answer proved to be more correct th

answer proved to be more correct than the me The story spread and one in her not when they had problems soon other boarders came to that to notice with their homework. They started my space that my only Sunday dress was too small for me, never given in the food cupboard stayed empty and that I was an egg. as undays were visiting days. In the beginning I was as excited no everyone else while I prepared for my family. Of course I had visitors. The other boarders gave me pitying looks. It was clear that I was the only truly unwanted daughter. After a time, on Sundays mornings I picked up a pile of books and quietly went into the toilet. I stayed there reading until I heard my friends returning, carrying presents and food, trying on new clothes and shoes. Then I quietly came out and joined It was a sad time for me and I often lay awake at night, full of worries about my future. Sometimes I heard the sound of a great ship leaving for the sea. I saw myself standing on one of these ships, journeying through dark waters to a magical land: England or America.

In the summer of 1951, I became ill. I started coughing up blood, had a fever and had difficulty breathing. After two days I was taken to hospital. At first the doctors thought I was going to die. They informed my family. I was lonely and afraid. No one came from home. Mary was my only visitor. I was deeply grateful for her visits and the gifts of food she brought me. Slowly my fever lessened. One day, at lunchtime, Father suddenly appeared. Mary had gone home to eat. He stood by my bed looking at me. How are you feeling?' he asked. "I'm much better, Father, I told him. Pleasure, fear and surprise

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตอบได้ถูกต้องมากขึ้น กว่าฉันเรื่องแพร่กระจายในเธอไม่ได้เมื่อพวกเขามีปัญหาอื่น ๆ เร็ว ๆ นี้พริมาที่สังเกตเห็น มีบ้านของพวกเขา พวกเขาเริ่มต้นพื้นที่ของฉันว่า ฉันแต่งตัวอาทิตย์เดียวเล็กเกินไปสำหรับฉัน ไม่เคยให้ในตู้อาหารที่พักว่าง และที่ได้ไข่ เป็น undays ได้เข้าเยี่ยมชมวัน ในการเริ่มต้น ผมเป็นตื่นเต้นไม่คนอื่นในขณะที่เตรียมการสำหรับครอบครัวของฉัน แน่นอนว่าผมชม พริอื่นให้ผมดู pitying เป็นชัดเจนว่า ได้ลูกสาวที่แท้จริงเท่านั้น หลังจากเวลา ในรุ่งสางวันอาทิตย์ ผมรับกองหนังสือ แล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำเงียบ ๆ กลิ่นไม่อ่านจนผมได้ยินเพื่อนของฉันความ อาหาร และแสดงการถือครองพยายามบนเสื้อผ้าใหม่และรองเท้า แล้วผมออกมา และเข้าร่วมมันเวลาเศร้าสำหรับฉัน และฉันมักจะนอนตื่นในเวลากลางคืน เต็มไปด้วยความกังวลเกี่ยวกับอนาคตของฉัน บางครั้งผมได้ยินเสียงเรือดีทิ้งในทะเล ผมเห็นตัวเองยืนอยู่บนเรือเหล่านี้ journeying ผ่านการดำน้ำกับดินแดนมหัศจรรย์: อังกฤษหรืออเมริกาในฤดูร้อนของ 1951 ฉันก็ป่วย ฉันเริ่มไอขึ้นเลือด มีไข้ และมีปัญหาในการหายใจ หลังจากวันนี้ ผมถูกนำไปยังโรงพยาบาล ครั้งแรกที่แพทย์คิดว่า ฉันกำลังจะตาย พวกเขาทราบครอบครัว ผมเหงา และกลัว ไม่มีใครมาจากบ้าน แมรี่มีผู้เข้าชมของฉันเท่านั้น ผมขอบคุณอย่างลึกซึ้งสำหรับการเยี่ยมชมของเธอและของขวัญของเธอมาฉันอาหาร ช้าไข้ฉันน้อย หนึ่งวัน กลางวัน พ่อดี ๆ แมรี่ได้กลับบ้านไปกิน เขายืน ด้วยเตียงของฉันฉัน วิธีคุณรู้สึก? "เขาถามขึ้น "ฉันดี พ่อ ผมบอก ความสุข ความกลัว และความประหลาดใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตอบรับการพิสูจน์ว่ามีความถูกต้องมากขึ้นกว่าฉันเรื่องการแพร่กระจายและเป็นหนึ่งในตัวเธอไม่ได้เมื่อพวกเขามีปัญหาอื่น ๆ เร็ว ๆ นี้ผู้โดยสารมาถึงจะแจ้งให้ทราบว่ามีบ้านของพวกเขา พวกเขาเริ่มต้นพื้นที่ของฉันที่ชุดอาทิตย์ของฉันเท่านั้นมีขนาดเล็กเกินไปสำหรับฉันไม่เคยได้รับอาหารในตู้อยู่ที่ว่างเปล่าและว่าผมเป็นไข่ เป็น undays มาเยี่ยมวัน ในการเริ่มต้นผมรู้สึกตื่นเต้นที่ไม่มีคนอื่นในขณะที่ฉันเตรียมไว้สำหรับครอบครัวของฉัน แน่นอนผมมีผู้เข้าชม ผู้โดยสารอื่น ๆ ให้ผมสงสารลักษณ์ มันเป็นที่ชัดเจนว่าฉันเป็นลูกสาวคนที่ไม่พึงประสงค์เพียงอย่างแท้จริง หลังจากที่เวลาในตอนเช้าวันอาทิตย์ผมหยิบขึ้นมากองหนังสือและเงียบเดินเข้าไปในห้องน้ำ ผมอยู่ที่นั่นอ่านจนผมได้ยินเพื่อนของฉันกลับมาแบกของขวัญและอาหารพยายามบนเสื้อผ้าใหม่และรองเท้า จากนั้นผมก็เงียบ ๆ ออกมาและเข้าร่วมมันเป็นช่วงเวลาที่น่าเศร้าสำหรับฉันและฉันมักจะวางตื่นตัวในเวลากลางคืนที่เต็มไปด้วยความกังวลเกี่ยวกับอนาคตของฉัน บางครั้งผมได้ยินเสียงของเรือใหญ่ออกทะเล ฉันเห็นตัวเองยืนอยู่บนหนึ่งในเรือเหล่านี้เดินทางผ่านน้ำมืดดินแดนมหัศจรรย์:. อังกฤษหรืออเมริกาในฤดูร้อนของปี1951 ผมเริ่มป่วย ผมเริ่มไอขึ้นเลือดมีไข้และหายใจลำบาก หลังจากที่สองวันที่ผมถูกนำตัวไปที่โรงพยาบาล ตอนแรกแพทย์คิดว่าฉันกำลังจะตาย พวกเขาแจ้งครอบครัวของฉัน ฉันก็เหงาและกลัว ไม่มีใครมาจากที่บ้าน แมรี่เป็นผู้เข้าชมของฉันเท่านั้น ฉันรู้สึกขอบคุณอย่างสุดซึ้งสำหรับการเข้าชมของเธอและของขวัญของอาหารที่เธอนำมาให้ฉัน ช้าไข้ของฉันลดลง วันหนึ่งในเวลาอาหารกลางวัน, พ่อก็ปรากฏ แมรี่ได้ไปที่บ้านเพื่อกิน เขายืนอยู่ข้างเตียงของฉันมองผม คุณมีความรู้สึกอย่างไร ' เขาถาม. "ฉันดีมาก, พ่อ, ผมบอกเขาว่า. ความสุขความกลัวและความประหลาดใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอบได้ถูกต้องกว่าผมเรื่องการแพร่กระจาย และหนึ่งในเธอไม่ได้เมื่อพวกเขามีปัญหาอื่น ๆที่ผู้โดยสารมาเร็ว สังเกตเห็น ด้วยการบ้าน พวกเขาเริ่มต้นพื้นที่ของฉันชุดวันอาทิตย์ของฉันมีขนาดเล็กเกินไปสำหรับฉัน ไม่เคยให้ในตู้ อาหารก็ว่างเปล่าและผมไข่ เป็น undays ถูกเยี่ยมชมวันในตอนแรกผมตื่นเต้นจนไม่มีคนอื่นในขณะที่เตรียมสำหรับครอบครัวของฉัน แน่นอนฉันมีผู้เข้าเยี่ยมชม มีผู้โดยสารอื่น ๆให้ฉันสงสารแฮะ มันชัดเจนว่าฉันเป็นลูกสาวคนเดียวที่ไม่พึงประสงค์อย่างแท้จริง หลังจากที่เวลาในวันอาทิตย์ตอนเช้าผมหยิบกองหนังสือและเงียบๆ ไปเข้าห้องน้ำ ผมอยู่ที่นั่น อ่านจนผมได้ยินเพื่อนกลับมาพร้อมกับของขวัญและอาหารพยายามบนเสื้อผ้าและรองเท้า ผมค่อยๆออกมาและเข้าร่วม มันเป็นช่วงเวลาที่น่าเศร้าสำหรับฉันและฉันมักจะนอนตอนกลางคืน เต็มไปด้วยความกังวลเกี่ยวกับอนาคตของฉัน บางครั้ง ฉันได้ยินเสียงของใหญ่เรือออกไปทะเล ผมเห็นตัวเองยืนอยู่บนยานเหล่านี้เดินทางผ่านมืดน้ำดินแดนมหัศจรรย์ : อังกฤษ หรือ อเมริกา ค่ะ

ในฤดูร้อนของปี 1951 , ฉันป่วยผมเริ่มไอออกมาเป็นเลือด มีไข้ และมีความยากลำบากในการหายใจ อีกสองวันฉันไปโรงพยาบาล ตอนแรกหมอคิดว่า ฉันกำลังจะตาย พวกเขาแจ้งครอบครัวของฉัน ผมเหงาและกลัว ไม่มีใครออกมาจากบ้าน แมรี่เป็นแขกของฉันเท่านั้น ผมขอขอบคุณอย่างสุดซึ้ง เยี่ยมแม่และของขวัญของอาหารที่เธอทำให้ฉัน ไข้ของฉันค่อยๆ จืดจาง วันหนึ่งในช่วงกลางวันพ่อก็ปรากฏตัวขึ้น แมรี่ได้กลับบ้านไปกิน เขายืนอยู่ข้างๆ เตียง มองที่ฉัน คุณรู้สึกยังไง ? " เขาถาม ผมที่ดีมาก พ่อฉันบอก ความสุข , ความกลัวและความประหลาดใจ