม่พบและเห็นว่ามี หมาป่าอยู่ที่ไหนเลยสักตัวเดียว แล้วยังเห็น ว่าพวกแกะนั้นกำลังเล็มหญ้ากินกันอย่างสบายใจ เด็กเลี้ยงแกะแอบหัวเราะขึ้นในใจที่หลอกทุกคนได้ “ฮ่าๆๆๆ ฮู่ๆๆๆๆ ขำว่ะคนโดนเด็กหลอก ฮ่าๆๆๆ” เจ้าเด็กเลี้ยงแกะยิ้มหน้าระรื่นพร้อมทั้ง ได้บอกกับพวกชาวบ้านที่กำลังยืนงงกันอยู่นั้น อย่างมองแล้วก็รู้ว่าโดนเด็กหลอกให้เข้าอย่างเต็มเปาเลยหละว่า “พวกท่าน ฮึๆๆ มาช้าไปนิดเดียวแค่เส้นยาแดงผ่าแปดเอง หมาป่ามันวิ่งหนีไปทางโน้น…แล้วหละ ฮึๆๆๆ”
พวกชาวบ้านเมื่อได้ฟังดังนั้น และเห็นเด็กเลี้ยงแกะทำท่าหัวเราะถูกใจ อย่างสุดที่จะระงับด้วยอาการแบบนั้นเข้า ก็รู้ทันทีว่าพวกเขาได้โดนหลอกเสียแล้ว ต่างก็ให้เป็นโมโหกันอย่างมาก ด้วยเพราะต้องเสียเวลาทำงานของพวก เขาไปโดยปล่าวประโยชน์เหมือนไร้ค่าแบบน่าโมโหอย่างนั้น เด็กเลี้ยงแกะเมื่อหลอกใครๆ ได้สำเร็จ ก็ให้เป็นรู้สึก สนุกสนานเป็นอย่างมาก แล้วจากนั้น เขาก็ยังแกล้งหลอกแบบเดิม ให้ชาวบ้านพากันวิ่งหน้าตื่นเข้ามาช่วย ได้อีก 2-3 ครั้ง
จนกระทั่งวันหนึ่ง ได้มีหมาป่าออกมาไล่จับกินแกะเข้าจริงๆ คราวนี้เด็กเลี้ยงแกะ ตาเหลือก หน้าซีดวิ่งร้อง เสียงหลงเลยทีเดียว และได้เข้าไปขอร้องผู้คนเป็นการใหญ่ “ช่วยด้วยจ้า ! ช่วยด้วยจ้า….หมาป่ามากินแกะแล้ว… ช้วยด้วยเจ้าข้า !” เขาตะโกนร้องขอความช่วยเหลือจนหอแหบ คอแห้งไปหมด แต่พวกชาวบ้านนั้น ด้วยทุกคน ก็ได้เคยโดนหลอกอย่างนี้มาแล้วหลายหน จึงไม่สนใจและเดินหนีกันไปหมดทุA Serpent in the course of its wanderings
came into an armorer’s shop.
As he glidede over the floor
he felt his skin pricked by a file lying there.
In a rage
He turned round upon it
and tried to dart his fangsinto it,
but he could do no harm to heavy iron
and soon to give over his wrath

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ที่หมู่บ้านแห่งหนึ่งมีเด็กเลี้ยงแกะอยู่คนหนึ่งในทุกๆวันเด็กเลี้ยงแกะคนนี้จะต้องต้อนฝูงแกะของตนออกไปกินหญ้าที่เนินเขาใกล้ชายป่าอยู่เสมอมา...และเมื่อเขาได้นำฝูงแกะมาถึงที่แล้วก็จะต้องนั่งเฝ้าเพื่อคอยปกป้องให้พ้นจากการเป็นเหยื่อของหมาป่าซึ่งมันก็เป็นหน้าที่ประจำวันที่แสนจะน่าเบื่อหน่ายอย่างที่สุดของเขาเมื่อทุกวัน ๆ จำจะต้องทำอย่างเดิมๆซ้ำซากจำเจและหลีกเลี่ยงไม่ได้เขาจึงรู้สึกเบื่อหน่ายอย่างที่สุดเขาจึงคิดหาเรื่องสนุก ๆ ก่อเพื่อให้คลายความเครียดและเกิดความสนุกขึ้นมาเสียสักหน่อยและเมื่อคิดได้อย่างนั้นแล้ว...จึงแกล้งร้องตะโกนขึ้นด้วยเสียงอันดังพร้อมทั้งวิ่งอย่างตระหนกตกใจเข้าไปในหมู่บ้านปากก็ร้องตะโกนโหวกเหวกไปตลอดทางว่า "ช่วยด้วยจ้า ช่วยด้วยจ้า...หมาป่ามากินแกะแล้ว...ช้วยด้วยเจ้าข้า..." พวกชาวบ้านได้ยินว่ามีหมาป่าออกมาดังนั้นจึงพากันวิ่งกรูเข้ามาหมายจะช่วยพร้อมด้วยอาวุธต่างๆที่พอจะมีกัน...แต่แล้วเมื่อพากันวิ่งมาถึงตรงที่พวกฝูงแกะอยู่นั้นก็ไม่พบและเห็นว่ามีหมาป่าอยู่ที่ไหนเลยสักตัวเดียวแล้วยังเห็นว่าพวกแกะนั้นกำลังเล็มหญ้ากินกันอย่างสบายใจเด็กเลี้ยงแกะแอบหัวเราะขึ้นในใจที่หลอกทุกคนได้ "ฮ่าๆๆ ๆ ฮู่ๆๆๆ ๆ ขำว่ะคนโดนเด็กหลอก ฮ่าๆๆๆ"เจ้าเด็กเลี้ยงแกะยิ้มหน้าระรื่นพร้อมทั้งได้บอกกับพวกชาวบ้านที่กำลังยืนงงกันอยู่นั้นอย่างมองแล้วก็รู้ว่าโดนเด็กหลอกให้เข้าอย่างเต็มเปาเลยหละว่า"พวกท่านฮึๆ ๆ มาช้าไปนิดเดียวแค่เส้นยาแดงผ่าแปดเองหมาป่ามันวิ่งหนีไปทางโน้น...แล้วหละฮึๆๆๆ"พวกชาวบ้านเมื่อได้ฟังดังนั้นและเห็นเด็กเลี้ยงแกะทำท่าหัวเราะถูกใจอย่างสุดที่จะระงับด้วยอาการแบบนั้นเข้าก็รู้ทันทีว่าพวกเขาได้โดนหลอกเสียแล้วต่างก็ให้เป็นโมโหกันอย่างมากด้วยเพราะต้องเสียเวลาทำงานของพวกเขาไปโดยปล่าวประโยชน์เหมือนไร้ค่าแบบน่าโมโหอย่างนั้นเด็กเลี้ยงแกะเมื่อหลอกใคร ๆ ได้สำเร็จก็ให้เป็นรู้สึกสนุกสนานเป็นอย่างมากแล้วจากนั้นเขาก็ยังแกล้งหลอกแบบเดิมให้ชาวบ้านพากันวิ่งหน้าตื่นเข้ามาช่วยได้อีก 2-3 ครั้งจนกระทั่งวันหนึ่งได้มีหมาป่าออกมาไล่จับกินแกะเข้าจริง ๆ คราวนี้เด็กเลี้ยงแกะตาเหลือกหน้าซีดวิ่งร้องเสียงหลงเลยทีเดียวและได้เข้าไปขอร้องผู้คนเป็นการใหญ่ "ช่วยด้วยจ้า ช่วยด้วยจ้า...หมาป่ามากินแกะแล้ว... ช้วยด้วยเจ้าข้า "เขาตะโกนร้องขอความช่วยเหลือจนหอแหบคอแห้งไปหมดแต่พวกชาวบ้านนั้นด้วยทุกคนก็ได้เคยโดนหลอกอย่างนี้มาแล้วหลายหน จึงไม่สนใจและเดินหนีกันไปหมดทุA พญานาคในหลักสูตรของ wanderingsมาร้านที่ armorerเป็น glidede เขาเหนือชั้นเขารู้สึกว่าผิวของเขา pricked โดยแฟ้มมีอยู่ในความโกรธเขาเปิดรอบไว้และพยายามโผ fangsinto ของเขาแต่เขาไม่ทำร้ายไม่ให้เหล็กหนักและเร็ว ๆ นี้ จะให้พระอาชญา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่หมู่บ้านแห่งหนึ่งมีเด็กเลี้ยงแกะอยู่คนหนึ่งในทุกๆวันเด็กเลี้ยงแกะคนนี้จะต้องต้อนฝูงแกะของตนออกไปกินหญ้าที่เนินเขาใกล้ชายป่าอยู่เสมอมาและเมื่อเขาได้นำฝูงแกะมาถึงที่แล้วก็จะต้องนั่ง . . . . . . .ซึ่งมันก็เป็นหน้าที่ประจำวันที่แสนจะน่าเบื่อหน่ายอย่างที่สุดของเขาเมื่อทุกวันๆจำจะต้องทำอย่างเดิมๆซ้ำซากจำเจและหลีกเลี่ยงไม่ได้เขาจึงรู้สึกเบื่อหน่ายอย่างที่สุดเขาจึงคิดหาเรื่องสนุกๆทำและเมื่อคิดได้อย่างนั้นแล้ว
. . . . . . .จึงแกล้งร้องตะโกนขึ้นด้วยเสียงอันดังพร้อมทั้งวิ่งอย่างตระหนกตกใจเข้าไปในหมู่บ้านปากก็ร้องตะโกนโหวกเหวกไปตลอดทางว่า " ช่วยด้วยจ้า ! ช่วยด้วยจ้า . . . . . . .ช้วยด้วยเจ้าข้าหมาป่ามากินแกะแล้ว . . . . . . . . . . . . . . " พวกชาวบ้านได้ยินว่ามีหมาป่าออกมาดังนั้นจึงพากันวิ่งกรูเข้ามาหมายจะช่วยพร้อมด้วยอาวุธต่างๆที่พอจะมีกันแต่แล้วเมื่อพากันวิ่งมาถึงตรงที่พวกฝูงแกะอยู่นั้น . . . . . . .หมาป่าอยู่ที่ไหนเลยสักตัวเดียวแล้วยังเห็นว่าพวกแกะนั้นกำลังเล็มหญ้ากินกันอย่างสบายใจเด็กเลี้ยงแกะแอบหัวเราะขึ้นในใจที่หลอกทุกคนได้ " ฮ่าๆๆๆฮู่ๆๆๆๆขำว่ะคนโดนเด็กหลอกฮ่าๆๆๆ "ได้บอกกับพวกชาวบ้านที่กำลังยืนงงกันอยู่นั้นอย่างมองแล้วก็รู้ว่าโดนเด็กหลอกให้เข้าอย่างเต็มเปาเลยหละว่า " พวกท่านฮึๆๆมาช้าไปนิดเดียวแค่เส้นยาแดงผ่าแปดเองหมาป่ามันวิ่งหนีไปทางโน้นแล้วหละฮึๆๆๆ
. . . . . . . "พวกชาวบ้านเมื่อได้ฟังดังนั้นและเห็นเด็กเลี้ยงแกะทำท่าหัวเราะถูกใจอย่างสุดที่จะระงับด้วยอาการแบบนั้นเข้าก็รู้ทันทีว่าพวกเขาได้โดนหลอกเสียแล้วต่างก็ให้เป็นโมโหกันอย่างมากเขาไปโดยปล่าวประโยชน์เหมือนไร้ค่าแบบน่าโมโหอย่างนั้นเด็กเลี้ยงแกะเมื่อหลอกใครๆได้สำเร็จก็ให้เป็นรู้สึกสนุกสนานเป็นอย่างมากแล้วจากนั้นเขาก็ยังแกล้งหลอกแบบเดิมให้ชาวบ้านพากันวิ่งหน้าตื่นเข้ามาช่วย2-3 ครั้ง
จนกระทั่งวันหนึ่งได้มีหมาป่าออกมาไล่จับกินแกะเข้าจริงๆคราวนี้เด็กเลี้ยงแกะตาเหลือกหน้าซีดวิ่งร้องเสียงหลงเลยทีเดียวและได้เข้าไปขอร้องผู้คนเป็นการใหญ่ " ช่วยด้วยจ้า ! ช่วยด้วยจ้า . . . . . . .หมาป่ามากินแกะแล้ว . . . . . . . ช้วยด้วยเจ้าข้า ! " เขาตะโกนร้องขอความช่วยเหลือจนหอแหบคอแห้งไปหมดแต่พวกชาวบ้านนั้นด้วยทุกคนก็ได้เคยโดนหลอกอย่างนี้มาแล้วหลายหนจึงไม่สนใจและเดินหนีกันไปหมดทุงูในหลักสูตรของ wanderings
งูกับตะไบ
เขา glidede เหนือพื้น
เขารู้สึกว่าผิวของเขาเห็นไฟล์อยู่ ในความโกรธเขาเปลี่ยน


รอบเมื่อมันด้วยความโมโห แต่เขาทำได้
, ไม่มีอันตรายกับเหล็กหนักและเร็วเพื่อให้จบ

พระพิโรธ